moji5
18th March 2010, 08:18 PM
http://www.ubergizmo.com/photos/2008/1/sony-27-inch-oled-tv_468.jpg
LCD:
LCD یاکریستالهای مایع موادي هستند كه به طور فيزيكي داراي خاصيتهاي جامد و مايع هر دو هستند. يكي از خاصيتهاي جالب آنها توانايي آنها در تغيير موقعيت بسته به ولتاژ اعمالي به آنها است.
اکثر صفحه های LCD با لوله های فلورسنت موجود در آنها که در قسمت بالا، کنار و گاهی اوقات پشت LCD قرار دارند، روشنایی پیدا می کنند. یک صفحه ی سفید پخش کننده ی نور، اشعه های نور را به طور مساوی و یکنواخت هدایت و پراکنده می نماید تا تصویری یکدست ایجاد کند. به این اشعه ها نور زمینه گفته می شود.براي اينكه از يكنواختي صفحه تصوير اطمينان حاصل شود نور بوسيله يك سيستم منعكس كننده شدت يكساني پيدا مي كند اگر چه ممكن است در نگاه اول به نظر نرسد ولي عملكرد اين صفحات فوق العاده پيچيده است.
صفحه های نمایش LCD از لامپهای کوچک فلورسنت کاتدی سرد یا CCFL (مخففCold Cathode Fluorescent Lamp) برای نور زمینه استفاده می کنند.
LED:
صورت کلی مسئله این هست که LED های موجود در حقیقت همون LCD پنلهای معمولی هستند به زبان ساده فقط به جای لامپهای CCFL که به عنوان بک لایت یا نور پس زمینه از اونها در LCD ها استفاده میشد از چندین LED استفاده میشه که علاوه بر پائین آوردن مصرف انرژی در پنلها از اونجایی که کنترل شدت نور در LED ها به عنوان بک لایت راحت تر از مجموعه لامپهای CCFL و صفحه یکدست کننده نور هست میشه مشکی عمیق تری رو در پنلهایی که از این تکنولوژی به عنوان نور پس زمینه استفاده میکنن تولید کرد ولی هر تکنولوژی به موازات دستاوردهایی که داره یک سری نقاط ضعف هم داره که از اون جمله میشه به عدم یکپارچگی پخش نور در تمام سطح پنل به طور یکدست و زاویه دید ضعیفتر نسبت به LCD های معمولی اشاره کرد.
در حال حاضر هر کدوم از کمپانیهای سازنده LED که عمدتا سه کمپانی سونی , سامسونگ و ال جی هستند از تکونولوژی های منحصر به خودشون برای این پنلها استفاده میکنن که از جمله اونها میشه به تکنولوژی RGB LED سونی اشاره کرد که در سری X این کمپانی در سایزهای 46 و 55 اینچی مورد استفاده قرار گرفته و همونطور که از اسمش پیداس به جای یک LED تک رنگ که قاعدتا سفید هست در اونها از سه LED سبز , آبی و قرمز استفاده شده که باعث ایجاد غنای رنگ بیشتر در این پنلها میشه (مسئله ای که خود سونی ادعا میکنه) از طرف دیگه کمپانیهای دیگه ای مثل سامسونگ و ال جی هم هر کدوم از شیوه های مخصوص به خودشون برای تولید پنلهای LEDـشون استفاده میکنن که بنا بر ادعای اونها شیوه کار آمد تر و بهتری برای ارائه کیفیت تصویر هست ولی نتیجه ای که تا به حال به دست اومده این هست که مدل XBR8 سونی که در ایران به عنوان مدل X450 به فروش میرسه پنل موفق تری نسبت به سایر LED ها بوده هر چند که این پنل هم نقاط ضعف زیادی داره.
