AvAstiN
14th March 2010, 08:53 PM
دود! با شنيدن اين کلمه ياد چه موضوعي مي‌افتيد؟ چه حسي به‌تان دست مي‌دهد؟ قرن‌ها پيش، گذشتگان و اجدادمان گمان مي‌کردند دود، پاسپورت غيرقانوني ارواح براي ورود به دنياي زنده‌هاست. مي‌پرسيد اين چه ربطي دارد به بحث عطر و اودکلن؟ عجله نکنيد! تاريخچه عطر را بخوانيد و ببينيد اوضاع از چه قرار است.
بوي روح مي‌آيدبعضي ملت‌ها اجساد پادشاهان خود را با تنه‌ي درختاني مي‌سوزاندند که دود آنها بوي بسيار مطبوعي داشت و اين‌گونه گمان مي‌کردند که براي پيوستن روح پادشاه به ديگر ارواح، مراسم تشريفاتي خوبي برگزار کرده‌اند. آنها بر اين عقيده بودند که دود بر روح مي‌نشيند و عطر خوش آن، بوي ناخوشايند مرگ را از جسد مي‌گيرد.
مصري‌ها براي موميايي کردن مردگان خود، از عطرهاي گياهي مثل حنا و دارچين استفاده مي‌کردند و اين ترکيبات را رايحه‌ي خداوندگي مي‌ناميدند. کمي بعد، زنان خانه‌دار وقتي غذا مي‌پختند، فهميدند که بوي برخي چوب‌ها، عطر و طعم خوبي به غذا مي‌بخشد. 4 هزار سال پيش، مصري‌ها براي اولين بار، روغن‌هاي خوش‌بويي ساختند که افراد مقدس قبل از دعا آنها را به تن خود مي‌ماليدند. به اين روغن‌هاي خوشبو لقب perfumum دادند که همان perfume امروزي به معني عطر است و از دو واژه per به معني درون و Fume به معني دود تشکيل شده است.
مصري‌ها اين رايحه‌هاي خوشبو را به دو روش تهيه مي‌کردند. در روش اول، مقداري چوب، ميوه و گل را روي سطحي گرم قرار مي‌دادند تا بوي آنها در فضا پخش شود و در روش دوم، در روغن‌هاي گياهي يا چربي‌هاي حيواني مقداري گل مي‌ريختند و سپس آن را تصفيه مي‌کردند تا روغن بوي خوبي به خود بگيرد. از جمله پرطرفدارترين عطرهاي آن دوره، بوي نيلوفر آبي و زنبق بود. اما عطرهاي خوشبو، و البته در بعضي مواقع بدبو، از کجا مي‌آيند؟
عطر اينجا، آنجا، همه‌جا
اولين عطر ساخته‌ي دست مصري‌ها «kyphi» نام داشت که مخلوطي از عسل، شراب انگور، گل طاووس، زعفران و شيره‌ي درخت عرعر بود.
يوناني‌ها پاهاي خود را درون مايعات خوشبو مي‌شستند و پس از خوردن ناهار و شام، آن را به تن مي‌ماليدند.
