آبجی
2nd March 2010, 12:42 AM
هر چند مدت زيادي از ساخت اولين ریزپردازنده هاي قابل استفاده در كامپيوتر هاي شخصي نمي گذرد، اما در طي همين مدت نسبتاً كوتاه، كامپيوتر ها به بخش عمده اي از زندگي امروزي تبديل شده اند و بخش اساسي كامپيوتر ها كه سرآمد اين تحولات می باشد CPU است. متداول ترين CPU هاي امروزي ریزپردازنده هايي هستند كه توسط شركت اينتل به بازار عرضه شده است.
اولين ریزپردازنده تجاري اينتل ریزپردازنده 4004 بود كه در سال 1971 به بازار عرضه شد. اين ریزپردازنده 4 بيتي تمام توابع محاسباتي و منطقي يك ماشين حساب را در بر داشت و قادر بود 60 هزار عمل محاسباتی را در یک ثانيه انجام دهد. همچنين اين تراشه داراي يك جمع كننده ي 4 بيتي و يك انباره (Accumulator) شانزده بيتي براي ذخيره موقت اطلاعات بود. اگرچه اين تراشه براي كار در ماشين حساب طراحي شده بود، اما اساس ریزپردازنده هاي بعدي بود كه براي استفاده در كامپيوتر هاي شخصي طراحي شدند.
در سال 1972 اينتل ریزپردازنده 8 بيتي 8008 را به بازار عرضه نمود كه در هر ثانيه در حدود 30 هزار دستور العمل را اجرا مي كرد و قابليت آدرس دهي 16 KB حافظه را داشت. اين تراشه داراي 48 دستورالعمل، 7 سگمنت 8 بيتي و يك امکان سرویس وقفه بود.
در سال 1974 اينتل تراشه 8080 را به بازار عرضه كرد كه بسيار سريعتر از 8008 بود و به IC های جانبي كمتري نياز داشت. يكي از بهترين سياست هاي اينتل كه باعث برتري آن به رقبا(ي اوليه اش) شد، مساله سازگاري هر ریز پردازنده با ریزپردازنده هاي قبلي بود كه از همين ریزپردازنده 8080 رعايت شد. ریزپردازنده 8080، با ریزپردازنده 8008 سازگاري كامل داشت و تمام دستورالعمل هاي 8008 برروي آن قابل اجرا بود، ضمن اينكه تعداد دستورالعمل هاي آن به 79 دستورالعمل رسيد و فضاي حافظه قابل آدرس دهي نيز به 64 KB افزايش پيدا كرد.
قبل از ارائه اولين ریزپردازنده 16 بيتي كه 8086 نام داشت، اينتل ریزپردازنده 8 بيتي 8085 را به بازار عرضه كرد. هر چند سرعت اين ریزپردازنده، از ریزپردازنده 8080 بيشتر بود، اما كاملاً با آن سازگاري داشت.
اولين ریزپردازنده تجاري اينتل ریزپردازنده 4004 بود كه در سال 1971 به بازار عرضه شد. اين ریزپردازنده 4 بيتي تمام توابع محاسباتي و منطقي يك ماشين حساب را در بر داشت و قادر بود 60 هزار عمل محاسباتی را در یک ثانيه انجام دهد. همچنين اين تراشه داراي يك جمع كننده ي 4 بيتي و يك انباره (Accumulator) شانزده بيتي براي ذخيره موقت اطلاعات بود. اگرچه اين تراشه براي كار در ماشين حساب طراحي شده بود، اما اساس ریزپردازنده هاي بعدي بود كه براي استفاده در كامپيوتر هاي شخصي طراحي شدند.
در سال 1972 اينتل ریزپردازنده 8 بيتي 8008 را به بازار عرضه نمود كه در هر ثانيه در حدود 30 هزار دستور العمل را اجرا مي كرد و قابليت آدرس دهي 16 KB حافظه را داشت. اين تراشه داراي 48 دستورالعمل، 7 سگمنت 8 بيتي و يك امکان سرویس وقفه بود.
در سال 1974 اينتل تراشه 8080 را به بازار عرضه كرد كه بسيار سريعتر از 8008 بود و به IC های جانبي كمتري نياز داشت. يكي از بهترين سياست هاي اينتل كه باعث برتري آن به رقبا(ي اوليه اش) شد، مساله سازگاري هر ریز پردازنده با ریزپردازنده هاي قبلي بود كه از همين ریزپردازنده 8080 رعايت شد. ریزپردازنده 8080، با ریزپردازنده 8008 سازگاري كامل داشت و تمام دستورالعمل هاي 8008 برروي آن قابل اجرا بود، ضمن اينكه تعداد دستورالعمل هاي آن به 79 دستورالعمل رسيد و فضاي حافظه قابل آدرس دهي نيز به 64 KB افزايش پيدا كرد.
قبل از ارائه اولين ریزپردازنده 16 بيتي كه 8086 نام داشت، اينتل ریزپردازنده 8 بيتي 8085 را به بازار عرضه كرد. هر چند سرعت اين ریزپردازنده، از ریزپردازنده 8080 بيشتر بود، اما كاملاً با آن سازگاري داشت.