s@ba
22nd February 2010, 05:10 PM
این روزها خبر حذف دوره پیش دانشگاهی از سیستم آموزشی کشور، توجه به کیفیت ساختار آموزشی و ضرورت ارتقاء آن را دوباره مورد توجه کارشناسان این حوزه قرار داده و بحث درباره آثار مثبت یا منفی حذف این دوره و نحوه تصمیم گیری و سیاستگزاری برای 12 سال دوره آموزش کودکان و نوجوانان داغ شده است.
در همین زمینه با کارشناس ارشد مرکز پژوهشهای آموزش و پرورش دکتر احد نویدی به گفت و گو نشسته ایم:
نظر شما درباره حذف دوره پیش دانشگاهی و آثار مثبت یا منفی این اقدام چیست؟
حذف یا وجود ساختار خاصی با نام پیش دانشگاهی به خودی خود نمی تواند تعیین کننده باشد و در صورتی که با حذف این دوره در ادامه کیفیت آموزشی دوره 12 ساله تحصیلی دانش آموزان نیز تغییر کرده و ارتقا یابد آن گاه می توان نتیجه اقدام به حذف پیش دانشگاهی را مثبت ارزیابی کرد. به عبارت دیگر اگر این دوره 12 ساله تحصیلی به خوبی برنامه ریزی شود حذف دوره پیش دانشگاهی نیز مشکلی ایجاد نمی کند حتی می توان گفت با حذف این دوره همه دانش آموزانی که به ادامه تحصیل در دانشگاه علاقه مند باشند می توانند خود را برای کنکور آماده کنند و نیازی نیست یک دوره خاص برای ورود به دانشگاه را نیز پشت سر بگذارند. در حقیقت در هیچ کجای دنیا در سیستم اموزشی چنین دوره ای در نظر گرفته نشده است. از سوی دیگر وجود دوره پیش دانشگاهی خود بازار جدیدی برای آموزشگاههای مختلف باز کرده که با حذف آن می توان امیدوار بود حجم عظیم تبلیغات اموزشگاهها که برای دوره های مختلف تحصیلی بازاری به راه انداخته اند دست کم برای این مقطع حذف شود اما همانطور که گفتم نباید فراموش کنیم که مشکل اصلی تعلیم و تربیت کشور حذف یا تغییر دوره پیش دانشگاهی نیست .
به ارتقا کیفیت دوره 12 ساله آموزشی برای دانش آموزان کشور اشاره کردید. به نظر شما چه اقداماتی باید برای تغییر و بهبود ساختار آموزشی کشور صورت گیرد؟
مشکل اصلی ساختار آموزشی کشور نبود معلم حرفه ای و نیز نبود انگیزه برای ارتقا سطح علمی در میان معلمان کشور است. در حقیقت ما به اندازه کافی معلمانی که دانش و تخصص لازم در امر آموزش و رشته تخصصی خود داشته باشند نداریم و از سوی دیگر انگیزه کافی برای بهبود کیفیت تعلیم و تربیت نیز در میان معلمان وجود ندارد. شاید بتوان ریشه این مشکل را در مدیریت حاکم بر آموزش و پرورش کشور یافت. وضعیت شغلی معلمان تاثیر سایر سیستمها مثل نظام اقتصادی، اجتماعی و سیاسی بر آموزش و پرورش همگی سبب می شود که نتوان کار معناداری در این حوزه انجام داد.
به نظر من مشکل ما نبود برخورد عالمانه و متعهدانه با تعلیم و تربیت فرزندان است. ممکن است در سیستم آموزشی فردی متعهد و دلسوز وجود داشته باشد اما رویکرد علمی نداشته باشد و یا بالعکس فردی که رویکردی عالمانه دارد اما احساس مسئولیت کافی ندارد، هر دو این موارد موجب بروز مشکلاتی در سیستم آموزشی می شود. آموزش و پرورش پدیده ای پیچیده است با ظرایف زیاد که نیاز به برخورد دقیق و حساب شده دارد و در عین حال باید توجه شود که برنامه های و سیاستهای اتخاذ شده در این حوزه باید با ثبات باشد تا به نتیجه برسد و نمی توان دائما از این شاخه به ان شاخه پرید.