در رم، عطر تبديل به ماده‌اي همگاني شد که فقير و غني از آن استفاده مي‌کردند. رمي‌ها بودند که اولين بار «sapo» يا همان صابون امروزي را با چربي بز و خاکستر ساختند، آن را معطر کردند و بدن خود را در حمام با آن شستشو دادند. رم پايتخت عطر خوانده مي‌شود؛ چون در آن حيوانات اهلي، پرده‌ها، سقف خانه‌ها و حتي اشياي خانه‌ها آغشته به عطر بود. در قرون وسطي، جنگ در غرب، همه چيز را در هم پيچاند و عطر از خاطر مردم پاک شد. در عوض، اعراب در اين زمينه پيشرفت کردند و براي نگهداري عطر، ظروف گلي مخصوصي ساختند و به اين ترتيب، راه به سوي ساخت عطرهاي مدرن گشوده شد. ابوعلي سينا، حکيم ايراني، براي اولين بار روش تقطير را کشف کرد و گلاب گرفت. در دوران رنسانس در قرن 18 ميلادي، کاترين دومديسينر، اولين کارخانه‌ي عطرسازي را داير کرد. در قرن 17، لويي چهارم که هر 4 سال يک بار حمام مي‌کرد، براي دور کردن بوهاي ناخوشايند از خود عطر مي‌زد! در قرن 18، بهداشت معني پيدا کرد و طبيعتا نحوه‌ي استفاده از عطر هم تغيير يافت. انقلاب فرانسه بار ديگر صنعت عطرسازي را که به کمک ناپلئون شکوفا شده بود، زير پا له کرد. در قرن 19 صنعت عطرسازي مدرن راه‌اندازي شد و علم شيمي وارد ميدان شد و در نهايت، در قرن 20 ميلادي، عطر به عنوان فرآورده‌اي عمومي وارد بازار شد و همه را شيفته خود کرد.. فرق عطر و ادکلن
عطر، ادکلن، ادتوالت و اودپرفيوم باهم تفاوت دارند و تفاوتشان هم فقط در يک چيزاست: درصد ترکيبات معطر. بر حسب ميزان اين ترکيبات، عطريات به 4 دسته تقسيم مي‌شوند:
Perfume: حاوي 20 درصد ترکيبات معطر
Eau de perfume: حاوي 10 درصد ترکيبات معطر
Eau de toilette: حاوي 5 درصد ترکيبات معطر
Eau de cologune: حاوي 2 درصد ترکيبات معطر
عطريات با توجه به نوع رايحه، در بازار، اين گونه طبقه‌بندي شده‌اند، بهتر است قبل از اينکه راهي خريد عطر بشويد اين واژه‌ها را بدانيد :
Freshly Green رايحه‌ي سرد و با طراوت (بوي علف و برگ تازه) Oriental رايحه‌ي گرم شرقي (بوي کاج، بلوط، وانيل)
Spicy رايحه‌ي گرم و تند (بوي ادويه‌جات) Fouger رايحه‌ي تند و ادويه‌‌اي شيميايي
Sweet رايحه‌ي شيرين Light رايحه‌ي ملايم و سبک
Floral رايحه‌ي ملايم و طبيعي گل‌ها Fruity رايحه‌ي ميوه
Fungal رايحه‌ي قارچ Woody رايحه‌ي جنگل
Earth-Moosy رايحه‌ي خاک، بوي جنگل Citrus رايحه‌ي مرکبات
Tabacco رايحه‌ي تنباکو Leather رايحه‌ي چرم، جير، فيبر چوب
Chypre رايحه‌ي برگامرت، نعناع هندي و لادن
منبع (http://www.salamatiran.com/NSite/FullStory/?Id=3981&type=5)
بوي روح مي‌آيدبعضي ملت‌ها اجساد پادشاهان خود را با تنه‌ي درختاني مي‌سوزاندند که دود آنها بوي بسيار مطبوعي داشت و اين‌گونه گمان مي‌کردند که براي پيوستن روح پادشاه به ديگر ارواح، مراسم تشريفاتي خوبي برگزار کرده‌اند. آنها بر اين عقيده بودند که دود بر روح مي‌نشيند و عطر خوش آن، بوي ناخوشايند مرگ را از جسد مي‌گيرد.
مصري‌ها براي موميايي کردن مردگان خود، از عطرهاي گياهي مثل حنا و دارچين استفاده مي‌کردند و اين ترکيبات را رايحه‌ي خداوندگي مي‌ناميدند. کمي بعد، زنان خانه‌دار وقتي غذا مي‌پختند، فهميدند که بوي برخي چوب‌ها، عطر و طعم خوبي به غذا مي‌بخشد. 4 هزار سال پيش، مصري‌ها براي اولين بار، روغن‌هاي خوش‌بويي ساختند که افراد مقدس قبل از دعا آنها را به تن خود مي‌ماليدند. به اين روغن‌هاي خوشبو لقب perfumum دادند که همان perfume امروزي به معني عطر است و از دو واژه per به معني درون و Fume به معني دود تشکيل شده است.
مصري‌ها اين رايحه‌هاي خوشبو را به دو روش تهيه مي‌کردند. در روش اول، مقداري چوب، ميوه و گل را روي سطحي گرم قرار مي‌دادند تا بوي آنها در فضا پخش شود و در روش دوم، در روغن‌هاي گياهي يا چربي‌هاي حيواني مقداري گل مي‌ريختند و سپس آن را تصفيه مي‌کردند تا روغن بوي خوبي به خود بگيرد. از جمله پرطرفدارترين عطرهاي آن دوره، بوي نيلوفر آبي و زنبق بود. اما عطرهاي خوشبو، و البته در بعضي مواقع بدبو، از کجا مي‌آيند؟
عطر اينجا، آنجا، همه‌جا
اولين عطر ساخته‌ي دست مصري‌ها «kyphi» نام داشت که مخلوطي از عسل، شراب انگور، گل طاووس، زعفران و شيره‌ي درخت عرعر بود.
