【★】تاپیک جامع تصاویر و معرفی انواع فشنگ و بمب【★】

[moji5]

فشنگ ها دارای یک پوکه هستند که مرمی ، باروت و چاشنی را در یک واحد مستقل یکپارچه می کند. فشنگ یکی از مهمترین بخش های اسلحه های گرم به شمار می رود. فشنگ یک واحد مستقل کاملا آب بندی شده و یکپارچه شده است.



http://mohitban.com/fa/includes/FCKeditor/upload/Image/cartridges.gif
1- پوکه ( Case )
پوکه جایگاهی است که در آن عمل انفجار باروت صورت گرفته و باعث رانش ود و در نتیجه ساچمه ها می شود. پوکه ها از نظر طولی اندازه های مختلفی دارند. بدنه پوکه در هنگام شلیک به جان لوله چسبیده و باعث آبندی شدن و جلوگیری از خروج گاز باروت از ته لوله می شود. وجود هر گونه عیب و ایرادی در پوکه باعث اختلال در آب بندی لوله و فرار گاز باروت و منجر به حادثه می شود.
پایه پوکه ( base ) وظیفه نگهداری چاشنی را دارد و قسمت برنجی آن دارای زه است که باعث می شود فشنگ در محل معین خود در جان لوله توقف کرده و همچنین برای کشیدن فشنگ از جان لوله و بیرون آوردن آن استفاده می شود. درون پوکه در قسمت ته آن یک پایه وجود دارد که قسمتی از بدنه چاشنی را نگه داشته و به قدرت کلی پوکه کمک می کند. از نظر جنس مواد ، پایه بیرونی همه پوکه ها از جنس برنز بوده و در جنس بدنه و پایه داخلی با هم تفاوت دارند ( به جز پوکه های تمام برنزی قدیمی ) پوکه ها در چند نوع مختلف مقوائی ، پلاستیکی با پایه داخلی مقوا و پلاستیکی موجود هستند. در ته پوکه محل قرار گرفتن چاشنی قرار دارد و دور پایه آن با استوانه برنجی پوشیده شده است.

http://mohitban.com/fa/includes/FCKeditor/upload/Image/10step1.jpg
2- چاشنی ( Primer )
هنگامی که شما ماشه را می کشید سوزن با سرعت زیاد به چاشنی خورده و باعث می شود مواد داخل چاشنی که نسبت به ضربه ناگهانی حساس هستند منفجر شود و از راه سوراخی که در قسمت جلوی چاشنی وجود دارد ، وارد محفظه پوکه و قسمت نگهداری باروت شده و باعث انفجار باروت شود. چاشنی ها در اندازه های مختلف و مدلهای مختلف وجود دارند ، مطمئن شوید که چاشنی مورد استفاده با پوکه شما همخوانی دارد. چاشنی فشنگ ساچمه زنی در حقیقت چیزی بیش از یک چاشنی ست زیرا این چاشنیها دارای یک بدنه مسی است که چاشنی اصلی درون آن قرار گرفته و سندان اصلی چاشنی درون بدنه اصلی آن قرار دارد.
در بعضی از چاشنیهای ایرانی که دو عدد سوراخ برای خروج مواد آتش زا دارند سندان جزیی از بدنه و در بعضی که یک سوراخ دارند سندان بصورت جداگانه درون بدنه قرار گرفته است.

http://mohitban.com/fa/includes/FCKeditor/upload/Image/primer_image2.jpg
3- باروت ( Propellant )
باروت انرژی لازم جهت به پیش بردن ساچمه را تامین می کند. باروت های مدرن بدون دود به گونه ای ساخته شده اند که اکسیژن لازم جهت سوختن را در خود ذخیره دارند ، به همین دلیل در هنگام شلیک نیازی به اکسیژن هوا نداشته و به خوبی می سوزند در حقیقت باروت در لوله انفجار تولید می کند و این انفجار آن چنان نیرویی دارد که قادر است سرعت ساچمه را از سرعت صوت بالاتر برده و هنگام برخورد به هدف انرژی بسیار زیادی را در یک لحظه بسیار کوتاه به هدف وارد نماید. انرژی وارده به جسم مورد نظر بسیار زیاد است و مقدار آن به دو چیز بستگی دارد : نخست جسم ساچمه یا مرمی و دوم سرعت آن. باروتها از نظر شکل ظاهری و اندازه دانه ها با یکدیگر متفاوت هستند.
همانطور که استفاده بیش از حد باروت خطرناک و ممنوع می باشد استفاده کمتر از حد معمول نیز به دو دلیل مطلوب نمی باشد. اول اینکه ممکن است قدرت کافی برای خروج ساچمه از لوله را نداشته و در لوله گیر کنند و تیرانداز متوجه نشود و برای شلیک گلوله بعدی بسیار خطرناک است و دوم اینکه برای سوختن باروت بصورت مناسب و کامل ، بسته به نرخ تند سوزی باروت ، مقدار آن باید در حد معینی باشد به بیان دیگر باروت برای سوختن کامل و به صورت انفجاری به فشار بالائی نیاز دارد این فشار توسط مقدار باروت ، مقاومت ساچمه و بسته شدن سر فشنگ ایجاد می شود. هر چه نرخ تند سوزی باروت کمتر باشد یعنی باروت کند سوزتر باشد برای سوختن انفجاری ، به فشار بیشتری نیاز دارد. به همین دلیل است که برای فشنگهای مگنوم می توانیم باروت کند سوزتری بکار ببریم. باروتهای کند سوز مدت بیشتری گلوله را در لوله شتاب می دهند به همین دلیل در تفنگهای خان دار مورد استفاده می باشد.

http://mohitban.com/fa/includes/FCKeditor/upload/Image/barooot.jpg
4- ود ( Wad )
یک قطعه پلاستیکی است که طول آن حدودا به اندازه دو بند انگشت و قطر آن متناسب با اندازه داخلی لوله تفنگ است جنس ود از پلاستیک بوده و وظیفه اصلی آن آبندی کردن لوله و جلوگیری از خروج گاز باروت است. ود همچنین از پخش شدن زود هنگام ساچمه ها جلوگیری می کند. وظیفه دیگر آن جلوگیری از برخورد مستقیم ساچمه ها با لوله بعد از شلیک و آسیب رسیدن به لوله است. در ایران ودها با کیفیتهای مختلفی وجود دارد که بهترین نوع آن ود نیکا می باشد.
http://mohitban.com/fa/includes/FCKeditor/upload/Image/IMG_0187.jpg
5- ساچمه ( Pellets )
جسم پرتاب شونده یا گلوله قسمتی از فشنگ است که انرژی حاصل از انفجار باروت را که به انرژی حرکتی تبدیل شده با توجه به جرم و وزن جسم پرتاب شونده به هدف منتقل کرده و باعث آسیب رسیدن به هدف می شود. در تفنگهای ساچمه زنی از چند نوع ساچمه استفاده می شود : ساچمه ریز ، درشت و تک گلوله. ساچمه ها قطعات کروی شکلی هستند از جنس سرب یا آلیاژ سرب ، برای شکار پرندگان کوچک از ساچمه های ریزتر یعنی نمره 5،6،7 و برای شکار پرندگان بزگتر از ساچمه های بزرگتر مثلا نمره 1،2،3 استفاده می شود همچنین ساچمه های بزرگی که در 3 اندازه ( یا بیشتر ) هستند که در هر فشنگ 6 یا 9 یا 12 عدد از آنها استفاده می شود این ساچمه ها به چارپاره معروفند و برای شکار حیوانات کوچک یا پرندگان بزرگ بکار می روند نوع دیگری ساچمه نیز وجود دارد که بسیار بزرگ بوده و تقریبا به اندازه قطر داخلی لوله می باشد و تنها یک عدد از آن داخل پوکه قرار می گیرد. نوع دیگری از مرمی هم وجود دارد که به تک گلوله معروف است و در داخل پوکه قرار گرفته و دارای برد بیشتری می باشد. تک ساچمه و تک گلوله برای شکار حیوانات خطرناک از فاصله نزدیک استفاده می شود.

http://mohitban.com/fa/includes/FCKeditor/upload/Image/P7230132.jpg


6- دیسک مقوائی ( Crimping )
قسمت دیگری هم وجود دارد که بسته به نوع کار هنگام بستن سر فشنگ استفاده می شود و آن دیسکی است که جنس آن ممکن است از مقوای فشرده شده یا پلاستیک باشد. سر فشنگ به دو طریقه بسته می شود و در صورت داشتن وسیله لازم می توانیم از هر کدام از این دو روش استفاده کنیم. 1- بستن به صورت چرخی 2- بستن به صورت بقچه ای ( ستاره ای ) ، در بستن به صورت بقچه ای نیازی به دیسک مقوایی نمی باشد.



http://mohitban.com/fa/includes/FCKeditor/upload/Image/6.jpg

[moji5]

