Isengard
5th April 2010, 10:54 PM
1389/1/16
کد خبر : 1036336
منبع : خبرگزاری ایرنا
http://www.irna.ir/NewsMedia/Photo/Smal_Pic/2010%5C4%5C5%5Cimg634060610865937500.jpg
تهران و کنفرانس خلع سلاح ؛ تلاشي تازه براي احياي اميدهاي زيباي بشر
تهران در آينده نزديک شاهد برگزاري کنفرانسي بين المللي در زمينه خلع سلاح خواهد بود. براي بشري که نگراني از جنگ و درگيري يک دغدغه هميشگي او بوده است ، خلع سلاح جهاني بخصوص سلاح هاي غير متعارف مانندسلاح هاي هسته اي و شيميايي ، رويايي مي باشد که با آن زندگي کرده است .
پيمانهايي که خلع سلاح اساس آنها را تشکيل مي دهد مانند ان پي تي يا ممنوعيت توليد ، تکثير و انباشت سلاح هاي هسته اي ، پيمانهاي محبوبي دانسته مي شدند که بشر اميدوار بود در سايه آنها بتواند زندگاني يي بدون جنگ و تنش و حتي بيم از آن ، داشته باشد. اما درعمل چنين نشد ! اساس پيمان ان پي تي ، يک معامله جهاني بود که بر طبق آن قرار شد کشورهاي داراي سلاح هسته اي به سمت کنار گذاشتن و خلع سلاح هسته اي حرکت کنند و کشورهاي خارج از باشگاه دارندگان اين دسته از تسليحات ، در صدد دستيابي به سلاح هسته اي بر نيايند .
براساس ماده اول پيمان ان پي تي ممالک داراي تسليحات اتمي (آن زمان: آمريکا، شوروي و بريتانيا) متعهد شدند که نه تنها " هيچگونه امکانات تسليحاتي و جنگ افزار اتمي در اختيار ممالک فاقد تسليحات اتمي " قرار ندهند ،که بر طبق همين ماده و ديگر مواد پيمان ، خلع سلاح هسته اي را به عنوان يک اصل و رکن اساسي پيمان پذيرفته و به آن عمل نمايند. مبتکران پيمان آنگونه که در مقدمه آن نيز ذکر شده بر اين عقيده بودند که " در صورت بروزجنگ هسته اي تخريب و ويراني غير قابل باوري دامنگير نوع بشر خواهد شد ، از اين رو به کارگيري حداکثر تلاش براي جلوگيري از خطر وقوع چنين جنگ‌هايي و براي اتخاذ تمهيدات لازم جهت تامين امنيت مردم، با اعتقاد به اين که گسترش تسليحات هسته اي، خطرجنگ هسته اي را به طور جدي افزايش خواهد داد" لذا بايد يک رژيم حقوقي بر فعاليت هاي هسته اي در جهان نظارت داشته باشد . براساس اين رژيم حقوقي که " در مطابقت با مفاد قطعنامه‌هاي مجمع عمومي سازمان ملل متحد که خواستار حصول توافقي براي جلوگيري از اشاعه بيشتر سلاح هاي هسته اي شده است" کشورهاي برخوردار متعهد مي شوند تا تمامي فعاليت هاي هسته اي خود را تحت نظارت آژانس بين المللي انرژي هسته اي قرار دهند ، و به علاوه براساس مواد يکم تا سوم پيمان و مواد تکميلي بعدي آن متعهد هستند که از انتقال هر نوع فناوري و مواد مخصوص شکاف پذير به کشورهاي غير برخوردار اعم از عضو و غير عضو خودداري کنند ، و براي دسترسي به انرژي هسته اي مسالمت آميز ترتيباتي پيش بيني شده است که محور اصلي آن آژانس بين المللي انرژي هسته اي است.
