گزیده ی سرمقاله روز نا مه های صبح

[پارمیدا72]

گزيده سرمقاله روزنامههاي صبح ۷ آبان
روزنامههاي صبح امروز ايران در سرمقالههاي خود به مهمترين مسائل روز کشور و جهان پرداختهاند كه برخي از آنها در زير ميآيد.
آفتاب يزد: شايد آن طرفيها پشيمان شده باشند!
«شايد آن طرفيها پشيمان شده باشند!» عنوان سرمقاله روزنامه آفتاب يزد است كه در آن ميخوانيد؛ بيش از 5/4 ماه از برگزاري انتخابات رياست جمهوري ميگذرد. در اين مدت همه طرفها، حضور 40 ميليوني مردم در انتخابات را ستودند و در عين حال ادعاها و بحثهاي مختلفي مطرح شد و طي شدن دوره 5/4 ماهه، از حجم ادعاهاي متقابل دو طرف، نكاست. اصلاح طلبان، شائبههايي نسبت به مقدمات برگزاري انتخابات مطرح كردند كه هنوز بر آن ادعاها پافشاري دارند و طرف مقابل، بدون توجه به نقش غيرقابل انكار اصلاح طلبان در 40 ميليوني شدن انتخابات، اين رقم را به رخ طرفداران موسوي و كروبي ميكشد. در اين ميان، كساني كه مايل به فعاليت قانوني در داخل كشور هستند ناچارند التزام خود به نتيجه انتخابات را به نمايش بگذارند حتي اگر همچنان، اعتقادي به آن نداشته باشند. روزنامهاي مانند آفتاب يزد هم كه فعاليت در چارچوب قوانين موجود را پذيرفته، از اين قاعده مستثني نيست. البته اين التزام، به آن معنا نيست كه اصلاح برخي روشها براي رفع شائبههاي احتمالي مورد تاكيد قرار نگيرد.
همچنين پافشاري بر اجراي وظايف قانوني و وعدههاي انتخاباتي رئيس دولت، هيچ منافاتي با التزام مورد مطالبه مراجع رسمي كشور ندارد. بر همين اساس، نگارنده مايل است به بعضي از وعدههاي انتخاباتي «گروه حاكم» اشاره و از خود آنها در خصوص تاثير اين وعدهها بر آراي اكتسابي – هر چند عدد كه باشد – سوال نمايد.
1- يكي از خصلتهاي مهم ايرانيان، شجاعت در برابر خود بزرگبيني ساير كشورها – به ويژه انگليسيها– ميباشد. برهمين اساس ميتوان با قاطعيت اين موضوع را مطرح كرد كه ادعاي احمدينژاد در خصوص «عذرخواهي كتبي بلر به خاطر تجاوز ملوانان انگليسي»، حس غرور بسياري از ايرانيان را تحريك كرده و آنها با آفرينگويي به رئيس دولت، او را لايق تداوم دوره مسئوليت دانستهاند. امروز كه مشخص شده است اصولاً چنين نامهاي وجود نداشته، آيا كسي پاسخگوي راي دهندگاني خواهد بود كه با اين تلقي، راي خود را به صندوق انداختهاند؟
2-رفع معضلات اقتصادي از جمله كاهش بيكاري، يكي از مهمترين دغدغههايي است كه هيچگونه مرزبندي سياسي نميشناسد. در آستانه انتخابات و در برنامههاي تبليغاتي مرتبط با انتخابات، ادعاهاي زيادي در مورد كاهش بيكاري مطرح شد. دو روز قبل يك نماينده اصولگراي مجلس به تشريح هنرنمايي جديد دولتيها براي پايين نشان دادن نرخ بيكاري اشاره كرده و گفته است: «حتي اگر يك جوانبه خاطر سرنرفتن حوصلهاش، چند ساعت در هفته در مغازه پدرش حاضر شود، آمارگيران دولتي او را "شاغل" ميدانند.»آيا آرايي كه با اعتماد به آمارهاي قبلي دولتي و با اميد به كاهش مجدد نرخ بيكاري به صندوق ريخته شده است، امروز حس مسئوليت و مديون بودن را در كسي برنميانگيزد؟ اگر از ميان راي دهندگان اميدوار، كسي احساس مغبوني كند و اعتراضي نمايد، آيا هيچ مسئولي پاسخگوي او خواهد بود؟
3- طرح تحول اقتصادي، از مهمترين سوژههاي تبليغاتي سران دولت نهم و از برجستهترين برنامههاي ادعايي آنها براي دولت دهم بود. در آن زمان، رئيس دولت در يك نطق تبليغاتي كه در يكي از شهرهاي اطراف تهران ايراد شد ازاراده دولت براي پرداخت ماهيانه 45 تا 70 هزار تومان يارانه نقدي به هر ايراني سخن گفت.
