درد دل

[مهاجر]

آقای من،یابن الحسن
از آن روزی که الفبای عشق را به ما آموختند تا کنون دل هوای تو را دارد و در کنج سینه گویی ذکری و شوق آتشینی است که شعله اش وجودم را گرما می بخشد.
آقا چه گویم،کجا روم،چه کنم مولا که دل را به کوی تو رسانم و از پس سینه پر دردت به عرش اعلی برسم و به خدا عرض کنم :این سبب المتصل بین العرض و السماء.
آقا جان،جان همه عالم به فدای اشک پای سجاده ات،میدانم که بی وفاها را یادت هست،ای غریب جفا کن پرست...