s@ba
3rd May 2010, 05:53 PM
http://www.takimg.com/images/8spa7w088935im87ckkl.jpg (http://david662.blogfa.com/post-634.aspx)
ژاپن از چهار جزیره ی اصلی به نامهای :هنشو، هکایدو ؛ کیوشو و شیکوگو و تعداد فراوانی جزیره کوچک تشکیل یافته است.
بیش از هفتاد درصد کشور را کوهها فرا گرفته اند که فوجی بلند ترین و زیباترین آنها با چشمه های آب گرم معدنی است. آفتاب تابان و طبیعت زیبا جلوه ای به ژاپن داده است.
- ژاپنی ها متشکل از سه عنصر نژادی هستند:
نژاد آینو (سفید پوستان بومی)
نژاد مغولی(زرد پوستان کره ای)
نژاد مالایایی و اندونزیایی (با پوست قهوه ای)
- آیین های ژاپن عبارتند از: مذهب شینتو – کنفوسیوس – بودا و مذهب بومی زاپن شین تائو
- وجود جنگلهای فراوان و بارش های زیاد دو عاملند که نقش اساسی در شکل گیری معماری به ویژه استفاده از مصالح چوبی (بامبو) در معماری سنتی این کشور دارد.
معماری ژاپن پیوند ژرف و منطقی با طبیعت برقرار نموده به گونه ای که تمام مواد و مصالح ساختمانهای سنتی ریشه گیاهی دارند. الوار درختان مخروطی چون صدر و کاج و سرو و صنوبر برای ساخت سازه بنا و از چوب درختان ریز برگ مانند بلوط و شاه بلوط برای آرایه خانه های سنتی استفاده می شده .
کاغذ ساخته شده از چوب درخت توت برای پوشش درهای کشویی (شوجی) مورد استفاده قرار می گرفت
چوب درخت خیزران (بامبو) در ترکیبی از خاک رس و ماسه و کاه برای ساخت دیوار کاربرد داشت.
- کف پوش ژاپنی به نام (تاتامی) به ابعاد 90×180 سانتی متر از پوشال برنج کوبیده شده با نی بافته می شد و مدولی برای ابعاد اتاقها در معماری ژاپنی بود.
از سنگ در شالوده ستونها ی چوبی و از گل رس برای روکش دیوار و از کاشی برای پوشش بام استفاده می گردید
- معماری ژاپن مانند هنر نقاشی و پیکر تراشی با تاثیر از هنر چین به ویژه سبک دوره ی تانگ پدید آمده .
با ورود آیین بودا (552م) که دوران تغییر و تحول اندیشه و برخورد ژاپن با فرهنگ چین و کره است؛ بسیاری از سنتهای کهن ژاپن از هم گسست و هنرهای این کشور با هنر چینی در آمیخت
- معبد هوریوجی در نزدیکی نارا (ژاپن) نمونه بارز معماری معبد بودایی است .
- معبد ایسه شاخص ترین معبد باستانی شینتو در ژاپن است. این معبد در زمینی به مساحت 50×115 متر مربع بنا شده است و بنای اصلی معبد به نام شودن روی تختگاهی با ستونهای چوبی بنا شده و بام کاه گلی دارد. ستونهای سهندوار زرین فام و بدنه ها از چوب درخت سرو است. برج پنج طبقه ای به نام پاگودا در برگیرنده فضای ویژه ی استقرار تندیس خدایان به نام کندو و ساختمان دیگری برای برگزاری مراسم مذهبی با نام (کدو ) میباشد.