اظهارات او به گونهاي بود كه هر كس تصور ميكرد مجلسيها مانع اين حاتمبخشي دولتيها بودهاند. اين درحالي است كه آخرين اخبار افشا شده از روند بررسي طرح هدفمندكردن يارانهها، نشان ميدهد با اجراي خوشبينانه لايحه پيشنهادي دولت، تنها به حدود 50 درصد از آحاد جامعه، ماهيانه مبلغ 20 تا 24 هزار تومان يارانه نقدي پرداخت خواهد شد.

ادعاي ديگر احمدينژاد اين بود كه مبلغ پرداختي به عنوان يارانه نقدي، نه تنها گراني ناشي از حذف يارانهها را جبران ميكند بلكه مبالغي نيز به درآمد خانوادههاي ضعيف ميافزايد. اما امروز بسياري از نمايندگان از دو جناح، نگراني خود را از تراز منفي يارانه دريافتي و افزايش هزينه خانوارها پس از اجراي طرح هدفمند كردن يارانهها بيان ميكنند.آيا صاحبان آراي حاصله از تبليغات پيرامون يارانههاي 45 تا 70 هزارتوماني ، امروز حق اعتراض دارند؟
4- احمدينژاد بارها بر حفظ آزاديهاي فردي ايرانيان تاكيد كرده است. علاوه بر او، مشاوران و نزديكانش نيز بر همين موضوع پافشاري كرده اند. حتي مردم از زبان مشاور احمدينژاد شنيدند كه «خوانندگان لس آنجلسي هم ميتوانند به ايران رفت و آمد كنند.» بسياري از ايرانيان،با اعتماد به نفوذ احمدينژاد در همه اركان حكومتي و قدرت او در پيشبرد اهداف و برنامههايش، به او راي دادند تا وعده خود براي دفاع از آزاديهاي فردي را اجرا كند.
اما امروز ميبينند كه نه تنها خوانندگان لسآنجلسي نميتوانند به ايران بيايند بلكه هنرمندان ساكن ايران كه هيچ گاه به ساير كشورها دل نس********اند براي حضور در يك برنامه فرهنگي در خارج از كشور با مشكل مواجه ميشوند و فرياد آنها براي اعلام علت ممنوع الخروجي به جايي نميرسد. اين در حالي است كه رئيس دولت و هيچ يك از همكاران او، به صورت علني در اين خصوص اظهارنظر نمينمايند تا مردم بدانند همان شعارهايي كه در دوره تبليغات انتخاباتي مطرح شده است، همچنان وجهه همت گروه پيروز در انتخابات ميباشد.
