AvAstiN
5th November 2008, 09:23 PM
عصر ایران- نشریه فایننشال تایمز درباره احتمال بازگشت سید محمد خاتمی به صحنه انتخابات ریاست جمهوری ایران نوشت: "خاتمی اکنون تحت فشار فزاینده ای از سوی اصلاح طلبان و اصولگرایان میانه رو برای شرکت در رقابت های انتخاباتی ژوئن آینده (خردادماه) قرار دارد."
به گزارش عصر ایران (asriran.com) این نشریه در گزارشی نوشت: "اینکه آیا خاتمی به درخواست ها برای بازگشت خود اعتنایی می کند یا خیر، سئوال بزرگی است که ذهن محافل سیاسی را به خود مشغول کرده است. به محض آنکه نتایج انتخابات ریاست جمهوری آمریکا در سراسر جهان هضم شود بسیاری از قدرت ها توجه ویژه خود را به رقابت های انتخاباتی ایران و «دوراهی» که خاتمی در آن قرار دارد (شرکت یا عدم شرکت در انتخابات) مبذول خواهند کرد."
استدلال متحدان رئیس جمهور سابق برای شرکت وی در انتخابات اینچنین است: آقای احمدی نژاد جهان را علیه ایران متحد کرده و اقتصاد کشور را تضعیف کرده است. سیاست های پوپولیستی احمدی نژاد موجب رشد سرسام آور قیمت ها شده و به اقشاری که وی ادعای حمایت از آنها را دارد، صدمه زده است. به علاوه سرپیچی وی از غرب بر سر برنامه هسته ای ایران، می تواند عامل تحریک آمریکا، اسرائیل یا هر دو برای حمله نظامی علیه تهران باشد.
براساس این گزارش متحدان خاتمی به رهبر و پیشوای خود گفته اند: وی تنها سیاستمدار با کشش و اقبال عمومی کافی است که می تواند به یک پیروزی بزرگ در انتخابات دست پیدا کند. به گفته آنها خاتمی وظیفه دارد کشور را نجات دهد.
فایننشال تایمز ادامه می دهد: "البته گفتن این مسائل بسیار ساده تر از تحقق عملی آن است. به فرض آنکه آقای خاتمی بتواند در انتخابات به پیروزی برسد، تاثیرگذاری وی در اصلاحات دور از ذهن خواهد بود. در دوره ریاست جمهوری خاتمی هرگونه اصلاحی که وی به دنبال تحقق آن بود با مانع نیروهای حقیقی داخل حکومت روبرو می شد، افرادی که نه انتخابی بودند و نه مسئول. خاتمی می گفت هر 9 روز یک بار با بحران تازه ای روبرو شده و احتمالا این بار هر روز با یک بحران روبرو می شود."
زمانی که خاتمی ریاست جمهوری را در سال 2005 ترک کرد، دلسرد و سرخورده بود و هوادارانش نیز اینگونه بودند. چرا که نتوانسته بود به وعده خود مبنی بر تشکیل دولتی با توان پاسخگویی و دموکراسی بالاتر دست پیدا کند.
گرچه برخی از اصلاحات اجتماعی دوران خاتمی پابرجا مانده است – ایرانیان جوان حتی تحت دولت فعلی از آزادی بیشتری نسبت به اوایل دهه 1990 برخوردارند - اما سیستمی که وی به شدت برای تغییر آن مبارزه می کرد، اکنون بنیادگراترین بازوی اردوگاه اصولگرایان را به قدرت رسانده است.
از زمان خاتمی تاکنون استراتژی حکومت بر مبنای جلوگیری از بازگشت اصلاح طلبان به قدرت قرار داشته و از همین رو اکثر نامزدهای اصلاح طلب در انتخابات پارلمانی امسال رد صلاحیت شدند.
در شرایطی که اصلاح طلبان برای مدتی مهم ترین اجزای جنجال برانگیز برنامه هسته ای ایران را تعلیق کردند، بدون آنکه قدرت های بزرگ را به ماهیت صلح آمیز برنامه تعلیق شده متقاعد سازند، رییس جمهور کنونی روند غنی سازی اورانیوم را سرعت بخشیده است. گرچه سیاست های وی (احمدی نژاد) عامل تحمیل تحریم های اقتصادی به ایران بوده، اما در نگاه اصولگرایان این مجازات ها ارزش سرپیچی و تمرد (از غرب) را داشته است.
این گزارش می افزاید: "اصلاح طلبان ایران قصد عقب نشینی ندارند. آنها به وعده آشتی مجدد با غرب وفادار هستند و در صورت بازگشت خاتمی امکان اتخاذ سیاست های داخلی منطقی تر از جانب ایران وجود دارد، اما آقای خاتمی باید به سرعت درباره شرکت یا عدم شرکت در انتخابات تصمیم گیری کند. اگر وی قصد عدم شرکت در انتخابات را دارد نباید اصلاح طلبان، زمان را در مورد پیوستن به سایر منتقدان احمدی نژاد از دست بدهند و می بایست در مورد یک کاندیدای دیگر به اجماع برسند."