http://www.fas.org/man/dod-101/sys/dumb/mk-82-990504-f-1312m-001-s.jpg (http://www.fas.org/man/dod-101/sys/dumb/mk-82-990504-F-1312M-001.jpg) http://www.fas.org/man/dod-101/sys/dumb/mk-82-dnst9203143_jpg-s.jpg (http://www.fas.org/man/dod-101/sys/dumb/mk-82-DNST9203143_JPG.jpg) http://www.fas.org/man/dod-101/sys/dumb/mk-82-990641a-s.jpg (http://www.fas.org/man/dod-101/sys/dumb/mk-82-990641a.jpg) http://www.fas.org/man/dod-101/sys/dumb/mk-82-980210-n-5024r-001-s.jpg (http://www.fas.org/man/dod-101/sys/dumb/mk-82-980210-n-5024r-001.jpg) http://www.fas.org/man/dod-101/sys/dumb/mk-82-131083-s.jpg (http://www.fas.org/man/dod-101/sys/dumb/mk-82-131083.jpg) http://www.fas.org/man/dod-101/sys/dumb/mk-82-131089-s.jpg (http://www.fas.org/man/dod-101/sys/dumb/mk-82-131089.jpg) http://www.fas.org/man/dod-101/sys/dumb/mk-82-131095-s.jpg (http://www.fas.org/man/dod-101/sys/dumb/mk-82-131095.jpg) http://www.fas.org/man/dod-101/sys/dumb/mk-82-131098-s.jpg (http://www.fas.org/man/dod-101/sys/dumb/mk-82-131098.jpg) http://www.fas.org/man/dod-101/sys/dumb/mk-82-131101-s.jpg (http://www.fas.org/man/dod-101/sys/dumb/mk-82-131101.jpg) http://www.fas.org/man/dod-101/sys/dumb/mk-82-usn-131044-s.jpg (http://www.fas.org/man/dod-101/sys/dumb/mk-82-usn-131044.jpg) http://www.fas.org/man/dod-101/sys/dumb/mk-82-981217-f-2662f-010-s.jpg (http://www.fas.org/man/dod-101/sys/dumb/mk-82-981217-F-2662F-010.jpg) http://www.fas.org/man/dod-101/sys/dumb/mk-82-981217-f-2662f-009-2-s.jpg (http://www.fas.org/man/dod-101/sys/dumb/mk-82-981217-f-2662f-009-2.jpg) http://www.fas.org/man/dod-101/sys/dumb/mk-82-981217-f-2662f-009-s.jpg (http://www.fas.org/man/dod-101/sys/dumb/mk-82-981217-F-2662F-009.jpg) http://www.fas.org/man/dod-101/sys/dumb/mk-82-ammo3-s.jpg (http://www.fas.org/man/dod-101/sys/dumb/mk-82-ammo3.jpg) http://www.fas.org/man/dod-101/sys/dumb/mk-82-dfst8712693-s.jpg (http://www.fas.org/man/dod-101/sys/dumb/mk-82-dfst8712693.jpg) http://www.fas.org/man/dod-101/sys/dumb/mk-82-dfst9107823-s.jpg (http://www.fas.org/man/dod-101/sys/dumb/mk-82-dfst9107823.jpg)
http://www.fas.org/man/dod-101/sys/dumb/fa-18ef-mk82-bomb2-s.jpg (http://www.fas.org/man/dod-101/sys/dumb/fa-18ef-mk82-bomb2.jpg) http://www.fas.org/man/dod-101/sys/dumb/mk-82-1999416wbomb-s.jpg (http://www.fas.org/man/dod-101/sys/dumb/mk-82-1999416wbomb.jpg) http://www.fas.org/man/dod-101/sys/dumb/mk-82-990409-f-3128g-004-s.jpg (http://www.fas.org/man/dod-101/sys/dumb/mk-82-990409-F-3128G-004.jpg)


http://www.fas.org/man/dod-101/sys/dumb/mk-82-bsu-49-s.jpg (http://www.fas.org/man/dod-101/sys/dumb/mk-82-bsu-49.jpg) http://www.fas.org/man/dod-101/sys/dumb/mk82-low-s.jpg (http://www.fas.org/man/dod-101/sys/dumb/mk82-low.jpg) http://www.fas.org/man/dod-101/sys/dumb/mk80_fam.jpg http://www.fas.org/man/dod-101/sys/dumb/mk-82-tail.gif http://www.fas.org/man/dod-101/sys/dumb/mk82air.gif http://www.fas.org/man/dod-101/sys/dumb/mk82_24.jpg

[moji5]

http://www.taktemp.ir/modern/images/spacer.gif کلاهک های mirv



http://www.atomicarchive.com/Photos/Journey/Images/MIRV.jpg



کلاهک هایMIRV (تعریف شده برای موشک های بالستیک) به کلاهک هایی گفته می شود که خود شامل چندین کلاهک دیگر می باشند (اغلب هسته ایی) مانند تصویر(1) که قابلیت سوار شدن بر موشک های بالستیک قاره پیما ( حالات هسته ایی) و سایر موشک های بالستیک از کوتاه برد تا میان برد و یا حتی موشک های بالستیک با قابلیت شلیک از زیر دریایی (SLBM) دارا می باشند همانند بولاوای روسیه.

http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/0/0f/W87_MIRV.jpg/180px-W87_MIRV.jpg http://www.gwu.edu/%7Ensarchiv/nsa/NC/mirv/mirv.gif
تصویر شماره(1)

از تاریخ دقیق طراحی این کلاهک ها اطلاعات دقیقی در دست نیست اما طبق براوردهای انجام گرفته می توان تاریخ طراحی این قبیل کلاهک ها را سال 1962-1960 میلادی در نظر گرفت

از اولین کشوری که در طراحی و استفاده از این کلاهک ها پیش قدم بود است می توان به روسیه و امریکا اشاره کرد (شایدم طرح المان نازی)

نحوه کار یک MIRV:

در ابتدا موتور اصلی موشک یا بوستر کلاهک چند گانه یا( BUS ) در مسیر منحنی بالستیکی مورد نظر فرار می دهد (خارج کردن کلاهک از جو زمین) پس از اتمام این کار کلاهک بوسیله موتور کوچکی که در انتهای ان واقع شده با هدایت سیستم هدایت کامپیوتری تعبیه شده در موشک (برای حفظ مسیر بالستیکی موشک) به سمت رسیدن به ارتفاع اوج مانور داده و به طرف ان حرکت می کند .پس از رسیدن به ارتفاع مورد نظر موتورکوچک واقع در کلاهک به دلیل اتمام سوخت( کار این موتور رساندن کلاهک به همبن ارتفاع مورد نظر بود) از کار افتاده و کلاهک دیگر بدون پیشران در حالت سقوط ازاد قرار می گیرید و در این حالت است که سایر کلاهک های فرعی تعبیه شده در موشک ازاد شده و به همراه تله ها و خود پوسته باقی مانه به طرف اهداف حرکت می کنند

تصویر(2) نمایش عمکرد یک کلاهک MIRV را به خوبی نشان می دهد
. http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/f/ff/Minuteman_III_MIRV_path.svg/540px-Minuteman_III_MIRV_path.svg.png
.تصویر شماره2

مراحل پرتاب یک کلاهک MIRV:

1-در ابتدا موشک به وسیله اولین موتور (A) از محل پرتاب موشک یا سیلو جدا می شود 2- بعد از حدود60 ثانیه از زمان پرتاب موشک موتور اول از موشک جدا شده و موتور دوم (B) شروع به کار کرده و گاز های ناشی از سوختن سوخت را از موشک خارج می کند در همین زمان است که سرپوش کلاهک ها (E) نیز از موشک جدا می شود3- 120ثانیه بعد از زمان پرتاب( 60 ثانیه بعد از مرحله1) موتور دوم از موشک جدا شده و موتور سوم موشک(C) شروع به کار می کند و وظیفه خارج کردن کلاهک از جو زمین را انجام می دهد 4- بعد از 180 ثانیه از لحضه پرتاب (60ثانیه بعد از مرحله3) موتور سوم موشک نیز از موشک جدا شده و موتور کوچک تعبیه شده در زیر کلاهک (D) شروع به کار می کند 5- در این لحظه کلاهک بر اثر نیروی القا شده به ان به طرف ارتفاع اوج در حال حرکت است6-در این مرحله موتور اخر هم خاموش شده و کلاهک در حال عبور از ارتفاع اوج است و پس از این زمان کلاهک های اصلی به همراه تله های پدافندی (D)باز می شوند و اماده ورود به جو زمین می شوند7-در این مرحله کلاهک های جنگی در خط سیری متفاوت با موشک قرار گرفته و وارد جو زمین می شوند8- لحظه برخورد کلاهک های اتمی (فرضی) با اهداف

مزیت های استفاده از کلاهک های MIRV :

1- ایجاد تهدیدی بزرگ تر و جدی تر برای اهداف با شلیک یک موشک
2-کاهش نور ساطع شده از موشک های هسته ایی و همچنین کاهش غلظت مواد رادیواکتیو در صحنه و نیز افزایش برد امان از تششعات
3-کاهش تسلیحات اتمی یک به طور مثال به جای تولید 5 موشک هسته ایی می توان یک موشک با 5 کلاهک فرعی ساخت
4- کاهش شدید خطر منهدم شدن موشک توسط پدافندهای موشکی

در پایان بیان این نکته ضروری است که نحوه ساخت کلاهک های MIRV جز طبقه بندی شده ترین مسایل نظامی در جهان است که با این وجود طبق برخی گفته ها ایران نیز موفق به ساخت این سری از کلاهک ها شده است و کلاهک موشک فجر3 از نوع MIRV است


تصاویر:

http://www.globalsecurity.org/wmd/systems/images/mm-3-art_space_0003.jpg

http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/archive/3/37/20090826001629%21MIRV-assembly.jpg

http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/5/5f/Peacekeeper-missile-testing.jpg/792px-Peacekeeper-missile-testing.jpg
http://www.softwar.net/MIRVS.GIF
http://www.billdolson.com/reentryseries/021126-O-9999G-015s.jpg
http://www.palba.cz/forumfoto/albums/userpics/10486/lgm118_16.jpg

[moji5]

http://www.tabnak.ir/files/fa/news/1388/11/17/49345_903.jpg

استفاده از تسلیحات کشتار جمعی مانند بمب‌های خوشه‌ای، کشورهای غربی را به فکر تولید و تکثیر نوعی از تسلیحات کشتار جمعی انداخته که نه تنها قانونی باشد، که به مذاق مدافعان حقوق بشر هم خوش‌تر بیاید.

به گزارش «خبر آنلاین»، پرسئوس (برساووش) یک بمب 900 کیلوگرمی است که وقتی عمل می‌کند، هر چیزی را در محدوده‌ای بزرگ‌تر از چند زمین فوتبال به خاکستر تبدیل می‌کند. به علاوه، این دوزخ زمینی با بلعیدن اکسیژن هوا، موج فشاری پدید می‌آورد که پیکر افراد را متلاشی می‌کند. جهنم ناشی از این سلاح مشابه ناپالم است، ماده منفجره‌ای از سوختی نیمه‌جامد که کاربرد آن از سوی کنوانسیون تسلیحات سازمان ملل به شدت محدود شده است.

این درحالی است که پرسئوس به واسطه بهره‌گیری از فناوری‌های نوین به عنوان یک سلاح قانونی معرفی شده؛ چنان‌که حتی یکی از کارشناسان کنترل تسلیحاتی سازمان دیدبان حقوق بشر، مستقر در نیویورک، وجود چنین سلاحی را ضروری می‌داند!

به گزارش اکونومیست، این سلاح قانونی و ضروری! با جداره‌ای مستحکم‌تر از نمونه‌های مشابه و با مکانیزم چاشنی مقاوم در برابر ضربه می‌تواند به لایه‌ای به ضخامت چندین متر از بتون مسلح نفوذ کند و تا هنگامی که به داخل سنگر بتونی وارد نشده منفجر نمی‌شود. به این ترتیب، به گفته این کارشناس حقوق بشر استفاده از این بمب روشی مناسب برای نابودی آزمایشگاه‌های تولید جنگ‌افزارهای میکروبی و شیمیایی است چراکه محیط آن منطقه از سموم و میکروب‌ها عاری می‌شود و هم آسیب‌های جانبی کاهش می‌یابد.

