المپیادی ها و نبلیست ها ی عرصه ی شیمی

[*مینا*]

با برگزاری دوره های نهایی آمادگی تیم المپیاد شیمی جمهوری اسلامی ایران، 4 نفر از بهترین دانش پژوهان ایرانی انتخاب شده و به چهل و یکمین المپیاد جهانی شیمی در انگلستان اعزام میگردند. اسامی نفرات انتخاب شده و اخبار مربوط به این تیم در ادامه مطلب ارایه شده و به مرور تکمیل میشود.

منبع :مرجع آموزش المپیاد های علمی ایران



نفرات اعزامی به چهل و یکمین المپیاد جهانی شیمی در کشور انگلستان



http://www.irysc.com/images/uploads/summer87/chem/khakrand.jpg (http://www.irysc.com/)

محمدهادی خاکرند

استان فارس / شیراز

http://www.irysc.com/images/uploads/summer87/chem/samiee.jpg

آریا سمیعی

استان تهران / تهران

http://www.irysc.com/images/uploads/summer87/chem/abaspur.jpg

ایمان عباسپور

استان مازندران / بابل

http://www.irysc.com/images/uploads/summer87/chem/mashreghi.jpg (http://www.irysc.com/article95.html)

علی مشرقی

استان خراسان رضوی / مشهد

[*sabrina*]

برندگان جايزه نوبل شيمي 2009 اعلام شدند
خبرگزاري فارس: 3 دانشمند به طور مشترك جايزه نوبل شيمي 2009 را از آن خود كردند.
به گزارش خبرگزاري فارس، آكادمي سوئد، ونتاكرامان راماكريشان، توماس استيتز از آمريكا و آد يونات تبعه رژيم اشغالگر قدس را به علت نقشه برداري ريبوزوم و توليد پروتئين عامل در سلول در سطح اتم به عنوان برنده جايزه نوبل شيمي 2009 اعلام كرد.
سال گذشته آكادمي سوئد 2 دانشمند آمريكايي و يك دانشمند ژاپني را به دليل كشف پيشرفت پروتئين درخشان در ستاره دريايي كه به كمك مطالعات دانشمندان در پيشرفت سلول‌هاي سرطاني مي‌آيد، به عنوان برنده جايزه نوبل شيمي سال 2008 اعلام كرد.

گردآوری : پایگاه اینترنتی پرشین وی (http://www.niksalehi.com/)
www.persianv.com (http://www.persianv.com/)

[*مینا*]

The ribosome translates the DNA code into life

The Nobel Prize in Chemistry for 2009 awards studies of one of life's core processes: the ribosome's translation of DNA information into life. Ribosomes produce proteins, which in turn control the chemistry in all living organisms. As ribosomes are crucial to life, they are also a major target for new antibiotics.

This year's Nobel Prize in Chemistry awards Venkatraman Ramakrishnan, Thomas A. Steitz and Ada E. Yonath for having showed what the ribosome looks like and how it functions at the atomic level. All three have used a method called X-ray crystallography to map the position for each and every one of the hundreds of thousands of atoms that make up the ribosome.

Inside every cell in all organisms, there are DNA molecules. They contain the blueprints for how a human being, a plant or a bacterium, looks and functions. But the DNA molecule is passive. If there was nothing else, there would be no life.

The blueprints become transformed into living matter through the work of ribosomes. Based upon the information in DNA, ribosomes make proteins: oxygen-transporting haemoglobin, antibodies of the immune system, hormones such as insulin, the collagen of the skin, or enzymes that break down sugar. There are tens of thousands of proteins in the body and they all have different forms and functions. They build and control life at the chemical level.

