moji5
9th March 2010, 09:22 PM
"ابوطالب امام" چه زود از اين دنيا گذشت
تهران- "امام عکاسان" نامي بود که شايد براي اولين بار وقتي از زبان او درباره خودش شنيدم، مرا تکان داد. ما امروز مردي که با نگاه پر از مهرش روي ويلچر عکاسي مي کرد، را از دست داديم.
http://www.irna.ir/NewsMedia/Photo/Smal_Pic/2010%5C3%5C9%5Cimg634037667020312500.jpg (http://www.irna.ir/NewsMedia/Photo/Larg_Pic/2010%5C3%5C9%5Cimg634037667020312500.jpg)
به گزارش روز سه شنبه ايرنا، ابوطالب امام در معرفي خودش نوشته بود: «متولد تهران هستم؛ اگر چه خود را عکاس نمي دانم ولي دلمشغول عکاسي ام. روح پدر شاد باد که اولين معلم عکاسي ام بود و بعد از هر عکسي که او مي گرفت بلافاصله جاي او مي ايستادم و عکس مي گرفتم. شايد! اولين عکس هاي مقايسه اي را همان موقع گرفته باشم!»
افتخاري همسر ابوطالب يکماه قبل در مورد وضعيت جسمي ابوطالب گفته بود: او از سال قبل بي‌حرکت است و از فروردين نيز به مرور بيماريش گسترش يافته و هيچ بهبودي در وضعيت او ديده نمي‌شد.
اما بالاخره ابوطالب عکاس دوران دفاع مقدس که از يکسال قبل به دليل بيماري "ام اس"قادر به حرکت نبود روز دوشنبه به بيمارستان شرکت نفت منتقل شد و امروز سه شنبه 18 اسفند دوربينش را بر زمين گذاشت تا با چشم دل دنيايي ديگر را به تصوير بکشد.
کوروش سيد ابوطالب امام که به "ابوطالب امام" شهرت داشت، يکي از عکاسان ايراني بود که به دليل گرفتن عکسهاي دوران دفاع مقدس و جنگ مشهور بود. وي چند سالي بود به دليل بيماري از ويلچر استفاده مي‌کرد و همچون حسين پرتوي کسي از او يادي نمي‌کرد. او حتي روي ويلچير هم عکاسي مي‌کرد و در اغلب مجامع عکاسي و گشايش نمايشگاههاي عکس حاضر بود.
تهران از سالهاي 60 تا 67 ، جنگ، موشک باران، اعزام نيرو به جبهه‌ها و...از جمله موضوعاتي هستند که ابوطالب به عکاسي از آنها پرداخت. همچنين پروژه عکسهاي «تهران ديروز و امروز» که نگاهي تطبيقي از تهران در زمان جنگ تا تهران امروز است، کار اين استاد بزرگ عکاسي است.
وي در مورد عکاسي از جنگ گفته بود: موقع گرفتن هر يک از عکسها اين حس را داشتم که روزى جنگ تمام مى شود و همه چيز به حالت عادى بر مى‌گردد. در آن زمان، تنها عکسهاى به جا مانده از اين دوران مى توانند خاطرات را زنده نگه دارند.
ابوطالب امام نمايشگاههاي بسياري را پيش از بيماري‌اش برپا کرده بود و همچنان به کار عکاسي مي‌پرداخت. از او دو کتاب با عنوان «رويشي در سپيده يک» و «رويشي در سپيده دو» منتشر شده است که درباره روند بازسازي مناطق جنگي و مقايسه اين مناطق پيش از جنگ و بعد از جنگ است.
"امام عکاسان" نامي بود که شايد براي اولين بار وقتي از زبان او شنيدم، مرا تکان داد. او مردي بود که با نگاه پر از مهرش روي ويلچر عکاسي مي کرد. ابوطالب امام نگذاشت که بيماري بين او و هنرش فاصله بياندازد و مرتب عکاسي مي کرد؛ حتي از کساني که به عيادت او مي‌رفتند. اي کاش ،عکس مرا هم گرفته بود.
رنگينک شايد قصه دل انگيزي از زندگي کورش باشد. او براي يادبود دوست ديرينه اش بهروز مرادي هر ساله به دوستانش رنگينک مي داد؛ رنگينکي که از امروز ما را به ياد بهروز مرادي و ابوطالب امام مي اندازد؛ رنگي که به يک رنگي تبديل شد.
