آینده ژنتیکی کامپیوترها

[s@ba]

http://khabaronline.ir/images/position1/2010/4/2010_4_6_20_54_23.jpg


در آستانه دهمین سالگرد موفقیت پروژه ژنوم انسانی، کریگ ونتر و فرانسیس کالینز از آینده ژنومیک سخن می‌گویند. به باور این پیشگامان علم ژنومیک، آینده علوم کامپیوتر با آینده ژنتیک در هم تنیده شده است.
مجید جویا: 26 ژوئن / 5 تیرماه سال جاری، دهمین سالگرد پروژه ژنوم انسانی است. نشریه پاپ‌ساینس (http://njavan.com/forum/redirector.php?url=http%3A%2F%2Fwww.popsci.com%2Fs cience%2Farticle%2F2010-03%2Ffuture-genetics-computing) در آستانه این رویداد مهم و تاریخی، مقاله مفصلی در مورد بازنگری این پروژه منتشر کرده که شامل دو یادداشت مهم از دو تن از پیشگامان علم ژنومیک، یعنی کریگ ونتر و فرانسیس کالینز می‌شود.
در حالی که بازنگری‌ها عموما به عقب نگاه می‌کنند، ونتر و کالینز در حال حاضر به دهه پیش‌رو چشم دوخته‌اند که با جریان آزاد اطلاعات و ژنوم‌های چندگانه به ازای هر نفر به انتها خواهد رسید. ولی بزرگ‌ترین پیشرفت در ژنومیک نه پیشرفت ژنومیک که بزرگ‌ترین و عالی‌ترین سیستم کامپیوتری خواهد بود که دنیا تاکنون به خود دیده است.
داده‌های ژنوم رایگان خواهند بود
مسابقه برای تعیین توالی ژنی انسانی به چیزهای جالبی ختم شد که اولین ژنوم انسانی تنها یکی از آنها بود. جایزه‌های در حال برگزاری مانندArchon X-Prize کماکان به گروه‌های پژوهشی و دانشگاهی انگیزه لازم برای هدایت بسته‌های فنی و علمی به سوی نوآوری‌های بزرگ‌تر را ارائه می‌دهند. ولی این همکاری و نه رقابت است که ژنومیک را به جایی می‌رساند که استحقاق آن را دارد.
کالینز اشاره می‌کند در عین این‌که سیاست‌های الزام‌آور حقوقی باید وجود داشته باشند تا حفظ حریم شخصی را تضمین کنند، داده‌های ژنوم باید در دسترس همگان باشند. پروژه اصلی ژنوم انسانی، یک بحث اخلاقی را به راه انداخته که آیا ذخیره آنی داده‌ها که اجازه دسترسی دیگران را به محتوای آن می‌دهد، مجاز است یا خیر. این نوع از در دسترس بودن و تمایل به همکاری، آینده تحقیقات ژنوم را شکل خواهد داد.
فنوتیپ، ژنوتیپ جدید است
ما دریافتیم که چگونه می‌توان توالی ژن را تعیین کرد، ولی این تنها شروع کار بود. اکنون ما باید ببینیم که معنی این کار چیست، و این به معنی این است که فنوتیپ (رفتارها، فاکتورهای محیطی، ویژگی‌های فیزیکی، و مانند این‌ها) در تشریح این که ژنوم واقعا به چه معنی است، به همان اهمیت ژنوتیپ خواهد بود و به رغم این‌که شاید توصیف فنوتیپ ساده‌تر از ژنوتیپ به نظر برسد، در عمل خیلی طولانی‌تر خواهد بود.
گستره پیچیده داده‌های زیستی و بالینی انسانی را نمی‌توان به سادگی دیجیتال کرد. آن‌گونه که ونتر اشاره می‌کند، یک پرسش مانند «آیا شما مبتلا به دیابت هستید؟» آن‌قدر ساده است که بتوان آن را با یک بله یا خیر پاسخ گفت، ولی پاسخ این سوال خود سوال‌های پرشمار دیگری را به ذهن متبادر خواهد کرد: سن، رژیم غذایی، داروهای مصرفی، تاریخچه بیماری خانوادگی، سلامت قلبی، محیط، و غیره. تنها با در کنار هم قرار دادن تمام این سوا‌ل‌ها است که ما می‌توانیم واقعا شروع به استفاده از ژنوم برای ایجاد انقلابی در درمان‌ها کنیم. که به این معنی است که ...
پیشرفت بزرگ بعدی ژنومیک، در عمل یک پیشرفت کامپیوتری و محاسباتی خواهد بود
فرض کنید که ما تمام داده‌های ژنوتیپ و فنوتیپ را که می‌خواستیم در اختیار داشتیم. بدون یک ابزار برای پردازش، تحلیل و ارجاع به تمام این داده‌ها، ما در دریایی از زوج‌های پایه و داده‌های فنوتیپ شناور می‌ماندیم، آن هم بدون هیچ ابزاری برای ناوبری. ونتر می‌نویسد: «نیاز برای چنین تحلیلی می‌توانست بهترین توجیه برای ساخت یک ابررایانه خیلی بزرگ باشد که می‌توانست هزار بار سریع‌تر از سریع‌ترین کامپیوتر امروزی کار کند». چنین فرایندهایی می‌تواند درها را برای آینده‌ای باز کند که در آن نه تنها هر کس به ژنوم اختصاصی خود دسترسی دارد، بلکه ژنوم‌های متعدد گرفته شده از انواع مختلف سلول در بدن وی نیز در دسترس او باشند.
دانشجویان تحصیلات تکمیلی، دستیاران پژوهشی و دانشمندان علوم کامپیوتر مدادهای خود را تیز کنید. به نظر می‌رسد که آینده علم ژنتیک در دستان شما باشد.

خبرآنلاین