An understanding of the ribosome's innermost workings is important for a scientific understanding of life. This knowledge can be put to a practical and immediate use; many of today's antibiotics cure various diseases by blocking the function of bacterial ribosomes. Without functional ribosomes, bacteria cannot survive. This is why ribosomes are such an important target for new antibiotics.
This year's three Laureates have all generated 3D models that show how different antibiotics bind to the ribosome. These models are now used by scientists in order to develop new antibiotics, directly assisting the saving of lives and decreasing humanity's suffering





منبع :: شیمی دان های دانشکده ی شیمی دانشگاه تبریز

[*مینا*]

خبرگزاری مهر- گروه فناوریهای نوین: جایزه نوبل شیمی یکی از جوایز نوبل است که به وصیت آلفرد نوبل از 109 سال قبل توسط آکادمی سلطنتی سوئد به برجسته ترین دانشمندان این عرصه اعطا شده است.
به گزارش خبرگزاری مهر، برندگان جایزه نوبل شیمی در مدت 109 سال گذشته از سال 1901 تا 2010 به شرح زیر است:
1901- ژاکوگس هنریکوس وانت هوف از هلند برای کشف قانون فشار اسموزی در محلولها
1902- هرمن امیل فیشر از آلمان برای تلاشهای در عرصه سنتز هیدروکربورها و آدنینها
1903- ازوانت آگوست آرهنیوس از سوئد برای گسترش شیمی با تئوری درباره افتراق الکتریکی
1904- ویلیام رامسی از انگلیس برای کشف گازهای نجیب در هوا و تعیین موقعیت این گازها در جدول تناوبی
1905- یوهانس فردیریش و ویلهلم آدولف فن بایر از آلمان برای توسعه شیمی آلی و شیمی صنعتی با تلاشهایی در عرصه ترکیبات هیدروآروماتیک
1906- هنری مویسان از فرانسه
1907- ادوارد باخنر از آلمان برای تحقیقاتی که در بیوشیمی و برای کشف تخمیر غیر سلولی انجام داد
1908- ارنست راثرفورد از انگلیس/ نیوزلند برای کشف وجود مواد رادیواکتیو
1909- ویلهلم اوستوالد از آلمان برای مطالعاتی که در عرصه کاتالیزها و اصولی انجام داد که برای حاکمیت تعادل شیمیایی و سرعت واکنش نقش بنیادی ایفا می کنند
1910- اوتو والاخ از آلمان
1911- ماری کوری از فرانسه/ لهستان برای خدماتی که به پیشرفت شیمی از طریق کشف رادیوم و پلونیوم انجام داد
1912- پل سباتیه از فرانسه برای ارائه متد هیدروژناز ترکیبات آلی در حضور فلزات و ویکتور گریگنار از فرانسه برای توسعه گسترده در عرصه شیمی آلی انجام داد
1913- آلفرد وارنر از سوئیس برای کشف پیوند اتمها در مولکولها که منجر به توسعه شیمی غیرآلی شد
1914- تئودور ویلیام ریچاردز از آمریکا برای تعیین وزن اتمی تعداد زیادی از عناصر شیمیایی
1915- ریچارد مارتی ویلستاتر از آلمان برای تحقیقاتی که روی رنگدانه های گیاهی به خصوص کلروفیلها انجام داد.
1916 و 1917 به دلیل جنگ جهانی اول جایزه ای اعطا نشد.
1918- فریتز هابر از آلمان برای فرایند سنتز آمونیاک
1919- جایزه ای اعطا نشد.
1920- والتر هرمن نرست از آلمان برای تحقیق درباره ترموشیمی
1921- فردریک سادی از انگلیس برای تلاشهایی که در عرصه شناخت شیمی مواد رادیواکتیو و برای مطالعاتی که درباره منشاء و ماهیت ایزوتوپها انجام داد
1922- فرانسیس ویلیام آستون از انگلیس
1923- فریتز پرگل از اتریش برای اختراع متد میکروآنالیز مواد آلی
1924- جایزه ای اعطا نشد.
1925- ریچارد آدولف زیگموندی از آلمان برای کشف ماهیت اهمگن محلولهای کلوئیدی و برای متد توسعه شیمی کلوئیدها
1926- تئودور ازودبرگ از سوئد
1927- هاینریش اوتو ویلند از آلمان برای مطالعه درباره ساخت اسیدهای صفراوی و مواد مرتبط با آنها
