moji5
1st April 2010, 02:10 AM
http://www.peymane.ir/files/fa/news/1389/1/9/11524_525.jpgآمریکا پس از آن که در سال 1387(2008) توانست برای اولین بار در صدر تولیدکنندگان پسته جهان بنشیند و محصولی ارزان تر از پسته ایران با کیفیت مشابه به بازارهای جهانی عرضه و بخشی از بازارهای هدف ایران را تصاحب کند؛ امسال دومین ضربه خود را به این محصول ارزآور کشور با تعیین روز ملی پسته بدون بردن نامی از ایران به عنوان بزرگ ترین تولیدکننده و صادرکننده این محصول وارد آورد.
این کشور با همکاری یهودی ها روز 26 فوریه را روز جهانی پسته نام گذاری کرد و این در حالی است که هیچ یک از مسوولان و حتی دست اندرکاران بازار پسته ایران از این اقدام آمریکا خبر ندارند و در بی اطلاعی به سر می برند.
در خبر ثبت روز جهانی پسته آمده است: تولید پسته در برخی کشورها هفت هزار سال قدمت دارد اما در متن خبر هیچ نامی از کشور تولیدکننده یعنی ایران برده نشده است.
پیشینه تولید این محصول در ایالت کالیفرنیای آمریکا به 80 سال پیش (1930) برمی گردد.
آمریکا و اتحادیه اروپا به دلایل مختلف - که به اعتقاد برخی از مقامات کشورمان بیشتر سیاسی است- تا کنون توانسته اند بارها برای این محصول اقتصادی ایران مشکل آفرینی کنند.
اولین مشکل پسته ایران از شهریور سال 1376(2007) با ممنوعیت واردات توسط اتحادیه اروپا به دلیل آلودگی این محصول به آفلاتوکسین آغاز شد.
اما این ممنوعیت کوتاه مدت چهار ماه بعد در پی بازدید هیاتی اروپایی از وضعیت بهداشتی پسته ایران، برداشته شد.
ولی پس از آن اتحادیه اروپا میزان آلودگی به آفلاتوکسین مجاز را 4ppb (4 پارت در بیلیون) تعیین کرده و تمام محصولات ارسالی ایران را مورد آزمایش قرار می دادند. حال آن که میزان آفلاتوکسین مجاز در ایران 15 و در چین، برزیل و کشورهای آسیای میانه 20ppb بود.
بر این اساس حجم قابل توجهی از پسته ایران که هر ساله به اتحادیه اروپا ارسال می شد؛ مرجوع و روانه بازارهای آسیای میانه شد.
این اتفاق موجب شد بخش عمده ای از بازارهای پرتقاضای اروپایی به رقیب ایران یعنی آمریکا سپرده شود.
آمریکا نیز کم کم با افزایش تولید خود سعی کرد گوی سبقت را از ایران بگیرد و تولید خود را که در سال 1386 (2007 ) به 185 هزار تن در مقابل 280 هزار تن پسته ایران رسانده بود در سال پس از آن یعنی 1387(2008) به بیش از 200 هزار تن برساند در حالی که ایران در این سال تنها 90 هزار تن پسته تولید کرد.
به این ترتیب برای نخستین بار آمریکا در صدر جدول تولیدکنندگان پسته نشست و به واسطه کاهش قیمت ها درصد موفقیت خود را در بازارهای جهانی درست در سالی که پسته ایران به دلیل سرماردگی با 67 درصد کاهش و قیمت آن با 200 درصد افزایش روبه رو شده بود؛ افزایش داد.
افزایش قیمت پسته ایران از سه هزار و 800 تومان به هشت هزار و 500 تومان طی سال مزبور بسیاری از بازارهای صادراتی را که به قیمت حساس بودند؛ به عقب نشینی وادار کرد و لایه هایی از متقاضیان پسته که قیمت محور بودند از دست رفته و بازارهای هدف ایران لاغرتر شدند.
در این میان چین که در سال 1386(2007) با مصرف حدود 65-60 هزار تن، بزرگ ترین مصرف کننده پسته ایران بود تحت تاثیر این افزایش قیمت، محصول آمریکایی را جایگزین پسته ایرانی کرد و این بازار بزرگ صادراتی را تا حدود زیادی از دست دادیم و در سال 1387(2008) تنها توانستیم 15 هزار تن محصول به چین صادر کنیم.
