LaDy Ds DeMoNa
19th April 2010, 08:44 PM
http://theater.ir/data/uploads/news/img/tb/29204_Y_sadeghiiii19Apr10031225pm.jpg (http://theater.ir/data/uploads/news/img/29204_Y_sadeghiiii19Apr10031225pm.jpg)
"قطب الدین صادقی" معتقد است تئاتر دانشگاهی از سه ویژگی جسارت، نوآوری و نوعی فقر و استفاده نکردن از امکانات مالی برخوردار است.
به گزارش دریافتی سایت ایران تئاتر، این نویسنده، کارگردان و مدرس تئاتر با بیان این مطلب گفت: «تئاتر دانشگاهی کاملا با تئاتر حرفه ای متفاوت است و در تمام دنیا تئاتر دانشگاهی تئاتر اقشار فرهنگی حین تحصیل در دانشگاه است، اما از سه ویژگی متفاوت با تئاتر حرفه‌ای برخوردار است.»
وی افزود: «نخستین ویژگی تئاتر دانشگاهی این است که جوانان هنرمند آن به دلیل اینکه وارد تعهدات اجتماعی نشده‌اند و در حال پویایی و تحرک و رشدند پس ذاتاً محافظه‌کار نیستند و درحال کشف و شناخت دنیا هستند به همین دلیل در تمام دنیا تئاتر دانشجویی ذاتا تئاتر اعتراض است. این درحالی است که تئاتر تجاری یا تئاتر حرفه‌ای وابسته به برخی از کلیشه‌ها و معیارهای خودش است، در حالی که تئاتر دانشجویی چیزی برای از دست دادن ندارد و در ذات خود تئاتری است که برخی موارد صحبت‌هایی می‌کند که می‌توان خط قرمز نام نهاد.»
صادقی اظهار داشت: «تئاتر دانشگاهی این جسارت و جوانی را دارد که بتواند مسائلی را مطرح کند که گروه‌های محافظه کار نمی‌توانند. بنابراین جسارت در طرح مباحث و جسارت در تحقیق مسائل گریبانگیر جامعه یکی از ویژگی‌های تئاتر دانشگاهی است.»
این مدرس تئاتر با اشاره به اینکه دومین ویژگی تئاتر دانشگاهی، جوانی نسل آن است و باید هر نسل زبان، ذوق و زیبایی‌شناسی خود را پیدا کند، گفت: «تئاتر دانشگاهی نمی‌تواند الگوهای تئاتر حرفه ای، تجاری و . . . را پیش بگیرد و هدف آن جستجو و ارائه یک زبان ساده است. زبانی که با ذوق، اندیشه و فرهنگ معاصر دوران و نسل خود انطباق داشته باشد . بنابراین طراوت دومین ویژگی تئاتر دانشگاهی است و باید زبانش تازگی داشته باشد و موارد نویی را به که به فهم و فرهنگ نسلشان نزدیک‌تر است پیش بگیرند و نباید الگوی آنها گروه‌های حرفه‌ای، تجاری، سنتی یا خارجی باشد. بنابراین نوآوری دومین ویژگی آن است.»
صادقی در ادامه خاطرنشان کرد: «در تمام دنیا بدلیل اینکه تئاتر دانشگاهی متعلق به نهادهای جا افتاده و متمول نیست تئاتری فقیر است و به هیچ وجه در تئاتر دانشگاهی نباید امکانات و زرق و برق تئاتر حرفه‌ای و تجاری وجود داشته باشد.»
وی افزود: «در این گونه تئاتری پول نیست، ولی خلاقیت، جوانی، فعالیت جسمی و عواطف زنده و جاندار وجود دارد. بنابراین سومین ویژگی تئاتر دانشجویی در تمام دنیا کمبود امکانات است و نباید به عنوان یک نقص به آن نگاه کنیم، بلکه به عنوان یک حسن و موقعیت به آن نگریسته شود؛ چراکه می‌آموزند که از هیچ همه چیز به وجود بیاورند.»
به گفته صادقی بسیاری از نیروهای فعلی تئاتر حرفه‌ای ما از تئاتر دانشگاهی ظهور پیدا کرده‌اند، بنابراین باید به باسواد بودن خود اهمیت بدهند، چراکه هنرمند بیسواد برای تئاتر خطرناک است. آنان باید درکنار مطالعه وسیع تا می‌توانند کار کنند و آنچه را که آموخته‌اند ذره ذره به کار گیرند؛ چراکه تنها محفوظات یا صرفا کار عملی به درد نمی‌خورد.
وی تأکید کرد: «به اعتقاد من دانشجویان باید گروههایی را تشکیل دهند که در پرتو کار با یکدیگر بتوانند بیاموزند تا کار مشترک و دسته‌جمعی کنند؛ چراکه مهمترین چیزی که باید آموزش داده شود این است که تئاتر کاری جمعی است و کار فردی در آن مفهوم ندارد. پس باید تقسیم کار و احترام به یکدیگر را آموخت و به یکدیگر کمک کرد.