1928- آدولف اوتو راینهولد وینداوس از آلمان
1929- آرتور هاردن هانس کارل آگوست از انگبیش و سیمون وان ائلرشلپین از سوئد برای تحقیقات در عرصه تخمیر قند و آنزیمهای تخمیرکننده
1930- هانس فیشر از آلمان
1931- کارل بوش از آلمان
1932- ایروینگ لانگمویر از آمریکا برای مطالعات در عرصه شیمی سطوح
1933- جایزه ای اعطا نشد.
1934- هارولد کلایتون اوری از آمریکا برای کشف هیدروژن سنگین
1935- فردریک ژولیو و ایرن ژولیو کوری از فرانسه برای سنتز عناصر جدید رادیواکتیوی
1936- پطروس ژوزفیوس ویلهلموس وبی از هلند برای خدماتی که به شناخت ساختار مولکولی از طریق مطالعه بر روی دوقطبی های الکتریک و تفرق پرتوهای ایکس و الکترونها در گازها انجام داده بود.
1937- پل کار از سوئیس برای مطالعه بر روی کاروتونوئیدها و فلاوینها، ویتامینهای a و b2 و والتر نورمن هاورث از انگلیس برای مطالعه دریاره هیدروکربورها و ویتامین c
1938- ریچارد کوهن از آلمان برای کار بروی کاروتنوئیدها و ویتامینها
1939- آدولف فردریش یوهان بوهتنادخت از آلمان برای کار بر روی هورمونهای وابسته به جنس و لاوسلاف روژیچکا از سوئیس برای کار بر روی پلی متیلن
از 1940 تا 1942 به دلیل جنگ دوم جهانی جایزه ای اعطا نشد.
1943- جورج د- هوزی از مجارستان برای کشف استفاده از ایزوتوپها به عنوان ردیاب در مطالعه بر روی فرایندهای شیمیایی
1944- اوتو هان از آلمان
1945- آرتوری ایلماری ویرتانن از فنلاند
1946- جیمز باچلر سامر از آمریکا برای کشف آنزیم هایی که می توانند بلوری شوند. جان هوارد نوثروپ و وندل مردیت استنلی از آمریکا برای آماده ساز آنزیمها و پروتئینهای ویروسها به یک شکل خالص بلوری
1947- رابرت رابینسون از انگلیس برای مطالعه درباره تولید ماهیت گیاهی و سنتز آلکالوئیدها
1948- آرنه ویلهلم کائورین تیزلیوس از سوئد
1949- ویلیام فرانسیس ژاکویی از آمریکا برای تحقیقاتی که در عرصه ترمودینامیک شیمیایی به خصوص برای مطالعه رفتار مواد در دمای پایین انجام داد.
1950- اوتو پل هرمن دیلز و کورت آلدر از آلمان غربی
1951- ادوین متیسون مک میلان و گلین تئودور سیبورگ از آمریکا برای کشف شیمی عناصر با عدد اتمی بالاتر از عدد اتمی اورانیوم
1952- آرچر جان پورتر مارتین و ریچارد لارنس میلینگتون سینگ از انگلیس برای اختراع دستگاه کروماتوگرافی
1953- هرمن اشتائودینگر از آلمان غربی برای کشف در عرصه شیمی ماکرومولکولی
1954- لوئیس کارل پلینگ از آمریکا برای برای تحقیقاتی که در عرصه کشش مولکولی و کاربردهای آن برای توضیح ساختار مواد پیچیده انجام دادند.
1955- وینسنت دو ویگناد از آمریکا برای تحقیقاتی که درباره بیوشیمی ترکیبات مهم گوگردی به خصوص سنتز هورمونهای پلی پپتیدی انجام داد.
1956- کریل نورمن هاینسلوود از انگلیس و نیکولای نیکولاوویچ سمینوف از اتحاد جماهیر شوروی سابق برای تحقیقاتی که درباره مکانیزمهای واکنشهای شیمیایی انجام دادند.
1957- الکساندر آر. تاد از انگلیس برای کار درباره نوکلئوتید و کوانزیمهای نوکلئوتیدی
1958- فردیریک سانگر از انگلیس برای کار روی ساختار پروتئینها به خصوص انسولین
1959- یاروسلاو هریروفسکی از چکسلاواکی
1960- ویلارد فرانک لیبی از آمریکا برای توسعه متد استفاده از کربن 14 برای تعیین سن در باستان شناسی، زمین شناسی، ژئوفیزیک و دیگر شاخه های علم
1961- ملوین کالوین از آمریکا
1962- مکس فردیناند پروتس و جان کاودری کندریو از انگلیس برای مطالعه روی ساختار پروتئیهای کروی
1963- کارل زیگلر از آلمان غربی و جولیو ناتا از ایتالیا برای کشف در عرصه شیمی و فناوری پلیمرها