نسل جدیدی از مهمات پیشرفته از جمله پرسئوس درحال توسعه‌اند که به گفته کارشناسان خسارات ناخواسته ناشی از بمباران را برای غیرنظامیان کاهش می‌دهد. در طول جنگ اول خلیج فارس در سال 1991 / 1370، جنگنده‌های آمریکایی مجبور بودند به طور متوسط 6 بمب 450 کیلوگرمی را که توسط ماهواره هدایت می‌شدند، بیاندازند تا سنگر یا ساختمانی کوچک را منهدم کنند. در حملاتی که 12 سال بعد تحت عنوان جنگ دوم خلیج فارس آغاز شد، انهدام همان اهداف به بمب‌هایی با نصف آن وزن و تعداد کمتری از آنها نیاز داشت. امروز پیشرفت‌ها تا بدان‌جا است که به جای تخریب کل ساختمان می‌توان با یک بمب 100کیلوگرمی، یک اتاق از آن را هدف قرار داد.

http://www.tabnak.ir/files/fa/news/1388/11/17/49346_104.jpgجهنم یونانی

این تحولات به گفته کارشناس تسلیحاتی دیدبان حقوق بشر مدیون تراشه‌های هدایت‌کننده‌ای است که به این بمب‌ها اضافه می‌شود. این بمب‌های پیشرفته وقتی سقوط می‌کنند با کمک سیستم مکان‌یابی جهانی (جی.پی.اس.)، و حسگرهای لیزری و فروسرخ، باله‌ها تعبیه شده بر بدنه مثل باله‌های هواپیما، بمب را در مسیر مشخص پیش می‌برند. حتی اگر هدف متحرک باشد این امکانات بمب را به سوی آن هدایت می‌کنند.

یک سیستم هدایت‌گر فرانسوی دارای کاربرد در نیروهای هوایی و دریایی موسوم به ای.ای.اس.ام. باله‌هایی دارد که می‌تواند بمب‌ها را تا مسافت 50 کیلومتر هدایت و گلاید کند و آن را به یک متری هدف برساند. سیستم دیگری که توسط بویینگ ساخته شده و در سال 2008 / 1387 به بازار عرضه شد، می‌تواند بمب را روی وسیله نقلیه‌ای با سرعت 110 کیلومتر در ساعت فرود بیاورد.

چنین دقت عملی باعث شده بازار سیستم‌های هدایت‌گر بمب‌ها بسیار داغ شود. در حالیکه تولیدکننده‌های این سیستم‌ها، شامل آفریقای جنوبی حدود 10 کشورند، مشتری‌ها‌ چند برابر این تعدادند و در میان آنها نام کشورهایی مثل هند، پاکستان و ترکیه دیده می‌شود. البته هزینه تهیه این سیستم‌ها چندان هم ارزان تمام نمی‌شود و به ازای هر بمب حداقل 23هزار دلار آب می‌خورد.

ادعا می‌شود که این گونه جدید از تسلیحات علاوه بر اینکه اثربخش‌ترند، برای خود بمب‌افکن هم ایمن‌تر هستند. به این ترتیب که هنگام انداختن بمب‌ها با پرواز در سطحی بالاتر، کمتر در معرض خطرات ناشی از آتش پدافند زمینی هستند.

http://www.tabnak.ir/files/fa/news/1388/11/17/49347_740.jpgبمب‌های زیادی هوشمند

به علاوه این بمب‌ها حتی پس از رسیدن به هدف همچنان هوشمند هستند. چنان‌که یکی از محصولات صنایع نظامی رژیم صهیونیستی موسوم به ام.پی.آر.-500 بمبی 225 کیلوگرمی است که با نفوذ به طبقات یک ساختمان، در طبقه مورد نظر منفجر می‌شود. چنین قابلیتی بدین معنا است که چاشنی تنها حدود 2 میلی‌ثانیه از زمان برخورد با سقف طبقه محکوم به تخریب عمل می‌کند. فقط به چند ثانیه پیش از پرتاب بمب نیاز است تا آن را برای برخورد به هدف برنامه‌ریزی کنند. با وجود چنین دقتی این بمب با بمب‌های دارای چندین برابر وزنشان جایگزین می‌شود.

امروزه تولید کنندگان تسلیحات به دنبال راه‌های هوشمندانه‌تری برای انهدام سنگرهای بتونی واقع در عمق زمین هستند. چنانکه از حدود پنج سال پیش کنگره آمریکا بودجه سرمایه‌گذاری روی یک بمب هسته‌ای ضد سنگر جنجال برانگیز موسوم به روباست‌ نوکلیر ‌ارث‌پنتریتور را قطع کرد. با این وجود عمده پیشرفت‌ها برای تسلیحات ضد سنگر در کشورهای غربی بر روش‌های متعارف کنونی متمرکز است. در حملات کلاسیک تعداد زیادی از بمب‌های بزرگ روی یک نقطه ریخته می‌شود که البته چنین حمله‌ای نیازمند تعداد زیادی هواپیما است و واضح است که ضایعات عظیمی در نواحی اطراف برجا می‌گذارد.

مجهز کردن بمب‌ها به راکت شاید بتواند با افزایش سرعت برخورد، یک جایگزین برای روش‌های متداول باشد. موثرترین حالت ضدسنگرها زمانی است که داخل زمین نفوذ کرده‌اند. به این ترتیب با وقوع انفجار در داخل زمین، موج ناشی از آن باعث تخریب کامل‌تر سنگر می‌شود. صنایع نظامی اکنون روی راکتی مطالعه می‌کند که درست پیش از برخورد بمب روشن می‌شود تا زمین را بیش‌تر سوراخ کند. در همین حال، برخی تولیدکننده‌ها هم‌اکنون در حال تولید بمب ضد سنگری به وزن یک خودروی کوچک هستند که دامنه موج انفجارش بسیار وسیع خواهد بود.با ادامه این روند، هر چه قدرت مخرب ضدسنگرهای کنونی زیاد باشد، در مقابل نسل آینده بمب‌ها کوچک شمارده می‌شوند.

http://www.tabnak.ir/files/fa/news/1388/11/17/49348_692.jpgنمونه‌ای شگفت‌انگیز

دومین روز از ماه آوریل سال 2003 / 15 فروردین 1382 در جریان جنگ دوم خلیج فارس بود که بیش از صد زره‌پوش عراقی به یک واحد شناسایی بسیار کوچک‌تر آمریکایی در جنوب عراق نزدیک شدند. در پاسخ به تقاضای کمک این واحد یک

بمب‌افکن بی-52، 30 زره‌پوش اول را در همان حمله اول مورد اصابت قرار داد. این بمب‌افکن با انداختن دو بمب جدید سی.بی.یو.-105 منظره‌ای پدید آورد که سربازان دو طرف را شگفت‌زده کرد.

بمب‌های سی.بی.یو-105 در حال سقوط باز شدند. هرکدام شامل 10 بمب کوچک‌تر بود که با چتر نجات، از سرعتشان کاسته می‌شد و هر یک از اینها، از راکت‌های کوچکی برای چرخاندن و پرتاب چهار دیسک به اندازه دیسک‌های هاکی روی یخ استفاده کرد.

آن 80 دیسک پرتاب شده از دو بمب با بهره‌گیری از حسگرهای لیزری و تشخیص حرارت فروسرخ، محل زره‌پوش‌ها را مشخص کردند. آن دیسک‌ها پس از شناسایی هدف انفجاری به ارتفاع چندین متر پدید آوردند. این انفجار گلوله‌ای به اندازه نارنگی از جنس مس را به سمت اهداف پرتاب، و آن را به واسطه ضربه و انفجار منهدم ‌کرد.

بمب‌های بشردوستانه

کارشناسان باور دارند که شاید در نگاه اول سی.بی.یو.-105 وحشت‌آور باشد ولی شاید راهی برای استفاده از سلاح‌هایی با کشندگی کمتر باشد. بمب‌های خوشه‌ای که برای بمباران محدوده‌ای وسیع استفاده می‌شوند توسط کنوانسیون‌های بین‌المللی ممنوع یا محدود شده است. ولی سی.بی.یو.-105 و نمونه‌های مشابه آن که به عنوان تسلیحات مجهز به حسگر شناخته می‌شوند، قانونی به حساب می‌آیند؛ چون تعداد کمی از دیسک‌ها عمل نکرده باقی می‌مانند!

http://www.tabnak.ir/files/fa/news/1388/11/17/49349_366.jpg

در واقع آن دیسک‌هایی که نتوانسته‌اند هدفی را شناسایی کنند خود به خود در هوا منفجر می‌شوند. باتری‌ چاشنی‌‌ها در صورت عمل نکردن به سرعت تخلیه می‌شود به این ترتیب احتمال آسیب رساندن دیسک‌های منفجر نشده به غیرنظامیان بسیار کم است.

سازنده سی.بی.یو.-105، شرکت سیستم‌های دفاعی تکسترون در حال ساخت حسگرهای جدیدی است که امکان تشخیص علائم حرارتی اتومبیل‌ها، اتوبوس‌ها و خانه‌ها از سخت‌افزارهای نظامی را به تسلیحات می‌دهد. در واقع شاید بتوان آن را یک «بمب بشردوستانه» نامید!

http://www.tabnak.ir/files/fa/news/1388/11/17/49350_447.jpg

از سوی دیگر نوع بشرنادوستانه تسلیحات را تصور کنید؛ «پدر تمام بمب‌ها»، اسم سلاح کوچک هسته‌ای روسیه است که بخش زیادی از یک شهر را با خاک یکسان می‌کند. به همین دلیل دولت این کشور در سال 2007 / 1386 آن را با تمام افتخار در پرمخاطب‌ترین ساعت تلویزیون به نمایش گذاشت.

[moji5]

موشک قاره پیمای ' RS-16 ( Spanker ) ' SS-17


http://www.npointercos.jp/images/UkDnpr2006ssSS17IMG_8522.jpg

http://www.fas.org/nuke/control/start1/text/image/rfphotos/rs16ss17msl.jpg
موشك SS-17 , یک موشك بالستیک قاره پیما , زمین پایه , با پیشرانه ی سوخت مایع بود . این موشک ها با یک برنامه زمان بندی شده جایگزین موشک های SS-11 شدند و در سیلوهای بسیار مستحکم SS-11 با یکسری تغییرات انجام شده مستقر گردیدند . این اولین موشک طراحی شده روسیه بود که می توانست با چندین هدف مستقل با استفاده از سیستم MRIV درگیر شود .