آمریکا که در سال 2007 با افزایش تولید پسته در ایالت کالیفرنیا مواجه شد تلاش کرد تا بازارهای جهانی پسته را از آن خود کند.برای دستیابی به این منظور نیز چاره ای نداشت جز آن که محصول خود را با قیمت های پایین تر به فروش رساند.
این حربه در شرایطی که ایران به واسطه تولید کم دچار افزایش 200 درصدی قیمت شده بود کارساز افتاد و جای خود را در بسیاری از کشورها به رقیب واگذار کرد.
در سال 1386(2007) پسته ایران پنج هزار و 400 دلار در هر تن به بازار اتحادیه اروپا عرضه شد اما آمریکایی ها توانستند در این سال پسته با کیفیت مشابه را با قیمت پنج هزار و 200 دلار وارد بازار کنند. به این ترتیب محصول آمریکایی 200 دلار ارزان تر از پسته ایرانی فروخته شد.
در صورتی که تا سال پیش از آن همواره پسته آمریکایی 450 دلار گران تر از پسته ایران فروخته می شد.
در هر حال این سیاست آمریکایی ها جواب داد و بازارهایی که نسبت به قیمت حساس بودند پسته آمریکایی را ترجیح دادند و ایران به عنوان بزرگ ترین تولیدکننده جهان که زمانی بیشتر از 90 درصد بازار اروپا را در دست داشت در شرایط جدید بخش عمده این بازار را به رقیب خود واگذار کرد.
پسته نامی آشنا برای فعالان اقتصادی ایران دارد. این محصول دومین کالای صادراتی غیر نفتی کشور است و زمانی حتی سهمی 11 درصدی در این صادرات را از آن خود کرده بود.گرچه این سهم در سال گذشته به 91/3 درصد رسید اما این محصول همچنان یکی از بلندآوازه ترین های کشور در امر صادرات است.
اکنون اقدام اخیر آمریکا برای ثبت روز جهانی پسته گواه آن است که این کشور بیش از آنچه امروز در بازار پسته به دست آورده؛ خواهان است و گمان می برد با خط کشیدن بر نام ایران می تواند نام خود را بر این محصول حک کند.
گویا دزدیدن متعلقات ایران به رسم تبدیل شده و کوتاه آمدن مسوولان ما در مقابل سایر کشورها آنها را برای ربودن تاریخ، فرهنگ و حتی محصولاتمان جری تر کرده است.
نسبت دادن مولانا به ترک ها، خلیجمان به عرب ها، زعفران به اسپانیا و اکنون پسته مان به آمریکا خبرهای ناخوشایندی است که از اتفاقات ناگوار و از دست رفتن داشته ها حکایت دارد.
روز ملی یا بین المللی
اما نظر اسدا... عسگراولادی رئیس کنفدراسیون صادرات بر این امر استوار است که تا زمانی که سازمان ملل یا سازمان فائو به عنوان نهادهای بین المللی این روز را ثبت نکنند روز جهانی پسته به رسمیت شناخته نخواهد شد.
او به خبرنگار ما می گوید: ماه می در شورای بین المللی سازمان جهانی خشکبار که در پکن برگزار می شود اعضای این شورا طرح مساله خواهند کرد و درصورت رای مثبت اعضا این تصمیم برای تایید نهایی به سازمان ملل یا فائو ارسال خواهد شد و در نهایت پس از گذراندن تمام این مراحل روز جهانی پسته ثبت می شود.
عسگراولادی تاکید می کند: نظر یک کشور نمی تواند ملاک قرار گیرد بنابراین روزی که آمریکا نام گذاری کرده روز ملی است نه بین المللی.
وی می افزاید: ما از این که یک روز به نام پسته در جهان شناخته شود استقبال می کنیم اما در تعیین آن، کشور ایران به عنوان پیش قراول تولید و صادرات باید حضور داشته و صاحب رای باشد.
عسگراولادی در خصوص سخت گیری های اتحادیه اروپا اظهار می کند: در سال جاری اروپا دو امتیاز جدید برای ایران قائل شد و طی آن حد مجاز آفلاتوکسین را از 4ppb به 10ppb افزایش داده و آزمایش محصولات ارسالی ایران را که قبلا 100 درصد انجام می شد به 50 درصد محصولات کاهش داده است.
به گفته او این دو امتیاز موجب شد میزان ترخیص پسته ایران در اتحادیه اروپا دو برابر شود.
رئیس کمیسیون صادرات اتاق بازرگانی ایران ادامه می دهد: با توجه به آن که امسال سال آور پسته محسوب می شود؛ پیش بینی می کنیم تولیدمان در صورت عدم بروز سرما و گرمازدگی به 200 هزار تن برسد.