1964- دوروتی کراوفوت هاجکین از انگلیس برای تعیین ساختارهای مهم مواد بیوشیمیایی با استفاده از تکنیکهای پرتوهای ایکس
1965- رابرت بارنس وودوارد ای آمریکا برای موفقیت چشمگیری که در سنتزهای آلی به دست آورد.
1966- رابرت سندرسون مولیکن از آمریکا برای کشش شیمیایی و ساختار الکترونیکی مولکولها از طریق مطالعه اوربیتالهای مولکولی
1967- مانفرد ایجن از آلمان غربی، رونالد جورج ریفورد نوریش و جورج پورتر از انگلیس
1968- لارس اوزانگر از آمریکا/ نروژ
1969- درک هارولد ریچارد بارتون از انگلیس و اود هاسل از نروژ برای توسعه مفهوم صورت بندی و کاربردهای آن در شیمی
1970- لوئیس فدریکو للیور از آرژانتین برای کشف نوکلئوتیدهای قندی و نقش آنها در بیوسنتزهای کربوهیدارتها
1971- جرالد هرتزبرگ از کاناد برای شناخت ساختار الکترونیکی و هندسی مولکولها به خصوص رادیکالهای آزاد
1972- کریستین بی. آنفیسن از آمریکا برای کار بر روی ریبونوکلئوآزها و استنفورد مورد و ویلیام اچ. اشتین از آمریکا برای درک اتصالات موجود میان ساختار شیمیایی و فعالیت کاتالیکی مولکول ریبونوکلئویئک
1973- ارنست اوتو از آلمان و فیشر جفریو از انگلیس
1974- پل جی. فلوری از آمریکا برای کار نظری و تجربی در شیمی فیزیک ماکرومولکولها
1975- جان وارکاپ کورفورث از استرالیا/ انگلیس و ولادیمیر پرلاگ از سوئیس برای کار بر روی استرئوشیمی واکنشهای کاتالیزه شده توسط آنزیمها
1976- ویلیام نان لیپسکومب از آمریکا
1977- ایلیا رومانوویچ پریگونژینی از بلژیگ برای تحقیق درباره ترمودینامیک غیر متعادل به خصوص توسعه تئوری ساختارهای پراکنده
1978- پیتر دی. میشل از انگلیس برای درک انتقال انرژی زیستی از طریق فرمولاسیون تئوری کیمیوسماتیک
1979- هربرت سی. براون از آمریکا و جورج ویتیگ از آلمان غربی برای توسعه استفاده از ترکیبات محتوی عناصر بور و فسفر در سنتزهای آلی
1980- پل برگ از آمریکا برای مطالعات بنیادی درباره بیو شیمی اسیدهای نوکلئیک به خصوص dna دوباره ترکیب کننده ، والتر گیلبرت از آمریکا و فردریک سنگر از انگلیس
1981- کنیچی فوکوی از ژاپن و روالد هافمن از آمریکا برای توسعه تئوریهای مستقل درباره مکانیزیمهای واکنشهای شیمیایی
1982- آرون کلاگ از انگلیس/ لیتوانی برای توسعه میکروسکوپ الکترونیکی کریستالگراف و کشف ساختار بیولوژیکی پروتئین اسید نوکلئیک پیچیده
1983- هنری تاب از آمریکا برای کار بر روی مکانیزمهای واکنشهای انتقال الکترونها به خصوص فلزات پیچیده
1984- رابرت بروس مریفیلد از آمریکا برای توسعه متدولوژی سنتز شیمیایی روی یک ماتریکس جامد
1985- هربرت آی. هاوپتمن و جروم کارل از آمریکا برای موفقیتی که در توسعه متدهای مستقیم برای تعیین ساختارهای بلوری
1986- دادلی آر. هرشبلچ از آمریکا، یوان تی. لی از آمریکا/ تایوان و جان سی. پولانی از مجارستان
1987- دونالد جی. کرام از آمریکا، ژان ماری لن از فرانسه و چارلز جی. پدرسون از آمریکا
1988- یوهان دیزنهاوفر، رابرت هابر و هارموت میخل از آلمان غربی برای تعیین ساختار سه بعدی یک مرکز واکنش فوتوسنتزی
1989- سیدنی آلتمن از کانادا/ آمریکا و توماس آر. سچ از آمریکا برای کشف خصوصیات rna
1990- الیاس جیمز کوری از آمریکا برای توسعه تئوری و متدولوژی سنتز آلی1991- ریچارد آر. ارنست از سوئیس برای توسعه متدولوژی طیف نگاری با روزنانس مغناطیسی هسته ای با وضوح تصویر بالا
1992- رودولف ای. مارکوس از آمریکا برای تئوری واکنشهای انتقال الکترونها در سیستمهای شیمیایی
1993- کری بی. مولیس از آمریکا برای اختراع متد واکنش در زنجیره پلیمراز و مایکل اسمیت از کانادا
1994- جورج ای. اولا از آمریکا برای تحقیق درباره کربوکاتیونها

