آبجی
1st March 2010, 02:46 PM
در 24 ژوئن سال 1915در شهر «گيلستد» واقع در «يوركشاير» متولد مي شود و پس از تحصيل در دانشگاه بينگلي، از دانشكده امانوئل دانشگاه كمبريج بورس تحصيلي مي گيرد.
1938
بخاطر نتايج قابل توجه در آزمايشاتش، جايزه «اسميت» را مي گيرد.
1939
به عضويت دانشكده «سنت جان» در دانشگاه كمبريج در مي آيد.
45 ـ 1939
در نيروي دريايي انگلستان براي طراحي سيستم هاي رادار كار مي كند.
در طول اين مدت به كارش در دانشگاه كمبريج بر مي گردد و توجه خود را از رياضيات به ستاره شناسي معطوف مي كند و شروع به آزمايش و بررسي تشكيل ستاره ها از توده هاي گاز و غبار مي كند. او همچنين فرايند هسته اي دروني ستاره ها و طرقي را كه منجر به تشكيل توده ها عظيم و عظيم تر مي شود مطالعه مي كند و بر اساس اين آزمايشات اعلام مي كند كه ماده دائما در حال ايجاد است و جهاندرحالتي پايدار به سر مي برد.
1950
هويل در آخرين سخنراني راديويي خود، اصطلاح انفجار بزرگ رامعرفي مي كند. به گمان بعضي دانشمندان انفجار بزرگ سبب تشكيل جهان شده است.
1952
كتاب «طبيعت جهان» را منتشر مي كند.
1955
كتاب «مرزهاي ستاره شناسي» را منتشر مي سازد كه امروزه اكثر ستاره شناسان از آن الهام مي گيرند.
1956
به مركز رصدخانه هيل در كاليفرنيا، آمريكا، ملحق مي شود.
1957
به عضويت انجمن سلطنتي انگلستان در مي آيد.
1958
به عنوان استاد ستاره شناسي و فلسفه تجربي در دانشگاه كمبريج انتخاب مي شود.
1962
كتاب «علم نجوم» را منتشر مي كند.
1966
بنيانگذار و اولين مدير موسسه ستاره شناسي نظري در دانشگاه كمبريج مي شود. همچنين كتاب «انسان و كهكشانها» را منتشر مي كند.
1971
به مدت 2 سال رئيس انجمن سلطنتي ستاره شناسي مي شود.
1972
موفق به دريافت نشان شواليه مي شود.
1973
رئيس هيئت تحقيقات آنگلو ـ استراليت مي شود.
1996
همچنان به كارش ادامه مي دهد و ساير ستاره شناسان را ترغيب مي كند. آخرين كار «هويل» در زمينه طيف مادون قرمز ستاره هاي دنباله دار است. او معتقد است كه اين ستاره ها حاوي ذرات آلي هستند. او مي گويد حيات در روي زمين از عوامل ماوراء زمين نشات گرفته است. هويل ستاره شناسي را بزرگترين علم قرن بيستم توصيف مي كند ولي احساس مي كند كه بزرگترين موفقيتش صعود به تمام 280 قله اسكاتلند با ارتفاع بيش از 900 متر بوده است.
1938
بخاطر نتايج قابل توجه در آزمايشاتش، جايزه «اسميت» را مي گيرد.
1939
به عضويت دانشكده «سنت جان» در دانشگاه كمبريج در مي آيد.
45 ـ 1939
در نيروي دريايي انگلستان براي طراحي سيستم هاي رادار كار مي كند.
در طول اين مدت به كارش در دانشگاه كمبريج بر مي گردد و توجه خود را از رياضيات به ستاره شناسي معطوف مي كند و شروع به آزمايش و بررسي تشكيل ستاره ها از توده هاي گاز و غبار مي كند. او همچنين فرايند هسته اي دروني ستاره ها و طرقي را كه منجر به تشكيل توده ها عظيم و عظيم تر مي شود مطالعه مي كند و بر اساس اين آزمايشات اعلام مي كند كه ماده دائما در حال ايجاد است و جهاندرحالتي پايدار به سر مي برد.
1950
هويل در آخرين سخنراني راديويي خود، اصطلاح انفجار بزرگ رامعرفي مي كند. به گمان بعضي دانشمندان انفجار بزرگ سبب تشكيل جهان شده است.
1952
كتاب «طبيعت جهان» را منتشر مي كند.
1955
كتاب «مرزهاي ستاره شناسي» را منتشر مي سازد كه امروزه اكثر ستاره شناسان از آن الهام مي گيرند.
1956
به مركز رصدخانه هيل در كاليفرنيا، آمريكا، ملحق مي شود.
1957
به عضويت انجمن سلطنتي انگلستان در مي آيد.
1958
به عنوان استاد ستاره شناسي و فلسفه تجربي در دانشگاه كمبريج انتخاب مي شود.
1962
كتاب «علم نجوم» را منتشر مي كند.
1966
بنيانگذار و اولين مدير موسسه ستاره شناسي نظري در دانشگاه كمبريج مي شود. همچنين كتاب «انسان و كهكشانها» را منتشر مي كند.
1971
به مدت 2 سال رئيس انجمن سلطنتي ستاره شناسي مي شود.
1972
موفق به دريافت نشان شواليه مي شود.
1973
رئيس هيئت تحقيقات آنگلو ـ استراليت مي شود.
1996
همچنان به كارش ادامه مي دهد و ساير ستاره شناسان را ترغيب مي كند. آخرين كار «هويل» در زمينه طيف مادون قرمز ستاره هاي دنباله دار است. او معتقد است كه اين ستاره ها حاوي ذرات آلي هستند. او مي گويد حيات در روي زمين از عوامل ماوراء زمين نشات گرفته است. هويل ستاره شناسي را بزرگترين علم قرن بيستم توصيف مي كند ولي احساس مي كند كه بزرگترين موفقيتش صعود به تمام 280 قله اسكاتلند با ارتفاع بيش از 900 متر بوده است.