هاشیرا گونه ای از زیارتگاه ژاپنی میباشد .از جمله اشیایی که در ان نگه داری میشوند ستونهایی است انسان ساخت که نماد حاصلخیزی می باشند. بخش های اصلی این زیارتگاه عبارتند از :
1-محراب 2-سالن نیایش 3-دالان مرتبط دو فضای یاد شده
خانه های ژاپنی
خانه های سنتی ژاپنی بطور کلی فاقد پارتیشن بندی و تفکیک فضا بوده اند. و تنها در قرن اخیر بعد از آنکه ژاپنی ها به این فکر افتادند که محل خوردن خوابیدن و غذا پختن را از هم جدا کنند از صفحات جدا کننده استفاده کردند. این اسکرین ها معمولا قابل جمع شدن بوده و حداقلی از حریم خصوصی را تامین می کنند. در حومه های شهری و روستاها هنوز از جدا کننده های از جنس کاغذ استفاده می کنند که قابلیت عبور نور را داشته باشد(که شوجی مینامند). این جدا کننده ها براحتی جمع شده و می توان فضاها را در مواقع لازم ترکیب کرد. معماری سنتی ژاپن کلاً برونگراست و فضای اندرونی و بیرونی را همسان می بیند و نه بصورت مجزا. یک فضای انتقال این دو را باهم متصل می کند که همان محل نشستن و تماشای باغچه یا چشم اندازهای پیرامونی است. در واقع توجیه در و بنجره ها و ورودی ها به گونه ای است که بیشترین تسلط دید بر فضای بیرونی برای ناظر در موقعیت نشسته در داخل خانه فراهم شود. کف خانه های ژاپنی ها با حصیرمانندهایی پوشانده می شود که تاتامی نامیده می شود و جالب آنکه تاتامی در تابستان گرم و در زمستان سرد می شود. تاتامی واحد متراژ خانه است و هنگام مراجعه به بنگاه املاک باید تعداد تاتامی مورد نیاز ذکر شود . معمولا ۶ تاتامی برای یک زوج و ۴ تاتامی برای یک مجرد کفایت می کند. خانه های ژاپنی ها در دل باغ قرار می گیرند و باغ ژاپنی تبلوری از زيبايي شناسی طبيعت گرايانه آنهاست. ترکیب باغ و خانه نشان از همزیستی مسالمت آمیز محیط زیست طبیعی با محیط مصنوع دارد که کنار هم در یک نقطه ی زمانی به خدمت بشر درآمده اند. و برخلاف آنچه در توسعه مدرن اتفاق افتاده ساختمان دشمن طبیعت نیست. اصل حفظ بخش‌های ارزشمند فرهنگ گذشته یکی از راهکارهای اصلی توسعه فرهنگی در کشور ژاپن است؛ در این بین مسأله مسکن و معماری مربوط به آن دارای اهمیتی ویژه در زندگی یک ژاپنی است. انسان بدون معماری نمی تواند در این کره خاکی به راحتی زندگی کند. محیط زیست طبیعی و محیط زیست مصنوعی (ساختمان) هر دو محیط زیست هستند و هر دو لازم برای زندگی بشری. ولی وقتی به رابطه میان این دو محیط زیست توجه کنیم متوجه می شویم که معمولا معماری در نقطه مقابل حفاظت محیط زیست طبیعی قرار دارد. هدف از معماری ساختن محیط زیستی بهتر برای انسان و جامعه بشری است. ولی برای رسیدن به این هدف انسان چاره ای جز تخریب طبیعت نداشته، ندارد و شاید نخواهد داشت! این تخریب تا بدانجاست که امروزه صنعت ساختمان سازی یکی از مخرب ترین صنایع جامعه بشری است
بي شك طبيعت گرم و مرطوب ژاپن به معمار آموخته است كه جهت بهره مندي از وزش نسيم بايد سقف را تاحد امكان پايين آورد تا سايه سقف روي كف باشد.گفتنی است فرهنگ نشستن روی زمین یا به حالت نیمه نشسته وارد اتق شدن خود لزوم ارتفاع بیشتر را منع می کند،چرا که در دید کاربری روی زمین ارتفاع به اندازه 50 سانتیمتر نسبت به افق دید فدی نشسته بر روی صندلی کاهش می یابد.