1996- رابرت کورل از امریکا، هارود کرتو از انگلیس و ریچارد اسمالی از آمریکا
1997- جینز سی. اسکو از دانمارک برای کشف آنزیم بونی در تبادل سدیم- پتاسیم و پل دی. بویر از آمریکا و جان ای. واکر از انگلیس
1998- جان ای. پاپل از انگلیس برای توسعه متدهای محاسباتی در شیمی کوانتوم و والتر کوهن از آمریکا برای توسعه تئوری کاربردی چگالی
1999- احمد زویل از مصر/ آمریکا برای مطالعه درباره انتقال واکنشهای شیمیایی با استفاده از طیف نگاری در یک کوادریلیوم ثانیه
2000- آلن جی. هیگر از آمریکا، آلن جی مک دیارمید از آمریکا/ نیوزلند و هیدکی شیراکاوا از ژاپن


2003- پیتر آگر و رودریک مک کنین از آمریکا برای کشف کانالهای غشای سلولی
2004- آرون سیچانور، آورام هرشکو، اریون روز از آمریکا
2005- رابرت گرابز و ریچارد اشروک از آمریکا و ایوه شائوین از فرانسه
2006- راجر دیوید کورنبرگ از آمریکا
2007- گرهارد ارتل از آلمان به پاس تحقیقاتی که در زمینه واکنش های شیمیایی روی سطوح جامد انجام داد
2008- به اسامو شیمومورا از ژاپن، مارتین چالفای و راجر.وای. تیسین از آمریکا به خاطر کشف و گسترش پروتئین درخشان سبز.