عسگراولادی به وضع نسبتا مطلوب پسته در سال گذشته اشاره و تصریح می کند: امسال تا پایان بهمن توانستیم 80 هزار تن محصول صادر کنیم و می توان امیدوار بود 40 تا 50 هزار تن دیگر از تولیدات سال جاری تا پایان شهریور ماه صادر شود.
او چین، هند، استرالیا و نیوزیلند را عمده ترین خریداران پسته ایران می داند.
تلاش برای پر کردن جای خالی اروپا
ازمصرف کنندگان غربی و اتحادیه اروپا تا همین چند سال پیش به عنوان بزرگ ترین خریداران پسته ایران نام برده می شد اما امروز خیلی چیزها تغییر کرده است.
اگر در روزگاری نه چندان دور کارکنان اسکله ها، بندرگاه ها و انبارهای گمرک کشورهای متقاضی، فقط پسته ایران را می دیدند در چند سال اخیر با محموله هایی از کشور آمریکا مواجه شدند.
حسین کرمانی یکی از دست اندرکاران بازار پسته به خبرنگار ما در این رابطه می گوید: ساکنان سرزمین اروپا پس از کشیده شدن نزاع آمریکا و ایران به بازار پسته نام خود را در لیست خریداران پسته آمریکا یادداشت کردند.
او می افزاید: شوک های سیاسی و اتهام پسته ایران به غیر بهداشتی بودن کار را به جایی رساند که بسیاری از متقاضیان انصراف خود را از خرید پسته آریایی اعلام کردند.
کرمانی خاطرنشان کرد: پس از آن کارتل های صادرکننده پسته در کشور از مشتری بزرگ دیگری خبر دادند که می توانست جای خالی خریداران اروپایی را پر کند.
این کارشناس توضیح می دهد: کشورهای آسیای میانه که درهای کشورشان به روی محصولات مرجوع شده از اروپا باز بود تا زمانی پذیرای پسته ایرانی بودند که محصولی با قیمت کمتر در بازار جهانی خودنمایی نمی کرد اما با ورود پسته ارزان آمریکایی آنها نیز برای خرید محصولاتی با قیمت کمتر وسوسه شدند گرچه هنوز هم خریدارانی هستند که به طعم پسته ایران وفادار مانده اند.
کرمانی اذعان می کند: بازی های سیاسی بارها محصولات ایران را تهدید کرده و کشورهای قدرتمند همواره سعی در کمرنگ کردن نقش ایران در بازارهای جهانی داشته اند.
شاید این گفته کرمانی بیانگر واقعیتی تلخ باشد. محو نام ایران از کالاهایی همچون زعفران، خرما و بسیاری کالاهای دیگر که فقط با شکیل و بسته بندی کردن آن، اسم خود را بر این کالاها می نهند.
اگر نخواهیم یک طرفه به قاضی برویم و همه مشکلات را از چشم خارجی ها ببینیم، متوجه می شویم که سهل انگاری های تاریخی ایران در بروز این اتفاقات ناخوشایند سهم قابل توجهی داشته است.
اهمیت ندادن به سلیقه مشتریان جهانی و صادرات فله ای از این اهمال کاری هاست که در نهایت به زیان خودمان تمام شده است.
این باعث شد که نام ایران برای کسی در جهان آشنا نباشد.توماس هرناندز گونزالس مدیر شرکت آپرکات چندی پیش در این خصوص گفت: تولید پسته در اسپانیا هم وجود دارد اما چون میزان آن اندک است؛ محصولات ایران را خریده و با مارک خود بسته بندی و به بازارهای داخلی و خارجی عرضه می کنیم.
اسپانیا سال گذشته میلادی مبلغ 18 میلیون و 470 هزار یورو پسته و کشمش از ایران وارد کرد که سومین قلم کالای وارداتی غیر نفتی به این کشور بوده است. با این وجود میزان واردات یاد شده نسبت به دو سال پیش کاهش چشمگیری نشان می دهد.
به گونه ای که در سال 2004 میلادی مبلغ 97 میلیون و 160 هزار یورو و در سال 2005 مبلغ 29 میلیون و 840 هزار یورو پسته و کشمش از ایران به اسپانیا صادر شده بود.