نزديک به 40 سال از عمر پيمان ان پي تي مي گذرد . در اين مدت قدرت هاي عمده هسته اي بخصوص آمريکا نه تنها گامي به سمت خلع سلاح بر نداشته اند ، که با توليد نسل هاي جديد از سلاح هاي کشتار جمعي و انتشار آنها بخصوص تحويل به رژيم شرور صهيونيستي ، صلح و امنيت جهاني را در معرض خطر قرار داده اند. قدرت هاي عمده هسته اي همانطور که "محمد البرادعي " مدير کل پيشين آژانس بين المللي انرژي هسته اي در آخرين روزهاي مديريت خود بر آژانس گفت ، با عدم تعهد کامل به پيمان باعث سلب اعتماد جهاني به آن شده اند .
آنچه اينک بيش از همه به بحران اعتماد ميان 188 عضو پيمان ان پي تي انجاميده و " بان کي مون " دبير کل سازمان ملل نيز در پيام ارديبهشت ماه سال 1386خود به نشست نمايندگان کشورهاي عضو، به صراحت به آن پرداخت ، فضاي بي اعتمادي است که ميان کشورهاي در حال توسعه و کشورهاي توسعه يافته عضو پيمان بخصوص آمريکا ، براي مانع تراشي هاي سياسي آن در سر راه کشورهاي در حال توسعه براي دسترسي به انرژي هسته اي با اهداف صلح آميز به عنوان يک مولفه حياتي براي توسعه اقتصادي ، بوجود آمده است ، امري که در پيمان به صراحت به عنوان يک حق قانوني به رسميت شناخته شده است .
نه تنها از نگاه دبير کل سازمان ملل و رهبران واقع بين جهان ، که از نظر بسياري ازسياستمداران آمريکا ! اين کشور بواسطه پارادوکس هاي رفتاري ، " اصلي ترين " عامل بحران اعتمادي دانسته مي شود که پيمان منع توليد ، تکثير و اشاعه سلاح هاي هسته اي را برگرفته است.
براساس اصل تقدم تعهدات بين المللي آمريکا به عنوان امضا کننده پيمان ان پي تي "بايد - اصل قاعده آمره در حقوق بين الملل " به رعايت کامل پيمان متعهد مي بود حال آنکه واشنگتن با انتشار سلاح هاي هسته اي و فناوريهاي آن ميان رژيم هاي شرور و کشورهاي غير عضو پيمان و خارج از نظارت بين المللي ،عملا زمينه تسليح بيشتر جهان به سلاح هاي هسته اي و ساير سلاح هاي غير متعارف را فراهم آورده است .
نقض عهد توسط آمريکا همانطور که اشاره رفت شامل گناه هسته اي شدن رژيم شرور صهيونيستي ،رژيمي که "عنان " دبير کل پيشين سازمان ملل و "البرادعي " مدير کل آژانس بين المللي انرژي هسته اي بارها آنرا " رژيمي بي مسووليت " خواندند، نيز مي شود. برنامه هاي هسته اي رژيم صهيونيستي در اساس بر اين مبنا و نظر " موشه دايان "وزير جنگ پيشين اين رژيم شکل گرفته است که 60سال و اندي پيش و در ابتداي استقرار حزب صهيونيستي در اراضي اشغالي فلسطين گفت : "در صورتي که اسراييل در خاورميانه نتواند با سلاح متعارف قدرت بازدارندگي اش را به منصه ي ظهور برساند ، بايد به سلاح هسته‌اي پناه ببرد." گفته اي که پيش از او افرادي مانند "بن گوريون "و "گلدن ماير "از رهبران رژيم صهيونيستي نيز منتهي با ادبياتي ديگر ، ابراز داشته بودند. از منظر آژانس بين المللي انرژي هسته اي و مدير کل پيشين آن محمد البرادعي " دولت غير مسوول اسراييل حداقل 200 بمب اتمى دراختيار دارد ." که آنها را با فرار از نظارت بين المللي و بي اعتنايي کامل به آن به کمک آمريکا بدست آورده است ، که چيزى جز عناد رژيم صهيونيستى با جامعه جهانى نيست.رژيم صهيونيستى در پس برنامه هاى مخفى هسته اى خود، ماهيت تروريستى و متکى بر تجاوز و تهديد به زور عليه ديگر کشورها را پنهان کرده است که خطر اين رژيم را براى صلح و امنيت جهانى و رژيم هاى حقوقى تنظيم کننده روابط بين المللى، دوچندان مى کند.