SS-17 به علت محدودیت هایی در حجم به پرتاب سرد نیاز داشت ، یعنی قبل از اینکه موتور روشن شود باید پرتاب می شد . این موشک از یک سیستم هدایت داخلی استفاده می کرد . همچنین استفاده از 4 کلاهک MRIV به همراه منحرف کننده ها اثر پذیری موشک در برابر سیلو های ایالات متحده را افزایش می داد . SS-17 در 2 مدل اصلی توسعه پیدا کرد ، مد 1 و مد 2 .

تکنولوژی MRIV این توانایی را برای SS-17 فراهم می ساخت تا با دقت بالایی چندین هدف را در یک منطقه وسیعی نابود سازد . این سیستم به طور زیادی اثر پذیری موشک در برابر اهدف نظامی را افزایش می داد ، همچنین بازده سر جنگی نیز افزایش پیدا می کرد . این تکنولوژی به طور چشم گیری اثر پذیری موشک های روسی را افزایش داده بود به گونه ای که تنها با یک موشک می توانست تعدادی از سیلو های موشکی دشمن را نابود سازد .

عملیاتی شدن تکنولوژی کلاهک MIRV در این موشک به همراه تجهیزات نفوذ در سپر دفاعی دشمن ، باعث گردید SS-17 به عنوان یک سلاح بسیار موثر در ضربه زدن به دشمن شناخته شود . این موشک می توانست با آرایش گرفتن بوسیله چندین کلاهک هسته ای با قدرت متوسط به همراه دقت کافی خود ، در برابر تعدادی از سیلوهای موشکی دشمن در یک ناحیه قرار بگیرد و به این سیلو ها به همراه موشک های درون آن آسیب جدی وارد نماید . استفاده از تجهیزات گمراه کننده توانایی عبور از سپر دفاعی موشکی را برای آن فراهم ساخته بود . همچنین استفاده از تکنولوژی MRIV به طور خیلی زیادی در برابر اهداف شهری موثر بود ، تکنولوژی چند کلاهکی این توانایی را برای موشک ایجاد می کرد تا با استفاده از یک موشک به توان چندبن شهر یا هدف را مورد حمله قرار داد .

SS-17 ، مد 1 دارای ماکزیمم برد 10200 کیلومتر ( 6338 مایل ) و سر جنگی 2550 کیلوگرمی بود . این موشک می توانست 4 کلاهک هسته ایMIRV با قدرت متغیری بین KT 300 و KT 750 را با دقت در حدود m CEP 470 شلیک نماید . مد 1 دارای وزن پرتاب 71100 کیلوگرم ، طول 20.9 متر و قطر 2.25 متر بود . همچنین این مد از یک موتور 2 مرحله ای سوخت مایع استفاده می کرد .

SS-17 ، مد 2 دارای برتری هایی در زمینه دقت ، برد و قدرت کلاهک هسته ای نسبت به مد 1 بود . آن دارای ماکزیمم برد 11000 کیلومتر ( 6835 مایل ) و سر جنگی 2550 کیلوگرمی بود . این موشک می توانست 4 کلاهک هسته ایMIRV با قدرت متغیری بین KT 500 و KT 750 را با دقت در حدود m CEP 300 شلیک نماید . مد 2 دارای وزن پرتاب 72000 کیلوگرم ، طول 20.9 متر و قطر 2.25 متر بود . همچنین این مد از یک موتور 2 مرحله ای سوخت مایع استفاده می کرد .

طراحی موشک SS-17 از سال 1970 آغاز شد . اولین تست پرتاب موشک در سال 1972 انجام گرفت . مد 1 موشک در سال 1975 ابتدا" با تبدیل سیلوهای SS-11 در روسیه مستقر گردید . توسعه مد 2 آن 5 سال بعد آغاز گردید ، در سال 1991 تمامی موشک های SS-17 مد 1 از رده خارج شد و تنها مد 2 موشک به همراه کلاهک های MRIV در حالت عملیاتی باقی ماند . در دسامبر سال 1994 تنها 11 عدد از مد 2 باقی ماند.
مشخصات :
كشور : فدراسیون روسیه
نام ثبت شده : Spanker, RS-16
گروه بندی : ICBM
جایگاه : سیلو زمینی
طول : 20.90 متر
قطر : 2.25 متر
وزن پرتاب : 71100 كیلوگرم : مد1 ، 72000 كیلوگرم : مد2
حداکثر قابلیت حمل : 4 عدد 2550 کیلوگرم
سر جنگی : هسته ای KT300 تا KT750 : مد 1 ، هسته ای KT500 تا KT750 : مد 2
برد : 10200 كیلومتر : مد 1 ، 11000 کیلومتر : مد 2
سیستم هدایت : هدایت خودکار
دقت : m CEP 470 : مد 1 ، m CEP 300 : مد 2
پیشرانه : 2 مرحله ای سوخت مایع

[moji5]

موشک قاره پیمای RS-20B ( Satan ) ' SS-18 ' MOD 3


http://admin.vitinfo.com.vn/Anh/AnhNoiDung/2008/9/26/LA48172_8_40_49.jpg

http://admin.vitinfo.com.vn/Anh/AnhNoiDung/2008/9/26/LA48172_4_58_38.jpg
RS-20B

SS-18 , یک موشك بالستیک قاره پیما , زمین پایه , با پیشرانه ی سوخت مایع است . این بزرگترین موشک و وحشتناکترین از سری موشک های قاره پیمای نسل چهارروسیه و جز مخوفترینها در جهان میباشد . در مجموع 6 مدل مشهور از این موشک ساخته شد . طراحی SS-18 به شدت شبیه طراحی نسل قبلی خود یعنی SS-9 بود .
SS-18 مد 3 یک سلاح استراتژیک بسیار قدرتمند میباشد . این موشک می تواند کلاهک های MIRV را حمل نماید در حالی که قدرت هسته ای هر کدام از آنها بسیار بیشتر از قدرت موشک های نسل قبلی است . برد آن به اندازه ای است که بتوان تمامی اهداف اصلی در سرزمین ایالات متحده را مورد اصابت قرار داد . مد 3 این موشک برای ضربه زدن و مقابله با وسایل استراتژیکی دشمن جایگزین نسل های قبلس SS-18 گردید . براساس گزارشات این مد موشک دارای دقت و کلاهک به مراتب قویتری نسبت به مد های قبلی است . بدون یک کلاهک بزرگ این موشک تنها توانایی درگیری و نابود سازی تعداد زیادی از اهداف نرم از قبیل پایگاه های نظامی ، شهرها ، فرودگاه ها و ... را دارد اما با تجهیز موشک با یک کلاهک بزرگ امکان درگیری و نابود سازی پایگاه های موشکی ایالات متحده در هر مکانی با استفاده از مد 3 موشک امکان پذیر است . تجهیز موشک با کلاهک های MIRV امکان نابود سازی تعداد از مراکز جمعیتی (منظور شهرها) را فراهم می کند بعلاوه مد 3 برای بقای روسیه سلاح موثری به شمار می رود .

طراحی مد 3 و 4 ، SS-18 بسیار شبیه هم بود و تنها تفاوت آنها در کلاهک بود . مد 1 می توانست یا کلاهک های MIRV آرایش بگیرد و بردی معادل 15000 کیلومتر ( 9321 مایل ) بدست آورد . هر یک از کلاهک های MIRV دارای قدرت KT 500-550 میباشند . هرچند که با کاهش برد این قدرت می توانست افزایش پیدا کند . موشک از یک سیستم هدایت خودکار داخلی به همراه هدایت کامپیوتری دیجیتال استفاده می کند .
دقت این سیستم موشکی m CEP 920 گزارش گردید . این موشک دارای وزن بسیار بالای 217000 کیلو گرم بطول 34.3 متر و قطر 3 متر بود همچنین از یک موتور 2 مرحله ای سوخت مایع استفاده می کند .

گسترش موشک SS-18 از سال 1969 به منظور جایگزینی با موشک های SS-9 آغاز شد . این موشک در ابتدا طرح به روز شده SS-9 بود . اولین تست پرتاب آن در سال 1973 انجام شد و مد 1 این موشک برای اولین بار در سال 1975 با بروز کردن سیلوها و لانچرهای SS-9 به حالت عملیاتی در آمد . مد 2 موشک در سال 1978 وارد خدمت شد و مد های 3 و 4 به ترتیب در سال های 1980 و 1988 به حالت عملیاتی در آمدند ، در سال 1991 ، 308 فروند موشک SS-18 در سیلو های گروه بندی شده 6 سایت پرتاب روسیه آماده شدند .

پیمان اول کاهش سلاح های استراتژیک ( START I ) روسیه را الزام می کرد تا تعداد موشک های SS-18 خود را تا سال 2003 به 154 فروند به رساند . در نتیجه روسیه تمامی موشک های مربوط به مدل های اولیه را از خدمت بازنشسته کرد و مدل های بعدی خود را حفظ کرد . تمامی موشک های مد 1 در سال 1994 و موشک های مد 2 در سال 2001 نابود شدند . این پیمان ، نابودی تمامی موشک های مد 1 و 2 را تامین کرد و تا سال 2002 تنها 145 فروند موشک SS-18 از مد های 4 ، 5 ، 6 وجود داشت . از این تعداد حدود 122 عدد از مد 3 موشک بود . ولی کارشناسان بر این باورند که روسها هیجگاه اقدام به نابودی نکردندو فقط انها شامل ماکت موشک بود نه کلاهک چرا که روسها بارها اقدام به فسخ قراردادهای بین المللی به بهانه های مختلف کردند!!!!!