در حالی که گمرک ایران در گزارش خود درباره بهبود یا افت صادرات کشمش در سال گذشته سکوت کرد مدیر شرکت اسپانیایی گفت: روند واردات کشمش از ایران رو به کاهش بوده اما ترکیه روز به روز جای ایران را در این زمینه تنگ تر کرده است. به نظر می رسد وضعیت پسته ایران و بسیاری دیگر از محصولات کشاورزی به نقطه بحران رسیده است.
خبرآنلاین
فرزانه تهرانی
این کشور با همکاری یهودی ها روز 26 فوریه را روز جهانی پسته نام گذاری کرد و این در حالی است که هیچ یک از مسوولان و حتی دست اندرکاران بازار پسته ایران از این اقدام آمریکا خبر ندارند و در بی اطلاعی به سر می برند.
در خبر ثبت روز جهانی پسته آمده است: تولید پسته در برخی کشورها هفت هزار سال قدمت دارد اما در متن خبر هیچ نامی از کشور تولیدکننده یعنی ایران برده نشده است.
پیشینه تولید این محصول در ایالت کالیفرنیای آمریکا به 80 سال پیش (1930) برمی گردد.
آمریکا و اتحادیه اروپا به دلایل مختلف - که به اعتقاد برخی از مقامات کشورمان بیشتر سیاسی است- تا کنون توانسته اند بارها برای این محصول اقتصادی ایران مشکل آفرینی کنند.
اولین مشکل پسته ایران از شهریور سال 1376(2007) با ممنوعیت واردات توسط اتحادیه اروپا به دلیل آلودگی این محصول به آفلاتوکسین آغاز شد.
اما این ممنوعیت کوتاه مدت چهار ماه بعد در پی بازدید هیاتی اروپایی از وضعیت بهداشتی پسته ایران، برداشته شد.
ولی پس از آن اتحادیه اروپا میزان آلودگی به آفلاتوکسین مجاز را 4ppb (4 پارت در بیلیون) تعیین کرده و تمام محصولات ارسالی ایران را مورد آزمایش قرار می دادند. حال آن که میزان آفلاتوکسین مجاز در ایران 15 و در چین، برزیل و کشورهای آسیای میانه 20ppb بود.
بر این اساس حجم قابل توجهی از پسته ایران که هر ساله به اتحادیه اروپا ارسال می شد؛ مرجوع و روانه بازارهای آسیای میانه شد.
این اتفاق موجب شد بخش عمده ای از بازارهای پرتقاضای اروپایی به رقیب ایران یعنی آمریکا سپرده شود.
آمریکا نیز کم کم با افزایش تولید خود سعی کرد گوی سبقت را از ایران بگیرد و تولید خود را که در سال 1386 (2007 ) به 185 هزار تن در مقابل 280 هزار تن پسته ایران رسانده بود در سال پس از آن یعنی 1387(2008) به بیش از 200 هزار تن برساند در حالی که ایران در این سال تنها 90 هزار تن پسته تولید کرد.
به این ترتیب برای نخستین بار آمریکا در صدر جدول تولیدکنندگان پسته نشست و به واسطه کاهش قیمت ها درصد موفقیت خود را در بازارهای جهانی درست در سالی که پسته ایران به دلیل سرماردگی با 67 درصد کاهش و قیمت آن با 200 درصد افزایش روبه رو شده بود؛ افزایش داد.
افزایش قیمت پسته ایران از سه هزار و 800 تومان به هشت هزار و 500 تومان طی سال مزبور بسیاری از بازارهای صادراتی را که به قیمت حساس بودند؛ به عقب نشینی وادار کرد و لایه هایی از متقاضیان پسته که قیمت محور بودند از دست رفته و بازارهای هدف ایران لاغرتر شدند.
در این میان چین که در سال 1386(2007) با مصرف حدود 65-60 هزار تن، بزرگ ترین مصرف کننده پسته ایران بود تحت تاثیر این افزایش قیمت، محصول آمریکایی را جایگزین پسته ایرانی کرد و این بازار بزرگ صادراتی را تا حدود زیادی از دست دادیم و در سال 1387(2008) تنها توانستیم 15 هزار تن محصول به چین صادر کنیم.
آمریکا که در سال 2007 با افزایش تولید پسته در ایالت کالیفرنیا مواجه شد تلاش کرد تا بازارهای جهانی پسته را از آن خود کند.برای دستیابی به این منظور نیز چاره ای نداشت جز آن که محصول خود را با قیمت های پایین تر به فروش رساند.
این حربه در شرایطی که ایران به واسطه تولید کم دچار افزایش 200 درصدی قیمت شده بود کارساز افتاد و جای خود را در بسیاری از کشورها به رقیب واگذار کرد.
