diamonds55
28th October 2008, 11:51 PM
مدل مرجع OSI روند تبادل اطلاعات در شبکه را به صورت هفت لایه یا مرحله مجزا نمایش می دهد.
این ساختار فرضی، درک مفاهیم مربوط به این روند را ساده تر می کند.
در بالای این مدل، برنامه ای وجود دارد که نیاز به دستیابی به یکی از منابع شبکه را دارد و در پایین این مدل رسانه شبکه وجود دارد. همچنان که اطلاعات از بالا به پایین از بین لایه های شبکه عبور می کنند، پروتکل های مختلفی که در آن لایه ها وجود دارند، اطلاعات را بسته بندی و آماده انتقال روی شبکه می کنند. وقتی اطلاعات به مقصد خود می رسند، در سیستم گیرنده از این لایه ها بالا می روند و همان پروتکل های موجود در لایه های مختلف، هر یک عمل عکس آنچه قبلا روی اطلاعات انجام داده بودند را اعمال می کنند.
در سال 1983 سازمان بین المللی استانداردها و آنچه که امروزه بخش استانداردسازی ارتباطات اتحادیه بین المللی مخابرات است، مدلی بنام مدل مرجع برای ارتباطات داخلی سیستم های باز ، منتشر کرد. در این مدل توابع و عملیات مربوط به شبکه های کامپیوتری، به هفت بخش یا لایه تقسیم شده است. هدف اصلی از معرفی این ساختار هفت لایه ایجاد یک پشته پروتکل جدید بود، اما هرگز بصورت تجاری و در عمل تحقق نیافت و فقط بعنوان ابزار کمکی و آموزشی برای پروتکل های موجود در شبکه مورد استفاده قرار می گیرد.
اغلب پروتکل هایی که امروزه استفاده می شوند قدیمی تر از مدل OSI هستند و به همین دلیل دقیقا مطابق ساختار هفت لایه ای آن نیستند و در بسیاری از آنها پروتکل های منفرد، کار دو یا چند لایه OSI را به تنهایی انجام می دهند. اما در عین حال این مدل وسیله مناسبی برای مطالعه روند کار شبکه می باشد و به همین دلیل تصمیم گرفتم این مدل را هم براتون شرح بدم.
این هفت لایه به ترتیب از بالا به پایین عبارتند از:
1. Application
2. Presentation
3. Session
4. Transport
5. Network
6. Data-Link
7. Physical
که به تدریج هر کدام را براتون کاملا توضیح میدم تا متوجه شوید چه اتفاقاتی در حین تبادل اطلاعات درون یک شبکه می افتد...
این ساختار فرضی، درک مفاهیم مربوط به این روند را ساده تر می کند.
در بالای این مدل، برنامه ای وجود دارد که نیاز به دستیابی به یکی از منابع شبکه را دارد و در پایین این مدل رسانه شبکه وجود دارد. همچنان که اطلاعات از بالا به پایین از بین لایه های شبکه عبور می کنند، پروتکل های مختلفی که در آن لایه ها وجود دارند، اطلاعات را بسته بندی و آماده انتقال روی شبکه می کنند. وقتی اطلاعات به مقصد خود می رسند، در سیستم گیرنده از این لایه ها بالا می روند و همان پروتکل های موجود در لایه های مختلف، هر یک عمل عکس آنچه قبلا روی اطلاعات انجام داده بودند را اعمال می کنند.
در سال 1983 سازمان بین المللی استانداردها و آنچه که امروزه بخش استانداردسازی ارتباطات اتحادیه بین المللی مخابرات است، مدلی بنام مدل مرجع برای ارتباطات داخلی سیستم های باز ، منتشر کرد. در این مدل توابع و عملیات مربوط به شبکه های کامپیوتری، به هفت بخش یا لایه تقسیم شده است. هدف اصلی از معرفی این ساختار هفت لایه ایجاد یک پشته پروتکل جدید بود، اما هرگز بصورت تجاری و در عمل تحقق نیافت و فقط بعنوان ابزار کمکی و آموزشی برای پروتکل های موجود در شبکه مورد استفاده قرار می گیرد.
اغلب پروتکل هایی که امروزه استفاده می شوند قدیمی تر از مدل OSI هستند و به همین دلیل دقیقا مطابق ساختار هفت لایه ای آن نیستند و در بسیاری از آنها پروتکل های منفرد، کار دو یا چند لایه OSI را به تنهایی انجام می دهند. اما در عین حال این مدل وسیله مناسبی برای مطالعه روند کار شبکه می باشد و به همین دلیل تصمیم گرفتم این مدل را هم براتون شرح بدم.
این هفت لایه به ترتیب از بالا به پایین عبارتند از:
1. Application
2. Presentation
3. Session
4. Transport
5. Network
6. Data-Link
7. Physical
که به تدریج هر کدام را براتون کاملا توضیح میدم تا متوجه شوید چه اتفاقاتی در حین تبادل اطلاعات درون یک شبکه می افتد...