زبان‌های برنامه‌نویسی

[آبجی]

زبان‌های برنامه‌نویسی ساختارهای زبانی‌ دستورمداری در رایانه‌ها هستند که به‌وسیلهٔ آنها می‌توان یک الگوریتم را به‌وسیلهٔ ساختارهای دستوری متفاوت، برای اجرا توسط رایانه، توصیف کرد.
يک زبان برنامه نویسی یک زیان مصنوعی است که برای بیان محاسباتی که توسط یک ماشین (مخصوصا رایانه) قابل انجام است، طراحی شده‌است.زبان‌های برنامه نویسی برای ایجاد برنامه‌هایی به کار می‌روند که رفتار یک ماشین را مشخص می‌کنند. به عبارت ديگر همانطور كه زبان رابط بين انسان‌هاست، زبان‌هاي برنامه نويسي نيز رابط بين انسان و رايانه اند. اين برقراري ارتباط مي‌تواند به شكل‌هاي مختلف صورت گيرد.

اولین زبان برنامه نویسی به قبل از اختراع رایانه باز می‌گردد، و برای هدایت رفتار ماشین‌هایی مانند دستگاه‌های نساجی اتوماتیک و نوازنده‌های پیانو به کار می‌رفت. هزاران زبان برنامه نویسی خلق شده‌اند، بیشتر در زمینه ی رایانه، زمینه‌ای که هر ساله بسیاری دیگر ایجاد می‌شوند.
نسل‌هاي زبان‌هاي برنامه نويسي


عموماً زبانهای برنامه نویسی را به پنج نسل تقسیم میکنند:


نسل اول زبان ماشین - زبان صفرو یک
نسل دوم زبانهایی مانند اسمبلی -قابل فهم تر برای انسان
نسل سوم زبانهایی مانند کوبول و پی ال وان و... -دستورات قابل فهم تر برای انسان و نیاز به کمپایلرها
نسل چهارم مثل زبانهای اوراکل و فاکس پرو و اس کیو الها - نزدیک به محاوره‌های انسانی
نسل پنج زبانهایی مانند prolog , ops5 - تمرکز بر حل مسئله و استفاده از الگوریتمهای نوشته شده توسط برنامه نویس

تقسیم‌بندی

زبان‌های برنامه نویسی را می‌توان از چهار دیدگاه متفاوت مورد بررسی قرار داده و تقسیم بندی کرد: الف)روش‌های برنامه نویسی:
۱-زیر روالی ۲-ساخت یافته ۳-مدولار ۴-شئ گرا
ب)نزدیکی به زبان ماشین:
۱-سطح پایین ۲-سطح میانی ۳-سطح بالا
ج)نوع ترجمه:
۱-مفسری ۲-کامپایلری
د)رابط برنامه نویسی:
۱-مبتنی بر متن ۲-مبتنی بر گرافیک (ویژوال)