Isengard
10th April 2010, 07:02 PM
برگرفته از سازمان عقیدتی سیاسی ارتش جمهوری اسلامی ایران ، معاونت سیاسی
هوانیروز تیری در قلب دشمن
پس از پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی به علت تحولاتی که در اثر انقلاب در ایران به وجود آمده بود، این تحولات در نیروهای مسلح به ویژه ارتش نیز تاثیر به سزایی داشت و ارتش نیز دستخوش دگرگونی وسیعی شده بود، این مسئله موجب شد تا رژیم بعثی عراق تصور کند که ایران اسلامی در ضعف و ناتوانی قرار دارد و لذا با چراغ سبز قدرت های استکباری حمله گسترده ای را از زمین، دریا و هوا در ۳۱شهریور ماه سال ۵۹علیه استقلال و تمامیت ارضی جمهوری اسلامی ایران آغاز نمود و به خیال خود تصمیم داشت ظرف مدت چند روز کار را تمام کند. از آنجا که همه هم و غم مسئولین امر در ج.ا.ا در آن زمان برای ساماندهی مسائل پس از انقلاب صرف می شد، لذا هنوز فرصتی برای ایجاد آمادگی رزمی برای مقابله با چنین تهاجم گسترده ای به دست نیامده بود. در نتیجه رژیم بعثی عراق در یورش های اولیه خود بخشی از مناطق مرزی را اشغال نمود و از این تجاوز آنچنان مغرور شده بود که همه چیز را به نفع خود تمام شده تلقی می کرد. در آن شرایط که هنوز سپاه و بسیج شکل نیافته بود و تنها نیروهای مردمی در مناطق نبرد حضور قابل توجهی داشتند، اما به دلیل در اختیار نداشتن تسلیحات و تجهیزات لازم و آموزش کافی فقط به صورت نیروی انسانی و سلاح سبک در مقابل تهاجم صف آرایی و ایستادگی می کردند. در آن وضعیت نیروهای مسلح کشور که ارتش مهم ترین بازوی آن محسوب می شد بلافاصله حرکت به سوی میادین نبرد را آغاز کرد. اگرچه حرکت نیروهای نظامی برای تقویت مرزها از همان دقایق اولیه تجاوز دشمن آغاز شده بود، اما انتقال لشکرها و تجهیزات سنگین به مناطق مرزی، نیاز به زمان داشت.
مسئولین نظامی وقت با طراحی چگونگی مقابله با تهاجم دشمن تصمیم گرفتند تا حضور و استقرار کامل نیروهای زمینی در مناطق مرزی حملات متقابلی را برای کند کردن حرکت دشمن و یا زمین گیر کردن آنها در سریع ترین زمان ممکن در دستور کار خود قرار د هند و در این رابطه نیروی هوایی و هواپیمای نیروی زمینی جمهوری اسلامی ایران به دلیل سرعت عمل و تحرک بیشتر به عنوان اولین یگان ها برگزیده شدند تا در عملیات آفندی حضوری فعال از خود نشان دهند. بدین سان بود که بلافاصله پس از اولین تجاوزات دشمن بعثی یعنی درست روز بعد از حملات متقابل هواپیماهای جنگنده نیروی هوایی و بالگردهای هوانیروز به مواضع دشمن آغاز گردید. هواپیماهای جنگنده با پرواز در عمق خاک عراق اهداف زیادی را مورد حمله قرار دادند و منهدم کردند و از سوی دیگر هواپیماهای بالگرد هوانیروز با حضور گسترده در خط مقدم به شکار تانک ها، نفربرها و انواع ماشین جنگی دشمن پرداختند، به طوری که ظرف چند روز دشمن زمین گیر شد و دیگر توان تجاوز و پیشروی را از دست داد و ناچار شد با اتخاذ مواضع پدافندی به دفاع از خود بپردازد. اگر در همان روزهای اولیه جنگ نیروی هوایی و هوانیروز شجاعانه و بی باک به قلب مواضع و سنگرهای دشمن حمله نمی کردند چه بسا ممکن بود که دشمن به اهداف پلید خود دست یابد، اما این حضور قدرتمندانه و ایثارگرانه خلبانان جان برکف ارتش جمهوری اسلامی ایران بود که توانست دشمن را در جای خود میخکوب کند.