راستي آيا اگر حتي يك راي به اميد گسترش آزاديهاي فردي به صندوق افتاده باشد، صاحب آن راي امروز حق ندارد در مورد عدم اجراي وعدهها، پرسشگري نمايد؟
5- در سالهاي اخير، موضوع آقازادهها و مصونيتهاي غير قانوني ايشان از تعقيب و مجازات، از سوژههايي بود كه مردم را نگران ميساخت و لذا هرگاه يك سياستمدار يا يك فرد مسئول، بر آن دست ميگذاشت توجه بسياري از مردم مستضعف را به طرف خود جلب مينمود. انصافا بايد به موفقيت احمدينژاد براي بهرهبرداري از اين حساسيت عمومي نيز اذعان كرد. لزوم حاكميت عدالت در همه عرصهها، موضوع ديگري است كه در 4 سال و چند ماه گذشته، از عناصر ثابت سخنرانيهاي احمدينژاد بوده است و در فاصله ميان دو تبليغ انتخاباتي – بهار 84 تا بهار 88 - مردم چيزي جز سخنرانيهاي مبهم، نديدند و نشنيدند. اما به صورت ناگهاني در مناظرههاي انتخاباتي سال 88، اسامي چند سياستمدار قدرتمند ايراني مطرح شد كه به ادعاي احمدينژاد، خود يا خانوادههايشان، دستي در مفاسد اقتصادي و رانت خواريها داشتهاند. آيا كسي ميتواند تاثير اين ادعاها و برخي مظلومنماييهاي پيرامون آنها را بر افزايش راي احمدينژاد، تكذيب كند؟ اين در حالي است كه خطبههاي نماز جمعه 29 خرداد ماه – دقيقا يك هفته بعد از انتخابات – نشان داد كه بسياري از اين ادعاها، غيرواقعي بوده است. آيا ميتوان آراي كسب شده براساس اين ادعاها را – هر چقدر كه باشد – خالي از اشكال دانست؟ نكته ديگري كه ميتوان به آن پرداخت نحوه برخورد با بعضي بازداشتشدگان پس از انتخابات است. در نخستين روزهاي بعد از انتخابات، تعدادي از ايرانيان، گروهي از دو تابعيتيها و يك تبعه خارجي توسط مراجع قضايي ايران بازداشت شدند. تبعه خارجي، در نخستين روزهاي بازداشت اين شانس را داشت كه با سفير كشور متبوع خود ديدار كند و اين ديدارها تا زمان انتقال او از اوين به سفارتخانه – به عنوان محل نگهداري تا تعيين تكليف – ادامه داشت. اين در حالي بود كه تا مدتها پس از نخستين ديدار زنداني خارجي با سفير و مكالمه تلفني با روساي كشور خود، بسياري از زندانيان ايراني به وكيل خود دسترسي نداشتند. اما احمدينژاد و يارانش كه در چهار سال گذشته، بارها قوه قضائيه را به بيعدالتي در برخوردها متهم و اين اتهام را در تريبونهاي عمومي مطرح كرده بودند حاضر نشدند در مورد اين تفاوت رفتار و ترجيح خواسته يا ناخواسته خارجيها بر داخليها، اظهار نظر كنند. احمدينژاد ميداند كه در ميان بازداشت شدگان، دو ايراني حضور داشتند كه همسران هر دوي آنها در لندن سكونت دارند. يكي از اين دو، ايراني دوتابعيتي – مانند يكي از مشاوران رئيس دولت– بود كه همسر غير ايراني داشت. او براي يك روزنامه غيرايراني فعاليت ميكرد. خوشبختانه اين هموطن كه به خاطر رشته فعاليت او، بايد او را همكار خود بدانيم اخيرا از زندان آزاد و در فاصلهاي كوتاه به وصال همسر خويش در لندن رسيد. نفر دوم جوان مستعد ايراني است كه با رتبه ممتاز در حال تحصيل در يكي از معتبرترين دانشگاههاي انگليس است و همسرش نيز به