مشخصات :
كشور : فدراسیون روسیه
نام ثبت شده : Satan , RS-20B
گروه بندی : ICBM
زمان ورود به خدمت : 1980
جایگاه : سیلو زمینی
طول : 34.30 متر
قطر : 3 متر
وزن پرتاب : 217000
حداکثر قابلیت حمل : 10 عدد
سر جنگی : هسته ای KT500 - 550
برد : 15000 كیلومتر
سیستم هدایت : هدایت خودکار یه همراه هدایت کامپیوتر دیجیتال
دقت : m CEP 920
پیشرانه : 2 مرحله ای سوخت مایع

http://warfare.ru/thumb.aspx?img=0702ey70/update/july1999/sam402.jpg
http://warfare.ru/thumb.aspx?img=0702ey70/update/july1999/sam403.jpg
http://warfare.ru/thumb.aspx?img=0702ey70/update/july1999/sam404.jpg
http://warfare.ru/thumb.aspx?img=0702ey70/update/july1999/sam406.jpg

[moji5]

هر آنچه باید در مورد بمب هیدروژنی


http://www.php.mikeapatterson.co.uk/images/NuclearLogo.jpg

همجوشی هسته ای بنیاد اصلی بمب هیدروژنی را تشکیل می دهد. همان طور که از شکافته شدن هسته های سنگین «شکافت هسته ای) ، مقدار عظیمی انرژی حاصل می شود. از پیوند هسته های سبک نیز انرژی بیشتری به دست می آید. در هر یک از دو حالت هسته هایی با جرم متوسط تشکیل می گردد. که جرم آنها کمتر از جرم اولیه ای است که برای تشکیل آنها به کار رفته است. در حالی که در روش شکافتن ، ماده اولیه منحصر به اورانیوم و توریم است. در روش پیوند هسته ای از هر اتم سبکی مثلا اتم هیدروژن می توان استفاده نمود.

هیدروژن مورد نیاز در واکنش همجوشی هسته ای:

هیدروژن موجود در تمامی آبهای اقیانوس ها یکی از مواد اولیه روش پیوند هسته هارا تشکیل می دهد. هیدروژن سنگین که نسبت به هیدروژن معمولی فوق العاده نایاب است برای پیوند بسیار نا مناسب ترند. و با وجودی که در هر 6400 اتم هیدروژن ، فقط یک اتم آن هیدروژن سنگین می باشد، بنابرین مقدار هیدروژن موجود در اقیانوس ها بسیار کافی است.

برای اینکه پیوند هسته ای انجام گیرد چه شرایطی لازم است؟

برای انجام عمل پیوند با هسته دو اتم را به شدت به هم بزنیم، تا به هم پیوند خورده و در هم ذوب شوند. اما دافعه الکترواستاتیکی هسته ، مانع بزرگی در این راه جلوی پای ما گذاشته است. در فواصل بینهایت نزدیک این دافعه فوق العاده زیاد است. البته راه حل ساده ای به نظر می رسد بدین معنی که بایستی به هسته ها آنقدر سرعت دهیم که از این مانع رد شوند. می دانیم که سرعت ذرات در هر گازی بستگی به درجه حرارت آن گاز دارد. پس کافی است درجه حرارت را آنقدر بالا ببریم تا سرعت لازم برای عبور از این مانع به دست آید

درجه حرارت لازم برای این کار چندین میلیون درجه سانتی گراد است و چنین حرارتی در کره زمین وجود ندارد. اما اگر یک بمب اتمی در وسط توده ای از هسته های سبک منفجر شود ، حرارت فوق العاده ای که از انفجار بمب حاصل می شود، حرارت هسته های سبک را به قدری بالا می برد که پیوند آنها را امکان پذیر سازد. این موضوع اساس ساختمان بمب حرارتی و هسته ای ( ترمونوکئر) می باشد.

همان طوری که در کبریت عادی برای آتش گرفتن ابتدا فسفر موجود در آن بر اثر مالش محترق می شود و آنگاه گوگرد را روشن می سازد، در بمب های (حرارتی و هسته ای ) نیز ابتدا یک بمب اتمی معمولی منفجر می شود و در نتیجه انفجار توده ای از اجسام سبک را به حرارت فوق العاده ای می رساند به طوری که هسته های آنها به هم می پیوندند و آنگاه انفجار مهیب تری انجام می گیرد
بعد از انفجار یک بمب اتمی معمولی ، عمل سرد شدن به سرعت انجام می گیرد. بنابرین ، باید فعل و انفعالاتی را در نظر گرفت که در آنها عمل پیوند به سرعت انجام گیرد. اگر یک بمب اتمی را در مخلوطی از دوتریوم و تریتیوم محصور کرده و مجموعه را در یک محفظه با مقاومت مکانیکی زیاد قرار دهیم، پس ازانفجار بمب اتمی محیط مساعدی برای یک فعل و انفعال ترمونوکلئر ( فعل و انفعال هسته ای گرمازا) به وجود می آید و در اثر آن عمل پیوند هسته ها انجام شده و هلیوم به وجود می آید.
تریتیوم + دوتریوم -----> هلیوم + نوترون

در نتیجه این فعل و انفعال ، حدود هفده میلیون الکترون ولت ، انرژی آزاد می شود. این میزان انرژِی نسبت به واحد وزن ماده قابل انفجار ، در حدود چهار برابر انرژی است که از شکسته شدن اورانیوم حاصل می شود. به عبارت دیگر در موقع پیوند هسته های دوتریم و تریتیوم ، انرژی بیشتر بر واحد جرم نسبت به شکافته شدن هسته های اورانیوم رها می شود.

تهیه بمب هیدروژنی دو اشکال عمده دارد که عبارتند از:

اولا باید دوتریوم و تریتیوم را به حالت مایع به کار برد. چون این دو عنصر در حالت معمول به صورت گاز هستند و در حرارت فوق العاده زیاد هم با کندی به هم پیوند می خورد. و لذا مجبورند آنها را در حرارتی معادل 250 درجه سانتی گراد زیر صفر نگه دارند. به طورری که وزن دستگاه لازم به وضع غیر عادی سنگین می شد. و بمب با زحمت زیاد حمل و نقل می گردید و پرتاب آن به وسیله هواپیما بسیار مشکل بود.

ثانیا اگر چه تهیه دوتریوم سهل است اما تهیه تریتیم فوق العاده مشکل و پرخرج می باشد. و برای تهیه آن باید در کوره اتمی عنصر لیتیم را به وسیله نوترون ، بمباران کنند که از تجزیه متوالی آب به وسیله جریان الکتریکی ، آب سنگین به دست می آید. بطوریکه دوتریوم یکی از عناصر مرکب آن است. از تجزیه آب سنگین «دوتریوم) به دست می آید.
http://www.badongo.com/t/640/1236131.jpg
بمب های اتمی شامل نیروهای قوی و ضعیفی اند که این نیروها هسته یک اتم را به ویژه اتم هایی که هسته های ناپایداری دارند، در جای خود نگه می دارند. اساسا دو شیوه بنیادی برای آزادسازی انرژی از یک اتم وجود دارد:

1- شکافت هسته ای: می توان هسته یک اتم را با یک نوترون به دو جزء کوچک تر تقسیم کرد. این همان شیوه ای است که در مورد ایزوتوپ های اورانیوم (یعنی اورانیوم 235 و اورانیوم 233) به کار می رود.

2- همجوشی هسته ای: می توان با استفاده از دو اتم کوچک تر که معمولا هیدروژن یا ایزوتوپ های هیدروژن (مانند دوتریوم و تریتیوم) هستند، یک اتم بزرگ تر مثل هلیوم یا ایزوتوپ های آن را تشکیل داد. این همان شیوه ای است که در خورشید برای تولید انرژی به کار می رود. در هر دو شیوه یاد شده میزان عظیمی انرژی گرمایی و تشعشع به دست می آید.

برای تولید یک بمب اتمی موارد زیر نیاز است:
- یک منبع سوخت که قابلیت شکافت یا همجوشی را داشته باشد.
- دستگاهی که همچون ماشه آغازگر حوادث باشد.
- راهی که به کمک آن بتوان بیشتر سوخت را پیش از آنکه انفجار رخ دهد دچار شکافت یا همجوشی کرد.
در اولین بمب های اتمی از روش شکافت استفاده می شد. اما امروزه بمب های همجوشی از فرآیند همجوشی به عنوان ماشه آغازگر استفاده می کنند.

بمب های شکافتی (فیزیونی): یک بمب شکافتی از ماده ای مانند اورانیوم 235 برای خلق یک انفجار هسته ای استفاده می کند. اورانیوم 235 ویژگی منحصر به فردی دارد که آن را برای تولید هم انرژی هسته ای و هم بمب هسته ای مناسب می کند. اورانیوم 235 یکی از نادر موادی است که می تواند زیر شکافت القایی قرار بگیرد.اگر یک نوترون آزاد به هسته اورانیوم 235 برود،هسته بی درنگ نوترون را جذب کرده و بی ثبات شده در یک چشم به هم زدن شکسته می شود. این باعث پدید آمدن دو اتم سبک تر و آزادسازی دو یا سه عدد نوترون می شود که تعداد این نوترون ها بستگی به چگونگی شکسته شدن هسته اتم اولیه اورانیوم 235 دارد. دو اتم جدید به محض اینکه در وضعیت جدید تثبیت شدند از خود پرتو گاما ساطع می کنند. درباره این نحوه شکافت القایی سه نکته وجود دارد که موضوع را جالب می کند.

1- احتمال اینکه اتم اورانیوم 235 نوترونی را که به سمتش است، جذب کند، بسیار بالا است. در بمبی که به خوبی کار می کند، بیش از یک نوترون از هر فرآیند فیزیون به دست می آید که خود این نوترون ها سبب وقوع فرآیندهای شکافت بعدی اند. این وضعیت اصطلاحا «ورای آستانه بحران» نامیده می شود.
2 - فرآیند جذب نوترون و شکسته شدن متعاقب آن بسیار سریع و در حد پیکو ثانیه (12-10 ثانیه) رخ می دهد.
3 - حجم عظیم و خارق العاده ای از انرژی به صورت گرما و پرتو گاما به هنگام شکسته شدن هسته آزاد می شود.
انرژی آزاد شده از یک فرآیند شکافت به این علت است که محصولات شکافت و نوترون ها وزن کمتری از اتم اورانیوم 235 دارند. این تفاوت وزن نمایان گر تبدیل ماده به انرژی است که به واسطه فرمول معروف E=mc2 محاسبه می شود. حدود نیم کیلوگرم اورانیوم غنی شده به کار رفته در یک بمب هسته ای برابر با چندین میلیون گالن بنزین است. نیم کیلوگرم اورانیوم غنی شده انداز ه ای معادل یک توپ تنیس دارد. در حالی که یک میلیون گالن بنزین در مکعبی که هر ضلع آن 17 متر (ارتفاع یک ساختمان 5 طبقه) است، جا می گیرد. حالا بهتر می توان انرژی آزاد شده از مقدار کمی اورانیوم 235 را متصور شد.برای اینکه این ویژگی های اروانیوم 235 به کار آید باید اورانیوم را غنی کرد. اورانیوم به کار رفته در سلاح های هسته ای حداقل باید شامل نود درصد اورانیوم 235 باشد.در یک بمب شکافتی، سوخت به کار رفته را باید در توده هایی که وضعیت «زیر آستانه بحران» دارند، نگه داشت. این کار برای جلوگیری از انفجار نارس و زودهنگام ضروری است. تعریف توده ای که در وضعیت «آستانه بحران» قرار داد چنین است: حداقل توده از یک ماده با قابلیت شکافت که برای رسیدن به واکنش شکافت هسته ای لازم است. این جداسازی مشکلات زیادی را برای طراحی یک بمب شکافتی با خود به همراه می آورد که باید حل شود.