در مقایسه کلی میان LCD ها و LED ها میشه گفت که LED پنلها مشکی عمیقتری نسبت به LCD ها تولید میکنن ولی در عوض زاویه دید ضعیفتر و عدم وجود درخشش معروف LCD ها و یکپارچه و یکدست نبودن نور پس زمینه در صفحه نمایش که این مسئله به خصوص در محیطهای تاریک یا زیر نور معمول اتاقها ملموس تر هست از نقاط ضعفی هستند که این تکنولوژی با خودش به ارمغان آورده!
البته کمپانیهای سازنده این پنلها ادعا میکنند که در آینده این مشکلات رو رفع خواهند کرد که صحت این مسئله رو فقط و فقط زمان ثابت میکنه. (ادامه متن کلیک کنید)
Neo PDP:
در طرف دیگه این ماجرا تکنولوژی نسبتا جوان پلاسما قرار داره که میشه اون رو معجزه علم الکترونیک به حساب آورد اساس کارکرد این تکنولوژی با اساس کارکرد در LCD ها به کلی متفاوت هست چون در این تکنولوژی از گازهای بی اثری که درون سلولهای شیشه ای پوشیده از فسفر حبس شدن برای تولید رنگ استفاده میشه نقاط ضعف این تکولوژی در مقایسه با LCD ها به مراتب کمتر هست از جمله اونها میشه به ایجاد رنگ مشکی واقعی اشاره کرد از اونجا که بر خلاف LCD ها پلاسما ها نور مورد نیاز پیکسلها رو خودشون تولید میکنن و از یک نور پس زمینه برای اینکار کمک نمیگیرن تولید رنگ مشکی در اونها خیلی ساده تر از LCD ها صورت میگیره.
از طرف دیگه سرعت پاسخگویی پیکسلها در پلاسماها بسیار سریعتر از سرعت پاسخگویی در LCD ها هست و زاویه دیدی که اونها ایجاد میکنند هم بسیار وسیع هست ولی در عوض مصرف انرژی در اونها بالاتر از LCD هاست و مقداری از این انرژی هم به صورت حرارت به هدر میره !
در گذشته برای پائین آوردن مصرف انرژی و حرارت در این پنلها سازنده ها مجبور بودن از شدت روشنایی این پنلها بکاهند که این مسئله باعث شده بود که این تصور در خریداران به وجود بیاد که این پنلها توانایی ارائه تصاویر براق و درخشان رو ندارن ولی امروزه سازنده های پلاسما و در راس اونها پاناسونیک با ارائه فرمول و ترکیب جدیدی از گاز و فسفر تونستن پنلهایی رو تولید کنن که مصرف برق در اونها نزدیک به نصف مصرف برق در پنلهای قدیمی تر هست و اصطلاحا به این پلاسماهای جدید Neo PDP میگن . به شکرانه این تکنولوژِی جدید سازنده ها تونستن ضمن صرفه جویی در مصرف برق مقدار زیادی از این انرژی رو در جهت ایجاد درخشندگی بیشتر در این پنلها هزینه کنن و در آینده هم قصد دارن با بالا بردن این راندمان درخشش بیشتری رو هم به این پنلها که گفته میشه ذاتا توانای ایجاد رنگهای فوق العاده براقی رو هم دارن اعطا کنن.
در کنار تمام این مطالب پلاسما پنلها به واسطه قابلیت ذاتی فسفر ها توانایی قابل قبولی هم در ایجاد رنگهای زنده و طبیعی دارن که این مسئله هم باعث شده تصاویر در این پنلها به واقعیت نزدیکتر باشن از طرفی به کمک تکنولوژیهای جدید که سازنده هایی مثل سامسونگ و پاناسونیک در پلاسماها به کار گرفتن و با توجه به توانایی ذاتی این پنلها در تغییر رنگ سریع پیکسلها این پنلها وضوح حرکتی عالی هم پیدا کردن که اونهارو برای علاقه مندان به مسابقات ورزشی و بازیهای ویدئویی جالب تر کرده و نرمی خاصی رو در نمایش حرکات به اونها بخشیده.
