حكايت دردانه هاي ورزش ما

[touraj atef]

حكايت غريبي است قصه اين غريبه ها , گوئي به هر چيزي بي مهر مي شويم او مي تواند ما را شادي بيشتر دهد و اين حكايت ورزش ما است كه گوئي بايد همواره از دردانه ها رنج دريافت كند و از سوي غريبه ها مهر و دوستي را هديه گيرد سالها است كه ورزش ما بهر فوتبال و كشتي آزاد و وزنه برداري هزينه هاي بي شماري پرداخته است و هر گاه سخن از ورزش ايران آمده همواره فوتبال و كشتي آزاد ووزنه برداري سينه سپر مي كنند و فرياد " من آنم كه رستم بود پهلوان " را سر مي دهند و به اين گونه است كه اگر پولي و توجهي و علاقه اي و حتي عناوين چون جهان پهلوان , دلاوران ,پسران آريائي ,دردانه هاي پارسي ...بوده متعلق به اين سه دردانه ورزش و بقيه ورزشها تنها براي خالي نبودن عريضه پاي به ميدان مي گذاشتند اما امروز شاهديم در فدراسيون فوتبال اين تيم فوتسال است كه جور كش تمامي ناكاميهاي پسر بزرگتر يعني فوتبال را مي كشد فوتسال ايران اكنون يكي از برترين هاي دنيا شده است و بازيكنانش در تيم منتخب دنيا به ميدان مي آيند و بسياري از بزرگان دنيا نظير برزيل ,اسپانيا ,ايتاليا,..وقتي قرار است به مصاف دلاوران ايران زمين آيند با گره هاي زيادي بر ابرو و شجاعتشان پا به ميدان مي گذراند اما برادر بزرگتر يعني فوتبال خوشحال است كه قدرت درجه دوم قاره اي در آُسيا است كه بجز چند استثنا نظير كره جنوبي و ژاپن و استراليا , خود داراي فوتبال درجه ... ام دنيا است همين داستان در مورد ديگر رشته ها است در حاليكه واليبال و بسكتبال ما در دنيا خودي نشان مي دهند و اكنون كسي با لبخندهاي پر استهزا از واليبال و بسكتبال ايراني ياد نمي كند اما وزنه برداري ما كه روزگاري با اعجوبه هاي نظير نامجو و نصيري ... سر به ُآسمان افتخار مي سائيد و عناوين چون پهلوان و جهان پهلوان و هر كول و اسطوره و... براي آنان اعطا مي شد امروز در دوزخي است كه يك سر آن مديريت ناكار آمد و بي دانش نقش دارد و درسوي ديگر حكايت فساد و آمپول و دو پينگ قصه سرائي مي كند در ورزش روزگاري اول در كشورمان حكايت كشتي گيران آزاد ما قصه فرزند مادر بود و داستان كشتي فرنگي از قصه بچه زن بابا سخن مي گفت و اين گونه بود كه همه چيز مال آزادكاران بود و هيچ كس نمي ديد كه اگر كشتي آزاد به موحد و مهدي زاده و تختي و سيف پور و صنعتكاران و برادران محبي و تركان و سوخته سرائي و سليماني و حيدري و دبير .. مي نازد فرنگي كاران ما هم مرداني چون عليزاده و رحيم علي آبادي و بنا وحسن رنگرز و حميد سوريان دارد اما كسي به فرنگي كاران اعتمادي نداشت زيرا روزگاري در آسيا مرداني بودند چون رضا سوخته سرائي كه بعلت ضعف فرنگي كاران در سنگين وزن هم در آزاد و هم در فرنگي كشتي مي گرفتند اما حالا مي بينيم كه كشتي آزاد در تهران در جام جهاني در جلوي چشمان مسئولين و مردم ايران آن گونه خفت بار جام جهاني را به تيمي چون آذربايجان مي بازد اما كشتي گيران فرنگي ما در اولين دوره اين جام در كشور ارمنستان مي توانند هم كوبا و هم ارمنستان و هم تركيه را ببرند و صاحب جام جهاني كشتي براي ايران شوند براستي چرا اين گونه است ؟ چرا دردانه هاي ورزش ما همه بي روحيه و پر از شكست و حتي ننگي چون دو پينگ هستند اما فرزندان شايسته اي از ايران وجود دارند كه در واليبال و بسكتبال و فوتسال و حالا كشتي فرنگي به گونه اي حاضر مي شوند كه بغض تمامي كساني كه سالها شاهد مظلوميت آنها بوده اند را مي تركانند ؟ آيا به واقع زمان آن نرسيده كه نگاهي دقيق تر به روند ورزش در كشور بياندازيم و استعدادها و قابليتها و مديران برتر را شناسائي كرده و سرمايه و برنامه ريزي بهتري براي آنها داشته باشيم ؟آيا نبايد به دنبال ريشه هائي برويم كه فوتبال را اين گونه خوار و شكست خورده اما پر ادعا كرده اما در سوي ديگر فوتسالي داريم كه اين همه استعداد و توانائي و افتخار دارد ؟آيا نبايد به دنبال اين باشيم كه از مديراني چون مديران بسكتبال و واليبال در رشته هائي نظير وزنه برداري هم بهره بگيريم تا اين گونه ما را از ننگ دو پينگ شرمسار نكنند ؟آيا نبايد كشتي فرنگي الگوئي براي كشتي آزاد پر ادعا اما ناكار آمد باشد ؟ نگاه دقيق در ورزش قصه امروز ورزش ما نبايد باشد ؟/تورج عاطف/WWW.tourajateef.blogfa.com
/ tourajatef@hotmail.com