دراین میان خلبانان قهرمان هوانیروز سهم به سزایی در دفع تجاوزات دشمن برعهده داشتند. در حالی که بدون سنگر و پناهی در آسمان به پرواز در می آمدند و به دنبال سنگرهای دشمن می گشتند تا آنها را نابود سازند و تجاوزگران را از بین ببرند. خلبانان از خود گذشته برای انجام هر عملیات مجبور بودند کیلومترها به عقب بازگردند و پس از بارگیری مهمات و سوختگیری دوباره به مواضع دشمن یورش آ ورند. بسیاری از رزمندگان اذعان می داشتند همین که هواپیماهای بالگرد بر فراز سرشان به پرواز در می آمدند و آنها همان قدر که صدایش را می شنیدند روحیه مضاعف می گرفتند و توانشان برای مقابله با دشمن چندین برابر می شد.
در ماه های آخر قبل از پیروزی انقلاب اسلامی زمانی که آمریکایی ها ایران را ترک می کردند، آنها می گفتند: ما به زودی برمی گردیم چون شما توان راه اندازی و به کارگیری چنین امکانات و تجهیزات پیشرفته و پیچیده را ندارید و لذا به ما نیاز پیدا می کنید و آن وقت برای بازگشت مجدد به ما التماس خواهید کرد. اما هشت سال دفاع مقدس شاهد و گواه این حقیقت بود که دلاور مردان قهرمان هوانیروز از همان ابتدای خروج آمریکایی ها با در دست گرفتن ابتکار عمل نه تنها ثابت کردند که دیگر نیازی به حضور آمریکایی ها ندارند بلکه با نشان دادن اعتماد به نفس خود همه توانمندی های پروازی را به کار گرفتند و به جهانیان نیز اثبات کردند که می توانند دور از هرگونه وابستگی تجهیزات مدرن و پیشرفته را با دانش و تجربه خود به کار بیندازند و این امر تحقق نیافت مگر در سایه ایمان و اعتقاد جوانان غیور و شرافتمند هواپیمایی نیروی زمینی ارتش و با کار شبانه روزی گروه های فنی و پرواز شجاعانه خلبانان در طول جنگ تحمیلی که همه این عوامل موجب گردید تا حماسه های بسیار بزرگی در جبهه های نبرد آفریده شود تا جایی که جهانیان را به تعجب وادارد.
خلبانانی چون کشوری، شیرودی، سهیلیان، نجاریان، صفار مقدم، شمشادیان و ده ها خلبان دیگر با نثار جان خویش در خطوط مقدم نبرد آنچنان بر دشمن تاختند که سرانجام چاره ای جز تسلیم رژیم بعثی عراق باقی نماند و اعتراف رسمی صدام در برابر جهانیان گواهی بر حقانیت نظام جمهوری اسلامی ایران و خون پاک شهدا می باشد.
هوانیروز تیری در قلب دشمن
پس از پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی به علت تحولاتی که در اثر انقلاب در ایران به وجود آمده بود، این تحولات در نیروهای مسلح به ویژه ارتش نیز تاثیر به سزایی داشت و ارتش نیز دستخوش دگرگونی وسیعی شده بود، این مسئله موجب شد تا رژیم بعثی عراق تصور کند که ایران اسلامی در ضعف و ناتوانی قرار دارد و لذا با چراغ سبز قدرت های استکباری حمله گسترده ای را از زمین، دریا و هوا در ۳۱شهریور ماه سال ۵۹علیه استقلال و تمامیت ارضی جمهوری اسلامی ایران آغاز نمود و به خیال خود تصمیم داشت ظرف مدت چند روز کار را تمام کند. از آنجا که همه هم و غم مسئولین امر در ج.ا.ا در آن زمان برای ساماندهی مسائل پس از انقلاب صرف می شد، لذا هنوز فرصتی برای ایجاد آمادگی رزمی برای مقابله با چنین تهاجم گسترده ای به دست نیامده بود. در نتیجه رژیم بعثی عراق در یورش های اولیه خود بخشی از مناطق مرزی را اشغال نمود و از این تجاوز آنچنان مغرور شده بود که همه چیز را به نفع خود تمام شده تلقی می کرد. در آن شرایط که هنوز سپاه و بسیج شکل نیافته بود و تنها نیروهای مردمی در مناطق نبرد حضور قابل توجهی داشتند، اما به دلیل در اختیار نداشتن تسلیحات و تجهیزات لازم و آموزش کافی فقط به صورت نیروی انسانی و سلاح سبک در مقابل تهاجم صف آرایی و ایستادگی می کردند. در آن وضعیت نیروهای مسلح کشور که ارتش مهم ترین بازوی آن محسوب می شد بلافاصله حرکت به سوی میادین نبرد را آغاز کرد. اگرچه حرکت نیروهای نظامی برای تقویت مرزها از همان دقایق اولیه تجاوز دشمن آغاز شده بود، اما انتقال لشکرها و تجهیزات سنگین به مناطق مرزی، نیاز به زمان داشت.