ولی در نهایت از اونجایی که برداشت هر شخص از زیبایی یک برداشت منحصر به فرد و مخصوص هست نمیشه این مطلب رو به کسی القاء کرد که فلان چیز به فلان دلیل بهتر از چیز دیگه ای هست من خودم به شخصه با وجود کمبود درخشش در نسل قبل پلاسما پنلها باز هم از وجود تصاویر نرم و روون در اونها لذت بیشتری از پنلهای براق LCD میبردم و به نظرم رنگهای طبیعی و نمایش روون حرکات جالب تر از فاکتور براقی در LCD ها میومد چیزی که شاید تنها نکته مثبت در این پنلها بود!
OLED
اگر ماده درونی دیودهای نوری (LED) از مواد آلی (Organic) تشکیل شوند، خاصیت فوق‌العاده‌ای پیدا خواهند کرد و OLED خطاب خواهند شد که تخفیفی برای Organic LED محسوب می‌شوند و برای کاربردهای گوناگون ایده‌ال خواهند بود. درباره نمایشگرهای LCD جدید گفته شد که نیاز به نوری سفیدرنگ دارند که توسط دیودهای نوری (LED) تامین می‌شوند. شدت و کیفیت نوری که دیودهای نوری تولید میکنند فراتر از توان لامپهای مرسوم CCFL است و به همین دلیل نمایشگرهای LCD که از تکنولوژی LED بهره می‌گیرند روشن‌تر هستند و رنگهای تولید شده طبیعی‌تر جلوه میکنند. دلیل این امر این است که دیودهای نوری دامنه نور مرئی، از ناحیه قرمز تا ناحیه بنفش را کامل‌تر پوشش می‌دهند، اما پوشش لامپهای CCFL چنانچه باید، مطلوب نیست.
از سوی دیگر، سلولهای حاوی کریستال مایع در نمایشگرهای LCD تنها کاری که میکنند، کنترل پرتو نوری عبوری است. ماده درونی سلول‌ها می‌تواند در وضعیت‌های مختلفی قرار گیرد و شدت نور عبوری را کم و زیاد کند. این فکر در ذهن برخی محققان جوانه زد که آیا می‌توان سلولهای کریستال مایع را به گونه‌ای حذف کرد و فرایندی را در پیش گرفت که دیود نوری موردنظر به اندازه لازم نور تولید کند؟ http://www.onlyoled.co.uk/wp-content/uploads/2009/08/SAMSUNG2.jpg
این رویداد از دو منظر مورد توجه قرار گرفت. اول اینکه، دیودهای نوری که به عنوان منبع تولید نور در نمایشگرهای LCD مورد استفاده قرار می‌گیرند، نور را با شدتی برابر تولید میکنند. هنگامی که میزان روشنایی (Brightness) نمایشگر را کم و زیاد می‌کنیم در واقع میزان نوری که تولید می‌شود را تنظیم کرده‌ایم. مشکل این است که شدت تابش نور از دیودهای نوری یکنواخت است، به این معنی که یا روشن است یا خاموش و حد میانه‌ای ندارد. از سوی دیگر، هر پیکسل کامل مجموعه‌ای است از سه پیکسل رنگی (آبی، قرمز و سبز) و برای تولید رنگ دلخواه لازم است که هر یک از پیکسلها نوری با شدت مختلف از خود عبور دهند. از این‌رو قدری از نور تولید شده گرفتار پیکسل رنگی می‌شود و اجازه عبور پیدا نخواهد کرد. به بیان دیگر مقداری از نوری که انرژی صرف تولید خود کرده بدون استفاده می‌ماند و به بیان محلی، انرژی تلف می‌شود.
تکنولوژی OLED می‌خواهد که سلولهای کریستالی (پیکسل‌های رنگی) از نمایشگرها حذف شوند، در عوض قول می‌دهد تا نور موردنظر را با همان شدتی که مورد نیاز است تولید کند. برای پیاده‌سازی این امر لازم است که دیودهای نوری در سه رنگ آبی، قرمز و سبز تولید و در محل پیکسل‌های رنگی سابق نصب شوند. در این سیستم نیازی به منبع تولید نور وجود ندارد، زیرا خود سلول‌ها (دیودها) به اندازه‌ای که لازم است نور تولید میکنند.
