Victor007
16th May 2010, 11:55 AM
پژوهشگران مهندسي بافت موفق به ابداع شيوه اي نوين براي ساخت اندام‌هاي مصنوعي برايجايگزيني بافت‌هاي آسيب ديده شده شدند كه طي آن سلول‌ها داخل مکعب‌هايپليمري رشد داده شده و سپس اين قطعات همانند قطعات لگو براي ساخت يک انداميا بخشي از يک اندام به هم متصل مي‌شوند
http://www.konjkav.com/26.2.89/andam.jpg
دكتر علي خادم حسيني و همكارانش در موسسه علوم و فن‌اوري سلامت MIT-Harvard با ابداع اين شيوه جديد بر چالش اساسي در ساخت اندام‌هايمصنوعي بيولوژيك كه رشد سلول‌ها در ظروفي سه بعدي به جاي ظروف مسطح بودهغلبه كرده‌اند.
در تكنيك جديد كهميكروبنايي (micromasonry) نام دارد از يك ماده ژل مانند استفاده مي‌شودكه مانند بتون عمل مي‌كند و آجرهاي سلولي را در حين سفت شدن به يكديگرپيوند مي‌دهد.
علي خادم حسيني استاديارموسسه هاروارد به همراه دستيار خود خاوير گومز شرح دستاورد خود را در مجلهآنلاين "مواد پيشرفته" منتشر كرده است.
محققان با اشاره به اينمطلب كه اين روش بسيار خلاق بوده و انعطاف پذيري زيادي در نحوه رشد دادناين سلول‌ها دارد، خاطر نشان كردند: اين آجرهاي سلولي كوچك قابليت آنرادارند كه بافت‌هاي مصنوعي يا ساير انواع ابزار پزشكي را بسازند.
محققان در توضيح اينتكينك متذكر شدند: به منظور دستيابي به سلول‌هاي منفرد به جهت انجاممهندسي بافتي پژوهشگران بايد ابتدا بافت را از هم باز كنند و اين كار بااستفاده از آنزيم‌هايي انجام مي دهند كه مواد خارج سلولي را كه به طورطبيعي سلول‌ها را نگه مي‌دارند ، هضم مي‌كنند. اما زماني كه سلول ها آزادشوند مونتاژ دوباره آنها براي ايجاد ساختارهايي كه از مهندسي ميكروسكوپيبافت طبيعي تقليد كند، كار دشواري است.
خادم حسيني در اين بارهتصريح كرد: برخي از دانشمندان موفق شده اند كه بافت هاي ساده‌اي مثل پوست،غضروف و يا مثانه را در داربست‌هاي كفي قابل تجزيه بسازند. اين روش اگرچهعمل مي‌كند اما اغلب فاقد معماري ميكروسكوپي قابل كنترل است.
خادم حسيني كه در حالحاضر به عنوان استاديار در بريگهام و بيمارستان زنان مشغول به فعاليت استافزود: با روش‌هاي قبلي بافت‌ها را با همان پيچيدگي بافت هاي طبيعي نميتوان بدست آورد.
خادم حسيني و دستيارانشلگو‌هاي بيولوژيك خود را با جاسازي سلول‌ها در پليمري موسوم به پلي اتيلنگليكول ساخته اند كه كاربردهاي پزشكي بسياري دارد.
نسخه اين پليمر مايعياست كه وقتي روشن شود، به يك ژل تبديل مي شود بنابر اين وقتي سلول‌هايمحصور شده در اين ژل در معرض نور قرار بگيرند پليمر سخت ميشود و سلول‌هادر مكعب‌هايي به ابعاد 100 تا 500 ميليونيوم متر جاي مي‌گيرند.
وقتي اين سلول‌ها در معكب‌هايي با ابعاد مشخص شكل بگيرند مي‌توان آنها را به هر شكل خاصي كه مورد نياز است، چيده و مرتب كرد.
اين مكعب‌هاي سلولي بايك داربست با پليمر PEG پوشيده ميشود كه به عنوان چسبي عمل مي‌كند ومكعب‌هاي سلولي را در حالي كه بسته‌بندي شده اند، كنار هم نگه مي‌دارد. دوباره اين مكعب‌هاي چيده شده در معرض نور قرار گرفته و ژل مزبور سفت ميشود. وقتي مكعب‌ها محكم شد و شكل گرفت داربست از بافت خارج ميشود و سلولشكل دلخواه را به خود مي‌گيرند.