از طرف ديگر بازشوهاي عظيم از جنس كاغذ نازك – shuji – كه ديوار هاي لغزان بنا هستند، همزمان كه وزش باد راميسر می‌كنند، شفافيت ( transparency ) و ارتباط دورن و برون را به غايت می‌رسانند.
اينجا طبيعت بيروني نيست كه ديوار، خط جدا كننده حريم درون خانه باشد از آن، كه طبيعت جزئي از درون است. اكنون درك اين عبارت ساده‌تر میشود : «وارد بيرون می‌شويم...» اگر خطوط افقي و لبه هاي بيرون زده بام كه دست در آغوش درختان زده اند همان لغزندگي افقي المان در كارهاي ارگانيك رايت باشد عامل اصلي پيش آمدگي بامها در اينجا ايجاد سايه است بر روي ديوار بنا.
معماري ژاپن معماري كف و سقف است در مقابل معماري غرب كه مهمترين المان آن ديوار است با نهايت درخشندگي نما. اينجا نماي خانه، در هيچ شكلي اسير نمی‌شود، بنا چون رشد يك بافت زنده به هر سمتي كه اتفاق افتد رشد می‌كند : فرم بنا تصادفي است، خطوط دور بنا در طبيعت محو شده اند و هيچ تاكيدي بر جلوه نما ندارند، درست نقطه مقابل نماهاي درخشان معابد يوناني كه تيغ آفتاب حد هر سايه – روشني را به وضوح نشان می‌دهد( CLARTE ).
معماري ژاپن، معماري چوب است، معماري انعطاف پذير و ناپايدار، حال آنكه معماري غرب معماري سنگ است، معماري پايدار و ابدي، يك بار كه معمار می‌آفريند هيچ انسان ديگري حق ندارد چهره شهرسازي پاريس را دگرگون كند. حال آنكه در اين سو، بنا همچون پوست تن يك مار هر گاه به صاحبش تنگ آ يد، تغيير می‌كند.
در غرب مهم چهره است، جلوه، رخ، خطوط پررنگ نما، اين يانگ yang است، خطوط پر ارزشي كه هر گاه انرژي خود رااز دست می‌دهند به يين yin بدل میشوند.ايندو اجزاي جوهره هر شي يعني Qi را تشكيل می‌دهند.خطوط محو سازه ژاپني در سايه عميق سقف، خطوط يين yin است، يانگ كه جوهره اصلي معماري غرب است، روشني است، تفكر عقلاني، سختي، علم در مقابل جوهره معماري ژاپني يين كه سايه است، ادراك دروني، لطافت و ايمان.
- چایونو مراسم آیین ذن برای چایخوران است که در باغ خانه ها فضایی به همین منظور اختصاص میافت. اتاق چای بسیار کوچک و ساده طراحی میشود و نوعی معماری ارگانیک دارد .معمولاً یک راه سنگفرش از میان باغ سرسبز به دری می رسد که در آنجا میهمانان پس از شستن دستها در یک چشمه طبیعی از درگاه کوتاهی وارد اتاق چهارگوش میشدند. در آنجا میزبان و گروه چهار نفره میهمانان در فضایی آکنده از سادگی بی پیرایه در کنار یکدیگر برای صرف چایی می نشینند.
در تزیین این اتاق سعی بر احترام به طبیعت شده و مصالح به کار برده شده (چوب) به شکل طبیعی با گره های موجود در بدنه درخت آشکار است.
کاخ ژاپنی
کاخها در ژاپن به این صورت ساخته میشدند که دارای یک بنای اصلی و چند ساختمان فرعی در یک فضای محصورند و راهروهایی سرپوشیده این ساختمانها را که برای واحدهای متفاوت خانواده گسترده شده اند ، به یکدیگر می پیوندند. اتاقها چند منظوره و دیوارهای داخلی و خارجی آنها قابل جابجایی اند تا به راحتی با محیط طبیعی پیرامون یکی شوند .همیشه ارتفاع بنا کم و نوع مصالح به کار رفته سبک انتخاب میشود تا تز زلزله در امان بماند.از نمونه های ابن کاخها میتوان از کاخ ناگویا نام برد.
