AvAstiN
10th November 2008, 08:30 PM
عصرایران - روزنامه اصولگرای "جمهوری اسلامی" و از جمله رسانه های منتقد دولت نهم در سرمقاله امروز خود تحت عنوان "دل بستن به سراب" با حمله تند به محمود احمدی نزاد به خاطر ارسال نامه تبریک به باراک اوباما نوشت که اگر احمدی نژاد می خواسته با این نامه اوباما را ارشاد کند که این کار ، اساساً وظیفه او نیست و اگر هم در صدد گشودن منفذی برای رابطه با آمریکا بوده است ،این اشکال وجود دارد که تصميم براي تجديد رابطه با آمريكا از سياست هاي كلان نظام و طبق قانون اساسي در قلمرو اختيارات رهبري است و رئيس جمهور نمي تواند وارد اين عرصه شود.
متن کامل سرمقاله جمهوری اسلامی - بدون پیشداوری درباره آن - در زیر می آید:
پيام تبريك آقاي احمدي نژاد به عنوان رئيس جمهوري اسلامي ايران به « اوباما » به مناسبت انتخاب وي به رياست جمهوري آمريكا اقدامي بي سابقه در تاريخ 30 ساله نظام جمهوري اسلامي است . در طول 30 سال گذشته هيچيك از روساي جمهوري و روساي دولت در نظام جمهوري اسلامي به مناسبت انتخاب يك رئيس جمهور در آمريكا به وي تبريك نگفته و به اين مناسبت پيامي براي وي ارسال نكرده اند.
اين اقدام آقاي احمدي نژاد از دو نظر قابل تامل است:
اول آنكه فرض بر اين باشد كه ايشان درصدد ايجاد منفذي براي زمينه سازي جهت برقراري رابطه ميان جمهوري اسلامي ايران و آمريكا نباشد و صرفا قصد دادن تذكر و ارشاد و راهنمائي و ارائه طريق داشته باشد.
در اين فرض بديهي است كه اين كار از وظايف رئيس جمهور نيست و اگر چنين اقدامي لازم باشد در حوزه وظايف رهبري انقلاب است كه درصورتي كه صلاح بدانند با ارسال نامه يا پيام و يا هر اقدام ديگري به ارشاد فردي كه در راس يك كشور يا يك دولت قرار دارد مي پردازند.
يك نمونه از چنين اقدامي را مي توان در نامه اي كه حضرت امام خميني به گورباچف صدر هيات رئيسه اتحاد جماهير شوروي سوسياليستي در سال 1367 نوشتند و آنرا توسط هياتي به رياست آيت الله جوادي آملي به مسكو ارسال نمودند يافت . حتي همان اقدام نيز مرهون شناخت دقيق شرايط موقعيت و جوانب مختلف موضوع و شخص مخاطب بود كه اقدام امام با حفظ همه اين امور و توجه به جوانب آن صورت گرفت و نتايج درخشاني نيز در برداشت و به قول اهل فن « صدر من اهله و وقع في محله » .
بديهي است اگر چنين اقدامي از دو جانب حساب شده نباشد يعني كسي كه پيام مي دهد در جايگاهي نباشد كه چنين پيامي از او مورد انتظار باشد و كسي كه مخاطب است نيز اهليت دريافت چنين مطلبي را نداشته باشد نه مي تواند مصداق « صدر من اهله » باشد و نه مخاطب خود را مي يابد و به همين دليل نه تنها نتيجه اي ندارد بلكه عوارض منفي ناخوشايندي نيز خواهد داشت .
بي اعتنائي سران كشورهائي كه نامه هاي آقاي احمدي نژاد در اوائل رياست جمهوري ايشان را بي پاسخ گذاشتند و بعضي از آنها مطالب ناخوشايندي نيز گفتند نمونه اي از اين واقعيت است .
فرض دوم اينست كه ايشان درصدد ايجاد منفذي براي تجديد رابطه با آمريكا باشد و اين پيام تبريك مقدمه اي براي چنين هدفي باشد. اين فرض داراي اشكالات متعددي است .
