پديده
28th February 2010, 11:41 AM
هزینه های تحقیق و توسعه مرتبط به یک پروژه خاص ، به شرط وجود احتمال بازیافت از طریق پروژه مستقیماً به حساب پروژه مزبور منظور خواهد شد اما اگر هزینه های مورد بخث در خصوص تولید محصولی جدید و یا افزایش کیفیت محصول قبلی باشد باید بر اساس روشی منطقی و سیستماتیک هزینه های تحمل شده به حساب تولیدات مربوط تخصیص یابد .
استاندارد حسابداري شماره 7
حسابداري مخارج تحقيق و توسعه
10 . مخارج تحقيق محض و كاربردي (به استثناي اقلام مورد اشاره در بند 19 ) بايد در دوره وقوع، به عنوان هزينه شناسايي شود .
11 . مخارج تحقيقات محض و كاربردي را مي‌توان به عنوان بخشي از عمليات مستمري تلقي كرد كه لازمه نگهداشت سطح فعاليت واحد تجاري و حفظ موقعيت رقابتي آن است. چون انتظار نمي‌رود دوره مالي خاصي از نتايج اين مخارج بهره‌مند گردد، لذا چنين مخارجي در دوره وقوع در صورت سود و زيان منعكس مي‌شود.
12 . اغلب مي‌توان توسعه محصولات يا خدمات جديد و داراي كيفيت بهتر را از تحقيقات محض و كاربردي تميز داد. معمولاً اين‌گونه مخارج هنگامي انجام مي‌شود كه موفقيت پروژه از نظر تجاري و نيز منافع آتي حاصل (خواه به صورت افزايش درآمد و سود مربوط، و خواه به صورت كاهش هزينه)، به گونه‌اي معقول، مورد انتظار باشد. بنابراين، مخارج يادشده بايد تا حدي كه قابل بازيافت باشد به عنوان دارايي شناسايي گردد تا در دوره‌هاي آتي براساس معيارهاي شناخت هزينه به سود و زيان منظور شود.
13 . مخارج توسعه بايد در دوره وقوع هزينه شود ، مگر در صورت وجود كليه شرايط زير كه بايد آن را
به عنوان دارايي شناسايي كرد:
الف. پروژه‌اي موجود بوده و به روشني تعريف ومشخص شده باشد ،
ب . مخارج مربوط به‌طور جداگانه قابل تشخيص و به‌گونه‌اي اتكاپذير قابل اندازه‌گيري باشد،
ج . ماحصل چنين پروژه‌اي ، از جهات زير ، با اطمينان معقولي ، مثبت ارزيابي شده باشد:
ــ امكان پذيري آن از نظر فني ، و
ــ قابليت تداوم نهايي آن از نظر تجاري در پرتو عواملي ، نظير شرايط احتمالي بازار (از جمله محصولات رقيب) ، افكار عمومي ، قوانين مربوط به حمايت ازمصرف‌كننده وقوانين محيط زيست،يا
ــ حصول اطمينان معقول از قابل استفاده بودن محصول يا فرايند براي واحد تجاري در شرايطي كه هدف استفاده داخلي باشد ،
د . به گونه‌اي معقول چنين انتظار رود كه درآمدهاي آتي مربوط ، مبالغي بيش از ميزان لازم جهت بازيافت مخارج توسعه و مخارج تحمل‌شده بعدي (مخارج بعدي توسعه پروژه و مخارج توليد ، فروش و اداري مربوط) ايجاد مي‌كند ، و
ه . جهت تكميل پروژه و تأمين هر گونه افزايش لازم در سرمايه در گردش ، منابع كافي موجود يا دسترسي به آن ، به گونه‌اي معقول مورد انتظار باشد.
14 . در شرايط يادشده‌در بند 13 ، مخارج توسعه را بايد تا ميزاني به عنوان دارايي شناسايي كرد كه نسبت به بازيافت آن اطمينان معقول وجود داشته باشد.
17 . اگر مخارج توسعه به عنوان دارايي شناسايي شود بايد آن را مستهلك كرد . استهلاك مخارج توسعه بايد با آغاز توليد تجاري يا كاربرد محصول ، خدمت ، فرايند يا سيستم شروع شود و برمبنايي سيستماتيك ، به هريك از دوره‌هاي مالي تخصيص يابد . مبناي مذكور ممكن است ميزان فروش يا استفاده از محصول، خدمت، فرايند يا سيستم يا مدت زماني باشد كه انتظار مي‌رود موارد مذكور به فروش رسد يا مورد استفاده قرار گيرد .