ژاپن از چهار جزیره ی اصلی به نامهای :هنشو، هکایدو ؛ کیوشو و شیکوگو و تعداد فراوانی جزیره کوچک تشکیل یافته است.
بیش از هفتاد درصد کشور را کوهها فرا گرفته اند که فوجی بلند ترین و زیباترین آنها با چشمه های آب گرم معدنی است. آفتاب تابان و طبیعت زیبا جلوه ای به ژاپن داده است.
- ژاپنی ها متشکل از سه عنصر نژادی هستند:
نژاد آینو (سفید پوستان بومی)
نژاد مغولی(زرد پوستان کره ای)
نژاد مالایایی و اندونزیایی (با پوست قهوه ای)
- آیین های ژاپن عبارتند از: مذهب شینتو – کنفوسیوس – بودا و مذهب بومی زاپن شین تائو
- وجود جنگلهای فراوان و بارش های زیاد دو عاملند که نقش اساسی در شکل گیری معماری به ویژه استفاده از مصالح چوبی (بامبو) در معماری سنتی این کشور دارد.
معماری ژاپن پیوند ژرف و منطقی با طبیعت برقرار نموده به گونه ای که تمام مواد و مصالح ساختمانهای سنتی ریشه گیاهی دارند. الوار درختان مخروطی چون صدر و کاج و سرو و صنوبر برای ساخت سازه بنا و از چوب درختان ریز برگ مانند بلوط و شاه بلوط برای آرایه خانه های سنتی استفاده می شده .
کاغذ ساخته شده از چوب درخت توت برای پوشش درهای کشویی (شوجی) مورد استفاده قرار می گرفت
چوب درخت خیزران (بامبو) در ترکیبی از خاک رس و ماسه و کاه برای ساخت دیوار کاربرد داشت.
- کف پوش ژاپنی به نام (تاتامی) به ابعاد 90×180 سانتی متر از پوشال برنج کوبیده شده با نی بافته می شد و مدولی برای ابعاد اتاقها در معماری ژاپنی بود.
از سنگ در شالوده ستونها ی چوبی و از گل رس برای روکش دیوار و از کاشی برای پوشش بام استفاده می گردید
- معماری ژاپن مانند هنر نقاشی و پیکر تراشی با تاثیر از هنر چین به ویژه سبک دوره ی تانگ پدید آمده .
با ورود آیین بودا (552م) که دوران تغییر و تحول اندیشه و برخورد ژاپن با فرهنگ چین و کره است؛ بسیاری از سنتهای کهن ژاپن از هم گسست و هنرهای این کشور با هنر چینی در آمیخت
- معبد هوریوجی در نزدیکی نارا (ژاپن) نمونه بارز معماری معبد بودایی است .
- معبد ایسه شاخص ترین معبد باستانی شینتو در ژاپن است. این معبد در زمینی به مساحت 50×115 متر مربع بنا شده است و بنای اصلی معبد به نام شودن روی تختگاهی با ستونهای چوبی بنا شده و بام کاه گلی دارد. ستونهای سهندوار زرین فام و بدنه ها از چوب درخت سرو است. برج پنج طبقه ای به نام پاگودا در برگیرنده فضای ویژه ی استقرار تندیس خدایان به نام کندو و ساختمان دیگری برای برگزاری مراسم مذهبی با نام (کدو ) میباشد.
