Mobarake
31st January 2010, 11:19 AM
دوران ساسانیان
اطلاعات اندکی درمورد پوشش سر زنان طبقات پایین اجتماع در دوره ساسانیان به دست می دهد . اغلب آثار موجود ، مربوط به الهه ها ویا ملکه ها می باشد .دوتای این آثار ، سربندی لطیف دارند که یادآور سربند زنان نوازنده قرن سوم میلادی ، واقع در حجاریهای قندهاران پیشاور است .
دوچنگ نواز دیگر ، دستارهایی مستطیل شکل با نوارهای پهن وآویزان از پارچه یا روبانهای حاشیه دوزی شده با قطعاتی از طرح های تکراری به سر کرده اند موهای آنها بافته شده وتوسط مهره هایی بسته شده است ، که آرایش موی موجود در تصویری کوچک برروی یک بشقاب ، درمجموعه " گنول " را به یادمی آورد.
سوم ، کلاهی است مستطیل شکل ساخته شده از دو نوار نازک که درقسمت پشت بصورت کمانی به هم رسیده وحواشی آنها توسط روبانی آراسته می شد .
کلاه هایی مشابه این با روبان هایی دراز وتزئین شده توسط زنان منقوش در نقاشی های دیواری سده های 6 و7 میلادی در مینگ اوی نزدیک قیزل واقع در ترکستان چین ، پوشیده شده است سربند هایی نیز همانند دستارهای گوناگون چنگ نواز در شرق یعنی قندهار وآسیای مرکزی – ترکستان چین یافت شده است .
دوره پیش از اسلام
شرق ایران
دانش امروزی درمورد لباس مردم شرق ایران از کتب ادبی وآثارباستانی قابل استخراج است ، اما باید با احتیاط عمل شود با آنکه تفاوتهای منطقه ای روی هم رفته پوشاک متحد الشکل باقی مانده.
نقوش زنان متعلق به این دوره تنها برمقبره های سنگی ساتراپ های ایرانی واقع در ارگیلی آناتولی ونیز در بافته ای به دست آمده از پازیریک دیده می شود .اینها دوتن رویی لخت وبلند را مطابق باتوصیفی که از آنان در تن آناهیتا شده نشان می دهند .
یکی از آنها همچون قبایی برروی سر انداخته شده ودومی ظاهرا با کمر بسته شده است دیهیمی کنگره دار نیز دیده می شود نتایج بدست آمده از مطالعه بر روی این نقوش ، توسط برخی مکشوفات درپازیریک تایید شده اند مثل : نیمته ای آستین دار از خز وقبایی بلند از سر تا پا که سالم باقی مانده اند ونیز سربندی لخت وبلند با دیهیمی مزین به تصاویر.
سغدیان
لباسهای مردم استپ نشین آسیای مرکزی
زنان ، خفتان یا رداهایی مشابه مردان می پوشیدند ویکی از تن پوشهای اصلی زنانه شالی بود که از روی شانه ها آویخته می شد ودر زوایای مقابلش سنگ هایی داشت .
روسری های پشت نما ، قسمتی از پوشاک رقاصان یا سایر نقش بازان زن راتشکیل می داد .
مرسوم ترین سربند زنان به تصویر کشیده شده ، کلاهی است تنگ وچسبان وکوچک . دختران جوان موی خود را به صورت پنج گیس بافته شده می آراستند که دوتای آن در هر طرف ویکی در پشت قرار می گرفت . اما آرایش موی زنان بالغ ، اطلاعات کافی در دست نیست و ظاهرا از دستارهای پیچیده شده ، به روش های مختلف استفاده می شد . چندین تور سر نیز در مونت موگ از زیر خاک به دست آمده است .
پوشاک طوایفی ایرانی مقیم استپ های دریای سیاه وقفقاز
خاستگاه آسیای مرکزی سیتی ها همان طور که هرودت اشاره کرده از طریق موارد مشابه در پوشاک سیتی های غربی ونیز سکاها وهمچنین بلخی ها وسغدیهای سده های 4 .6 ق .م قابل اثبات است .
معمول ترین سربند زنان سیتی عبارت بود از قالبی سفت شده که بوسیله پلاکهای طلایی ومزین به نقش مایه های تصویری پوشانده می شد . این " کالاتوز سیتیانی " ( یونانی ) نوعی سبد به شکل گلدان که روی سر می گذاشتند ونیم تاج وسر بندی مخروطی وبلند ، همواره همراه با یک روسری لخت با آویزهایی طلایی در شقیقه ها پوشیده می شد .
