آبجی
22nd March 2010, 08:38 PM
با عرضه ریزپردازنده 80286 و گذر از مرز یک مگا بایت حافظه رم، تحول عظيمي در صنعت كامپيوتر هاي شخصي پيش آمد كه با آمدن نسل 80386 اين تحول ادامه پيدا كرد. اولين ریزپردازنده از نوع 80386، ریزپردازنده 80386DX بود كه در سال 1985 به بازار عرضه شد و فركانس كلاك آن به 33MHz مي رسيد. تعداد خطوط آدرس اين ریزپردازنده نيز به 32 خط افزايش يافت و بدين ترتيب مي توانست تا 4GB حافظه را آدرس دهي كند. اين ریزپردازنده داراي گذرگاه 32 بیتی داده ها (داخلي و خارجي) بود.
يكي ديگر از ويژگيهاي جديد ریزپردازنده 80386، افزوده شدن مود عملكردVirtual Real Mode بود. اين مود عملكرد،امكان استفاده از سيستمهاي عامل چند كاربره (MultiUser) و چند وظيفه اي (MultiTasking) را فراهم كرد. ضمن اينكه امكان استفاده از حافظه هاي Cache داخلي و خارجي نيز، از ریزپردازنده هاي سري 80386 متداول شد. از پيشرفتهاي عمده ديگر در ریزپردازنده هاي 80386، استفاده از ويژگي PipeLining بود.
يكي ديگر از ويژگيهاي ریزپردازنده 80386 استفاده از حافظه مجازي بود كه بهمراه مود Protected امكان اجراي سيستمهاي چند كاربره و چند وظيفه اي و قابليت اجراي زبانهاي سطح بالا را فراهم مي كرد. در مود حافظه مجازي كه در پردازنده هاي 80386 به بعد بسيار مورد استفاده قرار گرفت، يك قطعه از برنامه در حافظه بوده و بقيه بر روي HardDisc قرار دارد. اگر در زماني به بخش جديدي از برنامه نياز باشد كه در حافظه موجود نیست، يك پيغام كه اصطلاحاً Page Fault ناميده مي شود، توليد شده و از طریق سيستم عامل، قطعه مورد نياز برنامه به حافظه آورده مي شود. بدين ترتيب برنامه هاي بزرگ بر روي سيستم هاي با حافظه RAM كم نیز قابل اجرا مي شوند. در مود Virtual Real و در حالت استفاده از حافظه مجازي، سيستم عامل كل حافظه سيستم را بين كاربران مختلف و بین برنامه هايي كه هر يك از كاربر ها اجرا مي كنند، تقسيم مي نمايند؛ بدين ترتيب هر يك از اين برنامه ها بر اين باور خواهند بود كه روي يك 8086 جداگانه و با حداكثر 1MB حافظه اجرا مي شوند. فقط سيستم عامل بايد بتواند بين استفاده كننده هاي مختلف و برنامه هاي هر كدام Switch نماید، بدون آنكه اطلاعات آنها خراب و يا گم شود.
ریزپردازنده هاي بعدي سري 80386 ریزپردازنده ي 80386SX بود كه توسط شركت اينتل در سال 1988 عرضه شد. یک تفاوت عمده بین اين ریزپردازنده با ریزپردازنده 80386DX اين بود كه گذرگاه آدرس خارجي اين پردازنده، به جاي 32 بيت، 24 بيتي بود. تفاوت دیگر آنها هم این بود که نوع 80386DX دارای 32 خط گذرگاه داده ولی نوع 80386SX 16 خط گذرگاه داده داشت و بالطبع قیمت آن نیز ارزانتر بود. اينتل پردازنده هاي 80386SL را در سال 1990 و بمنظور استفاده در كامپيوتر هاي همراه به بازار عرضه كرد كه هم مصرف توان پائين تري داشتند و هم اينكه در آنها از حافظه Cache داخلي استفاده شده بود
يكي ديگر از ويژگيهاي جديد ریزپردازنده 80386، افزوده شدن مود عملكردVirtual Real Mode بود. اين مود عملكرد،امكان استفاده از سيستمهاي عامل چند كاربره (MultiUser) و چند وظيفه اي (MultiTasking) را فراهم كرد. ضمن اينكه امكان استفاده از حافظه هاي Cache داخلي و خارجي نيز، از ریزپردازنده هاي سري 80386 متداول شد. از پيشرفتهاي عمده ديگر در ریزپردازنده هاي 80386، استفاده از ويژگي PipeLining بود.
يكي ديگر از ويژگيهاي ریزپردازنده 80386 استفاده از حافظه مجازي بود كه بهمراه مود Protected امكان اجراي سيستمهاي چند كاربره و چند وظيفه اي و قابليت اجراي زبانهاي سطح بالا را فراهم مي كرد. در مود حافظه مجازي كه در پردازنده هاي 80386 به بعد بسيار مورد استفاده قرار گرفت، يك قطعه از برنامه در حافظه بوده و بقيه بر روي HardDisc قرار دارد. اگر در زماني به بخش جديدي از برنامه نياز باشد كه در حافظه موجود نیست، يك پيغام كه اصطلاحاً Page Fault ناميده مي شود، توليد شده و از طریق سيستم عامل، قطعه مورد نياز برنامه به حافظه آورده مي شود. بدين ترتيب برنامه هاي بزرگ بر روي سيستم هاي با حافظه RAM كم نیز قابل اجرا مي شوند. در مود Virtual Real و در حالت استفاده از حافظه مجازي، سيستم عامل كل حافظه سيستم را بين كاربران مختلف و بین برنامه هايي كه هر يك از كاربر ها اجرا مي كنند، تقسيم مي نمايند؛ بدين ترتيب هر يك از اين برنامه ها بر اين باور خواهند بود كه روي يك 8086 جداگانه و با حداكثر 1MB حافظه اجرا مي شوند. فقط سيستم عامل بايد بتواند بين استفاده كننده هاي مختلف و برنامه هاي هر كدام Switch نماید، بدون آنكه اطلاعات آنها خراب و يا گم شود.
ریزپردازنده هاي بعدي سري 80386 ریزپردازنده ي 80386SX بود كه توسط شركت اينتل در سال 1988 عرضه شد. یک تفاوت عمده بین اين ریزپردازنده با ریزپردازنده 80386DX اين بود كه گذرگاه آدرس خارجي اين پردازنده، به جاي 32 بيت، 24 بيتي بود. تفاوت دیگر آنها هم این بود که نوع 80386DX دارای 32 خط گذرگاه داده ولی نوع 80386SX 16 خط گذرگاه داده داشت و بالطبع قیمت آن نیز ارزانتر بود. اينتل پردازنده هاي 80386SL را در سال 1990 و بمنظور استفاده در كامپيوتر هاي همراه به بازار عرضه كرد كه هم مصرف توان پائين تري داشتند و هم اينكه در آنها از حافظه Cache داخلي استفاده شده بود