هاشیرا گونه ای از زیارتگاه ژاپنی میباشد .از جمله اشیایی که در ان نگه داری میشوند ستونهایی است انسان ساخت که نماد حاصلخیزی می باشند. بخش های اصلی این زیارتگاه عبارتند از :
1-محراب 2-سالن نیایش 3-دالان مرتبط دو فضای یاد شده
خانه های ژاپنی
خانه های سنتی ژاپنی بطور کلی فاقد پارتیشن بندی و تفکیک فضا بوده اند. و تنها در قرن اخیر بعد از آنکه ژاپنی ها به این فکر افتادند که محل خوردن خوابیدن و غذا پختن را از هم جدا کنند از صفحات جدا کننده استفاده کردند. این اسکرین ها معمولا قابل جمع شدن بوده و حداقلی از حریم خصوصی را تامین می کنند. در حومه های شهری و روستاها هنوز از جدا کننده های از جنس کاغذ استفاده می کنند که قابلیت عبور نور را داشته باشد(که شوجی مینامند). این جدا کننده ها براحتی جمع شده و می توان فضاها را در مواقع لازم ترکیب کرد. معماری سنتی ژاپن کلاً برونگراست و فضای اندرونی و بیرونی را همسان می بیند و نه بصورت مجزا. یک فضای انتقال این دو را باهم متصل می کند که همان محل نشستن و تماشای باغچه یا چشم اندازهای پیرامونی است. در واقع توجیه در و بنجره ها و ورودی ها به گونه ای است که بیشترین تسلط دید بر فضای بیرونی برای ناظر در موقعیت نشسته در داخل خانه فراهم شود. کف خانه های ژاپنی ها با حصیرمانندهایی پوشانده می شود که تاتامی نامیده می شود و جالب آنکه تاتامی در تابستان گرم و در زمستان سرد می شود. تاتامی واحد متراژ خانه است و هنگام مراجعه به بنگاه املاک باید تعداد تاتامی مورد نیاز ذکر شود . معمولا ۶ تاتامی برای یک زوج و ۴ تاتامی برای یک مجرد کفایت می کند. خانه های ژاپنی ها در دل باغ قرار می گیرند و باغ ژاپنی تبلوری از زيبايي شناسی طبيعت گرايانه آنهاست. ترکیب باغ و خانه نشان از همزیستی مسالمت آمیز محیط زیست طبیعی با محیط مصنوع دارد که کنار هم در یک نقطه ی زمانی به خدمت بشر درآمده اند. و برخلاف آنچه در توسعه مدرن اتفاق افتاده ساختمان دشمن طبیعت نیست. اصل حفظ بخش‌های ارزشمند فرهنگ گذشته یکی از راهکارهای اصلی توسعه فرهنگی در کشور ژاپن است؛ در این بین مسأله مسکن و معماری مربوط به آن دارای اهمیتی ویژه در زندگی یک ژاپنی است. انسان بدون معماری نمی تواند در این کره خاکی به راحتی زندگی کند. محیط زیست طبیعی و محیط زیست مصنوعی (ساختمان) هر دو محیط زیست هستند و هر دو لازم برای زندگی بشری. ولی وقتی به رابطه میان این دو محیط زیست توجه کنیم متوجه می شویم که معمولا معماری در نقطه مقابل حفاظت محیط زیست طبیعی قرار دارد. هدف از معماری ساختن محیط زیستی بهتر برای انسان و جامعه بشری است. ولی برای رسیدن به این هدف انسان چاره ای جز تخریب طبیعت نداشته، ندارد و شاید نخواهد داشت! این تخریب تا بدانجاست که امروزه صنعت ساختمان سازی یکی از مخرب ترین صنایع جامعه بشری است
بي شك طبيعت گرم و مرطوب ژاپن به معمار آموخته است كه جهت بهره مندي از وزش نسيم بايد سقف را تاحد امكان پايين آورد تا سايه سقف روي كف باشد.گفتنی است فرهنگ نشستن روی زمین یا به حالت نیمه نشسته وارد اتق شدن خود لزوم ارتفاع بیشتر را منع می کند،چرا که در دید کاربری روی زمین ارتفاع به اندازه 50 سانتیمتر نسبت به افق دید فدی نشسته بر روی صندلی کاهش می یابد.
از طرف ديگر بازشوهاي عظيم از جنس كاغذ نازك – shuji – كه ديوار هاي لغزان بنا هستند، همزمان كه وزش باد راميسر می‌كنند، شفافيت ( transparency ) و ارتباط دورن و برون را به غايت می‌رسانند.