از: سيد محسن سجادي، عکاس ايرنا
تهران- "امام عکاسان" نامي بود که شايد براي اولين بار وقتي از زبان او درباره خودش شنيدم، مرا تکان داد. ما امروز مردي که با نگاه پر از مهرش روي ويلچر عکاسي مي کرد، را از دست داديم.
http://www.irna.ir/NewsMedia/Photo/Smal_Pic/2010%5C3%5C9%5Cimg634037667020312500.jpg (http://www.irna.ir/NewsMedia/Photo/Larg_Pic/2010%5C3%5C9%5Cimg634037667020312500.jpg)
به گزارش روز سه شنبه ايرنا، ابوطالب امام در معرفي خودش نوشته بود: «متولد تهران هستم؛ اگر چه خود را عکاس نمي دانم ولي دلمشغول عکاسي ام. روح پدر شاد باد که اولين معلم عکاسي ام بود و بعد از هر عکسي که او مي گرفت بلافاصله جاي او مي ايستادم و عکس مي گرفتم. شايد! اولين عکس هاي مقايسه اي را همان موقع گرفته باشم!»
افتخاري همسر ابوطالب يکماه قبل در مورد وضعيت جسمي ابوطالب گفته بود: او از سال قبل بي‌حرکت است و از فروردين نيز به مرور بيماريش گسترش يافته و هيچ بهبودي در وضعيت او ديده نمي‌شد.
اما بالاخره ابوطالب عکاس دوران دفاع مقدس که از يکسال قبل به دليل بيماري "ام اس"قادر به حرکت نبود روز دوشنبه به بيمارستان شرکت نفت منتقل شد و امروز سه شنبه 18 اسفند دوربينش را بر زمين گذاشت تا با چشم دل دنيايي ديگر را به تصوير بکشد.
کوروش سيد ابوطالب امام که به "ابوطالب امام" شهرت داشت، يکي از عکاسان ايراني بود که به دليل گرفتن عکسهاي دوران دفاع مقدس و جنگ مشهور بود. وي چند سالي بود به دليل بيماري از ويلچر استفاده مي‌کرد و همچون حسين پرتوي کسي از او يادي نمي‌کرد. او حتي روي ويلچير هم عکاسي مي‌کرد و در اغلب مجامع عکاسي و گشايش نمايشگاههاي عکس حاضر بود.
تهران از سالهاي 60 تا 67 ، جنگ، موشک باران، اعزام نيرو به جبهه‌ها و...از جمله موضوعاتي هستند که ابوطالب به عکاسي از آنها پرداخت. همچنين پروژه عکسهاي «تهران ديروز و امروز» که نگاهي تطبيقي از تهران در زمان جنگ تا تهران امروز است، کار اين استاد بزرگ عکاسي است.
وي در مورد عکاسي از جنگ گفته بود: موقع گرفتن هر يک از عکسها اين حس را داشتم که روزى جنگ تمام مى شود و همه چيز به حالت عادى بر مى‌گردد. در آن زمان، تنها عکسهاى به جا مانده از اين دوران مى توانند خاطرات را زنده نگه دارند.
ابوطالب امام نمايشگاههاي بسياري را پيش از بيماري‌اش برپا کرده بود و همچنان به کار عکاسي مي‌پرداخت. از او دو کتاب با عنوان «رويشي در سپيده يک» و «رويشي در سپيده دو» منتشر شده است که درباره روند بازسازي مناطق جنگي و مقايسه اين مناطق پيش از جنگ و بعد از جنگ است.
"امام عکاسان" نامي بود که شايد براي اولين بار وقتي از زبان او شنيدم، مرا تکان داد. او مردي بود که با نگاه پر از مهرش روي ويلچر عکاسي مي کرد. ابوطالب امام نگذاشت که بيماري بين او و هنرش فاصله بياندازد و مرتب عکاسي مي کرد؛ حتي از کساني که به عيادت او مي‌رفتند. اي کاش ،عکس مرا هم گرفته بود.
رنگينک شايد قصه دل انگيزي از زندگي کورش باشد. او براي يادبود دوست ديرينه اش بهروز مرادي هر ساله به دوستانش رنگينک مي داد؛ رنگينکي که از امروز ما را به ياد بهروز مرادي و ابوطالب امام مي اندازد؛ رنگي که به يک رنگي تبديل شد.
از: سيد محسن سجادي، عکاس ايرنا