به گزارش عصر ایران (asriran.com) این نشریه در گزارشی نوشت: "اینکه آیا خاتمی به درخواست ها برای بازگشت خود اعتنایی می کند یا خیر، سئوال بزرگی است که ذهن محافل سیاسی را به خود مشغول کرده است. به محض آنکه نتایج انتخابات ریاست جمهوری آمریکا در سراسر جهان هضم شود بسیاری از قدرت ها توجه ویژه خود را به رقابت های انتخاباتی ایران و «دوراهی» که خاتمی در آن قرار دارد (شرکت یا عدم شرکت در انتخابات) مبذول خواهند کرد."
استدلال متحدان رئیس جمهور سابق برای شرکت وی در انتخابات اینچنین است: آقای احمدی نژاد جهان را علیه ایران متحد کرده و اقتصاد کشور را تضعیف کرده است. سیاست های پوپولیستی احمدی نژاد موجب رشد سرسام آور قیمت ها شده و به اقشاری که وی ادعای حمایت از آنها را دارد، صدمه زده است. به علاوه سرپیچی وی از غرب بر سر برنامه هسته ای ایران، می تواند عامل تحریک آمریکا، اسرائیل یا هر دو برای حمله نظامی علیه تهران باشد.
براساس این گزارش متحدان خاتمی به رهبر و پیشوای خود گفته اند: وی تنها سیاستمدار با کشش و اقبال عمومی کافی است که می تواند به یک پیروزی بزرگ در انتخابات دست پیدا کند. به گفته آنها خاتمی وظیفه دارد کشور را نجات دهد.
فایننشال تایمز ادامه می دهد: "البته گفتن این مسائل بسیار ساده تر از تحقق عملی آن است. به فرض آنکه آقای خاتمی بتواند در انتخابات به پیروزی برسد، تاثیرگذاری وی در اصلاحات دور از ذهن خواهد بود. در دوره ریاست جمهوری خاتمی هرگونه اصلاحی که وی به دنبال تحقق آن بود با مانع نیروهای حقیقی داخل حکومت روبرو می شد، افرادی که نه انتخابی بودند و نه مسئول. خاتمی می گفت هر 9 روز یک بار با بحران تازه ای روبرو شده و احتمالا این بار هر روز با یک بحران روبرو می شود."
زمانی که خاتمی ریاست جمهوری را در سال 2005 ترک کرد، دلسرد و سرخورده بود و هوادارانش نیز اینگونه بودند. چرا که نتوانسته بود به وعده خود مبنی بر تشکیل دولتی با توان پاسخگویی و دموکراسی بالاتر دست پیدا کند.
گرچه برخی از اصلاحات اجتماعی دوران خاتمی پابرجا مانده است – ایرانیان جوان حتی تحت دولت فعلی از آزادی بیشتری نسبت به اوایل دهه 1990 برخوردارند - اما سیستمی که وی به شدت برای تغییر آن مبارزه می کرد، اکنون بنیادگراترین بازوی اردوگاه اصولگرایان را به قدرت رسانده است.
از زمان خاتمی تاکنون استراتژی حکومت بر مبنای جلوگیری از بازگشت اصلاح طلبان به قدرت قرار داشته و از همین رو اکثر نامزدهای اصلاح طلب در انتخابات پارلمانی امسال رد صلاحیت شدند.
در شرایطی که اصلاح طلبان برای مدتی مهم ترین اجزای جنجال برانگیز برنامه هسته ای ایران را تعلیق کردند، بدون آنکه قدرت های بزرگ را به ماهیت صلح آمیز برنامه تعلیق شده متقاعد سازند، رییس جمهور کنونی روند غنی سازی اورانیوم را سرعت بخشیده است. گرچه سیاست های وی (احمدی نژاد) عامل تحمیل تحریم های اقتصادی به ایران بوده، اما در نگاه اصولگرایان این مجازات ها ارزش سرپیچی و تمرد (از غرب) را داشته است.
این گزارش می افزاید: "اصلاح طلبان ایران قصد عقب نشینی ندارند. آنها به وعده آشتی مجدد با غرب وفادار هستند و در صورت بازگشت خاتمی امکان اتخاذ سیاست های داخلی منطقی تر از جانب ایران وجود دارد، اما آقای خاتمی باید به سرعت درباره شرکت یا عدم شرکت در انتخابات تصمیم گیری کند. اگر وی قصد عدم شرکت در انتخابات را دارد نباید اصلاح طلبان، زمان را در مورد پیوستن به سایر منتقدان احمدی نژاد از دست بدهند و می بایست در مورد یک کاندیدای دیگر به اجماع برسند."