18 . مخارج توسعه هر پروژه كه به عنوان دارايي شناسايي شده است ، بايد در پايان هر دوره مالي بررسي شود . در مواردي كه شرايط توجيه‌كننده شناخت مخارج به عنوان دارايي (مندرج در بند 13) وجود نداشته يا قابل ترديد باشد ، اين مخارج بايد ، پروژه به پروژه ، به ميزاني كه بازيافت نمي‌شود ، بلافاصله هزينه شود .
استاندارد حسابداري شماره 7
حسابداري مخارج تحقيق و توسعه
10 . مخارج تحقيق محض و كاربردي (به استثناي اقلام مورد اشاره در بند 19 ) بايد در دوره وقوع، به عنوان هزينه شناسايي شود .
11 . مخارج تحقيقات محض و كاربردي را مي‌توان به عنوان بخشي از عمليات مستمري تلقي كرد كه لازمه نگهداشت سطح فعاليت واحد تجاري و حفظ موقعيت رقابتي آن است. چون انتظار نمي‌رود دوره مالي خاصي از نتايج اين مخارج بهره‌مند گردد، لذا چنين مخارجي در دوره وقوع در صورت سود و زيان منعكس مي‌شود.
12 . اغلب مي‌توان توسعه محصولات يا خدمات جديد و داراي كيفيت بهتر را از تحقيقات محض و كاربردي تميز داد. معمولاً اين‌گونه مخارج هنگامي انجام مي‌شود كه موفقيت پروژه از نظر تجاري و نيز منافع آتي حاصل (خواه به صورت افزايش درآمد و سود مربوط، و خواه به صورت كاهش هزينه)، به گونه‌اي معقول، مورد انتظار باشد. بنابراين، مخارج يادشده بايد تا حدي كه قابل بازيافت باشد به عنوان دارايي شناسايي گردد تا در دوره‌هاي آتي براساس معيارهاي شناخت هزينه به سود و زيان منظور شود.
13 . مخارج توسعه بايد در دوره وقوع هزينه شود ، مگر در صورت وجود كليه شرايط زير كه بايد آن را
به عنوان دارايي شناسايي كرد:
الف. پروژه‌اي موجود بوده و به روشني تعريف ومشخص شده باشد ،
ب . مخارج مربوط به‌طور جداگانه قابل تشخيص و به‌گونه‌اي اتكاپذير قابل اندازه‌گيري باشد،
ج . ماحصل چنين پروژه‌اي ، از جهات زير ، با اطمينان معقولي ، مثبت ارزيابي شده باشد:
ــ امكان پذيري آن از نظر فني ، و
ــ قابليت تداوم نهايي آن از نظر تجاري در پرتو عواملي ، نظير شرايط احتمالي بازار (از جمله محصولات رقيب) ، افكار عمومي ، قوانين مربوط به حمايت ازمصرف‌كننده وقوانين محيط زيست،يا
ــ حصول اطمينان معقول از قابل استفاده بودن محصول يا فرايند براي واحد تجاري در شرايطي كه هدف استفاده داخلي باشد ،
د . به گونه‌اي معقول چنين انتظار رود كه درآمدهاي آتي مربوط ، مبالغي بيش از ميزان لازم جهت بازيافت مخارج توسعه و مخارج تحمل‌شده بعدي (مخارج بعدي توسعه پروژه و مخارج توليد ، فروش و اداري مربوط) ايجاد مي‌كند ، و
ه . جهت تكميل پروژه و تأمين هر گونه افزايش لازم در سرمايه در گردش ، منابع كافي موجود يا دسترسي به آن ، به گونه‌اي معقول مورد انتظار باشد.
14 . در شرايط يادشده‌در بند 13 ، مخارج توسعه را بايد تا ميزاني به عنوان دارايي شناسايي كرد كه نسبت به بازيافت آن اطمينان معقول وجود داشته باشد.
17 . اگر مخارج توسعه به عنوان دارايي شناسايي شود بايد آن را مستهلك كرد . استهلاك مخارج توسعه بايد با آغاز توليد تجاري يا كاربرد محصول ، خدمت ، فرايند يا سيستم شروع شود و برمبنايي سيستماتيك ، به هريك از دوره‌هاي مالي تخصيص يابد . مبناي مذكور ممكن است ميزان فروش يا استفاده از محصول، خدمت، فرايند يا سيستم يا مدت زماني باشد كه انتظار مي‌رود موارد مذكور به فروش رسد يا مورد استفاده قرار گيرد .
18 . مخارج توسعه هر پروژه كه به عنوان دارايي شناسايي شده است ، بايد در پايان هر دوره مالي بررسي شود . در مواردي كه شرايط توجيه‌كننده شناخت مخارج به عنوان دارايي (مندرج در بند 13) وجود نداشته يا قابل ترديد باشد ، اين مخارج بايد ، پروژه به پروژه ، به ميزاني كه بازيافت نمي‌شود ، بلافاصله هزينه شود .