"قطب الدین صادقی" معتقد است تئاتر دانشگاهی از سه ویژگی جسارت، نوآوری و نوعی فقر و استفاده نکردن از امکانات مالی برخوردار است.
به گزارش دریافتی سایت ایران تئاتر، این نویسنده، کارگردان و مدرس تئاتر با بیان این مطلب گفت: «تئاتر دانشگاهی کاملا با تئاتر حرفه ای متفاوت است و در تمام دنیا تئاتر دانشگاهی تئاتر اقشار فرهنگی حین تحصیل در دانشگاه است، اما از سه ویژگی متفاوت با تئاتر حرفه‌ای برخوردار است.»
وی افزود: «نخستین ویژگی تئاتر دانشگاهی این است که جوانان هنرمند آن به دلیل اینکه وارد تعهدات اجتماعی نشده‌اند و در حال پویایی و تحرک و رشدند پس ذاتاً محافظه‌کار نیستند و درحال کشف و شناخت دنیا هستند به همین دلیل در تمام دنیا تئاتر دانشجویی ذاتا تئاتر اعتراض است. این درحالی است که تئاتر تجاری یا تئاتر حرفه‌ای وابسته به برخی از کلیشه‌ها و معیارهای خودش است، در حالی که تئاتر دانشجویی چیزی برای از دست دادن ندارد و در ذات خود تئاتری است که برخی موارد صحبت‌هایی می‌کند که می‌توان خط قرمز نام نهاد.»
صادقی اظهار داشت: «تئاتر دانشگاهی این جسارت و جوانی را دارد که بتواند مسائلی را مطرح کند که گروه‌های محافظه کار نمی‌توانند. بنابراین جسارت در طرح مباحث و جسارت در تحقیق مسائل گریبانگیر جامعه یکی از ویژگی‌های تئاتر دانشگاهی است.»
این مدرس تئاتر با اشاره به اینکه دومین ویژگی تئاتر دانشگاهی، جوانی نسل آن است و باید هر نسل زبان، ذوق و زیبایی‌شناسی خود را پیدا کند، گفت: «تئاتر دانشگاهی نمی‌تواند الگوهای تئاتر حرفه ای، تجاری و . . . را پیش بگیرد و هدف آن جستجو و ارائه یک زبان ساده است. زبانی که با ذوق، اندیشه و فرهنگ معاصر دوران و نسل خود انطباق داشته باشد . بنابراین طراوت دومین ویژگی تئاتر دانشگاهی است و باید زبانش تازگی داشته باشد و موارد نویی را به که به فهم و فرهنگ نسلشان نزدیک‌تر است پیش بگیرند و نباید الگوی آنها گروه‌های حرفه‌ای، تجاری، سنتی یا خارجی باشد. بنابراین نوآوری دومین ویژگی آن است.»
صادقی در ادامه خاطرنشان کرد: «در تمام دنیا بدلیل اینکه تئاتر دانشگاهی متعلق به نهادهای جا افتاده و متمول نیست تئاتری فقیر است و به هیچ وجه در تئاتر دانشگاهی نباید امکانات و زرق و برق تئاتر حرفه‌ای و تجاری وجود داشته باشد.»
وی افزود: «در این گونه تئاتری پول نیست، ولی خلاقیت، جوانی، فعالیت جسمی و عواطف زنده و جاندار وجود دارد. بنابراین سومین ویژگی تئاتر دانشجویی در تمام دنیا کمبود امکانات است و نباید به عنوان یک نقص به آن نگاه کنیم، بلکه به عنوان یک حسن و موقعیت به آن نگریسته شود؛ چراکه می‌آموزند که از هیچ همه چیز به وجود بیاورند.»
به گفته صادقی بسیاری از نیروهای فعلی تئاتر حرفه‌ای ما از تئاتر دانشگاهی ظهور پیدا کرده‌اند، بنابراین باید به باسواد بودن خود اهمیت بدهند، چراکه هنرمند بیسواد برای تئاتر خطرناک است. آنان باید درکنار مطالعه وسیع تا می‌توانند کار کنند و آنچه را که آموخته‌اند ذره ذره به کار گیرند؛ چراکه تنها محفوظات یا صرفا کار عملی به درد نمی‌خورد.
وی تأکید کرد: «به اعتقاد من دانشجویان باید گروههایی را تشکیل دهند که در پرتو کار با یکدیگر بتوانند بیاموزند تا کار مشترک و دسته‌جمعی کنند؛ چراکه مهمترین چیزی که باید آموزش داده شود این است که تئاتر کاری جمعی است و کار فردی در آن مفهوم ندارد. پس باید تقسیم کار و احترام به یکدیگر را آموخت و به یکدیگر کمک کرد.