2001- کی. بری شارپلس و ویلیام اس. نولز از آمریکا وو ریوجی نویوری از ژاپن برای کار درباره واکنشهای اکسیداسون فعال شده توسط کاتالیزهای کایرال
2002- جان بی. فن از آمریکا و کیوچی تاناکا از ژاپن و کورت ووثریش از سوئیس برای توسعه طیف نگاری با رزونانس مغناطیسی هسته ای وو تعیین ساختار سه بعدی ماکرومولکولهای بیولوژیکی در محلول
2009- ونکاترمن راماکریشنان از انگلیس، توماس ای. استیتز از آمریکا و آدا ای. یوناث از رژیم صهیونیستی به پاس خدماتی که در کشف ساختار و عملکرد ریبوزمها انجام دادند.
2010- آکادمی نوبل این دوره از این جایزه را به ریچارد اف. هیک از دانشگاه دولور آمریکا، ای- اچی نگیشی از دانشگاه پوردو و آکیرا سوزوکی از دانشگاه هوکایدوی ژاپن به پاس تحقیقاتی که برای توسعه راههای جدید و موثر برای پیوندهای اتمهای کربنی برای ساخت مولکولهای پیچیده انجام دادند او توسعه روش سنتزهای آلی از طریق کاتالیست تزویج متقاطع پالادیم عطا کرد
. 1995- پل جی. کراتزن از هلند، ماریو جی. مولینا از آمریکا/ مکزیک و فرانک شروود رولند از آمریکا برای کار درباره شیمی اتمسفر به خصوص تشکیل اوزون

[*مینا*]

بنیاد نوبل، جایزه‌ی نوبل امسال را مشترکاً به «ریچارد اف. هَک»، «اِی‌ایچی نِیگیشی» و «آکیرا سوزوکی» برای «کراس‌ کاپلینگ به‌وسیله‌ی کاتالیست پالادیوم در سنتزهای آلی» اعطا کرد. پروفسور هک آمریکایی است، متولد سال ۱۹۳۱ و استاد دانشگاه دلوِیر. نیگیشی و سوزوکی هر دو ژاپنی هستند که اولی ۷۵ ساله و استاد دانشگاه پرودوی آمریکا و دومی ۸۰ ساله و شاغل در دانشگاه هوکایدوی ژاپن است.


http://www.1pezeshk.com/cip/pictures/3f018bd09e94ec9a519ca6645f1dbd37.jpg

شیمی آلی، گسترده‌ترین شاخه‌ی شیمی است که به ترکیبات کربنی می‌پردازد. واکنش کاپلینگ یا جفت شدن، در شاخه‌ای از شیمی آلی به نام شیمی آلی‌فلزی (اورگانومتالیک) مورد بحث قرار می‌گیرد که به وسیله‌ی یک کاتالیست فلزی و لیگندهای مناسب، دو ترکیب کربنی به هم متصل می‌شوند. در بحث‌های آزمایشگاهی، بهترین فلز کاتالیست پالادیوم است اما در صنعت و ابعاد گسترده، کاتالیست‌های فلزی ارزان‌تری مانند نیکل و مس مورد استفاده می‌گیرند. یکی از روش‌های جفت شدن، کراس‌ کاپلینگ نام دارد و واکنشِ بینِ دو جزء جدا از هم را شامل می‌شود که می‌توان بر هر نیمه‌ی مولکول محصول در فرآیند واکنش، کنترل داشت. یکی از اجزای واکنش کراس ‌کاپلینگ، معمولاً آریل، آلکنیل یا آلکیل‌هالید است.

بنیاد نوبل، برای امسال کار این سه دانشمند را ارزشمند تشخیص داده که کار آن‌ها اساس واکنش‌های مهمی از صنایع داروسازی تا صنایع الکترونیک قرار گرفته‌است. داروی تاکسول که برای درمان سرطان به‌کار می‌رود، بر پایه‌ی واکنش پایه‌گذاری شده توسط آن‌ها ساخته‌شده‌است. واکنش یافته‌شده توسط این سه شیمی‌دان، در کنار واکنش‌های بزرگ و برنده‌ی جایزه‌ی نوبل، مانند واکنش گرینیارد در سال ۱۹۱۲، واکنش دیلز- آلدر در سال ۱۹۵۰، واکنش ویتیگ در سال ۱۹۷۰ و واکنش مبادبه‌ی اولفین در سال ۲۰۰۵ قرار می‌گیرد.
تا پیش از آن‌که پالادیم در شیمی آلی استفاده ‌شود، برای اتصال بین دو کربن می‌بایست از مواد فعال‌کننده استفاده می‌شد و واکنش‌های جانبی اجتناب‌ناپذیر بودند. اما با به‌کار بردن پالادیوم، شمای زیر رخ می‌دهد.