اول آنكه تصميم براي تجديد رابطه با آمريكا از سياست هاي كلان نظام است كه طبق قانون اساسي در قلمرو اختيارات رهبري مي باشد و رئيس جمهور نمي تواند وارد اين عرصه شود.
دوم آنكه حتي اگر رهبري به چنين تصميمي برسند كه در شرايط خاصي مي توان براي تجديد رابطه با آمريكا اقدام كرد براي عملي ساختن اين تصميم بايد مقدماتي فراهم شود تا وزانت نظام جمهوري اسلامي حفظ شود و آنچه مورد نظر رهبري است به بهترين شكل و با حفظ همه جوانب عملياتي گردد.
ارسال پيام تبريك براي كسي كه تازه به رياست جمهوري آمريكا انتخاب شده و هنوز راهي كه او خواهد پيمود و سياستي كه به اجرا درخواهد آورد نامشخص است قطعا اقدام مطالعه شده اي نيست كه بتواند راه را براي چنان تصميم مهمي هموار سازد. علاوه بر اين با توجه به بيانات اخير رهبر معظم انقلاب كه اختلاف ميان ايران و آمريكا را فراتر از مسائل سياسي دانسته اند كاملا روشن است كه ايشان فعلا چنين تصميمي ندارند.
سوم آنكه اصولا عملكرد دو حزب دموكرات و جمهوريخواه در 30 سال عمر نظام جمهوري اسلامي ثابت كرده است كه هر دوي آنها از نظر كلي پيرو يك سياست هستند و خصومت با ملت ايران به دليل انقلاب بيدارگري كه با همت اين ملت به پيروزي رسيده و نفوذ آمريكا را از ايران قطع كرده محور اصلي سياست آنها در قبال اين ملت است .
بنابر اين كاملا بديهي است كه انتخاب « اوباما » به عنوان نامزد حزب دموكرات آمريكا نمي تواند واقعه اي باشد خارج از دايره سياست خصمانه اي كه در طول 30 سال گذشته اين حزب و حزب جمهوريخواه در قبال جمهوري اسلامي ايران دنبال كرده اند. اينكه اوباما ديروز ايران را به حمايت از تروريسم متهم كرد ماهيت ضد ايراني او را برملا كرده است .
و چهارم آنكه اظهارات « اوباما » در دوران تبليغات انتخاباتي عليه ايران و به نفع رژيم صهيونيستي كاملا نشان ميداد وي تفاوتي با گذشتگان ندارد و تصميم دارد سياست كلي آمريكا را در اين دو زمينه ادامه دهد. همراهي با صهيونيست ها آنهم با سرعت و غلظتي كه اوباما نشان داده وفاداري او به آنچه در تبليغات انتخاباتي وعده داده بود را به اثبات رسانده است . وي در اولين اقدام خود يك يهودي وابسته به اردوگاه صهيونيسم را به رياست تشكيلات كاخ سفيد برگزيد و با اين اقدام به رژيم صهيونيستي چراغ سبز داد.
نكته مهم در اين ميان اينست كه « اوباما » قبل از انتخابات به رژيم صهيونيستي قول داده بود درصورت پيروزي « رام امانوئل » را به رياست تشكيلات كاخ سفيد منصوب نمايد و بدون فوت وقت همين كار را هم كرد. خبر اين وعده دو روز قبل از برگزاري انتخابات رياست جمهوري آمريكا در يكي از روزنامه هاي چاپ اسرائيل منتشر شده بود. در تاريخ دوازدهم آبان ماه جاري روزنامه صهيونيستي يديعوت آحارونوت چاپ فلسطين اشغالي اعلام كرد : « اوباما درصورت پيروزي در انتخابات رام امانوئل يهودي را به عنوان يكي از كارمندان بلندپايه كاخ سفيد انتخاب خواهد كرد. » اين روزنامه صهيونيستي در همان شماره نوشت : « اين اقدام نقش اسرائيل را در داخل كاخ سفيد بيشتر مي كند » .