کد خبر : 1036336
منبع : خبرگزاری ایرنا
http://www.irna.ir/NewsMedia/Photo/Smal_Pic/2010%5C4%5C5%5Cimg634060610865937500.jpg
تهران و کنفرانس خلع سلاح ؛ تلاشي تازه براي احياي اميدهاي زيباي بشر
تهران در آينده نزديک شاهد برگزاري کنفرانسي بين المللي در زمينه خلع سلاح خواهد بود. براي بشري که نگراني از جنگ و درگيري يک دغدغه هميشگي او بوده است ، خلع سلاح جهاني بخصوص سلاح هاي غير متعارف مانندسلاح هاي هسته اي و شيميايي ، رويايي مي باشد که با آن زندگي کرده است .
پيمانهايي که خلع سلاح اساس آنها را تشکيل مي دهد مانند ان پي تي يا ممنوعيت توليد ، تکثير و انباشت سلاح هاي هسته اي ، پيمانهاي محبوبي دانسته مي شدند که بشر اميدوار بود در سايه آنها بتواند زندگاني يي بدون جنگ و تنش و حتي بيم از آن ، داشته باشد. اما درعمل چنين نشد ! اساس پيمان ان پي تي ، يک معامله جهاني بود که بر طبق آن قرار شد کشورهاي داراي سلاح هسته اي به سمت کنار گذاشتن و خلع سلاح هسته اي حرکت کنند و کشورهاي خارج از باشگاه دارندگان اين دسته از تسليحات ، در صدد دستيابي به سلاح هسته اي بر نيايند .
براساس ماده اول پيمان ان پي تي ممالک داراي تسليحات اتمي (آن زمان: آمريکا، شوروي و بريتانيا) متعهد شدند که نه تنها " هيچگونه امکانات تسليحاتي و جنگ افزار اتمي در اختيار ممالک فاقد تسليحات اتمي " قرار ندهند ،که بر طبق همين ماده و ديگر مواد پيمان ، خلع سلاح هسته اي را به عنوان يک اصل و رکن اساسي پيمان پذيرفته و به آن عمل نمايند. مبتکران پيمان آنگونه که در مقدمه آن نيز ذکر شده بر اين عقيده بودند که " در صورت بروزجنگ هسته اي تخريب و ويراني غير قابل باوري دامنگير نوع بشر خواهد شد ، از اين رو به کارگيري حداکثر تلاش براي جلوگيري از خطر وقوع چنين جنگ‌هايي و براي اتخاذ تمهيدات لازم جهت تامين امنيت مردم، با اعتقاد به اين که گسترش تسليحات هسته اي، خطرجنگ هسته اي را به طور جدي افزايش خواهد داد" لذا بايد يک رژيم حقوقي بر فعاليت هاي هسته اي در جهان نظارت داشته باشد . براساس اين رژيم حقوقي که " در مطابقت با مفاد قطعنامه‌هاي مجمع عمومي سازمان ملل متحد که خواستار حصول توافقي براي جلوگيري از اشاعه بيشتر سلاح هاي هسته اي شده است" کشورهاي برخوردار متعهد مي شوند تا تمامي فعاليت هاي هسته اي خود را تحت نظارت آژانس بين المللي انرژي هسته اي قرار دهند ، و به علاوه براساس مواد يکم تا سوم پيمان و مواد تکميلي بعدي آن متعهد هستند که از انتقال هر نوع فناوري و مواد مخصوص شکاف پذير به کشورهاي غير برخوردار اعم از عضو و غير عضو خودداري کنند ، و براي دسترسي به انرژي هسته اي مسالمت آميز ترتيباتي پيش بيني شده است که محور اصلي آن آژانس بين المللي انرژي هسته اي است.