اينجا طبيعت بيروني نيست كه ديوار، خط جدا كننده حريم درون خانه باشد از آن، كه طبيعت جزئي از درون است. اكنون درك اين عبارت ساده‌تر میشود : «وارد بيرون می‌شويم...» اگر خطوط افقي و لبه هاي بيرون زده بام كه دست در آغوش درختان زده اند همان لغزندگي افقي المان در كارهاي ارگانيك رايت باشد عامل اصلي پيش آمدگي بامها در اينجا ايجاد سايه است بر روي ديوار بنا.
معماري ژاپن معماري كف و سقف است در مقابل معماري غرب كه مهمترين المان آن ديوار است با نهايت درخشندگي نما. اينجا نماي خانه، در هيچ شكلي اسير نمی‌شود، بنا چون رشد يك بافت زنده به هر سمتي كه اتفاق افتد رشد می‌كند : فرم بنا تصادفي است، خطوط دور بنا در طبيعت محو شده اند و هيچ تاكيدي بر جلوه نما ندارند، درست نقطه مقابل نماهاي درخشان معابد يوناني كه تيغ آفتاب حد هر سايه – روشني را به وضوح نشان می‌دهد( CLARTE ).
معماري ژاپن، معماري چوب است، معماري انعطاف پذير و ناپايدار، حال آنكه معماري غرب معماري سنگ است، معماري پايدار و ابدي، يك بار كه معمار می‌آفريند هيچ انسان ديگري حق ندارد چهره شهرسازي پاريس را دگرگون كند. حال آنكه در اين سو، بنا همچون پوست تن يك مار هر گاه به صاحبش تنگ آ يد، تغيير می‌كند.
در غرب مهم چهره است، جلوه، رخ، خطوط پررنگ نما، اين يانگ yang است، خطوط پر ارزشي كه هر گاه انرژي خود رااز دست می‌دهند به يين yin بدل میشوند.ايندو اجزاي جوهره هر شي يعني Qi را تشكيل می‌دهند.خطوط محو سازه ژاپني در سايه عميق سقف، خطوط يين yin است، يانگ كه جوهره اصلي معماري غرب است، روشني است، تفكر عقلاني، سختي، علم در مقابل جوهره معماري ژاپني يين كه سايه است، ادراك دروني، لطافت و ايمان.
- چایونو مراسم آیین ذن برای چایخوران است که در باغ خانه ها فضایی به همین منظور اختصاص میافت. اتاق چای بسیار کوچک و ساده طراحی میشود و نوعی معماری ارگانیک دارد .معمولاً یک راه سنگفرش از میان باغ سرسبز به دری می رسد که در آنجا میهمانان پس از شستن دستها در یک چشمه طبیعی از درگاه کوتاهی وارد اتاق چهارگوش میشدند. در آنجا میزبان و گروه چهار نفره میهمانان در فضایی آکنده از سادگی بی پیرایه در کنار یکدیگر برای صرف چایی می نشینند.
در تزیین این اتاق سعی بر احترام به طبیعت شده و مصالح به کار برده شده (چوب) به شکل طبیعی با گره های موجود در بدنه درخت آشکار است.
کاخ ژاپنی
کاخها در ژاپن به این صورت ساخته میشدند که دارای یک بنای اصلی و چند ساختمان فرعی در یک فضای محصورند و راهروهایی سرپوشیده این ساختمانها را که برای واحدهای متفاوت خانواده گسترده شده اند ، به یکدیگر می پیوندند. اتاقها چند منظوره و دیوارهای داخلی و خارجی آنها قابل جابجایی اند تا به راحتی با محیط طبیعی پیرامون یکی شوند .همیشه ارتفاع بنا کم و نوع مصالح به کار رفته سبک انتخاب میشود تا تز زلزله در امان بماند.از نمونه های ابن کاخها میتوان از کاخ ناگویا نام برد.