نکته دیگری که تکنولوژی OLED تضمین می‌کند، کاهش قیمت پانل نمایشگرها در صورت تولید انبوه است، زیرا سلولهای کریستال مایع حذف می‌شوند و مقادیر قابل توجهی از هزینه‌ها کاسته می‌شود.
البته از خاطر بردم بگویم که دیودهای OLED را می‌توان جایگزین دیودهای LED کنونی کرد، زیرا نوری بهتر با انرژی کمتر تولید میکنند.
● مزایا و معایب
اجازه بدهید اول عیب دیودهای OLED را بیان کنم. عمر کوتاه دیودهای OLED در قیاس با پانل‌های LCD و Plasma غیرقابل اغماض است. دیودهای OLEDبه طور متوسط ۱۶ هزار ساعت عمر میکنند، در حالی که عمر سلولهای LCD و Plasma بیش از ۶۰ هزار ساعت است. همچنین دیودهای OLED حساسیت بسیاری به رطوبت دارند.
مزایای این تکنولوژی بیش از معایب آن است، به این شکل که پانل‌هایی که از OLED بهره می‌برند بسیار نازک‌تر از پانل‌های LCD هستند. دیگر اینکه، دیودهای OLED را روی هر سطحی می‌توان نصب و تولید کرد. هم‌اکنون طرح‌هایی در دست است که پانل‌هایی شیشه‌ای (شفاف) با استفاده از دیودهای OLED تولید کنند. همچنین پانل‌های OLED قابل انعطاف و در مصرف انرژی بی‌نهایت صرفه‌جو هستند و به سهولت خم می‌شوند و نوری که با جریانی ضعیف منتشر میکنند حیرت‌آور است. از همه مهم‌تر اینکه، هزینه و زمان تولید دیودها و پانل‌های OLED ارزان‌تر از پانل‌های LCD است.
نکته بسیار مهم در پانل‌های OLD زمان پاسخگویی بی‌نظیر آن است. زمان پاسخگویی بهترین پانل‌های LCD حداقل ۲ ثانیه است. در حالی‌که زمان پاسخگویی پانل‌های معمولی OLED حداکثر یک‌دهم ثانیه است. آخر اینکه، جابجایی مرسوم رنگ‌ها در نمایشگرهای LCD در پانل‌های OLED مشاهده نمی‌شوند، زیرا نور از هیچ فیلتری عبور نمی‌کند و از تولید به مصرف است. http://www.edopter.com/images_user/ideas/200808/XrZ77P
● نکته پایانی
استفاده از نمایشگرهای OLED در صنعت تولید گوشی‌های هوشمند، دستگاه‌های PDA و GPS مدتی است که آغاز شده و در حال توسعه است. تلاش‌هایی در دست انجام است که عمر مفید دیودهای OLED را افزایش دهند. شنیده شده که عمر برخی از این دیودها تا ۱۹۰ هزار ساعت افزایش پیدا کرده، اما هزینه آن بسیار گزاف است. چنانچه مشکلات مربوط به تکنولوژی و هزینه رفع شود، سازندگان لپ‌تاپ به سرعت از نمایشگرهای OLED سود خواهند برد. پیش‌بینی می‌شود که بین ۲۰۰ تا ۶۰۰ گرم از وزن لپ‌تاپ‌ها کاسته شود. آخر اینکه شرکت‌های Samsung، Sony، LG و Philips و غیره نمونه‌های اولیه نمایشگرهای OLED را تولید کرده‌اند. پیش‌بینی شده است که تکنولوژی OLED از اواسط سال ۲۰۱۰ میلادی به صورت رسمی عرضه خواهد شد و تا سال ۲۰۱۴ میلادی بیش از ۴۰ درصد بازار نمایشگرها را تسخیر خواهد کرد.
