آبجی
7th March 2010, 01:50 PM
در مورد فلسفه و چرایی حجاب و پوشش اسلامی بانوان بسیار سخن گفته شده است و بسیاری از صاحب نظران با بهره گیری از آیات و روایات یا با استفاده از دستاوردهایی علوم مختلف به بررسی این موضوع پرداخته اند. با توجه به اهمیت موضوع یاد شده، در اینجا به اختصار سه کارکرد حجاب را بررسی می کنیم تا از رهگذر شناخت کارکردهای مختلف حجاب، به درک روشن تری از فلسفه و چرایی آن برسیم.
1- حجاب و جضور اجتماعی زنان
اسلام حضور اجتماعی زنان را به رسمیت شناخته و با پرده نشینی و انزواگیری آنان مخالفت کرده است. لازمه حضور زنان در اجتماع، فراهم آوردن زمینه ای است که در آن شخصیت انسانی و ویژگی های متعالی زنان تحت تاثیر جمال ظاهری و ویژگی های زنانه آنان قرار نگیرد و همواره به عنوان بخش جدایی ناپذیر جامعه که در همه ویژگی های انسانی با مردان مشترکند، پذیرفته شوند.
اسلام با واجب کردن پوشش خاص بر زنان و الزام آنان به پوشاندن جمال خود در برابر مردان نامحرم، این زمینه را فراهم آورده است که زنان به راحتی و بدون هیچ نگرانی از اینکه ویژگی های انسانی و توانمندی های فردی آنها تحت الشعاع ویژگی های ظاهری و جذابیت های جنسی آنها قرار گیرد، به عرصه فعالیتهای اجتماعی روی آورند و از تبدیل شدن به کالای جنسی در امان مانند.
2- حجاب و ارضای درست قوای شهوانی
مکتب اسلام با پرهیز از هرگونه افراط و تفریط و نگاهی کاملا متعادل به انسان و ویژگی های طبیعی او، امکان بروز و ظهور همه قوای طبیعی انسانها را فراهم آورده و برخلاف برخی ادیان و مذاهب خواستار سرکوب کردن برخی قوا، از جمله شهوت نشده است.
این مکتب انسان ساز، برای آنکه همه قوای طبیعی انسان در مسیر درست و متعادل امکان بروز و ظهور بیابند و گرفتار طغیان و سرکشی نشوند، شرایط و چارچوب هایی را برای به فعلیت رسیدن هریک از قوا و ارضای آنها پیش بینی کرده است. از جمله، این مکتب ضمن به رسمیت شناختن قوه شهوت و میل به جنس مخالف، ارضای این قوه را تنها در چارچوب ازدواج شرعی پذیرفته و انسان ها را از اینکه قوای شهوانی خود را رها سازند و جامعه را به محلی برای ارضای این قوا تبدیل کنند، برحذر داشته است.
یکی از عوامل و زمینه هایی که موجب مهار قوای شهوانی انسان و محدود ماندن آن در فضای خانواده و ازدواج شرعی می شود، رعایت پوشش و حجاب اسلامی از یک سو و نگاه داشتن چشم از نگاههای حرام از سوی دیگر است.
به بیان دیگر، مکتب اسلام از یک سو، با موظف کردن زنان به پوشش و عفاف و پرهیز از خود نمایی و جلوه گری در جامعه و از سوی دیگر با مکلف کردن مردان به حفظ چشم های خود از نگاههای حرام، زمینه های تحریک جنسی در جامعه را به حداقل رسانده و شرایط را برای محدود ماندن راه ارضای جنسی به فضای خانواده و ازدواج شرعی، فراهم آورده است.
3- حجاب و تحکیم بنیاد خانواده
خانواده از منظر اسلام، اساسی ترین نهاد اجتماعی و هسته اولیه جامعه است. بر همین اساس، در مکتب اسلام، از خانواده به عنوان کانون مقدسی یاد شده است که باید از هرگونه آسیب و آفت در امان باشد. به بیان دیگر، از منظر اسلام نباید هیچ عاملی اساس این کانون را متزلزل کند و مودت و رحمتی را که در پی ازدواج میان زن و شوهر ایجاد شده است، خدشه دار سازد.
بر همین اساس، مکتب حیات بخش اسلام، از زنان و مردان خواسته است که تمام مهر و محبت و احساسات خود را تنها در کانون خانواده بروز دهند و با هر عاملی که موجب کمرنگ شدن مهر و محبت آنان نسبت به یکدیگر می شود، مقابله کنند.
حجاب و عفاف زنان در جامعه و پرهیز آنان از هرگونه گفتار و کردار تحریک آمیز، در گفتار و رفتار عفیفانه مردان و خودداری آنان از چشم چرانی و نگاه به نامحرم، موجب مصونیت بخشیدن به کانون خانواده و پایداری مهر و محبت همسران به یکدیگر می شود.
