AvAstiN
4th February 2010, 09:23 PM
عنكبوت‌هاي بزرگ دريايي كه در مناطق بسيار عميق دريا مشاهده شده‌اند با پاهاي دراز و دوك مانندشان به آرامي در بستر دريا مي‌خزند و گام برمي‌دارند، اما همانند ديگر گونه‌هاي جانوري اعماق آب‌ها، دانشمندان اطلاعات بسيار كمي در ارتباط با طرز زندگي اين موجودات دارند.
مطالعات دانشمندان نشان مي‌دهد عنكبوت‌هاي دريايي، شيره لاله‌هاي اعماق دريا را مي‌مكند. همچنين محققان مكان‌هاي مختلفي در آب‌هاي عميق و تاريك تنگه مونتري كشف كرده‌اند كه اين عنكبوت‌ها و لاله‌هاي دريايي در آنجا جمع شده‌اند.
اگرچه اين عنكبوت‌ها تا اندازه‌اي شبيه عنكبوت‌هاي خشكي هستند، اما به كلاس و طبقه‌اي كاملا متفاوتي از حيوانات با عنوان پيكناگونيدها تعلق دارند.
اين گروه صيادان مكنده نام دارند كه با مكيدن مايع بدن ديگر حيوانات دريايي تغذيه مي‌كنند. پيكناگونيدها معمولا در حوضچه‌هاي آبي جذر و مدي ديده مي‌شوند، اما معمولا آنقدر كوچكند كه به زحمت ديده مي‌شوند.
در مقابل پيكناگونيدهاي آب عميق مي‌توانند تا 50 سانتي‌متر رشد كنند و بيشتر اوقات را در بستر دريا بگذرانند.
محققا اساسا طرحي براي مطالعه عنكبوت‌هاي دريايي نداشتند و بيشتر روي كرم‌هاي عجيب و غريب و ديگر موجوداتي كه بر لاشه نهنگ‌هايي كه در بستر دريا سقوط كرده رشد مي‌كنند، تحقيقاتي داشتند. يكي از اين لاشه‌ها در عمق 3 هزار متري آب‌هاي مونتري قرار داشت.
محققان به وسيله دوربين‌هاي كنترل از راه دور به دفعات زياد اين لاشه را مورد بازبيني قرار دادند. پس از مدتي متوجه شدند هرازگاهي عنكبوت‌هايي را مي‌بينند كه نزديك به لاله‌هاي منگوله‌دار هستند.
اين لاله‌ها همچون جسم شناوري در بستر دريا مي‌غلتند تا به جسم جامدي برخورد كنند. پس از چند بار دانشمندان متوجه شدند جانور با نزديك كردن دهان خود به شاخك‌هاي لاله شروع به مكيدن شيره گل مي‌كند.
اين لاله‌ها نقش منابع غذايي تجديدپذير را براي عنكبوت‌ها دارند؛ البته ديگر انواع لاله‌هاي آبي زياد خوش‌شانس نيستند، چرا كه در بعضي مواقع عنكبوت لاله چسبيده به استخوان نهنگ مرده را كاملا از جاي خود جدا كرده، بعد از روي فراغت شروع به بلعيدن آن مي‌كند.
اين مشاهده تصادفي مثال ديگري است كه مي‌تواند منجر به دريافت‌هاي جديدي در اعماق دريا شود كه درك ما از آن بسيار كم است؛ همچنين قطعه ديگري از پازل زنجيره‌اي غذايي آب‌هاي عميق را در جاي خود قرار مي‌دهد.
مطالعات دانشمندان نشان مي‌دهد عنكبوت‌هاي دريايي، شيره لاله‌هاي اعماق دريا را مي‌مكند. همچنين محققان مكان‌هاي مختلفي در آب‌هاي عميق و تاريك تنگه مونتري كشف كرده‌اند كه اين عنكبوت‌ها و لاله‌هاي دريايي در آنجا جمع شده‌اند.
اگرچه اين عنكبوت‌ها تا اندازه‌اي شبيه عنكبوت‌هاي خشكي هستند، اما به كلاس و طبقه‌اي كاملا متفاوتي از حيوانات با عنوان پيكناگونيدها تعلق دارند.
اين گروه صيادان مكنده نام دارند كه با مكيدن مايع بدن ديگر حيوانات دريايي تغذيه مي‌كنند. پيكناگونيدها معمولا در حوضچه‌هاي آبي جذر و مدي ديده مي‌شوند، اما معمولا آنقدر كوچكند كه به زحمت ديده مي‌شوند.
در مقابل پيكناگونيدهاي آب عميق مي‌توانند تا 50 سانتي‌متر رشد كنند و بيشتر اوقات را در بستر دريا بگذرانند.
محققا اساسا طرحي براي مطالعه عنكبوت‌هاي دريايي نداشتند و بيشتر روي كرم‌هاي عجيب و غريب و ديگر موجوداتي كه بر لاشه نهنگ‌هايي كه در بستر دريا سقوط كرده رشد مي‌كنند، تحقيقاتي داشتند. يكي از اين لاشه‌ها در عمق 3 هزار متري آب‌هاي مونتري قرار داشت.
محققان به وسيله دوربين‌هاي كنترل از راه دور به دفعات زياد اين لاشه را مورد بازبيني قرار دادند. پس از مدتي متوجه شدند هرازگاهي عنكبوت‌هايي را مي‌بينند كه نزديك به لاله‌هاي منگوله‌دار هستند.
اين لاله‌ها همچون جسم شناوري در بستر دريا مي‌غلتند تا به جسم جامدي برخورد كنند. پس از چند بار دانشمندان متوجه شدند جانور با نزديك كردن دهان خود به شاخك‌هاي لاله شروع به مكيدن شيره گل مي‌كند.
اين لاله‌ها نقش منابع غذايي تجديدپذير را براي عنكبوت‌ها دارند؛ البته ديگر انواع لاله‌هاي آبي زياد خوش‌شانس نيستند، چرا كه در بعضي مواقع عنكبوت لاله چسبيده به استخوان نهنگ مرده را كاملا از جاي خود جدا كرده، بعد از روي فراغت شروع به بلعيدن آن مي‌كند.
اين مشاهده تصادفي مثال ديگري است كه مي‌تواند منجر به دريافت‌هاي جديدي در اعماق دريا شود كه درك ما از آن بسيار كم است؛ همچنين قطعه ديگري از پازل زنجيره‌اي غذايي آب‌هاي عميق را در جاي خود قرار مي‌دهد.