سکوت شب
29th March 2010, 09:04 AM
خفته
آرام خفته ای
آرام آرام
آن گونه که پرندگان حرمت پروازشان را از خاطر برده اند
آن گونه که باد صدایش را به لالایی شب سپرد
آرام خفته ای
آرام آرام
در بارگاه شعرم کدامین واژه می تواند
حس جاویدت را بسراید
کدامین اندیشه فضای مسموم خاطره را
به فراموشی سپارد
مگر می شود که از خاطر برد
که اینک تو
نازنین بس شکیب
آرام زیر بستر خاک خفته ای
مگر می شود دل را به ذهنی عبث سپرد
نه!
کدامین سرود میتواند
این چنین سبک وار
این چنین بی هنگام
وزن رویشت را از خاطر دور سازد
کدا مین مهربانی می تواند
پروازت را
صدایت را
قسمت تنهایی های شب کند
هنوز هم آرام نگرفته ام
هنوز هم جانم
در بی نشانی ها
از تو می جوید
سر بر شانه های که این چنین می توان سرود
که نامی چون تو
آوایی چون من
دربدر خستگی های ابدی شود
آرام خفته ای
آرام آرام
بر بستری سترگ
بر سایه ای گرم
هنوز هم خاک مقبره ات غبار را می زداید
آرام خفته ای
بر سیمای مهربانت
دیگر ملالی نیست
بر چشمان آرزومندت
دیگرهراسی نیست
دیگر سرودی
حرمت شبهایت را نمی شکند
دیگر شبی مهتابش را به تو نمی فروشد
دیگر باید رفت
باید دلهره فردا را از تو دور ساخت
باید رفت
تا تو آرام گیری
آزاده دواچی
آرام خفته ای
آرام آرام
آن گونه که پرندگان حرمت پروازشان را از خاطر برده اند
آن گونه که باد صدایش را به لالایی شب سپرد
آرام خفته ای
آرام آرام
در بارگاه شعرم کدامین واژه می تواند
حس جاویدت را بسراید
کدامین اندیشه فضای مسموم خاطره را
به فراموشی سپارد
مگر می شود که از خاطر برد
که اینک تو
نازنین بس شکیب
آرام زیر بستر خاک خفته ای
مگر می شود دل را به ذهنی عبث سپرد
نه!
کدامین سرود میتواند
این چنین سبک وار
این چنین بی هنگام
وزن رویشت را از خاطر دور سازد
کدا مین مهربانی می تواند
پروازت را
صدایت را
قسمت تنهایی های شب کند
هنوز هم آرام نگرفته ام
هنوز هم جانم
در بی نشانی ها
از تو می جوید
سر بر شانه های که این چنین می توان سرود
که نامی چون تو
آوایی چون من
دربدر خستگی های ابدی شود
آرام خفته ای
آرام آرام
بر بستری سترگ
بر سایه ای گرم
هنوز هم خاک مقبره ات غبار را می زداید
آرام خفته ای
بر سیمای مهربانت
دیگر ملالی نیست
بر چشمان آرزومندت
دیگرهراسی نیست
دیگر سرودی
حرمت شبهایت را نمی شکند
دیگر شبی مهتابش را به تو نمی فروشد
دیگر باید رفت
باید دلهره فردا را از تو دور ساخت
باید رفت
تا تو آرام گیری
آزاده دواچی