1 - دو یا بیشتر از دو توده «زیر آستانه بحران» برای تشکیل توده «ورای آستانه بحران» باید در کنار هم آورده شوند که در این صورت موقع انفجار به نوترون بیش از آنچه که هست برای رسیدن به یک واکنش شکافتی، نیاز پیدا خواهد شد.
2 - نوترون های آزاد باید در یک توده «ورای آستانه بحران» القا شوند تا شکافت آغاز شود.
3 - برای جلوگیری از ناکامی بمب باید هر مقدار ماده که ممکن است پیش از انفجار وارد مرحله شکافت شود برای تبدیل توده های «زیر آستانه بحران» به توده هایی «ورای آستانه بحران» از دو تکنیک «چکاندن ماشه» و «انفجار از درون» استفاده می شود.تکنیک «چکاندن ماشه» ساده ترین راه برای آوردن توده های «زیر بحران» به همدیگر است. بدین صورت که یک تفنگ توده ای را به توده دیگر شلیک می کند. یک کره تشکیل شده از اورانیوم 235 به دور یک مولد نوترون ساخته می شود. گلوله ای از اورانیوم 235 در یک انتهای تیوپ درازی که پشت آن مواد منفجره جاسازی شده، قرار داده می شود.کره یاد شده در انتهای دیگر تیوپ قرار می گیرد. یک حسگر حساس به فشار ارتفاع مناسب را برای انفجار چاشنی و بروز حوادث زیر تشخیص می دهد:
1 - انفجار مواد منفجره و در نتیجه شلیک گلوله در تیوپ
2 - برخورد گلوله به کره و مولد و در نتیجه آغاز واکنش شکافت
3- انفجار بمب

در «پسر بچه» بمبی که در سال های پایانی جنگ جهانی دوم بر شهر هیروشیما انداخته شد، تکنیک «چکاندن ماشه» به کار رفته بود. این بمب 5/14 کیلو تن برابر با 500/14 تن TNT بازده و 5/1 درصد کارآیی داشت. یعنی پیش از انفجار تنها 5/1 درصد ازماده مورد نظر شکافت پیدا کرد.

در همان ابتدای «پروژه منهتن»، برنامه سری آمریکا در تولید بمب اتمی، دانشمندان فهمیدند که فشردن توده ها به همدیگر و به یک کره با استفاده از انفجار درونی می تواند راه مناسبی برای رسیدن به توده «ورای آستانه بحران» باشد. البته این تفکر مشکلات زیادی به همراه داشت. به خصوص این مسئله مطرح شد که چگونه می توان یک موج شوک را به طور یکنواخت، مستقیما طی کره مورد نظر، هدایت و کنترل کرد؟افراد تیم پروژه «منهتن» این مشکلات را حل کردند. بدین صورت، تکنیک «انفجار از درون» خلق شد. دستگاه انفجار درونی شامل یک کره از جنس اورانیوم 235 و یک بخش به عنوان هسته است که از پولوتونیوم 239 تشکیل شده و با مواد منفجره احاطه شده است. وقتی چاشنی بمب به کار بیفتد حوادث زیر رخ می دهند:

1- نفجار مواد منفجره موج شوک ایجاد می کند.
2 - موج شوک بخش هسته را فشرده می کند.
3 - فرآیند شکافت شروع می شود.
4 - بمب منفجر می شود.

در «مرد گنده» بمبی که در سال های پایانی جنگ جهانی دوم بر شهر ناکازاکی انداخته شد، تکنیک «انفجار از درون» به کار رفته بود. بازده این بمب 23 کیلو تن و کارآیی آن 17درصد بود.شکافت معمولا در 560 میلیاردم ثانیه رخ می دهد.

بمب های همجوشی: بمب های همجوشی کار می کردند ولی کارآیی بالایی نداشتند. بمب های همجوشی که بمب های «ترمونوکلئار» هم نامیده می شوند، بازده و کارآیی به مراتب بالاتری دارند. برای تولید بمب همجوشی باید مشکلات زیر حل شود:دوتریوم و تریتیوم مواد به کار رفته در سوخت همجوشی هر دو گازند و ذخیره کردنشان دشوار است. تریتیوم هم کمیاب است و هم نیمه عمر کوتاهی دارد بنابراین سوخت بمب باید همواره تکمیل و پر شود.دوتریوم و تریتیوم باید به شدت در دمای بالا برای آغاز واکنش همجوشی فشرده شوند. در نهایت «استانسیلا اولام» دریافت که بیشتر پرتو به دست آمده از یک واکنش فیزیون، اشعه X است که این اشعه X می تواند با ایجاد درجه حرارت بالا و فشار زیاد مقدمات همجوشی را آماده کند.

بنابراین با به کارگیری بمب شکافتی در بمب همجوشی مشکلات بسیاری حل شد. در یک بمب همجوشی حوادث زیر رخ می دهند:

1 - بمب شکافتی با انفجار درونی ایجاد اشعه X می کند.
2 - اشعه X درون بمب و در نتیجه سپر جلوگیری کننده از انفجار نارس را گرم می کند.
3 - گرما باعث منبسط شدن سپر و سوختن آن می شود. این کار باعث ورود فشار به درون لیتیوم - دوتریوم می شود.
4 - لیتیوم - دوتریوم 30 برابر بیشتر از قبل تحت فشار قرار می گیرند.
5 - امواج شوک فشاری واکنش شکافتی را در میله پولوتونیومی آغاز می کند.
6 - میله در حال شکافت از خود پرتو، گرما و نوترون می دهد.
7 - نوترون ها به سوی لیتیوم - دوتریوم رفته و با چسبیدن به لیتیوم ایجاد تریتیوم می کند.
8 - ترکیبی از دما و فشار برای وقوع واکنش همجوشی تریتیوم - دوتریوم ودوتریوم - دوتریوم و ایجاد پرتو، گرما و نوترون بیشتر، بسیار مناسب است.
9 - نوترون های آزاد شده از واکنش های همجوشی باعث القای شکافت در قطعات اورانیوم 238 که در سپر مورد نظر به کار رفته بود، می شود.
10 - شکافت قطعات اروانیومی ایجاد گرما و پرتو بیشتر می کند.
11 - بمب منفجر شود.

[moji5]

http://neatorama.cachefly.net/images/2008-02/licorne-atomic-blast.jpg

حد فاصل سالهای 1959 تا 1961 سالهای آرامی در آزمایشات هسته ای بود. در این سالها دو قدرت هسته ای از انجام آزمایشات هسته ای خودداری میکردند. اما مطابق کلیه امور در روسیه به طور پنهان پرقدرت ترین سلاح هسته ای جهان طراحی شد. بمب تزار با اسم رمز ایوان در مدت 14 هفته توسط تیمی از فیزیکدانان تحت رهبری Julii Borisovich Khariton و با مشارکت افرادی چون آندره ساخارف معروف طراحی شد. این طراحی برای انفجاری به شدت 100 مگاتن تی ان تی در نظر گرفته شده بود. حال آنکه قدرت مدل ساخته شده برای کاهش اثرات آن به نصف کاهش یافته بود.
درساعت 11:32 روز 30 اکتبر 1961، جزیره Novaya Zemlya در دریای Arctic ، تبدیل به جهنم شد! نیروی هوایی روسیه برای انتقال و پرتاب این بمب از بزرگترین بمب افکن آن زمان Tu-95 استفاده کرد. وزن بمب تزار بیش از 27 تن بود و بمب افکن توانایی حمل این بار را نداشت. به همین دلیل برخی از درهای داخلی هواپیما را باز کردند تا هواپیما بتواند پرواز کند.
با آنکه بمب قرار بود از ارتفاع 11 هزارمتری رها شود و در ارتفاع 4000 متری منفجر شود، هواپیما قادر به فرار از گوی داغ حاصل از انفجار نبود. به همین دلیل بمب را با یک چتر 800 کیلوگرمی رها کردند تا زمان بیشتری به بمب افکن برای فرار از مهلکه بدهند. علیرغم این خلبان Durnotsev میدانست که احتمال دارد، ماموریت او بدون بازگشت باشد. بمب در ساعت 11:32 منفجر شد. پیامدهای این انفجار چنان ترسناک بود که بعد از آن ایگور کورچاتف، پیشگام تحقیقات هسته ای روسیه را وادار به کناره گیری از ادامه پژوهش درباره سلاحهای هسته ای کرد. در اثر انفجار گوی داغ بسیار بزرگی تشکیل شد که شاهدان از فاصله 1000 کیلومتری به وضوح مشاهده کردند.ارتفاع ابر قارچی شکل ناشی از انفجار به 64 کیلومتر رسید و موجودات زنده در فاصله 100 کیلومتری محل انفجار دچار سوختگی نوع سوم شدند. انفجار و صدای آن در فنلاند شنیده شد و حتی باعث شکستن شیشه ها منازل شد و ارتعاش و لزرش انفجار 3 بار دور کره زمین را طی کرد و به گفته برخی از دانشمندان با عث تغییر مدار زمین شد که الان اثرات ان را در سرد و گرم شدن زمین و سونامیها و ترنادو ها مشاهده میکنیم. میزان انرژی آزاد شده معادل 2.1x10e17 ژول بود که معادل 1 درصد انرژی است که خورشید در زمان معادل یعنی 3.9x10e-8 ثانیه تولید میکند و باعث میلیونها ساعت جلسه مخفیانه دول غرب تا به امروز شد چرا که روسیه بمب 100 مگاتنی را در اختیار دارد و هر ان قادر به نابودی کل بشر و حتی نیمی از منظومه شمسی میباشد.
.اطلاعات و تصاویر هراس انگیز مربوط به این آزمایش اخیرا منتشر شده است.

