Isengard
7th April 2010, 11:25 PM
برگرفته از سازمان عقیدتی سیاسی ارتش جمهوری اسلامی ایران ، معاونت سیاسی
ناگفته هایی از عملیات ثامن الائمه(ع)
علی‌رغم برتری کامل نیروهای دشمن، ایستادگی و مقاومت مدافعین جانباز نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران و نیروهای مردمی مانع سقوط سریع خرمشهر شد. دشمن پس از برخورد با مقاومت سرسختانه نیروهای ایرانی ضمن محاصره خرمشهر در شمال و غرب کارون، در ۱۹ مهر ماه ۱۳۵۹ با عبور از رودخانه کارون در مقابل آبادی مارد واقع در ۱۵ کیلومتری شمال بهمنشیر، محور اهواز- آبادان را قطع و در محور ماهشهر- آبادان تلاش نمود که از رودخانه بهمنشیر نیز عبور نموده و با ورود به جزیره آبادان، خرمشهر را کاملا محاصره و آبادان را اشغال نماید که جریان وقایع این مرحله عملیات و تلاش‌هایی که به منظور ممانعت از اشغال آبادان توسط دشمن وعملیات آفندی که قرارگاه اروند و لشکر ۷۷ پیاده به منظور آزادسازی قسمتی از جاده ماهشهر- آبادان اجرا کردند، داستان زیبایی دارد که در جای خود مطرح خواهد شد.
محاصره آبادان از شرق کارون و استمرار تهدید اشغال آن از سوی نیروهای دشمن از جنبه‌های مختلف سیاسی و نظامی برای کشور ما بسیار خطرناک بود. حساسیت و اهمیت فوق‌العاده این مسئله سبب شد که نگرانی شدیدی در مقامات تصمیم‌گیر در امور سیاسی و نظامی به وجود آید و در راس همه، رهبر کبیر انقلاب اسلامی در دهه اول آبان ماه ۱۳۵۹ ضمن ابلاغ پیامی فرمودند: “حصر آبادان باید شکسته شود”. از زمان صدور این فرمان تا پدید آمدن توان رزمی مناسب نیروهای خودی (تغییر نسبی توان رزمی به نفع خودی) برای اجرای عملیات ثامن‌الائمه(ع)، تلاش‌های زیادی به عمل آمد و دوبار عملیات ناموفق قرارگاه اروند و عملیات موفق لشکر ۷۷ پیاده در محور ماهشهر - آبادان منجر به محدود شدن منطقه سرپل دشمن در شرق کارون و خودداری دشمن از ادامه تلاش برای تصرف جزیره آبادان و یا توسعه در محور اهواز و آبادان - ماهشهر گردیده، نیروهای دشمن نتوانستند جزیره آبادان را اشغال یا محاصره کامل نموده و راه آبی از قسمت شرقی بهمنشیر باز نگه داشته شد و پل بهمنشیر نیز مانند پل خرمشهر و پل کرخه به عنوان پل تسخیر ناپذیر در تاریخ جنگ جاودانه شد.
طرح انهدام نیروهای دشمن در منطقه سرپل شرق کارون به دلایل زیر در اولویت قرار داشت:
۱) فرمان رهبر کبیر انقلاب اسلامی مبنی بر “شکست حصر آبادان” که باید اجرا می‌گردید.
۲) محورهای اهواز- آبادان و ماهشهر- آبادان باز شده و در کنترل نیروهای خودی قرار می‌گرفت.
۳) با انهدام یا عقب راندن دشمن به غرب کارون و اتکای مواضع پدافندی نیروهای خودی به رودخانه غیر قابل عبور کارون سبب صرفه‌جویی در نیرو و در نتیجه رها شدن قسمت عمده لشکر ۷۷ پیاده و سپاه پاسداران از این منطقه و امکان کاربرد آنها در عملیات تعرضی سایر جبهه‌ها فراهم می‌گردید.
۴) با شکست نیروهای متجاوز، رویای حاکمان رژیم بعث عراق در مورد تسلط کامل بر اروند رود نقش بر آب شده، ضربه سیاسی و روانی بزرگی به صدام و ارتش عراق وارد می‌شد.
۵) تصرف یا تخریب سریع پل‌های احداثی دشمن روی رودخانه کارون امکان محاصره، انهدام و اسارت قسمت عمده‌ای از نیروهای متجاوز را میسر می‌ساخت.
در اوایل فروردین ماه ۱۳۶۰ لشکر ۷۷ پیاده مسئولیت منطقه عملیاتی خرمشهر و آبادان را از فرماندهی اروند که تا آن زمان هدایت عملیات در منطقه را عهده‌‌دار بود، تحویل گرفت. لشکر از همان ابتدا ضمن تحکیم مواضع پدافندی و سد پیشروی و تثبیت دشمن، جاده ارتباطی منشعب از محور ماهشهر- آبادان به جزیره آبادان (از طریق خور کویران به چویبده) به نام “جاده وحدت” را احداث نمود و مشکل تدارک و اصولا هرگونه تردد به جزیره آبادان را که صرفا از راه دریا انجام می‌گرفت برطرف ساخت.