منبع کنجکاو
http://www.konjkav.com/26.2.89/andam.jpg
دكتر علي خادم حسيني و همكارانش در موسسه علوم و فن‌اوري سلامت MIT-Harvard با ابداع اين شيوه جديد بر چالش اساسي در ساخت اندام‌هايمصنوعي بيولوژيك كه رشد سلول‌ها در ظروفي سه بعدي به جاي ظروف مسطح بودهغلبه كرده‌اند.
در تكنيك جديد كهميكروبنايي (micromasonry) نام دارد از يك ماده ژل مانند استفاده مي‌شودكه مانند بتون عمل مي‌كند و آجرهاي سلولي را در حين سفت شدن به يكديگرپيوند مي‌دهد.
علي خادم حسيني استاديارموسسه هاروارد به همراه دستيار خود خاوير گومز شرح دستاورد خود را در مجلهآنلاين "مواد پيشرفته" منتشر كرده است.
محققان با اشاره به اينمطلب كه اين روش بسيار خلاق بوده و انعطاف پذيري زيادي در نحوه رشد دادناين سلول‌ها دارد، خاطر نشان كردند: اين آجرهاي سلولي كوچك قابليت آنرادارند كه بافت‌هاي مصنوعي يا ساير انواع ابزار پزشكي را بسازند.
محققان در توضيح اينتكينك متذكر شدند: به منظور دستيابي به سلول‌هاي منفرد به جهت انجاممهندسي بافتي پژوهشگران بايد ابتدا بافت را از هم باز كنند و اين كار بااستفاده از آنزيم‌هايي انجام مي دهند كه مواد خارج سلولي را كه به طورطبيعي سلول‌ها را نگه مي‌دارند ، هضم مي‌كنند. اما زماني كه سلول ها آزادشوند مونتاژ دوباره آنها براي ايجاد ساختارهايي كه از مهندسي ميكروسكوپيبافت طبيعي تقليد كند، كار دشواري است.
خادم حسيني در اين بارهتصريح كرد: برخي از دانشمندان موفق شده اند كه بافت هاي ساده‌اي مثل پوست،غضروف و يا مثانه را در داربست‌هاي كفي قابل تجزيه بسازند. اين روش اگرچهعمل مي‌كند اما اغلب فاقد معماري ميكروسكوپي قابل كنترل است.
خادم حسيني كه در حالحاضر به عنوان استاديار در بريگهام و بيمارستان زنان مشغول به فعاليت استافزود: با روش‌هاي قبلي بافت‌ها را با همان پيچيدگي بافت هاي طبيعي نميتوان بدست آورد.
خادم حسيني و دستيارانشلگو‌هاي بيولوژيك خود را با جاسازي سلول‌ها در پليمري موسوم به پلي اتيلنگليكول ساخته اند كه كاربردهاي پزشكي بسياري دارد.
نسخه اين پليمر مايعياست كه وقتي روشن شود، به يك ژل تبديل مي شود بنابر اين وقتي سلول‌هايمحصور شده در اين ژل در معرض نور قرار بگيرند پليمر سخت ميشود و سلول‌هادر مكعب‌هايي به ابعاد 100 تا 500 ميليونيوم متر جاي مي‌گيرند.
وقتي اين سلول‌ها در معكب‌هايي با ابعاد مشخص شكل بگيرند مي‌توان آنها را به هر شكل خاصي كه مورد نياز است، چيده و مرتب كرد.
اين مكعب‌هاي سلولي بايك داربست با پليمر PEG پوشيده ميشود كه به عنوان چسبي عمل مي‌كند ومكعب‌هاي سلولي را در حالي كه بسته‌بندي شده اند، كنار هم نگه مي‌دارد. دوباره اين مكعب‌هاي چيده شده در معرض نور قرار گرفته و ژل مزبور سفت ميشود. وقتي مكعب‌ها محكم شد و شكل گرفت داربست از بافت خارج ميشود و سلولشكل دلخواه را به خود مي‌گيرند.
منبع کنجکاو