مسئولین نظامی وقت با طراحی چگونگی مقابله با تهاجم دشمن تصمیم گرفتند تا حضور و استقرار کامل نیروهای زمینی در مناطق مرزی حملات متقابلی را برای کند کردن حرکت دشمن و یا زمین گیر کردن آنها در سریع ترین زمان ممکن در دستور کار خود قرار د هند و در این رابطه نیروی هوایی و هواپیمای نیروی زمینی جمهوری اسلامی ایران به دلیل سرعت عمل و تحرک بیشتر به عنوان اولین یگان ها برگزیده شدند تا در عملیات آفندی حضوری فعال از خود نشان دهند. بدین سان بود که بلافاصله پس از اولین تجاوزات دشمن بعثی یعنی درست روز بعد از حملات متقابل هواپیماهای جنگنده نیروی هوایی و بالگردهای هوانیروز به مواضع دشمن آغاز گردید. هواپیماهای جنگنده با پرواز در عمق خاک عراق اهداف زیادی را مورد حمله قرار دادند و منهدم کردند و از سوی دیگر هواپیماهای بالگرد هوانیروز با حضور گسترده در خط مقدم به شکار تانک ها، نفربرها و انواع ماشین جنگی دشمن پرداختند، به طوری که ظرف چند روز دشمن زمین گیر شد و دیگر توان تجاوز و پیشروی را از دست داد و ناچار شد با اتخاذ مواضع پدافندی به دفاع از خود بپردازد. اگر در همان روزهای اولیه جنگ نیروی هوایی و هوانیروز شجاعانه و بی باک به قلب مواضع و سنگرهای دشمن حمله نمی کردند چه بسا ممکن بود که دشمن به اهداف پلید خود دست یابد، اما این حضور قدرتمندانه و ایثارگرانه خلبانان جان برکف ارتش جمهوری اسلامی ایران بود که توانست دشمن را در جای خود میخکوب کند.
دراین میان خلبانان قهرمان هوانیروز سهم به سزایی در دفع تجاوزات دشمن برعهده داشتند. در حالی که بدون سنگر و پناهی در آسمان به پرواز در می آمدند و به دنبال سنگرهای دشمن می گشتند تا آنها را نابود سازند و تجاوزگران را از بین ببرند. خلبانان از خود گذشته برای انجام هر عملیات مجبور بودند کیلومترها به عقب بازگردند و پس از بارگیری مهمات و سوختگیری دوباره به مواضع دشمن یورش آ ورند. بسیاری از رزمندگان اذعان می داشتند همین که هواپیماهای بالگرد بر فراز سرشان به پرواز در می آمدند و آنها همان قدر که صدایش را می شنیدند روحیه مضاعف می گرفتند و توانشان برای مقابله با دشمن چندین برابر می شد.
در ماه های آخر قبل از پیروزی انقلاب اسلامی زمانی که آمریکایی ها ایران را ترک می کردند، آنها می گفتند: ما به زودی برمی گردیم چون شما توان راه اندازی و به کارگیری چنین امکانات و تجهیزات پیشرفته و پیچیده را ندارید و لذا به ما نیاز پیدا می کنید و آن وقت برای بازگشت مجدد به ما التماس خواهید کرد. اما هشت سال دفاع مقدس شاهد و گواه این حقیقت بود که دلاور مردان قهرمان هوانیروز از همان ابتدای خروج آمریکایی ها با در دست گرفتن ابتکار عمل نه تنها ثابت کردند که دیگر نیازی به حضور آمریکایی ها ندارند بلکه با نشان دادن اعتماد به نفس خود همه توانمندی های پروازی را به کار گرفتند و به جهانیان نیز اثبات کردند که می توانند دور از هرگونه وابستگی تجهیزات مدرن و پیشرفته را با دانش و تجربه خود به کار بیندازند و این امر تحقق نیافت مگر در سایه ایمان و اعتقاد جوانان غیور و شرافتمند هواپیمایی نیروی زمینی ارتش و با کار شبانه روزی گروه های فنی و پرواز شجاعانه خلبانان در طول جنگ تحمیلی که همه این عوامل موجب گردید تا حماسه های بسیار بزرگی در جبهه های نبرد آفریده شود تا جایی که جهانیان را به تعجب وادارد.
خلبانانی چون کشوری، شیرودی، سهیلیان، نجاریان، صفار مقدم، شمشادیان و ده ها خلبان دیگر با نثار جان خویش در خطوط مقدم نبرد آنچنان بر دشمن تاختند که سرانجام چاره ای جز تسلیم رژیم بعثی عراق باقی نماند و اعتراف رسمی صدام در برابر جهانیان گواهی بر حقانیت نظام جمهوری اسلامی ایران و خون پاک شهدا می باشد.