http://roclar.net/RP/TzarBombaIvan.jpg
http://www.mega.nu/ampp/www.tlio.demon.co.uk/26th3d64.gif
http://calitreview.com/images/atomic_bomb_castle_bravo.jpg
http://justsickshit.com/wp-content/uploads/2008/02/castle-bravo-atomic-nuclear-bomb-test.JPG


تصویر زیر نشان از قدرت بمب تزار در مقابل دو بمب زده شده در ژاپن میباشد
http://www.julg7.com/blog/wp-content/uploads/2009/02/tsar_bomba.jpg

تصویر بمب 100 مگاتنی روسیه در زیر
http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/f/f2/Tsar_Bomba_Revised.jpg/800px-Tsar_Bomba_Revised.jpg

تصاویر بمب تزار در زیر
http://nuclearplanet.com/Tsar%20Bomb.jpg
http://sonicbomb.com/albums/album46/Tsarbmb.jpg
http://oz.deichman.net/uploaded_images/tsar_06-705804.jpg

[moji5]

http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_tsar-2.jpg
http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_tsar-1.jpg

http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_tsar-2.jpg

http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_tsar-3.jpg

http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_tsar-4.jpg

http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_tsar-5.jpg

http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_tsar-6.jpg

http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_tsar-7.jpg

http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_tsar-8.jpg

http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_tsar-9.jpg

http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_tsar-10.jpg

http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_tsar-11.jpg

http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_tsar-12.jpg

http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_tsar-13.jpg

[moji5]

http://image.absoluteastronomy.com/images/encyclopediaimages/t/ts/tsar_bomba_revised.jpg
http://www.anfrix.com/cont/ext/simplegal/galleries/Posts/_art_22_tsar4.jpgبمب Tsar توسط شوروی ساخته شده و در تاریخ 30 اکتبر 1961 بر فراز جزیره میتوشیکا بای واقع در شمال روسیه و قطب شمال منفجر شد. این بمب توسط یک فروند توپولف95 حمل و یک فروند توپولف16 از عملیات پرتاب بمب فیلمبرداری میکرد.

روسها این بمب را در سال 1961 برای اثبات قدرت و فناوری برتر خود به حریف آمریکایی ساختند و پروژه ساخت آن از جولای همان سال با درخواست شخص نیکوتا خروشچف آغاز شد. ابتدا قرار بود بمب 100 مگاتن قدرت انفجاری داشته باشد که به علت هزینه زیاد و ترس از انتشار پرتوهای رادیواکتیو آنرا به نصف یعنی 50 مگاتن تقلیل دادند.

در روز آزمایش بمب را سوار بر یک فروند بمب افکن استراتژیک توپولف95 به فرماندهی سرگرد آندری دورنوتسف کردند و هواپیما از پایگاه هوایی کولا پنینسولا به پرواز درآمد. متعاقبا یک فروند توپولف16 نیز برای مشایعت در عملیات پرواز کرد.
http://www.anfrix.com/cont/ext/simplegal/galleries/Posts/_art_22_tsar1.jpg
در ساعت 11:32 دقیقه صبح هواپیما بمب را پرتاب کرد. بمبی که 27 تن وزن ، 8 متر طول و 2 متر قطر داشت! یک چتر 800 کیلوگرمی هم به بمب وصل شده بود و پرواز 45 کیلومتری بمب تا رسیدن به هدف شد که به هواپیما فرصت کافی برای فرار از منطقه را میداد اما قدرت انفجار بقدری زیاد بود که خدمه پرواز الزاما از عینک مخصوص برای جلوگیری از کور شدن استفاده کردند!

بمب از ارتفاع 10500 متر رها و در ارتفاع 4000 متری منفجر شد. بعد از انفجار قارچی اتمی تشکیل شد که 64 کیلومتر ارتفاع و 40 کیلومتر عرض داشت و تا 1000 کیلومتری با چشم غیر مسلح قابل مشاهده بود!
http://i383.photobucket.com/albums/oo274/pigit0/bingbangbooom.jpg

بعد از این آزمایش میتوان گفت مقامات غربی را ترس فرا گرفت و این اقدام شوروی با واکنشهای مختلف از سوی دول غربی روبرو شد. کارشناسان آمریکایی قدرت انفجار را 57 مگاتن تخمین زده بودند که بعدها در سال 1991 توسط روسیه اعلام شد که قدرت بمب 50 مگاتن بوده است.

[moji5]

http://www.uploadiran.com/files/1273066475/Agm-28-1.jpg


موشک هاندداگ موشکی (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%85%D9%88%D8%B4%DA%A9) هوا به زمین (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%85%D9%88%D8%B4%DA%A9_%D9%87%D9%88%D8%A7%D8%A8% D9%87%E2%80%8C%D8%B2%D9%85%DB%8C%D9%86) با امکان پرتاب از فاصله دور توسط هواپیمای جنگی است.موتور موشک توسط شرکت پرت و ویتنی ساخته شده‌است که از نوع توربوجت (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%AA%D9%88%D8%B1%D8%A8%D9%88%D8%AC%D8%AA) و سرجنگی (http://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=%D8%B3%D8%B1_%D8%AC%D9%86%DA%AF%DB %8C&action=edit&redlink=1) آن از نوع هسته‌ای است.

ویژگی‌ها


طول: ۶/۴۲ اینچ
قطر: ۲۸ اینچ
وزن: ۱۰۰۰ پوند
سرعت: ۱۴۰۰ کیلومتر
سقف پرواز: ۵۰۰۰۰ مایل
پهنای بال: ۲۸ اینچ

[moji5]