اين روزنامه در معرفي اين شخص افزود : « امانوئل در دوره كوتاهي عضو نيروهاي اسراييلي بوده و تا حدودي به زبان عبري صحبت مي كند. هم چنين وي يكي از مطمئن ترين مشاوران اوباما است و اوباما او را يك دوست و همكار سياسي مي داند. بنيامين پدر امانوئل يك پزشك اسرائيلي است و مادرش مارتا هويت يهودي ـ آمريكايي دارد و با سازمان حقوق بشر ايالت شيكاگو همكاري مي كند. هنگامي كه بيل كلينتون رئيس جمهور اسبق آمريكا مبارزات انتخاباتي اش را آغاز كرد رام امانوئل را به عنوان مسئول كميته ي مالي مبارزات انتخاباتي اش انتخاب كرد اما با حمله عراق به كويت و شروع جنگ خليج فارس وي به نيروهاي اسراييلي پيوست . وي تا زمان پايان جنگ در يكي از جبهه هاي شمالي اسراييل حضور داشت و پس از بازگشت به آمريكا به مدت هشت سال مشاور كلينتون در كاخ سفيد بود » .
ملاحظه متن اين خبر ميزان وابستگي « اوباما » به رژيم صهيونيستي را كاملا نشان مي دهد. با توجه به اين واقعيت تلخ چگونه مي توان ارسال پيام تبريك براي چنين شخصي را يك اقدام مطالعه شده دانست چنين اقدامي وقتي در سطح نفر اول اجرائي كشور صورت مي گيرد براي نظام جمهوري اسلامي كه محصول بزرگترين انقلاب ارزشي عصر حاضر است و توانسته آمريكا را در سطح جهان تحقير كند هزينه هاي غيرقابل پيش بيني در بر دارد. آيا وقت آن فرا نرسيده است كه براي اين قبيل اقدامات سرمايه گذاري هاي وقتي و مشورتي كافي بعمل آيد و از تحميل هزينه هاي غيرضروري به نظام جمهوري اسلامي جلوگيري گردد !
خارج از اين دو فرض رئيس جمهور يا ساير مسئولان همانگونه كه در طول 30 سال گذشته متداول بوده و هست نقطه نظرات خود را مي توانند در سخنراني ها بيان كنند و نيازي به ارسال پيام تبريك نيست كاري كه نوعي دل بستن به سراب است و در شان مسئولان جمهوري اسلامي ايران نمي باشد.
متن کامل سرمقاله جمهوری اسلامی - بدون پیشداوری درباره آن - در زیر می آید:
پيام تبريك آقاي احمدي نژاد به عنوان رئيس جمهوري اسلامي ايران به « اوباما » به مناسبت انتخاب وي به رياست جمهوري آمريكا اقدامي بي سابقه در تاريخ 30 ساله نظام جمهوري اسلامي است . در طول 30 سال گذشته هيچيك از روساي جمهوري و روساي دولت در نظام جمهوري اسلامي به مناسبت انتخاب يك رئيس جمهور در آمريكا به وي تبريك نگفته و به اين مناسبت پيامي براي وي ارسال نكرده اند.
اين اقدام آقاي احمدي نژاد از دو نظر قابل تامل است:
اول آنكه فرض بر اين باشد كه ايشان درصدد ايجاد منفذي براي زمينه سازي جهت برقراري رابطه ميان جمهوري اسلامي ايران و آمريكا نباشد و صرفا قصد دادن تذكر و ارشاد و راهنمائي و ارائه طريق داشته باشد.
در اين فرض بديهي است كه اين كار از وظايف رئيس جمهور نيست و اگر چنين اقدامي لازم باشد در حوزه وظايف رهبري انقلاب است كه درصورتي كه صلاح بدانند با ارسال نامه يا پيام و يا هر اقدام ديگري به ارشاد فردي كه در راس يك كشور يا يك دولت قرار دارد مي پردازند.