LCD:
LCD یاکریستالهای مایع موادي هستند كه به طور فيزيكي داراي خاصيتهاي جامد و مايع هر دو هستند. يكي از خاصيتهاي جالب آنها توانايي آنها در تغيير موقعيت بسته به ولتاژ اعمالي به آنها است.
اکثر صفحه های LCD با لوله های فلورسنت موجود در آنها که در قسمت بالا، کنار و گاهی اوقات پشت LCD قرار دارند، روشنایی پیدا می کنند. یک صفحه ی سفید پخش کننده ی نور، اشعه های نور را به طور مساوی و یکنواخت هدایت و پراکنده می نماید تا تصویری یکدست ایجاد کند. به این اشعه ها نور زمینه گفته می شود.براي اينكه از يكنواختي صفحه تصوير اطمينان حاصل شود نور بوسيله يك سيستم منعكس كننده شدت يكساني پيدا مي كند اگر چه ممكن است در نگاه اول به نظر نرسد ولي عملكرد اين صفحات فوق العاده پيچيده است.
صفحه های نمایش LCD از لامپهای کوچک فلورسنت کاتدی سرد یا CCFL (مخففCold Cathode Fluorescent Lamp) برای نور زمینه استفاده می کنند.
LED:
صورت کلی مسئله این هست که LED های موجود در حقیقت همون LCD پنلهای معمولی هستند به زبان ساده فقط به جای لامپهای CCFL که به عنوان بک لایت یا نور پس زمینه از اونها در LCD ها استفاده میشد از چندین LED استفاده میشه که علاوه بر پائین آوردن مصرف انرژی در پنلها از اونجایی که کنترل شدت نور در LED ها به عنوان بک لایت راحت تر از مجموعه لامپهای CCFL و صفحه یکدست کننده نور هست میشه مشکی عمیق تری رو در پنلهایی که از این تکنولوژی به عنوان نور پس زمینه استفاده میکنن تولید کرد ولی هر تکنولوژی به موازات دستاوردهایی که داره یک سری نقاط ضعف هم داره که از اون جمله میشه به عدم یکپارچگی پخش نور در تمام سطح پنل به طور یکدست و زاویه دید ضعیفتر نسبت به LCD های معمولی اشاره کرد.
در حال حاضر هر کدوم از کمپانیهای سازنده LED که عمدتا سه کمپانی سونی , سامسونگ و ال جی هستند از تکونولوژی های منحصر به خودشون برای این پنلها استفاده میکنن که از جمله اونها میشه به تکنولوژی RGB LED سونی اشاره کرد که در سری X این کمپانی در سایزهای 46 و 55 اینچی مورد استفاده قرار گرفته و همونطور که از اسمش پیداس به جای یک LED تک رنگ که قاعدتا سفید هست در اونها از سه LED سبز , آبی و قرمز استفاده شده که باعث ایجاد غنای رنگ بیشتر در این پنلها میشه (مسئله ای که خود سونی ادعا میکنه) از طرف دیگه کمپانیهای دیگه ای مثل سامسونگ و ال جی هم هر کدوم از شیوه های مخصوص به خودشون برای تولید پنلهای LEDـشون استفاده میکنن که بنا بر ادعای اونها شیوه کار آمد تر و بهتری برای ارائه کیفیت تصویر هست ولی نتیجه ای که تا به حال به دست اومده این هست که مدل XBR8 سونی که در ایران به عنوان مدل X450 به فروش میرسه پنل موفق تری نسبت به سایر LED ها بوده هر چند که این پنل هم نقاط ضعف زیادی داره.
در مقایسه کلی میان LCD ها و LED ها میشه گفت که LED پنلها مشکی عمیقتری نسبت به LCD ها تولید میکنن ولی در عوض زاویه دید ضعیفتر و عدم وجود درخشش معروف LCD ها و یکپارچه و یکدست نبودن نور پس زمینه در صفحه نمایش که این مسئله به خصوص در محیطهای تاریک یا زیر نور معمول اتاقها ملموس تر هست از نقاط ضعفی هستند که این تکنولوژی با خودش به ارمغان آورده!
