Mina_Mehr
20th February 2010, 01:37 PM
ايبوپروفن، احتمال بروز پاركينسون را كاهش مي‌دهد
خبرگزاري دانشجويان ايران - تهران
سرويس: بهداشت و درمان - عمومي
نتايج يك تحقيق جديد نشان داده است كه داروي ايبوپروفن خطر بروز پاركينسون را تا 40 درصد كاهش مي‌دهد.
به گزارش سرويس بهداشت و درمان ايسنا، اين پژوهش با حضور 136 هزار و 474 نفر انجام گرفت كه در آغاز تحقيق هيچ كدام مبتلا به بيماري پاركينسون نبودند. از شركت‌كنندگان در مورد چگونگي استفاده آنها از داروهاي ضدالتهابي غيراستروئيدي يا nsaids شامل آسپرين، ايبوپروفن و استامينوفن، سوالاتي پرسيده شد.
پس از گذشت 6 سال از آغاز پژوهش، 293 نفر از شركت كنندگان در پژوهش دچار پاركينسون شدند.
محققان متوجه شدند؛ اشخاصي كه به طور منظم از داروي ايبوپروفن استفاده كرده بودند، 40 درصد كمتر به پاركينسون مبتلا مي‌شوند.
اين يافته حاصل بررسي محققان دانشكده بهداشت عمومي هاروارد در بوستون است.
پاركينسون يك بيماري دستگاه عصبي مركزي در بزرگسالان مسن‌تر بوده و مشخصه آن سفتي عضلاني پيش‌رونده تدريجي، لرزش و از دست رفتن مهارتهاي حركتي است.
اين اختلال زماني رخ مي‌دهد كه نواحي خاصي از مغز توانايي خود را در توليد دوپامين يكي از ناقلان عصبي در مغز، از دست مي‌دهند. اين بيماري در سنين بعد از 60 سالگي بروز مي‌كند و از هر 100 نفر بالاي 60 سال، يك نفر به اين بيماري مبتلا مي‌شود. بعد از آلزايمر، پاركينسون شايعترين بيماري مخرب اعصاب است.
خبرگزاري دانشجويان ايران - تهران
سرويس: بهداشت و درمان - عمومي
نتايج يك تحقيق جديد نشان داده است كه داروي ايبوپروفن خطر بروز پاركينسون را تا 40 درصد كاهش مي‌دهد.
به گزارش سرويس بهداشت و درمان ايسنا، اين پژوهش با حضور 136 هزار و 474 نفر انجام گرفت كه در آغاز تحقيق هيچ كدام مبتلا به بيماري پاركينسون نبودند. از شركت‌كنندگان در مورد چگونگي استفاده آنها از داروهاي ضدالتهابي غيراستروئيدي يا nsaids شامل آسپرين، ايبوپروفن و استامينوفن، سوالاتي پرسيده شد.
پس از گذشت 6 سال از آغاز پژوهش، 293 نفر از شركت كنندگان در پژوهش دچار پاركينسون شدند.
محققان متوجه شدند؛ اشخاصي كه به طور منظم از داروي ايبوپروفن استفاده كرده بودند، 40 درصد كمتر به پاركينسون مبتلا مي‌شوند.
اين يافته حاصل بررسي محققان دانشكده بهداشت عمومي هاروارد در بوستون است.
پاركينسون يك بيماري دستگاه عصبي مركزي در بزرگسالان مسن‌تر بوده و مشخصه آن سفتي عضلاني پيش‌رونده تدريجي، لرزش و از دست رفتن مهارتهاي حركتي است.
اين اختلال زماني رخ مي‌دهد كه نواحي خاصي از مغز توانايي خود را در توليد دوپامين يكي از ناقلان عصبي در مغز، از دست مي‌دهند. اين بيماري در سنين بعد از 60 سالگي بروز مي‌كند و از هر 100 نفر بالاي 60 سال، يك نفر به اين بيماري مبتلا مي‌شود. بعد از آلزايمر، پاركينسون شايعترين بيماري مخرب اعصاب است.