بی تردید مردی که در سرتاسر روز در معرض تحریکات مختلف جنسی قرار می گیرد و چشم و گوش او از دیدن چهره زنان نامحرم یا شنیدن صدای آنان پر می شود، به هنگام بازگشت به خانه هیچ میل و انگیزه ای نسبت به همسر خود نخواهد داشت. این موضوع مهمترین زمینه ساز کم رنگ شدن روابط زناشویی و سست شدن بنیاد خانواده است.
ابراهیم شفیعی سروستانی
1- حجاب و جضور اجتماعی زنان
اسلام حضور اجتماعی زنان را به رسمیت شناخته و با پرده نشینی و انزواگیری آنان مخالفت کرده است. لازمه حضور زنان در اجتماع، فراهم آوردن زمینه ای است که در آن شخصیت انسانی و ویژگی های متعالی زنان تحت تاثیر جمال ظاهری و ویژگی های زنانه آنان قرار نگیرد و همواره به عنوان بخش جدایی ناپذیر جامعه که در همه ویژگی های انسانی با مردان مشترکند، پذیرفته شوند.
اسلام با واجب کردن پوشش خاص بر زنان و الزام آنان به پوشاندن جمال خود در برابر مردان نامحرم، این زمینه را فراهم آورده است که زنان به راحتی و بدون هیچ نگرانی از اینکه ویژگی های انسانی و توانمندی های فردی آنها تحت الشعاع ویژگی های ظاهری و جذابیت های جنسی آنها قرار گیرد، به عرصه فعالیتهای اجتماعی روی آورند و از تبدیل شدن به کالای جنسی در امان مانند.
2- حجاب و ارضای درست قوای شهوانی
مکتب اسلام با پرهیز از هرگونه افراط و تفریط و نگاهی کاملا متعادل به انسان و ویژگی های طبیعی او، امکان بروز و ظهور همه قوای طبیعی انسانها را فراهم آورده و برخلاف برخی ادیان و مذاهب خواستار سرکوب کردن برخی قوا، از جمله شهوت نشده است.
این مکتب انسان ساز، برای آنکه همه قوای طبیعی انسان در مسیر درست و متعادل امکان بروز و ظهور بیابند و گرفتار طغیان و سرکشی نشوند، شرایط و چارچوب هایی را برای به فعلیت رسیدن هریک از قوا و ارضای آنها پیش بینی کرده است. از جمله، این مکتب ضمن به رسمیت شناختن قوه شهوت و میل به جنس مخالف، ارضای این قوه را تنها در چارچوب ازدواج شرعی پذیرفته و انسان ها را از اینکه قوای شهوانی خود را رها سازند و جامعه را به محلی برای ارضای این قوا تبدیل کنند، برحذر داشته است.
یکی از عوامل و زمینه هایی که موجب مهار قوای شهوانی انسان و محدود ماندن آن در فضای خانواده و ازدواج شرعی می شود، رعایت پوشش و حجاب اسلامی از یک سو و نگاه داشتن چشم از نگاههای حرام از سوی دیگر است.
به بیان دیگر، مکتب اسلام از یک سو، با موظف کردن زنان به پوشش و عفاف و پرهیز از خود نمایی و جلوه گری در جامعه و از سوی دیگر با مکلف کردن مردان به حفظ چشم های خود از نگاههای حرام، زمینه های تحریک جنسی در جامعه را به حداقل رسانده و شرایط را برای محدود ماندن راه ارضای جنسی به فضای خانواده و ازدواج شرعی، فراهم آورده است.
3- حجاب و تحکیم بنیاد خانواده
خانواده از منظر اسلام، اساسی ترین نهاد اجتماعی و هسته اولیه جامعه است. بر همین اساس، در مکتب اسلام، از خانواده به عنوان کانون مقدسی یاد شده است که باید از هرگونه آسیب و آفت در امان باشد. به بیان دیگر، از منظر اسلام نباید هیچ عاملی اساس این کانون را متزلزل کند و مودت و رحمتی را که در پی ازدواج میان زن و شوهر ایجاد شده است، خدشه دار سازد.
بر همین اساس، مکتب حیات بخش اسلام، از زنان و مردان خواسته است که تمام مهر و محبت و احساسات خود را تنها در کانون خانواده بروز دهند و با هر عاملی که موجب کمرنگ شدن مهر و محبت آنان نسبت به یکدیگر می شود، مقابله کنند.
حجاب و عفاف زنان در جامعه و پرهیز آنان از هرگونه گفتار و کردار تحریک آمیز، در گفتار و رفتار عفیفانه مردان و خودداری آنان از چشم چرانی و نگاه به نامحرم، موجب مصونیت بخشیدن به کانون خانواده و پایداری مهر و محبت همسران به یکدیگر می شود.
بی تردید مردی که در سرتاسر روز در معرض تحریکات مختلف جنسی قرار می گیرد و چشم و گوش او از دیدن چهره زنان نامحرم یا شنیدن صدای آنان پر می شود، به هنگام بازگشت به خانه هیچ میل و انگیزه ای نسبت به همسر خود نخواهد داشت. این موضوع مهمترین زمینه ساز کم رنگ شدن روابط زناشویی و سست شدن بنیاد خانواده است.
ابراهیم شفیعی سروستانی