تحصيل در همان كشور اشتغال دارد. او در كنار افتخارآفريني علمي براي كشورمان، به عنوان قاري ممتاز قرآن شناخته ميشود و در بسياري از مناسبتها، با صداي ملكوتي خويش ادعيه زيباي اسلامي را قرائت ميكند. اما او نتوانسته است از همان فرصتي كه هموطن دو تابعيتي بهرهمند است استفاده كند و با سپردن وثيقه به انگلستان برود تا هم فراق همسر جوانش به پايان برسد و هم افتخارآفريني علمي او در انگلستان ادامه يابد. آيا اقتضاي عدالت خواهي احمدينژاد آن نبود كه در اين مورد نيز اظهار نظري داشته باشد؟ بعضي افراد قطعا به اميد دفاع علني احمدينژاد از عدالت به او راي دادهاند آيا وجود همين دو نمونه – كه متاسفانه بازتابهاي فراواني هم داشته است– كافي نيست كه گروهي از راي دهندگان را نسبت به دقت «اميد» و صحت «راي » خويش انديشناك سازد؟
نمونههاي ديگري نيز ميتوان ارائه كرد اما سوژههاي فوق براي پاسخگويي به بعضي مدعيان اصولگرايي كافي است. آنها در هفتههاي اخير بارها از پشيماني بعضي از رايدهندگان به موسوي و كروبي سخن گفتهاند اما براي اثبات اين پشيماني، هيچ دليلي ارائه ننمودهاند. درحالي كه نمونههاي فوقالذكر، دليل محكمي است تا پشيماني احتمالي بعضي از رايدهندگان به كانديداي حاكم در انتخابات اخير را ثابت كند.
رسالت: دست من و ضريح تو
«دست من و ضريح تو» عنوان سرمقاله روزنامه رسالت به قلم سيد مسعود علوي است كه در آن ميخوانيد؛رواق ديده ام قدمگاه غريب توس و آشناي عرش، رضاي آل محمد است . طائر قلبم کبوتر حرم هشتمين شمشاد شفاعت است و در پاي جمال آفتاب در ماذنه هاي صحن اشتياق ، آشيانه کرده و از دستان کرامت يار، دانه مي چيند.
رواق ديده ام قدمگاه غريب توس و آشناي عرش، رضاي آل محمد است .
طائر قلبم کبوتر حرم هشتمين شمشاد شفاعت است و در پاي جمال آفتاب در ماذنه هاي صحن اشتياق ، آشيانه کرده و از دستان کرامت يار، دانه مي چيند.
دست من و ضريح تو زيباترين روايت نياز و رساترين حديث عطاست.
بهشت من خاکپاي زائرين حرم کبريايي ثامن الحجج است ؛ آن گاه که در ميهماني مهرباني خويش اذن دخولم مي دهي اي ياور مستمندان و ضامن دلهاي رميده از غير و پيوسته به دوست!
زاد روز رضا (ع) ، نزول عشق و عطوفت است و وصال شکر و شکيبايي.
بااشارتي از نگاه ناز تو، چشمانم را آيينه شبستانت خواهم کرد.
نه من که تمامي اهل راز، معتکف کوي تواند و برآستان بوسي ات مباهات مي کنند.
سلام بر تو اي تنهاترين امير ايمانيان و سنگر استوار توحيد!
سلام بر تو اي روح نيايش و ملکوت نماز و جلوگاه رحمت يار!
بهاري ترين موسم ياس و طلايي ترين طلعت ستاره و سپيدترين طلوع سپيده با زيارت مرقد تو ترسيم مي شود.
ضريح زيباي تو چه ها که نمي کند!
کليم خدا اگر ضريحت را ديده بود، «رب ارني » نمي گفت . خليل خدا اگر ضريح تو را نظاره مي کرد «کيف تحبي الموتي» برزبان نمي راند.
حرم تو عاشق کشي مي کند و ديدارت حيات مي بخشد.
دخيل احساس و انديشه را هماره به پنجره بارگاه روشن تو بسته ايم و کتيبه هاي صحن مصفايت نقش ديباچه دلهاي ماست.