ناگفته هایی از عملیات ثامن الائمه(ع)
علی‌رغم برتری کامل نیروهای دشمن، ایستادگی و مقاومت مدافعین جانباز نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران و نیروهای مردمی مانع سقوط سریع خرمشهر شد. دشمن پس از برخورد با مقاومت سرسختانه نیروهای ایرانی ضمن محاصره خرمشهر در شمال و غرب کارون، در ۱۹ مهر ماه ۱۳۵۹ با عبور از رودخانه کارون در مقابل آبادی مارد واقع در ۱۵ کیلومتری شمال بهمنشیر، محور اهواز- آبادان را قطع و در محور ماهشهر- آبادان تلاش نمود که از رودخانه بهمنشیر نیز عبور نموده و با ورود به جزیره آبادان، خرمشهر را کاملا محاصره و آبادان را اشغال نماید که جریان وقایع این مرحله عملیات و تلاش‌هایی که به منظور ممانعت از اشغال آبادان توسط دشمن وعملیات آفندی که قرارگاه اروند و لشکر ۷۷ پیاده به منظور آزادسازی قسمتی از جاده ماهشهر- آبادان اجرا کردند، داستان زیبایی دارد که در جای خود مطرح خواهد شد.
محاصره آبادان از شرق کارون و استمرار تهدید اشغال آن از سوی نیروهای دشمن از جنبه‌های مختلف سیاسی و نظامی برای کشور ما بسیار خطرناک بود. حساسیت و اهمیت فوق‌العاده این مسئله سبب شد که نگرانی شدیدی در مقامات تصمیم‌گیر در امور سیاسی و نظامی به وجود آید و در راس همه، رهبر کبیر انقلاب اسلامی در دهه اول آبان ماه ۱۳۵۹ ضمن ابلاغ پیامی فرمودند: “حصر آبادان باید شکسته شود”. از زمان صدور این فرمان تا پدید آمدن توان رزمی مناسب نیروهای خودی (تغییر نسبی توان رزمی به نفع خودی) برای اجرای عملیات ثامن‌الائمه(ع)، تلاش‌های زیادی به عمل آمد و دوبار عملیات ناموفق قرارگاه اروند و عملیات موفق لشکر ۷۷ پیاده در محور ماهشهر - آبادان منجر به محدود شدن منطقه سرپل دشمن در شرق کارون و خودداری دشمن از ادامه تلاش برای تصرف جزیره آبادان و یا توسعه در محور اهواز و آبادان - ماهشهر گردیده، نیروهای دشمن نتوانستند جزیره آبادان را اشغال یا محاصره کامل نموده و راه آبی از قسمت شرقی بهمنشیر باز نگه داشته شد و پل بهمنشیر نیز مانند پل خرمشهر و پل کرخه به عنوان پل تسخیر ناپذیر در تاریخ جنگ جاودانه شد.
طرح انهدام نیروهای دشمن در منطقه سرپل شرق کارون به دلایل زیر در اولویت قرار داشت:
۱) فرمان رهبر کبیر انقلاب اسلامی مبنی بر “شکست حصر آبادان” که باید اجرا می‌گردید.
۲) محورهای اهواز- آبادان و ماهشهر- آبادان باز شده و در کنترل نیروهای خودی قرار می‌گرفت.
۳) با انهدام یا عقب راندن دشمن به غرب کارون و اتکای مواضع پدافندی نیروهای خودی به رودخانه غیر قابل عبور کارون سبب صرفه‌جویی در نیرو و در نتیجه رها شدن قسمت عمده لشکر ۷۷ پیاده و سپاه پاسداران از این منطقه و امکان کاربرد آنها در عملیات تعرضی سایر جبهه‌ها فراهم می‌گردید.
۴) با شکست نیروهای متجاوز، رویای حاکمان رژیم بعث عراق در مورد تسلط کامل بر اروند رود نقش بر آب شده، ضربه سیاسی و روانی بزرگی به صدام و ارتش عراق وارد می‌شد.
۵) تصرف یا تخریب سریع پل‌های احداثی دشمن روی رودخانه کارون امکان محاصره، انهدام و اسارت قسمت عمده‌ای از نیروهای متجاوز را میسر می‌ساخت.
در اوایل فروردین ماه ۱۳۶۰ لشکر ۷۷ پیاده مسئولیت منطقه عملیاتی خرمشهر و آبادان را از فرماندهی اروند که تا آن زمان هدایت عملیات در منطقه را عهده‌‌دار بود، تحویل گرفت. لشکر از همان ابتدا ضمن تحکیم مواضع پدافندی و سد پیشروی و تثبیت دشمن، جاده ارتباطی منشعب از محور ماهشهر- آبادان به جزیره آبادان (از طریق خور کویران به چویبده) به نام “جاده وحدت” را احداث نمود و مشکل تدارک و اصولا هرگونه تردد به جزیره آبادان را که صرفا از راه دریا انجام می‌گرفت برطرف ساخت.