يوناني‌ها پاهاي خود را درون مايعات خوشبو مي‌شستند و پس از خوردن ناهار و شام، آن را به تن مي‌ماليدند.
در رم، عطر تبديل به ماده‌اي همگاني شد که فقير و غني از آن استفاده مي‌کردند. رمي‌ها بودند که اولين بار «sapo» يا همان صابون امروزي را با چربي بز و خاکستر ساختند، آن را معطر کردند و بدن خود را در حمام با آن شستشو دادند. رم پايتخت عطر خوانده مي‌شود؛ چون در آن حيوانات اهلي، پرده‌ها، سقف خانه‌ها و حتي اشياي خانه‌ها آغشته به عطر بود. در قرون وسطي، جنگ در غرب، همه چيز را در هم پيچاند و عطر از خاطر مردم پاک شد. در عوض، اعراب در اين زمينه پيشرفت کردند و براي نگهداري عطر، ظروف گلي مخصوصي ساختند و به اين ترتيب، راه به سوي ساخت عطرهاي مدرن گشوده شد. ابوعلي سينا، حکيم ايراني، براي اولين بار روش تقطير را کشف کرد و گلاب گرفت. در دوران رنسانس در قرن 18 ميلادي، کاترين دومديسينر، اولين کارخانه‌ي عطرسازي را داير کرد. در قرن 17، لويي چهارم که هر 4 سال يک بار حمام مي‌کرد، براي دور کردن بوهاي ناخوشايند از خود عطر مي‌زد! در قرن 18، بهداشت معني پيدا کرد و طبيعتا نحوه‌ي استفاده از عطر هم تغيير يافت. انقلاب فرانسه بار ديگر صنعت عطرسازي را که به کمک ناپلئون شکوفا شده بود، زير پا له کرد. در قرن 19 صنعت عطرسازي مدرن راه‌اندازي شد و علم شيمي وارد ميدان شد و در نهايت، در قرن 20 ميلادي، عطر به عنوان فرآورده‌اي عمومي وارد بازار شد و همه را شيفته خود کرد.. فرق عطر و ادکلن
عطر، ادکلن، ادتوالت و اودپرفيوم باهم تفاوت دارند و تفاوتشان هم فقط در يک چيزاست: درصد ترکيبات معطر. بر حسب ميزان اين ترکيبات، عطريات به 4 دسته تقسيم مي‌شوند:
Perfume: حاوي 20 درصد ترکيبات معطر
Eau de perfume: حاوي 10 درصد ترکيبات معطر
Eau de toilette: حاوي 5 درصد ترکيبات معطر
Eau de cologune: حاوي 2 درصد ترکيبات معطر
عطريات با توجه به نوع رايحه، در بازار، اين گونه طبقه‌بندي شده‌اند، بهتر است قبل از اينکه راهي خريد عطر بشويد اين واژه‌ها را بدانيد :
Freshly Green رايحه‌ي سرد و با طراوت (بوي علف و برگ تازه) Oriental رايحه‌ي گرم شرقي (بوي کاج، بلوط، وانيل)
Spicy رايحه‌ي گرم و تند (بوي ادويه‌جات) Fouger رايحه‌ي تند و ادويه‌‌اي شيميايي
Sweet رايحه‌ي شيرين Light رايحه‌ي ملايم و سبک
Floral رايحه‌ي ملايم و طبيعي گل‌ها Fruity رايحه‌ي ميوه
Fungal رايحه‌ي قارچ Woody رايحه‌ي جنگل
Earth-Moosy رايحه‌ي خاک، بوي جنگل Citrus رايحه‌ي مرکبات
Tabacco رايحه‌ي تنباکو Leather رايحه‌ي چرم، جير، فيبر چوب
Chypre رايحه‌ي برگامرت، نعناع هندي و لادن
منبع (http://www.salamatiran.com/NSite/FullStory/?Id=3981&type=5)