ارزیابی شما از فضای آموزشی کشور و اینکه چه میزان اهداف تعلیم و تربیت دانش آموزان تحقق یافته است، چگونه است؟
متاسفانه فضای آموزشی کشور ما گرفتار تب کنکور است و این باعث می شود بچه های ما اهداف تعلیم و تربیت را کسب نکنند. دانش آموزان ما در دوره تحصیلی پرورش نیافته اند، احساس مسئولیت پیدا نکرده اند، برای مواجهه با زندگی ناتوانند و تنها تمام حواس آنها به کنکور معطوف شده است و در آینده تحصیلی خود در دانشگاه نیز نمی توانند فرد فرهیخته ای باشند. به نظر می رسد به رغم اینکه در مقام حرف جایگاه تعلیم وتربیت بسیارارزشمند است اما هنوز اهمیت امر آموزش و پرورش در جامعه و نقش آن در تربیت انسانهای فرهیخته برای اجتماع درک نشده است و مکانیزمهای لازم برای اصلاح ساختار تربیت، آموزش معلمان حرفه ای و ایجاد انگیزش در آنها را دراختیار نداریم.
حق تربیت در اعلامیه حقوق بشر تصریح شده است. حق تربیت فقط این نیست که فرزندان ما بیایند در مدرسه ثبت نام کنند و در نهایت دیپلم بگیرند، بلکه باید تلاش شود تا با غنی کردن ذهن کودکان خود و زمینه سازی برای تربیت انسانهای فرهیخته، متعهد و مسئول به آینده کشور خود خدمت کنیم. به عنوان یک پدر و معلم حس می کنم این موضوع مهم ترین اولویت کشور و حق مسلم تک تک ماست و تا زمانی که این حق احیا نشده حذف یا اضافه مقطع پیش دانشگاهی یا هر دوره دیگر با هر نامی ، دردی از مساله آموزش کشور دوا نمی کند.
خبر آنلاین
در همین زمینه با کارشناس ارشد مرکز پژوهشهای آموزش و پرورش دکتر احد نویدی به گفت و گو نشسته ایم:
نظر شما درباره حذف دوره پیش دانشگاهی و آثار مثبت یا منفی این اقدام چیست؟
حذف یا وجود ساختار خاصی با نام پیش دانشگاهی به خودی خود نمی تواند تعیین کننده باشد و در صورتی که با حذف این دوره در ادامه کیفیت آموزشی دوره 12 ساله تحصیلی دانش آموزان نیز تغییر کرده و ارتقا یابد آن گاه می توان نتیجه اقدام به حذف پیش دانشگاهی را مثبت ارزیابی کرد. به عبارت دیگر اگر این دوره 12 ساله تحصیلی به خوبی برنامه ریزی شود حذف دوره پیش دانشگاهی نیز مشکلی ایجاد نمی کند حتی می توان گفت با حذف این دوره همه دانش آموزانی که به ادامه تحصیل در دانشگاه علاقه مند باشند می توانند خود را برای کنکور آماده کنند و نیازی نیست یک دوره خاص برای ورود به دانشگاه را نیز پشت سر بگذارند. در حقیقت در هیچ کجای دنیا در سیستم اموزشی چنین دوره ای در نظر گرفته نشده است. از سوی دیگر وجود دوره پیش دانشگاهی خود بازار جدیدی برای آموزشگاههای مختلف باز کرده که با حذف آن می توان امیدوار بود حجم عظیم تبلیغات اموزشگاهها که برای دوره های مختلف تحصیلی بازاری به راه انداخته اند دست کم برای این مقطع حذف شود اما همانطور که گفتم نباید فراموش کنیم که مشکل اصلی تعلیم و تربیت کشور حذف یا تغییر دوره پیش دانشگاهی نیست .