اطلاعات اندکی درمورد پوشش سر زنان طبقات پایین اجتماع در دوره ساسانیان به دست می دهد . اغلب آثار موجود ، مربوط به الهه ها ویا ملکه ها می باشد .دوتای این آثار ، سربندی لطیف دارند که یادآور سربند زنان نوازنده قرن سوم میلادی ، واقع در حجاریهای قندهاران پیشاور است .
دوچنگ نواز دیگر ، دستارهایی مستطیل شکل با نوارهای پهن وآویزان از پارچه یا روبانهای حاشیه دوزی شده با قطعاتی از طرح های تکراری به سر کرده اند موهای آنها بافته شده وتوسط مهره هایی بسته شده است ، که آرایش موی موجود در تصویری کوچک برروی یک بشقاب ، درمجموعه " گنول " را به یادمی آورد.
سوم ، کلاهی است مستطیل شکل ساخته شده از دو نوار نازک که درقسمت پشت بصورت کمانی به هم رسیده وحواشی آنها توسط روبانی آراسته می شد .
کلاه هایی مشابه این با روبان هایی دراز وتزئین شده توسط زنان منقوش در نقاشی های دیواری سده های 6 و7 میلادی در مینگ اوی نزدیک قیزل واقع در ترکستان چین ، پوشیده شده است سربند هایی نیز همانند دستارهای گوناگون چنگ نواز در شرق یعنی قندهار وآسیای مرکزی – ترکستان چین یافت شده است .
دوره پیش از اسلام
شرق ایران
دانش امروزی درمورد لباس مردم شرق ایران از کتب ادبی وآثارباستانی قابل استخراج است ، اما باید با احتیاط عمل شود با آنکه تفاوتهای منطقه ای روی هم رفته پوشاک متحد الشکل باقی مانده.
نقوش زنان متعلق به این دوره تنها برمقبره های سنگی ساتراپ های ایرانی واقع در ارگیلی آناتولی ونیز در بافته ای به دست آمده از پازیریک دیده می شود .اینها دوتن رویی لخت وبلند را مطابق باتوصیفی که از آنان در تن آناهیتا شده نشان می دهند .
یکی از آنها همچون قبایی برروی سر انداخته شده ودومی ظاهرا با کمر بسته شده است دیهیمی کنگره دار نیز دیده می شود نتایج بدست آمده از مطالعه بر روی این نقوش ، توسط برخی مکشوفات درپازیریک تایید شده اند مثل : نیمته ای آستین دار از خز وقبایی بلند از سر تا پا که سالم باقی مانده اند ونیز سربندی لخت وبلند با دیهیمی مزین به تصاویر.
سغدیان
لباسهای مردم استپ نشین آسیای مرکزی
زنان ، خفتان یا رداهایی مشابه مردان می پوشیدند ویکی از تن پوشهای اصلی زنانه شالی بود که از روی شانه ها آویخته می شد ودر زوایای مقابلش سنگ هایی داشت .
روسری های پشت نما ، قسمتی از پوشاک رقاصان یا سایر نقش بازان زن راتشکیل می داد .
مرسوم ترین سربند زنان به تصویر کشیده شده ، کلاهی است تنگ وچسبان وکوچک . دختران جوان موی خود را به صورت پنج گیس بافته شده می آراستند که دوتای آن در هر طرف ویکی در پشت قرار می گرفت . اما آرایش موی زنان بالغ ، اطلاعات کافی در دست نیست و ظاهرا از دستارهای پیچیده شده ، به روش های مختلف استفاده می شد . چندین تور سر نیز در مونت موگ از زیر خاک به دست آمده است .
پوشاک طوایفی ایرانی مقیم استپ های دریای سیاه وقفقاز
خاستگاه آسیای مرکزی سیتی ها همان طور که هرودت اشاره کرده از طریق موارد مشابه در پوشاک سیتی های غربی ونیز سکاها وهمچنین بلخی ها وسغدیهای سده های 4 .6 ق .م قابل اثبات است .
معمول ترین سربند زنان سیتی عبارت بود از قالبی سفت شده که بوسیله پلاکهای طلایی ومزین به نقش مایه های تصویری پوشانده می شد . این " کالاتوز سیتیانی " ( یونانی ) نوعی سبد به شکل گلدان که روی سر می گذاشتند ونیم تاج وسر بندی مخروطی وبلند ، همواره همراه با یک روسری لخت با آویزهایی طلایی در شقیقه ها پوشیده می شد .