در سال 1386(2007) پسته ایران پنج هزار و 400 دلار در هر تن به بازار اتحادیه اروپا عرضه شد اما آمریکایی ها توانستند در این سال پسته با کیفیت مشابه را با قیمت پنج هزار و 200 دلار وارد بازار کنند. به این ترتیب محصول آمریکایی 200 دلار ارزان تر از پسته ایرانی فروخته شد.
در صورتی که تا سال پیش از آن همواره پسته آمریکایی 450 دلار گران تر از پسته ایران فروخته می شد.
در هر حال این سیاست آمریکایی ها جواب داد و بازارهایی که نسبت به قیمت حساس بودند پسته آمریکایی را ترجیح دادند و ایران به عنوان بزرگ ترین تولیدکننده جهان که زمانی بیشتر از 90 درصد بازار اروپا را در دست داشت در شرایط جدید بخش عمده این بازار را به رقیب خود واگذار کرد.
پسته نامی آشنا برای فعالان اقتصادی ایران دارد. این محصول دومین کالای صادراتی غیر نفتی کشور است و زمانی حتی سهمی 11 درصدی در این صادرات را از آن خود کرده بود.گرچه این سهم در سال گذشته به 91/3 درصد رسید اما این محصول همچنان یکی از بلندآوازه ترین های کشور در امر صادرات است.
اکنون اقدام اخیر آمریکا برای ثبت روز جهانی پسته گواه آن است که این کشور بیش از آنچه امروز در بازار پسته به دست آورده؛ خواهان است و گمان می برد با خط کشیدن بر نام ایران می تواند نام خود را بر این محصول حک کند.
گویا دزدیدن متعلقات ایران به رسم تبدیل شده و کوتاه آمدن مسوولان ما در مقابل سایر کشورها آنها را برای ربودن تاریخ، فرهنگ و حتی محصولاتمان جری تر کرده است.
نسبت دادن مولانا به ترک ها، خلیجمان به عرب ها، زعفران به اسپانیا و اکنون پسته مان به آمریکا خبرهای ناخوشایندی است که از اتفاقات ناگوار و از دست رفتن داشته ها حکایت دارد.
روز ملی یا بین المللی
اما نظر اسدا... عسگراولادی رئیس کنفدراسیون صادرات بر این امر استوار است که تا زمانی که سازمان ملل یا سازمان فائو به عنوان نهادهای بین المللی این روز را ثبت نکنند روز جهانی پسته به رسمیت شناخته نخواهد شد.
او به خبرنگار ما می گوید: ماه می در شورای بین المللی سازمان جهانی خشکبار که در پکن برگزار می شود اعضای این شورا طرح مساله خواهند کرد و درصورت رای مثبت اعضا این تصمیم برای تایید نهایی به سازمان ملل یا فائو ارسال خواهد شد و در نهایت پس از گذراندن تمام این مراحل روز جهانی پسته ثبت می شود.
عسگراولادی تاکید می کند: نظر یک کشور نمی تواند ملاک قرار گیرد بنابراین روزی که آمریکا نام گذاری کرده روز ملی است نه بین المللی.
وی می افزاید: ما از این که یک روز به نام پسته در جهان شناخته شود استقبال می کنیم اما در تعیین آن، کشور ایران به عنوان پیش قراول تولید و صادرات باید حضور داشته و صاحب رای باشد.
عسگراولادی در خصوص سخت گیری های اتحادیه اروپا اظهار می کند: در سال جاری اروپا دو امتیاز جدید برای ایران قائل شد و طی آن حد مجاز آفلاتوکسین را از 4ppb به 10ppb افزایش داده و آزمایش محصولات ارسالی ایران را که قبلا 100 درصد انجام می شد به 50 درصد محصولات کاهش داده است.
به گفته او این دو امتیاز موجب شد میزان ترخیص پسته ایران در اتحادیه اروپا دو برابر شود.
رئیس کمیسیون صادرات اتاق بازرگانی ایران ادامه می دهد: با توجه به آن که امسال سال آور پسته محسوب می شود؛ پیش بینی می کنیم تولیدمان در صورت عدم بروز سرما و گرمازدگی به 200 هزار تن برسد.
عسگراولادی به وضع نسبتا مطلوب پسته در سال گذشته اشاره و تصریح می کند: امسال تا پایان بهمن توانستیم 80 هزار تن محصول صادر کنیم و می توان امیدوار بود 40 تا 50 هزار تن دیگر از تولیدات سال جاری تا پایان شهریور ماه صادر شود.