يك نمونه از چنين اقدامي را مي توان در نامه اي كه حضرت امام خميني به گورباچف صدر هيات رئيسه اتحاد جماهير شوروي سوسياليستي در سال 1367 نوشتند و آنرا توسط هياتي به رياست آيت الله جوادي آملي به مسكو ارسال نمودند يافت . حتي همان اقدام نيز مرهون شناخت دقيق شرايط موقعيت و جوانب مختلف موضوع و شخص مخاطب بود كه اقدام امام با حفظ همه اين امور و توجه به جوانب آن صورت گرفت و نتايج درخشاني نيز در برداشت و به قول اهل فن « صدر من اهله و وقع في محله » .
بديهي است اگر چنين اقدامي از دو جانب حساب شده نباشد يعني كسي كه پيام مي دهد در جايگاهي نباشد كه چنين پيامي از او مورد انتظار باشد و كسي كه مخاطب است نيز اهليت دريافت چنين مطلبي را نداشته باشد نه مي تواند مصداق « صدر من اهله » باشد و نه مخاطب خود را مي يابد و به همين دليل نه تنها نتيجه اي ندارد بلكه عوارض منفي ناخوشايندي نيز خواهد داشت .
بي اعتنائي سران كشورهائي كه نامه هاي آقاي احمدي نژاد در اوائل رياست جمهوري ايشان را بي پاسخ گذاشتند و بعضي از آنها مطالب ناخوشايندي نيز گفتند نمونه اي از اين واقعيت است .
فرض دوم اينست كه ايشان درصدد ايجاد منفذي براي تجديد رابطه با آمريكا باشد و اين پيام تبريك مقدمه اي براي چنين هدفي باشد. اين فرض داراي اشكالات متعددي است .
اول آنكه تصميم براي تجديد رابطه با آمريكا از سياست هاي كلان نظام است كه طبق قانون اساسي در قلمرو اختيارات رهبري مي باشد و رئيس جمهور نمي تواند وارد اين عرصه شود.
دوم آنكه حتي اگر رهبري به چنين تصميمي برسند كه در شرايط خاصي مي توان براي تجديد رابطه با آمريكا اقدام كرد براي عملي ساختن اين تصميم بايد مقدماتي فراهم شود تا وزانت نظام جمهوري اسلامي حفظ شود و آنچه مورد نظر رهبري است به بهترين شكل و با حفظ همه جوانب عملياتي گردد.
ارسال پيام تبريك براي كسي كه تازه به رياست جمهوري آمريكا انتخاب شده و هنوز راهي كه او خواهد پيمود و سياستي كه به اجرا درخواهد آورد نامشخص است قطعا اقدام مطالعه شده اي نيست كه بتواند راه را براي چنان تصميم مهمي هموار سازد. علاوه بر اين با توجه به بيانات اخير رهبر معظم انقلاب كه اختلاف ميان ايران و آمريكا را فراتر از مسائل سياسي دانسته اند كاملا روشن است كه ايشان فعلا چنين تصميمي ندارند.
سوم آنكه اصولا عملكرد دو حزب دموكرات و جمهوريخواه در 30 سال عمر نظام جمهوري اسلامي ثابت كرده است كه هر دوي آنها از نظر كلي پيرو يك سياست هستند و خصومت با ملت ايران به دليل انقلاب بيدارگري كه با همت اين ملت به پيروزي رسيده و نفوذ آمريكا را از ايران قطع كرده محور اصلي سياست آنها در قبال اين ملت است .
بنابر اين كاملا بديهي است كه انتخاب « اوباما » به عنوان نامزد حزب دموكرات آمريكا نمي تواند واقعه اي باشد خارج از دايره سياست خصمانه اي كه در طول 30 سال گذشته اين حزب و حزب جمهوريخواه در قبال جمهوري اسلامي ايران دنبال كرده اند. اينكه اوباما ديروز ايران را به حمايت از تروريسم متهم كرد ماهيت ضد ايراني او را برملا كرده است .
