SysT3M
11th September 2008, 10:25 AM
قانون عشق
قانون عشق بی قانونیست.عشق راه عصیان است و آدم اولین عصیانگر،اولین عاشق،راه عشق راه فرا رفتن از قائده هاست.عشق غریبه ایست اینجا،در شهر این غریبه ها.اینجا شاهپران عشق به دام هوس هائی حقیر مانده اند.بالهای عشق اینجا در باتلاق عادت،زمین گیر شده است.اینجا حرفهای زیبا تنقلاتی هستند برای مسخ شدن در رنج.
عشق آنجاست که قلاب هیچ کلامی به آن نرسد.عشق شکار کلام نمیشود.کلمات نشخوار دیروزند و دیروز دیریست که مرده است با همه تلخ و شیرینش.امروز روز دیگریست و عشق همیشه در امروز جاریست.
عشق صاعقه ایست که فقط اینجا،همین حالا نورافشانی میکند.عشق یک تلنگر است.یک بیدار باش.عشق تو را به یک مائده میخواند.به خوانی که برچیده نمیشود هرگز.صاعقه اما تنها نشانه ای از آن ضیافت است.
عشق قطره ایست که تا دریا می بردت شیرین.عشق همآغوشی دو قطره است.
عشق یعنی یک به اضافه یک میشود یک.عشق یعنی هر عدد در هر عدد میشود یک.عشق یکی افسونگر و زیباست.عشق راز رازهاست.
عشق دیدار دو دروغ است.دو توهم.دو هویت.دو ذهن.عشق رویش زیبائی از زشت است.بر آمدن گل از گل.
عشق ریختن هیچ در همه،همه در هیچ است.عشق معجونی عجیب است.
عشق رقص بر تیغه شمشیریس تیز،شمشیر زمان.
زمان به فرمان عشق می ایستد و جاودانگی آغوش می گشاید.
عشق غوطه خوردن به لحظه ایست فراتر از زمان.
همه زشتی ها،رنجهای زندگی در فراغ عشق است.در عشق ما زیباترین هستیم.در عشق عصای اخلاق و قانون به دست داشتن مضحک میشود.
عشق چشم بینای زندگیست و قانون و اخلاق زیبنده دست هیچ بینائی نیست.
ما کور نبودیم،ما با چشمانی عاشق و زیبا به زندگی آمدیم.چشم کودکان را نگاه کنید.زلالیش اشک به چشم نمی آورد؟دانسته ها چشم های ما را آلودند.ما در امانت خدا خیانت کردیم.وقتی دانسته ها را انداختیم.وقتی اهمیت دروغین خود را باختیم.زیبائی باز می گردد.دوباره این درخت خشک شکفته میشود.بهار در راه است.و عشق راه رسیدن به بهار.
عشق تملک معشوق نیست.معشوق آن صاعقه است.چگونه میشود صاعقه ای را مال خود کرد.عشق رنج نیست.این خودخواهی کور ماست که می رنجاند.هر کس در زندگی موهبت صاعقه ای زیبا را به شب تار زندگی،لمس می کند.نغمه های عاشقانه یادگار آن صاعقه هستند و صاعقه یک تلنگر،یک بیدارباش.صاعقه بشارتمان میدهد به خورشیدی همیشه تابنده.
قانون عشق بی قانونیست.عشق راه عصیان است و آدم اولین عصیانگر،اولین عاشق،راه عشق راه فرا رفتن از قائده هاست.عشق غریبه ایست اینجا،در شهر این غریبه ها.اینجا شاهپران عشق به دام هوس هائی حقیر مانده اند.بالهای عشق اینجا در باتلاق عادت،زمین گیر شده است.اینجا حرفهای زیبا تنقلاتی هستند برای مسخ شدن در رنج.
عشق آنجاست که قلاب هیچ کلامی به آن نرسد.عشق شکار کلام نمیشود.کلمات نشخوار دیروزند و دیروز دیریست که مرده است با همه تلخ و شیرینش.امروز روز دیگریست و عشق همیشه در امروز جاریست.
عشق صاعقه ایست که فقط اینجا،همین حالا نورافشانی میکند.عشق یک تلنگر است.یک بیدار باش.عشق تو را به یک مائده میخواند.به خوانی که برچیده نمیشود هرگز.صاعقه اما تنها نشانه ای از آن ضیافت است.
عشق قطره ایست که تا دریا می بردت شیرین.عشق همآغوشی دو قطره است.
عشق یعنی یک به اضافه یک میشود یک.عشق یعنی هر عدد در هر عدد میشود یک.عشق یکی افسونگر و زیباست.عشق راز رازهاست.
عشق دیدار دو دروغ است.دو توهم.دو هویت.دو ذهن.عشق رویش زیبائی از زشت است.بر آمدن گل از گل.
عشق ریختن هیچ در همه،همه در هیچ است.عشق معجونی عجیب است.
عشق رقص بر تیغه شمشیریس تیز،شمشیر زمان.
زمان به فرمان عشق می ایستد و جاودانگی آغوش می گشاید.
عشق غوطه خوردن به لحظه ایست فراتر از زمان.
همه زشتی ها،رنجهای زندگی در فراغ عشق است.در عشق ما زیباترین هستیم.در عشق عصای اخلاق و قانون به دست داشتن مضحک میشود.
عشق چشم بینای زندگیست و قانون و اخلاق زیبنده دست هیچ بینائی نیست.
ما کور نبودیم،ما با چشمانی عاشق و زیبا به زندگی آمدیم.چشم کودکان را نگاه کنید.زلالیش اشک به چشم نمی آورد؟دانسته ها چشم های ما را آلودند.ما در امانت خدا خیانت کردیم.وقتی دانسته ها را انداختیم.وقتی اهمیت دروغین خود را باختیم.زیبائی باز می گردد.دوباره این درخت خشک شکفته میشود.بهار در راه است.و عشق راه رسیدن به بهار.
عشق تملک معشوق نیست.معشوق آن صاعقه است.چگونه میشود صاعقه ای را مال خود کرد.عشق رنج نیست.این خودخواهی کور ماست که می رنجاند.هر کس در زندگی موهبت صاعقه ای زیبا را به شب تار زندگی،لمس می کند.نغمه های عاشقانه یادگار آن صاعقه هستند و صاعقه یک تلنگر،یک بیدارباش.صاعقه بشارتمان میدهد به خورشیدی همیشه تابنده.