به ارتقا کیفیت دوره 12 ساله آموزشی برای دانش آموزان کشور اشاره کردید. به نظر شما چه اقداماتی باید برای تغییر و بهبود ساختار آموزشی کشور صورت گیرد؟
مشکل اصلی ساختار آموزشی کشور نبود معلم حرفه ای و نیز نبود انگیزه برای ارتقا سطح علمی در میان معلمان کشور است. در حقیقت ما به اندازه کافی معلمانی که دانش و تخصص لازم در امر آموزش و رشته تخصصی خود داشته باشند نداریم و از سوی دیگر انگیزه کافی برای بهبود کیفیت تعلیم و تربیت نیز در میان معلمان وجود ندارد. شاید بتوان ریشه این مشکل را در مدیریت حاکم بر آموزش و پرورش کشور یافت. وضعیت شغلی معلمان تاثیر سایر سیستمها مثل نظام اقتصادی، اجتماعی و سیاسی بر آموزش و پرورش همگی سبب می شود که نتوان کار معناداری در این حوزه انجام داد.
به نظر من مشکل ما نبود برخورد عالمانه و متعهدانه با تعلیم و تربیت فرزندان است. ممکن است در سیستم آموزشی فردی متعهد و دلسوز وجود داشته باشد اما رویکرد علمی نداشته باشد و یا بالعکس فردی که رویکردی عالمانه دارد اما احساس مسئولیت کافی ندارد، هر دو این موارد موجب بروز مشکلاتی در سیستم آموزشی می شود. آموزش و پرورش پدیده ای پیچیده است با ظرایف زیاد که نیاز به برخورد دقیق و حساب شده دارد و در عین حال باید توجه شود که برنامه های و سیاستهای اتخاذ شده در این حوزه باید با ثبات باشد تا به نتیجه برسد و نمی توان دائما از این شاخه به ان شاخه پرید.
ارزیابی شما از فضای آموزشی کشور و اینکه چه میزان اهداف تعلیم و تربیت دانش آموزان تحقق یافته است، چگونه است؟
متاسفانه فضای آموزشی کشور ما گرفتار تب کنکور است و این باعث می شود بچه های ما اهداف تعلیم و تربیت را کسب نکنند. دانش آموزان ما در دوره تحصیلی پرورش نیافته اند، احساس مسئولیت پیدا نکرده اند، برای مواجهه با زندگی ناتوانند و تنها تمام حواس آنها به کنکور معطوف شده است و در آینده تحصیلی خود در دانشگاه نیز نمی توانند فرد فرهیخته ای باشند. به نظر می رسد به رغم اینکه در مقام حرف جایگاه تعلیم وتربیت بسیارارزشمند است اما هنوز اهمیت امر آموزش و پرورش در جامعه و نقش آن در تربیت انسانهای فرهیخته برای اجتماع درک نشده است و مکانیزمهای لازم برای اصلاح ساختار تربیت، آموزش معلمان حرفه ای و ایجاد انگیزش در آنها را دراختیار نداریم.
حق تربیت در اعلامیه حقوق بشر تصریح شده است. حق تربیت فقط این نیست که فرزندان ما بیایند در مدرسه ثبت نام کنند و در نهایت دیپلم بگیرند، بلکه باید تلاش شود تا با غنی کردن ذهن کودکان خود و زمینه سازی برای تربیت انسانهای فرهیخته، متعهد و مسئول به آینده کشور خود خدمت کنیم. به عنوان یک پدر و معلم حس می کنم این موضوع مهم ترین اولویت کشور و حق مسلم تک تک ماست و تا زمانی که این حق احیا نشده حذف یا اضافه مقطع پیش دانشگاهی یا هر دوره دیگر با هر نامی ، دردی از مساله آموزش کشور دوا نمی کند.
خبر آنلاین