و چهارم آنكه اظهارات « اوباما » در دوران تبليغات انتخاباتي عليه ايران و به نفع رژيم صهيونيستي كاملا نشان ميداد وي تفاوتي با گذشتگان ندارد و تصميم دارد سياست كلي آمريكا را در اين دو زمينه ادامه دهد. همراهي با صهيونيست ها آنهم با سرعت و غلظتي كه اوباما نشان داده وفاداري او به آنچه در تبليغات انتخاباتي وعده داده بود را به اثبات رسانده است . وي در اولين اقدام خود يك يهودي وابسته به اردوگاه صهيونيسم را به رياست تشكيلات كاخ سفيد برگزيد و با اين اقدام به رژيم صهيونيستي چراغ سبز داد.
نكته مهم در اين ميان اينست كه « اوباما » قبل از انتخابات به رژيم صهيونيستي قول داده بود درصورت پيروزي « رام امانوئل » را به رياست تشكيلات كاخ سفيد منصوب نمايد و بدون فوت وقت همين كار را هم كرد. خبر اين وعده دو روز قبل از برگزاري انتخابات رياست جمهوري آمريكا در يكي از روزنامه هاي چاپ اسرائيل منتشر شده بود. در تاريخ دوازدهم آبان ماه جاري روزنامه صهيونيستي يديعوت آحارونوت چاپ فلسطين اشغالي اعلام كرد : « اوباما درصورت پيروزي در انتخابات رام امانوئل يهودي را به عنوان يكي از كارمندان بلندپايه كاخ سفيد انتخاب خواهد كرد. » اين روزنامه صهيونيستي در همان شماره نوشت : « اين اقدام نقش اسرائيل را در داخل كاخ سفيد بيشتر مي كند » .
اين روزنامه در معرفي اين شخص افزود : « امانوئل در دوره كوتاهي عضو نيروهاي اسراييلي بوده و تا حدودي به زبان عبري صحبت مي كند. هم چنين وي يكي از مطمئن ترين مشاوران اوباما است و اوباما او را يك دوست و همكار سياسي مي داند. بنيامين پدر امانوئل يك پزشك اسرائيلي است و مادرش مارتا هويت يهودي ـ آمريكايي دارد و با سازمان حقوق بشر ايالت شيكاگو همكاري مي كند. هنگامي كه بيل كلينتون رئيس جمهور اسبق آمريكا مبارزات انتخاباتي اش را آغاز كرد رام امانوئل را به عنوان مسئول كميته ي مالي مبارزات انتخاباتي اش انتخاب كرد اما با حمله عراق به كويت و شروع جنگ خليج فارس وي به نيروهاي اسراييلي پيوست . وي تا زمان پايان جنگ در يكي از جبهه هاي شمالي اسراييل حضور داشت و پس از بازگشت به آمريكا به مدت هشت سال مشاور كلينتون در كاخ سفيد بود » .
ملاحظه متن اين خبر ميزان وابستگي « اوباما » به رژيم صهيونيستي را كاملا نشان مي دهد. با توجه به اين واقعيت تلخ چگونه مي توان ارسال پيام تبريك براي چنين شخصي را يك اقدام مطالعه شده دانست چنين اقدامي وقتي در سطح نفر اول اجرائي كشور صورت مي گيرد براي نظام جمهوري اسلامي كه محصول بزرگترين انقلاب ارزشي عصر حاضر است و توانسته آمريكا را در سطح جهان تحقير كند هزينه هاي غيرقابل پيش بيني در بر دارد. آيا وقت آن فرا نرسيده است كه براي اين قبيل اقدامات سرمايه گذاري هاي وقتي و مشورتي كافي بعمل آيد و از تحميل هزينه هاي غيرضروري به نظام جمهوري اسلامي جلوگيري گردد !
خارج از اين دو فرض رئيس جمهور يا ساير مسئولان همانگونه كه در طول 30 سال گذشته متداول بوده و هست نقطه نظرات خود را مي توانند در سخنراني ها بيان كنند و نيازي به ارسال پيام تبريك نيست كاري كه نوعي دل بستن به سراب است و در شان مسئولان جمهوري اسلامي ايران نمي باشد.