البته کمپانیهای سازنده این پنلها ادعا میکنند که در آینده این مشکلات رو رفع خواهند کرد که صحت این مسئله رو فقط و فقط زمان ثابت میکنه. (ادامه متن کلیک کنید)
Neo PDP:
در طرف دیگه این ماجرا تکنولوژی نسبتا جوان پلاسما قرار داره که میشه اون رو معجزه علم الکترونیک به حساب آورد اساس کارکرد این تکنولوژی با اساس کارکرد در LCD ها به کلی متفاوت هست چون در این تکنولوژی از گازهای بی اثری که درون سلولهای شیشه ای پوشیده از فسفر حبس شدن برای تولید رنگ استفاده میشه نقاط ضعف این تکولوژی در مقایسه با LCD ها به مراتب کمتر هست از جمله اونها میشه به ایجاد رنگ مشکی واقعی اشاره کرد از اونجا که بر خلاف LCD ها پلاسما ها نور مورد نیاز پیکسلها رو خودشون تولید میکنن و از یک نور پس زمینه برای اینکار کمک نمیگیرن تولید رنگ مشکی در اونها خیلی ساده تر از LCD ها صورت میگیره.
از طرف دیگه سرعت پاسخگویی پیکسلها در پلاسماها بسیار سریعتر از سرعت پاسخگویی در LCD ها هست و زاویه دیدی که اونها ایجاد میکنند هم بسیار وسیع هست ولی در عوض مصرف انرژی در اونها بالاتر از LCD هاست و مقداری از این انرژی هم به صورت حرارت به هدر میره !
در گذشته برای پائین آوردن مصرف انرژی و حرارت در این پنلها سازنده ها مجبور بودن از شدت روشنایی این پنلها بکاهند که این مسئله باعث شده بود که این تصور در خریداران به وجود بیاد که این پنلها توانایی ارائه تصاویر براق و درخشان رو ندارن ولی امروزه سازنده های پلاسما و در راس اونها پاناسونیک با ارائه فرمول و ترکیب جدیدی از گاز و فسفر تونستن پنلهایی رو تولید کنن که مصرف برق در اونها نزدیک به نصف مصرف برق در پنلهای قدیمی تر هست و اصطلاحا به این پلاسماهای جدید Neo PDP میگن . به شکرانه این تکنولوژِی جدید سازنده ها تونستن ضمن صرفه جویی در مصرف برق مقدار زیادی از این انرژی رو در جهت ایجاد درخشندگی بیشتر در این پنلها هزینه کنن و در آینده هم قصد دارن با بالا بردن این راندمان درخشش بیشتری رو هم به این پنلها که گفته میشه ذاتا توانای ایجاد رنگهای فوق العاده براقی رو هم دارن اعطا کنن.
در کنار تمام این مطالب پلاسما پنلها به واسطه قابلیت ذاتی فسفر ها توانایی قابل قبولی هم در ایجاد رنگهای زنده و طبیعی دارن که این مسئله هم باعث شده تصاویر در این پنلها به واقعیت نزدیکتر باشن از طرفی به کمک تکنولوژیهای جدید که سازنده هایی مثل سامسونگ و پاناسونیک در پلاسماها به کار گرفتن و با توجه به توانایی ذاتی این پنلها در تغییر رنگ سریع پیکسلها این پنلها وضوح حرکتی عالی هم پیدا کردن که اونهارو برای علاقه مندان به مسابقات ورزشی و بازیهای ویدئویی جالب تر کرده و نرمی خاصی رو در نمایش حرکات به اونها بخشیده.
