diamonds55
10th November 2008, 12:03 AM
به گزارش خبرگزاری مهر، نظریه ای از سوی جوپ هاتکوپر از دانشگاه گیسن در تازه ترین کنگره علمی سیارات اروپا ارائه شده که بر اساس آن شرایطی در برخی حفره های ماه حاکم است که ممکن است برای تداوم حیات نمونه هایی از حیات زمینی و احتمالا مریخی مناسب باشد.
ماه با زاویه ای می چرخد که خورشید دقیقا در بالای خط استوای آن قرار می گیرد. از این رو برخی حفره های نزدیک به دو قطب ماه همواره در تاریکی همیشگی قرار دارند و هرگز نور خورشید را ندیده اند. هاتکوپر می گوید: حفره Shackleton که 19 کیلومتر قطر دهانه داشته و در قطب جنوب ماه قرار دارد ممکن است دارای چنین نقاط فوق العاده مرموزی باشد.
هاتکوپر درخصوص این حفره و رموز نهفته در ماه می گوید: به جز برخی نقاط که نور خورشید از لبه ها به آنها نفوذ می کند، حفره عمیق Shackleton بسیار تیره و مرموز است اما جای هیچگونه شکی وجود ندارد که در کف حفره، حفره های کوچکتری نیز وجود دارد. این حفره ها دربرگیرنده نقاطی هستند که نور خورشید هرگز به آنها نمی رسد. پس می توان از این نقاط به دنیای سرد، مرموز و ناشناخته ماه نگاه کرد.
به گزارش مهر، دانشمندان سالهاست که به دنبال برآورد دمای برودت این حفره ها بوده اند. این نقاط تاریک بالغ بر 25 درجه کلوین، معادل منهای 16/248 درجه سانتیگراد دما دارند و صد البته این دمایی فوق العاده عالی برای حفظ حیات است. در حقیقت، گازها در این نقاط فوق العاده سرد یخ زده و تشکیل توده های یخی می دهند.
هاتکوپر و طرفداران این نظریه بر این نکته پافشاری دارند که مواد موجود در این حفره ها متعلق به بقایای برخوردهای شهاب سنگی بوده اند. هرچند که احتمال چنین برخوردارهایی بسیار کم بوده است اما طی میلیاردهای سال و به لطف سرمای خیره کننده این نقاط می توان گفت که شهابسنگهای برخورد کرده با حفره ها با پوششهای مناسبی پوشیده شده و به صورت طبیعی در برابر فرسایش ناشی از بادهای خورشیدی دست نخورده باقی مانده اند.
یافتن نشانه های شهابسنگی بر روی ماه به اندازه کافی هیجان برانیگز بوده است اما حقیقتا در دل آنها چه چیز جذابی می تواند وجود داشته باشد که اخترشناسانی نظیر هاتکوپر را مجذوب و محصور خود کرده است؟ پاسخ تنها یک چیز است: علائمی از حیات.
یافتن نشانه های شهابسنگی بر روی ماه به اندازه کافی هیجان برانیگز بوده است
اما حقیقتا در دل آنها چه چیز جذابی می تواند وجود داشته باشد؟
به گزارش مهر، تصور کنید حیات ساده باکتریایی که بر روی زمین اولیه و در دل صخره ای کوچک وجود داشته است در جریان برخوردی فضایی با سیاره و یا جرم فضایی دیگر با چه سرنوشتی روبرو خواهد شد؟
از بعد نظری می توان گفت برخی از چنین علائم و نشانه های حیاتی می توانند در حفره هایی از ماه نظیر Shackleton وجود داشته باشند. هنگامی که سر و کله این نمونه ها در Shackleton پیدا شده است، دمای بسیار پایین حفره برای میلیاردها سال حافظ آن بوده است. پس می توان اکنون مدعی شد که امکان وجود نشانه هایی از حیات زمینی در حفره های پر رمز و راز ماه وجود دارد.
ماه با زاویه ای می چرخد که خورشید دقیقا در بالای خط استوای آن قرار می گیرد. از این رو برخی حفره های نزدیک به دو قطب ماه همواره در تاریکی همیشگی قرار دارند و هرگز نور خورشید را ندیده اند. هاتکوپر می گوید: حفره Shackleton که 19 کیلومتر قطر دهانه داشته و در قطب جنوب ماه قرار دارد ممکن است دارای چنین نقاط فوق العاده مرموزی باشد.
هاتکوپر درخصوص این حفره و رموز نهفته در ماه می گوید: به جز برخی نقاط که نور خورشید از لبه ها به آنها نفوذ می کند، حفره عمیق Shackleton بسیار تیره و مرموز است اما جای هیچگونه شکی وجود ندارد که در کف حفره، حفره های کوچکتری نیز وجود دارد. این حفره ها دربرگیرنده نقاطی هستند که نور خورشید هرگز به آنها نمی رسد. پس می توان از این نقاط به دنیای سرد، مرموز و ناشناخته ماه نگاه کرد.
به گزارش مهر، دانشمندان سالهاست که به دنبال برآورد دمای برودت این حفره ها بوده اند. این نقاط تاریک بالغ بر 25 درجه کلوین، معادل منهای 16/248 درجه سانتیگراد دما دارند و صد البته این دمایی فوق العاده عالی برای حفظ حیات است. در حقیقت، گازها در این نقاط فوق العاده سرد یخ زده و تشکیل توده های یخی می دهند.
هاتکوپر و طرفداران این نظریه بر این نکته پافشاری دارند که مواد موجود در این حفره ها متعلق به بقایای برخوردهای شهاب سنگی بوده اند. هرچند که احتمال چنین برخوردارهایی بسیار کم بوده است اما طی میلیاردهای سال و به لطف سرمای خیره کننده این نقاط می توان گفت که شهابسنگهای برخورد کرده با حفره ها با پوششهای مناسبی پوشیده شده و به صورت طبیعی در برابر فرسایش ناشی از بادهای خورشیدی دست نخورده باقی مانده اند.
یافتن نشانه های شهابسنگی بر روی ماه به اندازه کافی هیجان برانیگز بوده است اما حقیقتا در دل آنها چه چیز جذابی می تواند وجود داشته باشد که اخترشناسانی نظیر هاتکوپر را مجذوب و محصور خود کرده است؟ پاسخ تنها یک چیز است: علائمی از حیات.
یافتن نشانه های شهابسنگی بر روی ماه به اندازه کافی هیجان برانیگز بوده است
اما حقیقتا در دل آنها چه چیز جذابی می تواند وجود داشته باشد؟
به گزارش مهر، تصور کنید حیات ساده باکتریایی که بر روی زمین اولیه و در دل صخره ای کوچک وجود داشته است در جریان برخوردی فضایی با سیاره و یا جرم فضایی دیگر با چه سرنوشتی روبرو خواهد شد؟
از بعد نظری می توان گفت برخی از چنین علائم و نشانه های حیاتی می توانند در حفره هایی از ماه نظیر Shackleton وجود داشته باشند. هنگامی که سر و کله این نمونه ها در Shackleton پیدا شده است، دمای بسیار پایین حفره برای میلیاردها سال حافظ آن بوده است. پس می توان اکنون مدعی شد که امکان وجود نشانه هایی از حیات زمینی در حفره های پر رمز و راز ماه وجود دارد.