نزديک به 40 سال از عمر پيمان ان پي تي مي گذرد . در اين مدت قدرت هاي عمده هسته اي بخصوص آمريکا نه تنها گامي به سمت خلع سلاح بر نداشته اند ، که با توليد نسل هاي جديد از سلاح هاي کشتار جمعي و انتشار آنها بخصوص تحويل به رژيم شرور صهيونيستي ، صلح و امنيت جهاني را در معرض خطر قرار داده اند. قدرت هاي عمده هسته اي همانطور که "محمد البرادعي " مدير کل پيشين آژانس بين المللي انرژي هسته اي در آخرين روزهاي مديريت خود بر آژانس گفت ، با عدم تعهد کامل به پيمان باعث سلب اعتماد جهاني به آن شده اند .
آنچه اينک بيش از همه به بحران اعتماد ميان 188 عضو پيمان ان پي تي انجاميده و " بان کي مون " دبير کل سازمان ملل نيز در پيام ارديبهشت ماه سال 1386خود به نشست نمايندگان کشورهاي عضو، به صراحت به آن پرداخت ، فضاي بي اعتمادي است که ميان کشورهاي در حال توسعه و کشورهاي توسعه يافته عضو پيمان بخصوص آمريکا ، براي مانع تراشي هاي سياسي آن در سر راه کشورهاي در حال توسعه براي دسترسي به انرژي هسته اي با اهداف صلح آميز به عنوان يک مولفه حياتي براي توسعه اقتصادي ، بوجود آمده است ، امري که در پيمان به صراحت به عنوان يک حق قانوني به رسميت شناخته شده است .
نه تنها از نگاه دبير کل سازمان ملل و رهبران واقع بين جهان ، که از نظر بسياري ازسياستمداران آمريکا ! اين کشور بواسطه پارادوکس هاي رفتاري ، " اصلي ترين " عامل بحران اعتمادي دانسته مي شود که پيمان منع توليد ، تکثير و اشاعه سلاح هاي هسته اي را برگرفته است.
براساس اصل تقدم تعهدات بين المللي آمريکا به عنوان امضا کننده پيمان ان پي تي "بايد - اصل قاعده آمره در حقوق بين الملل " به رعايت کامل پيمان متعهد مي بود حال آنکه واشنگتن با انتشار سلاح هاي هسته اي و فناوريهاي آن ميان رژيم هاي شرور و کشورهاي غير عضو پيمان و خارج از نظارت بين المللي ،عملا زمينه تسليح بيشتر جهان به سلاح هاي هسته اي و ساير سلاح هاي غير متعارف را فراهم آورده است .
نقض عهد توسط آمريکا همانطور که اشاره رفت شامل گناه هسته اي شدن رژيم شرور صهيونيستي ،رژيمي که "عنان " دبير کل پيشين سازمان ملل و "البرادعي " مدير کل آژانس بين المللي انرژي هسته اي بارها آنرا " رژيمي بي مسووليت " خواندند، نيز مي شود. برنامه هاي هسته اي رژيم صهيونيستي در اساس بر اين مبنا و نظر " موشه دايان "وزير جنگ پيشين اين رژيم شکل گرفته است که 60سال و اندي پيش و در ابتداي استقرار حزب صهيونيستي در اراضي اشغالي فلسطين گفت : "در صورتي که اسراييل در خاورميانه نتواند با سلاح متعارف قدرت بازدارندگي اش را به منصه ي ظهور برساند ، بايد به سلاح هسته‌اي پناه ببرد." گفته اي که پيش از او افرادي مانند "بن گوريون "و "گلدن ماير "از رهبران رژيم صهيونيستي نيز منتهي با ادبياتي ديگر ، ابراز داشته بودند. از منظر آژانس بين المللي انرژي هسته اي و مدير کل پيشين آن محمد البرادعي " دولت غير مسوول اسراييل حداقل 200 بمب اتمى دراختيار دارد ." که آنها را با فرار از نظارت بين المللي و بي اعتنايي کامل به آن به کمک آمريکا بدست آورده است ، که چيزى جز عناد رژيم صهيونيستى با جامعه جهانى نيست.رژيم صهيونيستى در پس برنامه هاى مخفى هسته اى خود، ماهيت تروريستى و متکى بر تجاوز و تهديد به زور عليه ديگر کشورها را پنهان کرده است که خطر اين رژيم را براى صلح و امنيت جهانى و رژيم هاى حقوقى تنظيم کننده روابط بين المللى، دوچندان مى کند.