آبجی
15th April 2010, 01:48 AM
در آموزه هاي ديني ما سحر و جادو تا چه اندازه صحت دارد؟ اگر توسط افراد مجرب انجام شود چطور؟ مثلا" بخت يا زبان کسي را مي بندند يا کار هايي از اين دست.
سحر يك علم است و اين مسئله بر اساس آيات قراني صحت دارد آيات 102 و 103 سوره بقره به اين امر اشاره دارد كه در عصري كه سحر رايج بوده است خدا دو ملك را به نامهاي هاروت و ماروت جهت تعليم ابطال سحر ميان مردم فرستاد ،
بنابر اين سحر و جادو از امورى است كه واقعيت دارد البته يادگيرى و ياددادن آن حرام است. شايان ذكر است: گرچه سحر و جادو واقعيت دارد چنين نيست كه هر كس ادعا كند ادعاى او پذيرفته باشد. اكثر كسانى كه به اين امور مىپردازند كلاه بردارانى هستند كه از اين طريق قصد اخاذى و پر كردن جيب خود را دارند. لذا همان گونه كه هر كسى نمىتواند ادعاى طبابت كند سحر كردن نيز كار هر كس نيست ولى اگر بر فرض موردى پيدا شد كه سحرى در كار بود راههايى براى بطلان آن وجود دارد:
1- استعاذه به خداوند و خواندن سورههاى فلق و ناس.
2- خواندن و نوشتن آيات 75 تا 82 سوره يونس.
3- دعا وتضرع به درگاه خداوند.
4- درخواست دعا از اولياى واقعى خداوند. در مورد دعا نويسى اكثر دعا نويسها شيادانى حرفهاى هستند. اگر كسى خواهان دعاست بايد با زبان خويش و با كمال توجه به مفاهيم و مضامين آن به درگاه خداوند دعا كند و از او حوائج خويش را طلب نمايد نه اينكه شيادى براى او چيزهايى بر روى كاغذ بنويسد.
به هر حال تشخيص اينكه كسي سحر شده است يا نه به آساني امكان ندارد و جز بعضي از علما و بزرگان كه با اين علم آشنايي دارد هر كس نمي تواند خبر صحيحي در اين مورد بدهد و صرف مجرب بودن دليل صحت گفتار آنان نيست و نبايد گفتار چنين را به راحتي باور كرد.
سحر يك علم است و اين مسئله بر اساس آيات قراني صحت دارد آيات 102 و 103 سوره بقره به اين امر اشاره دارد كه در عصري كه سحر رايج بوده است خدا دو ملك را به نامهاي هاروت و ماروت جهت تعليم ابطال سحر ميان مردم فرستاد ،
بنابر اين سحر و جادو از امورى است كه واقعيت دارد البته يادگيرى و ياددادن آن حرام است. شايان ذكر است: گرچه سحر و جادو واقعيت دارد چنين نيست كه هر كس ادعا كند ادعاى او پذيرفته باشد. اكثر كسانى كه به اين امور مىپردازند كلاه بردارانى هستند كه از اين طريق قصد اخاذى و پر كردن جيب خود را دارند. لذا همان گونه كه هر كسى نمىتواند ادعاى طبابت كند سحر كردن نيز كار هر كس نيست ولى اگر بر فرض موردى پيدا شد كه سحرى در كار بود راههايى براى بطلان آن وجود دارد:
1- استعاذه به خداوند و خواندن سورههاى فلق و ناس.
2- خواندن و نوشتن آيات 75 تا 82 سوره يونس.
3- دعا وتضرع به درگاه خداوند.
4- درخواست دعا از اولياى واقعى خداوند. در مورد دعا نويسى اكثر دعا نويسها شيادانى حرفهاى هستند. اگر كسى خواهان دعاست بايد با زبان خويش و با كمال توجه به مفاهيم و مضامين آن به درگاه خداوند دعا كند و از او حوائج خويش را طلب نمايد نه اينكه شيادى براى او چيزهايى بر روى كاغذ بنويسد.
به هر حال تشخيص اينكه كسي سحر شده است يا نه به آساني امكان ندارد و جز بعضي از علما و بزرگان كه با اين علم آشنايي دارد هر كس نمي تواند خبر صحيحي در اين مورد بدهد و صرف مجرب بودن دليل صحت گفتار آنان نيست و نبايد گفتار چنين را به راحتي باور كرد.