مشهد، امتداد نور کربلا و بقيع است و رضا (ع) آيينه زهرا (س).
از گلدسته هاي بارگاه دلنوازت اذان محبت را مي شنوم که عزت و رافت مولاي رضاجويان را صلا مي زند.
در قدوم تو ماه اندوه، غروب مي کند و خورشيد شعف، طلوع.
پيچک عاطفه برگنبد زرين عشق مي پيچد و نکهت نيايش و آواي مناجاتيان سحر، ارمغان ارادت شيعه به نگار غريب ماست.
بوي دلجوي گلهاي اميد از هشتمين ساغر سعادت مي خيزد و هستي را عنبر افشان مي کند.
امشب مهدي فاطمه با گلخند اشتياق، ميهمان حريم توست
يا ثامن الحجج.
در کنار ضريحت بيت السرور فاطمه برپاست.
رسول خدا (ص) براي ميلاد مهر آگينت در سجده سپاس است و علي از محراب عبادت و مجتبي از بقيع غريب و حسين از کرانه کربلا برتو شادمانه سلام مي کنند.
و اينک مشهد تو قبله عرش و مامن کبوتران سپيدبال زمين است.
کربلا را نيز در حريم تو مي کاويم و نجف را در حرمت مي بينيم و بقيع را مجاور مزارت مي يابيم.
حريم تو مجموعه دلدادگي شيعه و التيام بخش دردهاي مانده از قرون غربت و غم برقلب خسته ماست.
عزت پايدار ايرانيان، وامدار ضريح توست و لواي اقتدارمان همان رايت سبز گنبد نورآگين مشهد است.
اي انيس نفوس، اي آفتاب توس!
اي ولي عهد عشق، اي امير عاشقان!
اي ما من اهل درد، اي ضامن مسکينان
باز، گويم و هميشه مي گويم؛
دست من و ضريح تو...
اعتماد: مذاکرات ژنو- وين و پيامدها
«مذاکرات ژنو- وين و پيامدها»عنوان يادداشت روز روزنامهي اعتماد به قلم دکتر سيدمحمد صدر است كه در آن ميخوانيد؛
زماني که دولت نهم بر سر کار آمد بحث انرژي هسته يي را به بحثي جنجالي و تبليغاتي تبديل کرد و با حمله به دولت هاي قبلي و سازشکار دانستن آن، سياست جديدي را در پيش گرفت. نتيجه اين سياست انتقال پرونده هسته يي ايران از شوراي حکام آژانس بين المللي انرژي اتمي به شوراي امنيت سازمان ملل بود؛ جايي که امريکا تصميم گير اصلي و اقدام کننده اول است.در ادامه سياست هاي دولت، صدور قطعنامه هاي تحريم عليه ايران شروع شد. همه اين مسائل در حالي انجام شد که رئيس دولت نهم با قاطعيت اعلام مي کرد پرونده هسته يي ايران از آژانس بين المللي انرژي هسته يي به شوراي امنيت نمي رود و قطعنامه تحريم عليه ايران در سازمان ملل صادر نمي شود.پس از سپري شدن اين دوران، موضع آقاي احمدي نژاد اين بود که پرونده هسته يي ما بسته شده و ما در اين مورد با هيچ دولتي مذاکره نمي کنيم.
ايشان در پاسخ به اين مطلب که مذاکره نکردن امکان پذير نيست و اساس کار سياست خارجي بر مذاکره بنا شده است، چنين مي گفت که با کسي مذاکره نخواهيم کرد.مذاکرات ژنو- وين نشان داد تا چه اندازه گفته هاي قبلي بر مبناي شناخت صحيح از سياست خارجي و روابط بين الملل بوده است. متاسفانه پس از ماه ها مذاکره شروع شد و با دولت هايي مذاکره شد که آقاي احمدي نژاد آنها را آدم کشان بزرگ ناميده بود.