بمبهای هدایت شونده (http://military.blogfa.com/post-43.aspx) در جنگ جهانى دوم براى انهدام هدفى به اندازه آشيانه هواپيما لازم بود دهها بمب سبک شليك شود. اما امروزه مى توان همين كار را با استفاده از يك بمب هدايت شونده ليزرى مانند GBU12 از يك جنگنده F-14D انجام داد.
http://www.fas.org/man/dod-101/sys/smart/lgb-fam.gif
http://reza6662.persiangig.com/image/LGB/lgb.gif تاكنون دو نوع بمب هوشمند وارد ميدان نبرد شده اند كه عبارتند از:
بمب هاى هدايت شونده IV/IR (چشمی/ تلویزیونی) و بمب هاى هدايت شونده ليزرى.
یک فروند بمب هدایت شونده GBU12 پرتاب شده از F-14D
http://www.fas.org/man/dod-101/sys/ac/F14-lgb.jpg
پيشرفت و توسعه ی چشمگيرى كه در زمينه ی جنگ افزارهاى هدايت شونده ليزرى صورت گرفته، باعث پيشرفت و ارتقاى دقت سلاح هاى هدايت از راه دور شده است. بمب هاى هدايت شونده ليزرى يا LGB ها (Laser Guided Bombs) از قابليت تحرك بالايى برخوردارند و سلاح هايى هستند كه به صورت سقوط آزاد فرود مى آيند و براى اين منظور به هيچ گونه ارتباط الكترونيكى درونى هواپيما احتياج ندارند.
http://www.fas.org/man/dod-101/sys/smart/gbu24_11.jpg
اين سلاح ها داراى يك سیستم داخلى هدايت نيمه فعال هستند كه انرژى ليزر را آشكار كرده و جنگ افزار را به سمت هدفى كه توسط يك منبع ليزر خارجى روشن شده رهگيرى مى كند. به طور مثال در جنگ 1991 خلیج فارس، ابتدا هواپيمايى كه ليدر نام داشت اهداف مورد نظر را با ليزر شناسايى و علامت گذارى مى كرد و سپس هواپيماهاى بمب افكن F-117 و F-14D توسط بمب هاى ليزرى، اهداف علامت گذارى شده را تخريب مى كردند. اين سیستم حتى مى تواند از يك منبع مستقر در روى زمين نیز فرمان بگيرد.
عملیات طوفان صحرا: F-117 در حال پرتاب GBU12
http://reza6662.persiangig.com/image/LGB/f-117-98904lgb.jpg
F-14D در حال پرتاب بمب هدایت لیزری GBU24
http://reza6662.persiangig.com/image/LGB/gbu24.jpg
http://www.fas.org/man/dod-101/sys/ac/F14-lgb-drop.jpg
بمب GBU۱2 در زیر بال F-16
http://reza6662.persiangig.com/image/LGB/Lgb.jpg
بمب GBU24 در زیر بال F-16
http://www.fas.org/man/dod-101/sys/smart/gbu24_14.jpg
مسير پرواز LGBها به سه مرحله تقسيم مى شود: هدايت پرتاب، هدايت پرواز و هدايت نهايى. در خلال مرحله پرتاب، سلاح به مسير غيرهدايتى كه همان مسير پرواز جنگنده مادر در لحظه آزادسازى است همچنان ادامه مى دهد و همپاى جنگنده حركت مى كند.
در اين مرحله، وضعيت پروازى جنگنده نيز حائز اهميت است، چرا كه قابليت عملياتى شدن جنگ افزار LGB به سرعت جنگنده در زمان هدايت نهايى بستگى دارد. بنابراين در خلال مرحله پرتاب، سرعت هوا مى تواند ميزان قدرت عملياتى شدن جنگ افزار را تحت الشعاع خود قرار دهد. همزمان با عمل هدف يابى، مرحله گذر نيز آغاز مى شود. طى اين مرحله، سلاح سعى مى كند كه بردار سرعت خود را با راستاى خط ديد هدف ميزان نمايد.
حين مرحله نهايى، بمب هوشمند ليزرى تلاش مى كند كه هر لحظه بردار سرعتش را موافق و همسوى خط ديد قرار دهد. در لحظه اى كه اين تطبيق رخ مى دهد، انرژى ليزر بازتابش شده روى آشكارسازها، متمركز مى شود و به سنسورهای آيروديناميكى فرمان مى دهد كه مسير را تعقيب كنند تا موجب شوند سلاح به صورت يك جسم سنگین با نيروى وزنش به سمت هدف حركت و با آن برخورد كند. نمايش دهنده هاى هدف در اصل، تابشگرهاى نيمه فعالى هستند كه براى قفل شدن روى هدف به كار مى روند. گيرنده هاى بمب هدايت شونده ليزرى از آرايه اى از فوتوديودها (نيمه هادى هايى كه با دريافت نور فعال مى شوند) استفاده مى كنند تا پيام هاى مكانى هدف را پيدا كنند. اين پيام ها به حركت هاى سطحى برگردانده مى شوند تا سلاح را درست به سمت هدف سوق دهند. يك آشكارساز هوابرد مى تواند از طريق ميدان ديد وسيعى كه در اختيار دارد اطلاعات مربوط به هدايت را در اختيار خلبان قرار دهد و آن را مستقيمن روى هدف متمركز كند و سرانجام به جنگ افزار مربوطه كه در اختيار دارد، يك هدف نقطه اى را نشان دهد.
پس از اين مرحله، موشك يا بمب هوشمند ليزرى مى تواند در زمانى شليك شود كه خلبان از قفل بودن آشكارساز روى هدف اطمينان داشته و سلسله مراتب مربوط به باز شدن محفظه جنگ افزار به نحو قابل قبولى انجام شده باشد. در هر يك از اين مراحل خلبان هرگز هدف واقعى را نمى بيند و فقط نقطه اى را مشاهده مى كند كه به وسيله ليزر، نشانگر موقعيت هدف است. سامانه هاى تجسسى و نمايش دهنده ليزرى از يك روش رمزگذارى پالسى استفاده مى كنند تا مطمئن شوند كه يك پويشگر و يك نمايش دهنده ويژه در يك حالت هماهنگ با يكديگر در حال كارند. هم رمز كردن اين دو مجموعه باعث مى شود سامانه پويشگر تنها روى هدفى كه دستگاه نمايش دهنده معلوم مى كند قفل شود.
رمزگذارى پالسى بر پايه فركانس تكرار پالس (PRF) صورت مى گيرد. رمز مى تواند بسته به تجهيزات ليزرى كه در اختيار است، سه يا چهار رقمى انتخاب شود. رمزگذارى به جنگنده يا هر وسيله جنگى هوايى اين امكان را مى دهد كه به طور همزمان يك هدف چندگانه و پيچيده را هدف قرار دهد ضمن آنکه از عملیات ضدالکترونیک دشمن مصون بماند.
در اين حالت جنگ افزارهاى هدايت شونده ليزرى روى رمزهاى مختلف متمركز مى شوند. اين روش تا زمانى از اطمینان بالايى برخوردار است كه چندين هدف با موقعيت برتر نسبت به نيروهاى خودى ضرورتن بمباران شوند. اين روش همواره با هدايت واحدهاى پشتيبان مى تواند به صورت همزمان طراحى و نمايش داده شود و آخرين وضعيت آن اعلام شود. سامانه هاى ليزرى هدايت آتش عبارتند از: مسافت سنج هاى ليزرى (LRF) و نمايشگرهاى ليزرى. اين سامانه هاى ليزرى مى توانند براى انسان بسيار خطرناك تر از سامانه هاى آموزشى نظير MILES و سامانه هاى شبيه ساز ليزرى باشند كه براى دفاع در درگيرى هاى هوا به زمين استفاده مى شود.
http://www.fas.org/man/dod-101/sys/smart/paveway.jpg
در نتيجه ليزرهاى هدايت آتش نياز به سنجش دارند تا در نتيجه نگاه مستقيم به پالس ها و پرتوهاى آن به عوارض دائمى همچون كورى منجر نشود. LGB يا بمب هاى هوشمند ليزرى نوشداروى تمام داستان ها و اهداف جنگى نيستند؛ بلكه به گونه اى پيشرفت كرده اند كه بازيگر انواع ديگرى از جنگ افزارهاى سقوط آزاد هستند كه در زاغه هاى مخفى نگهدارى مى شوند.
http://reza6662.persiangig.com/image/LGB/gbu24ab_1.jpg
در يك ديد وسيع تر، LGB ها در هدف قرار دادن مخفيگاه ها در وضعيتى با ارتفاع متوسط از قدرت اجرايى فوق العاده اى برخوردارند، قدرت مخفى شدن سريع و اغراق آميز باعث افزايش قدرت تحرك و قابليت پروازى LGB شده است. معمولاً شليك در ارتفاع ميانى، مشكلات يافتن هدف را كاهش مى دهد و به سايت هاى طراحى هوايى يا زمينى اجازه مى دهد كه به راحتى آن را رهگيرى كنند. اگر سامانه هدايت ليزرى زودتر از موعد روشن شود يا برعكس به موقع روشن نشود، ممكن است LGB هدف را گم كند و به آن اصابت نكند.
طى عمليات، به محض روشن شدن انرژى ليزرى،LGB آن را مشاهده و در همان زمان اقدام به شليك از هواپيما يا هر وسيله حامل ديگرى مى كند و چون اين عمل زودتر از موعد مناسب صورت گرفته، لذا بمب يا هدف را گم مى كند و به آن اصابت نمى كند و يا اين كه بخشى از آن را ويران مى سازد. براى رفع اين مشكل، نمايشگر ليزرى بايد در زمانى روشن شود كه بمب به سمت هدف روانه شده و قصد ويران كردن آن را دارد. خلبان به طور يقين مى داند كه زمان مناسب براى روشن كردن سامانه ليزر چه وقت است. شگردهاى پروازى تهاجمى _ تدافعى كه از LGBهاى نوين امروزى بهره مى گيرند به خوبى كمترين مدت زمان مورد نياز براى نمايش هدف را اعلام مى كنند تا سلاح تا رسيدن به هدف و ويران كردن آن هدايت شود. دود، گردوغبار و نخاله هاى معلق در هوا مى تواند روى كاركرد سلاح هاى هدايت شونده ليزرى اثر سوء داشته باشند.
تست سنسورهای LGB توسط پرسنل زمینی
http://www.fas.org/man/dod-101/sys/smart/paveway2.jpg
پاشيدگى ناشى از بازتابش نور ليزر به وسيله ذرات دود مى تواند هدف هاى اشتباه را نمايش دهد. باران، برف، مه و ابرهاى رقيق نيز مى توانند استفاده موثر از سلاح هاى هدايت شونده ليزرى را تحت تاثير قرار دهند. شتاب و تهور بيش از حد خلبان نيز مى تواند كاربرد نمايشگرهاى ليزرى را محدود سازد؛ زيرا خط ديد را تحت تاثير قرار مى دهد. برفى كه زمين را مى پوشاند، نيز مى تواند روى دقت سلاح هدايت ليزرى تاثير منفى داشته باشد. مه و ابرهاى رقيق ميدان ديد كاوشگر سلاح هدايت شونده ليزرى را سد مى كنند و مى توانند باعث كاهش زمان هدايت آن شوند. در واقع اين كاهش ميدان ديد، احتمال برخورد سلاح به هدف را نيز پايين مى آورد. فناورى LGBها متشكل از سه نسل است كه هر يك از آنها به نوعى حاصل تحول يا اصلاح سازوكار هدايت هستند. نسل اول عبارت است از گروهى از بمب هاى هدايت شونده ليزرى با بال هاى ثابت، نسل دوم با بال هاى جمع شونده و نسل سوم نمايشگرهاى نيروى هوايى براى بمب هاى هدايت شونده ليزرى كلاس هزار و دو هزار پوندى هستند. واحد هدايت كننده ليزرى به بخش جلويى بمب و يك بال در قسمت عقب آن متصل شده است. هر سه نسل با نمايشگرهاى رايج در ارتش، نيروى هوايى، نيروى دريايى و زيردريايى سازگارى دارند. نسل دوم و سوم داراى برنامه گزينشى رمز پيش از پرواز هستند.
عموماً نسل سوم LGBها را بمب هدايت شونده ليزرى سطح پائين مى نامند. زيرا اين بمب به نحوى طراحى شده است كه تحت شرايط نقطه اوج نسبتاً پايين، براى ارتفاع كم و برد زياد مورد استفاده قرار گيرد. طى عمليات طوفان صحرا، بيشترين استفاده براى حمل بمب هاى هدايت شونده ليزرى و شليك آنها به سمت اهداف مهم و اصلى به عمل آمد و توانمندى جنگ افزارهاى نيروى دريايى ايالات متحده براى هدايت LGBها كاملاً مفيد و مقرون به صرفه بود، تا آنجا كه يكصد و بيست A-E6 حدود ۵ درصد از تمام توان LGB ايالات متحده را در نخستين روز از عمليات طوفان صحرا به صف و روانه منطقه عملياتى كردند.
بمب افکن A-6E
http://reza6662.persiangig.com/image/LGB/A6E.jpg
بعضى از سامانه هاى حسگر ليزرى در شرايط نامساعد جوى نظير باد مخالف، باران، مه و حتى رطوبت دچار افت كارايى شدند. نمايشگرهاى LGB ، بمب را به دقت به سمت هدف هدايت و آن را با يك جرقه منفجر مى كنند؛ مانند سلسله مراتبى كه در خلال عمليات طوفان صحرا از تلويزيون پخش مى شد. در واقع هر يك بمب به خوبى مى تواند روى يك هدف مستقل و بزرگ تاثيرگذار باشد و مسئوليتش را به نحو احسن و بسیار دقیق انجام دهد.
مشخصات بمب GBU24
http://www.fas.org/man/dod-101/sys/smart/gbu24_13.jpg
ماموریت: پشتیبانی هوایی نزدیک، مقابله ی هوایی دقیق با ادوات زمینی، حمله ضد شناورهای دریایی
اهداف: ادوات زمینی متحرک، ادوات ثابت کوچک و بزرگ
محل خدمت: نیروهای دریایی و هوایی
وضعیت: عملیاتی (در سرویس)
اولین نمونهء قابل استفاده: 1983
روش هدایت پذیری: لیزری
برد: حدود 10 ناتیکال مایل
هزینه بهسازی: نامعلوم (سند محرمانهء نیروی دریایی)
کل هزینهء تولید: 138 / 729 میلیون دلار
کل هزینهء تمام شده: نامعلوم
هزینه احداث هر واحد تولید کننده بمب ها: 55 میلیون دلار
هزینه تجهیز هر یگان رزمی: نامعلوم
تعداد تحویل شده به نیروهای رزمی: 13114 فروند
استفاده کننده ها:
جنگنده های: A-6E و A-10 و F-14D و F-15 (تمامی مدلها) و F/A-18 (تمامی مدلها) و F-111
(شاید به دلیل سنگینی و حجیم بودن نوع GBU24، این بمب در اف117 مورد استفاده قرار نمی گیرد، زیرا اف117 مهمات خود را در درون محفظه های مخفی نگهداری می کند و حجیم بودن این بمب، مانعی برای نصب آن بر روی اف117 است)