ولی در نهایت از اونجایی که برداشت هر شخص از زیبایی یک برداشت منحصر به فرد و مخصوص هست نمیشه این مطلب رو به کسی القاء کرد که فلان چیز به فلان دلیل بهتر از چیز دیگه ای هست من خودم به شخصه با وجود کمبود درخشش در نسل قبل پلاسما پنلها باز هم از وجود تصاویر نرم و روون در اونها لذت بیشتری از پنلهای براق LCD میبردم و به نظرم رنگهای طبیعی و نمایش روون حرکات جالب تر از فاکتور براقی در LCD ها میومد چیزی که شاید تنها نکته مثبت در این پنلها بود!
OLED
اگر ماده درونی دیودهای نوری (LED) از مواد آلی (Organic) تشکیل شوند، خاصیت فوق‌العاده‌ای پیدا خواهند کرد و OLED خطاب خواهند شد که تخفیفی برای Organic LED محسوب می‌شوند و برای کاربردهای گوناگون ایده‌ال خواهند بود. درباره نمایشگرهای LCD جدید گفته شد که نیاز به نوری سفیدرنگ دارند که توسط دیودهای نوری (LED) تامین می‌شوند. شدت و کیفیت نوری که دیودهای نوری تولید میکنند فراتر از توان لامپهای مرسوم CCFL است و به همین دلیل نمایشگرهای LCD که از تکنولوژی LED بهره می‌گیرند روشن‌تر هستند و رنگهای تولید شده طبیعی‌تر جلوه میکنند. دلیل این امر این است که دیودهای نوری دامنه نور مرئی، از ناحیه قرمز تا ناحیه بنفش را کامل‌تر پوشش می‌دهند، اما پوشش لامپهای CCFL چنانچه باید، مطلوب نیست.
از سوی دیگر، سلولهای حاوی کریستال مایع در نمایشگرهای LCD تنها کاری که میکنند، کنترل پرتو نوری عبوری است. ماده درونی سلول‌ها می‌تواند در وضعیت‌های مختلفی قرار گیرد و شدت نور عبوری را کم و زیاد کند. این فکر در ذهن برخی محققان جوانه زد که آیا می‌توان سلولهای کریستال مایع را به گونه‌ای حذف کرد و فرایندی را در پیش گرفت که دیود نوری موردنظر به اندازه لازم نور تولید کند؟ http://www.onlyoled.co.uk/wp-content/uploads/2009/08/SAMSUNG2.jpg
این رویداد از دو منظر مورد توجه قرار گرفت. اول اینکه، دیودهای نوری که به عنوان منبع تولید نور در نمایشگرهای LCD مورد استفاده قرار می‌گیرند، نور را با شدتی برابر تولید میکنند. هنگامی که میزان روشنایی (Brightness) نمایشگر را کم و زیاد می‌کنیم در واقع میزان نوری که تولید می‌شود را تنظیم کرده‌ایم. مشکل این است که شدت تابش نور از دیودهای نوری یکنواخت است، به این معنی که یا روشن است یا خاموش و حد میانه‌ای ندارد. از سوی دیگر، هر پیکسل کامل مجموعه‌ای است از سه پیکسل رنگی (آبی، قرمز و سبز) و برای تولید رنگ دلخواه لازم است که هر یک از پیکسلها نوری با شدت مختلف از خود عبور دهند. از این‌رو قدری از نور تولید شده گرفتار پیکسل رنگی می‌شود و اجازه عبور پیدا نخواهد کرد. به بیان دیگر مقداری از نوری که انرژی صرف تولید خود کرده بدون استفاده می‌ماند و به بیان محلی، انرژی تلف می‌شود.
تکنولوژی OLED می‌خواهد که سلولهای کریستالی (پیکسل‌های رنگی) از نمایشگرها حذف شوند، در عوض قول می‌دهد تا نور موردنظر را با همان شدتی که مورد نیاز است تولید کند. برای پیاده‌سازی این امر لازم است که دیودهای نوری در سه رنگ آبی، قرمز و سبز تولید و در محل پیکسل‌های رنگی سابق نصب شوند. در این سیستم نیازی به منبع تولید نور وجود ندارد، زیرا خود سلول‌ها (دیودها) به اندازه‌ای که لازم است نور تولید میکنند.