مهم تر اينکه امتيازاتي در اين مذاکره داده شد که منافع نظام جمهوري اسلامي ايران را در معرض تهديد قرار داد.ارسال 1200 کيلوگرم اورانيوم غني شده 5/3 درصد به روسيه و سپس فرانسه براي تهيه ميله هاي سوخت رآکتور تحقيقاتي تهران به معني از دست دادن بخش عظيمي از دستاوردهاي جمهوري اسلامي ايران در 20 سال اخير است؛ دستاوردي که نتيجه کار تمام دولت هاي قبل و تمام مسوولان مربوطه نيز بوده است.متاسفانه آقاي احمدي نژاد مذاکره و اعتمادسازي با غرب را که لازمه کار سياست خارجي است از بدترين نقطه و ضعيف ترين موضع آغاز کرد و کار را به جايي رسانيد که حتي دوستان نزديک و هم پيمانان وي به اين کار خرده گرفتند.
رفع نگراني از طرف مقابل و ايجاد اطمينان مبني بر عدم انحراف برنامه اتمي ايران از يک طرف و تامين حقوق هسته يي ايران و تکنولوژي هسته يي در استفاده صلح آميز انرژي هسته يي از جانب ديگر مهم ترين نکاتي است که بايد توسط دولت پيگيري شود.
ضرورت موفقيت در انجام اين هدف، وجود اعتبار بين المللي است که لازمه آن مقبوليت داخلي است، در غير اين صورت خداي ناکرده ممکن است منافع ملت ايران به بازي گرفته شود و دولت هاي بيگانه امتيازهاي بي حسابي را کسب کنند.اشکال مذاکرات ژنو - وين اين است که در صورت موفقيت مذاکرات امتيازدهي شروع مي شود و در صورت شکست، جو بين المللي براي جمهوري اسلامي ايران نسبت به گذشته نامناسب تر مي شود و زمينه براي ايجاد تحريم هاي بيشتر و جديد فراهم مي شود.
كيهان: اتاق عمل آماده نيست!
«اتاق عمل آماده نيست!» عنوان يادداشت روز روزنامه كيهان به قلم حسام الدين برومند است كه در آن ميخوانيد؛اين روزها مجلس شوراي اسلامي «طرح هدفمند كردن يارانه ها» را در دستور كار قرار داده است؛ طرحي كه از آن به عنوان جراحي بزرگ اقتصاد كشور ياد مي كنند. اين طرح به علت ارتباط مستقيم با زندگي و معيشت مردم، در مقياس قابل توجهي به فضاي عمومي جامعه راه يافته و اذهان مردم را به خود مشغول كرده است.
حجم واكنش هايي كه اين طرح در ميان مردم عادي برانگيخته چنان است كه اكنون بسياري از نخبگان آرزويي جز اجراي صحيح و كامل اين طرح و آشكار شدن زودهنگام دستاوردهاي آن در اصلاح وضعيت اقتصادي مردم ندارند.
اين اولين بار است كه دولتي طي دهه هاي اخير راه علاج را در آن يافته است كه «خطر كند» تا بلكه جاني دوباره به بيماري ببخشد كه سالهاست عوارض خطرناكي چون ركود، تورم، بيكاري و... را با خود همراه كرده و كار به جايي رسيده است كه مداوا و درمان اين بيماري مزمن با دارو و مسكن ها امكان پذير نيست و بايد جرئت به خرج داد و با يك جراحي ريشه بيماري را خشكاند.
از همين منظر است كه وكلاي ملت نيز طرح هدفمند كردن يارانه ها را كه در واقع هدف نهايي آن رانت زدايي و ساماندهي عرصه اقتصادي كشور است به دقت بررسي كرده و در قالب يك لايحه كه تمامي فرصت هاي اين طرح را دربرمي گيرد اما از آن تهديدزدايي هم كرده، به تصويب رسانده است.