او چین، هند، استرالیا و نیوزیلند را عمده ترین خریداران پسته ایران می داند.
تلاش برای پر کردن جای خالی اروپا
ازمصرف کنندگان غربی و اتحادیه اروپا تا همین چند سال پیش به عنوان بزرگ ترین خریداران پسته ایران نام برده می شد اما امروز خیلی چیزها تغییر کرده است.
اگر در روزگاری نه چندان دور کارکنان اسکله ها، بندرگاه ها و انبارهای گمرک کشورهای متقاضی، فقط پسته ایران را می دیدند در چند سال اخیر با محموله هایی از کشور آمریکا مواجه شدند.
حسین کرمانی یکی از دست اندرکاران بازار پسته به خبرنگار ما در این رابطه می گوید: ساکنان سرزمین اروپا پس از کشیده شدن نزاع آمریکا و ایران به بازار پسته نام خود را در لیست خریداران پسته آمریکا یادداشت کردند.
او می افزاید: شوک های سیاسی و اتهام پسته ایران به غیر بهداشتی بودن کار را به جایی رساند که بسیاری از متقاضیان انصراف خود را از خرید پسته آریایی اعلام کردند.
کرمانی خاطرنشان کرد: پس از آن کارتل های صادرکننده پسته در کشور از مشتری بزرگ دیگری خبر دادند که می توانست جای خالی خریداران اروپایی را پر کند.
این کارشناس توضیح می دهد: کشورهای آسیای میانه که درهای کشورشان به روی محصولات مرجوع شده از اروپا باز بود تا زمانی پذیرای پسته ایرانی بودند که محصولی با قیمت کمتر در بازار جهانی خودنمایی نمی کرد اما با ورود پسته ارزان آمریکایی آنها نیز برای خرید محصولاتی با قیمت کمتر وسوسه شدند گرچه هنوز هم خریدارانی هستند که به طعم پسته ایران وفادار مانده اند.
کرمانی اذعان می کند: بازی های سیاسی بارها محصولات ایران را تهدید کرده و کشورهای قدرتمند همواره سعی در کمرنگ کردن نقش ایران در بازارهای جهانی داشته اند.
شاید این گفته کرمانی بیانگر واقعیتی تلخ باشد. محو نام ایران از کالاهایی همچون زعفران، خرما و بسیاری کالاهای دیگر که فقط با شکیل و بسته بندی کردن آن، اسم خود را بر این کالاها می نهند.
اگر نخواهیم یک طرفه به قاضی برویم و همه مشکلات را از چشم خارجی ها ببینیم، متوجه می شویم که سهل انگاری های تاریخی ایران در بروز این اتفاقات ناخوشایند سهم قابل توجهی داشته است.
اهمیت ندادن به سلیقه مشتریان جهانی و صادرات فله ای از این اهمال کاری هاست که در نهایت به زیان خودمان تمام شده است.
این باعث شد که نام ایران برای کسی در جهان آشنا نباشد.توماس هرناندز گونزالس مدیر شرکت آپرکات چندی پیش در این خصوص گفت: تولید پسته در اسپانیا هم وجود دارد اما چون میزان آن اندک است؛ محصولات ایران را خریده و با مارک خود بسته بندی و به بازارهای داخلی و خارجی عرضه می کنیم.
اسپانیا سال گذشته میلادی مبلغ 18 میلیون و 470 هزار یورو پسته و کشمش از ایران وارد کرد که سومین قلم کالای وارداتی غیر نفتی به این کشور بوده است. با این وجود میزان واردات یاد شده نسبت به دو سال پیش کاهش چشمگیری نشان می دهد.
به گونه ای که در سال 2004 میلادی مبلغ 97 میلیون و 160 هزار یورو و در سال 2005 مبلغ 29 میلیون و 840 هزار یورو پسته و کشمش از ایران به اسپانیا صادر شده بود.
در حالی که گمرک ایران در گزارش خود درباره بهبود یا افت صادرات کشمش در سال گذشته سکوت کرد مدیر شرکت اسپانیایی گفت: روند واردات کشمش از ایران رو به کاهش بوده اما ترکیه روز به روز جای ایران را در این زمینه تنگ تر کرده است. به نظر می رسد وضعیت پسته ایران و بسیاری دیگر از محصولات کشاورزی به نقطه بحران رسیده است.
خبرآنلاین
فرزانه تهرانی