نکته دیگری که تکنولوژی OLED تضمین می‌کند، کاهش قیمت پانل نمایشگرها در صورت تولید انبوه است، زیرا سلولهای کریستال مایع حذف می‌شوند و مقادیر قابل توجهی از هزینه‌ها کاسته می‌شود.
البته از خاطر بردم بگویم که دیودهای OLED را می‌توان جایگزین دیودهای LED کنونی کرد، زیرا نوری بهتر با انرژی کمتر تولید میکنند.
● مزایا و معایب
اجازه بدهید اول عیب دیودهای OLED را بیان کنم. عمر کوتاه دیودهای OLED در قیاس با پانل‌های LCD و Plasma غیرقابل اغماض است. دیودهای OLEDبه طور متوسط ۱۶ هزار ساعت عمر میکنند، در حالی که عمر سلولهای LCD و Plasma بیش از ۶۰ هزار ساعت است. همچنین دیودهای OLED حساسیت بسیاری به رطوبت دارند.
مزایای این تکنولوژی بیش از معایب آن است، به این شکل که پانل‌هایی که از OLED بهره می‌برند بسیار نازک‌تر از پانل‌های LCD هستند. دیگر اینکه، دیودهای OLED را روی هر سطحی می‌توان نصب و تولید کرد. هم‌اکنون طرح‌هایی در دست است که پانل‌هایی شیشه‌ای (شفاف) با استفاده از دیودهای OLED تولید کنند. همچنین پانل‌های OLED قابل انعطاف و در مصرف انرژی بی‌نهایت صرفه‌جو هستند و به سهولت خم می‌شوند و نوری که با جریانی ضعیف منتشر میکنند حیرت‌آور است. از همه مهم‌تر اینکه، هزینه و زمان تولید دیودها و پانل‌های OLED ارزان‌تر از پانل‌های LCD است.
نکته بسیار مهم در پانل‌های OLD زمان پاسخگویی بی‌نظیر آن است. زمان پاسخگویی بهترین پانل‌های LCD حداقل ۲ ثانیه است. در حالی‌که زمان پاسخگویی پانل‌های معمولی OLED حداکثر یک‌دهم ثانیه است. آخر اینکه، جابجایی مرسوم رنگ‌ها در نمایشگرهای LCD در پانل‌های OLED مشاهده نمی‌شوند، زیرا نور از هیچ فیلتری عبور نمی‌کند و از تولید به مصرف است. http://www.edopter.com/images_user/ideas/200808/XrZ77P
● نکته پایانی
استفاده از نمایشگرهای OLED در صنعت تولید گوشی‌های هوشمند، دستگاه‌های PDA و GPS مدتی است که آغاز شده و در حال توسعه است. تلاش‌هایی در دست انجام است که عمر مفید دیودهای OLED را افزایش دهند. شنیده شده که عمر برخی از این دیودها تا ۱۹۰ هزار ساعت افزایش پیدا کرده، اما هزینه آن بسیار گزاف است. چنانچه مشکلات مربوط به تکنولوژی و هزینه رفع شود، سازندگان لپ‌تاپ به سرعت از نمایشگرهای OLED سود خواهند برد. پیش‌بینی می‌شود که بین ۲۰۰ تا ۶۰۰ گرم از وزن لپ‌تاپ‌ها کاسته شود. آخر اینکه شرکت‌های Samsung، Sony، LG و Philips و غیره نمونه‌های اولیه نمایشگرهای OLED را تولید کرده‌اند. پیش‌بینی شده است که تکنولوژی OLED از اواسط سال ۲۰۱۰ میلادی به صورت رسمی عرضه خواهد شد و تا سال ۲۰۱۴ میلادی بیش از ۴۰ درصد بازار نمایشگرها را تسخیر خواهد کرد.