http://www.1pezeshk.com/cip/pictures/967a3b817ec802d64f8341094aabf442.jpg (http://www.1pezeshk.com/cip/pictures/d331476d83a8f23550ac7f45c81cc8c0.jpg)
با کلیک روی تصویر، می‌توانید نمای بزرگ‌تری از آن را ببینید.



هک پیشگام کار بر واکنش کراس‌ کاپلینگ شامل اولفین‌ها شد. او در سال ۱۹۶۸ مدعی شد واکنش زیر را در دمای اتاق انجام داده‌است.


http://www.1pezeshk.com/cip/pictures/601eb912d6cb1c0c113902609dff096a.gif

این واکنش، یکی از مهم‌ترین روش‌های ایجاد پیوند یگانه‌ی کربن- کربن شناخته‌شد. او تا سال ۱۹۶۹، مکانیسم واکنش و جزئیات استرئوشیمی کاملی برای واکنش خود ارائه داد. تا سال ۱۹۷۱ او و دانشمندان دیگر به کامل کردن این واکنش و ایجاد محصولات جدیدتر بر پایه‌ی کار هک پرداختند.

در سال ۱۹۷۶، نیگیشی روی سری واکنش‌های کموسلکتیوتر آلی‌فلزی کاتالیست‌های آلی با اورگانوهالیدها کار کرد. او ابتدا اجزای اورگانوزیرکُنیوم و اورگانوآلومینیوم را به کار گرفت. او در سال ۱۹۷۷ برای آن‌که از محصولات جانبی بکاهد، از ترکیبات پالادیمی استفاده کرد که واکنشی ملایم با انتخابگری بالا را موجب می‌شد. واکنش نیگیشی نیز در ایجاد پیوند یگانه‌ی کربن- کربن به شهرت و اعتباری بالا میان شیمی‌دان‌ها رسید


http://www.1pezeshk.com/cip/pictures/2709ed9632906994675708a74847ad1c.gif

در سال ۱۹۷۹، سوزوکی و همکارانش دریافتند در حضور باز و کاتالیست پالادیم، کراس کاپلینگ وینیل و آریل‌هالید امکان‌پذیر است


http://www.1pezeshk.com/cip/pictures/e2ca62e392d18980a42e74f8eeca404b.gif

بعداً مشاهده شد که آریل‌بورونیک‌اسیدها به‌عنوان اجزای جفت‌شونده بر کاتالیست پالادیوم، قادر به انجام واکنش کراس‌کاپلینگ هستند و بازهای ملایم‌تری نیز می‌توانند کاربرد یابند.
روش‌های یافت‌شده توسط این سه دانشمند، راه‌های کاربردی فراوانی را در سنتز مولکول‌های هدف ایجاد کرد. با روش‌های کراس‌کاپلینگی که این سه تن پایه‌گذاری کردند، مولکول های طبیعی و بیولوژیکی فراوانی ساخته‌شد و در داروسازی استفاده‌های بسیاری یافت. جایزه‌ی نقدی نوبل، بین این سه تن به تساوی تقسیم می‌گردد و آنان به بزرگترین افتخاری می‌رسند که یک دانشمند می‌تواند به آن برسد.

پ‌ن ۱: بالاخره یک‌بار هم که شده، یقه‌ی سینما و ادبیا را رها کردم و چیزی درباره‌ی رشته‌ی تحصیلی خودم نوشتم! اگر سلینجر بزرگ حکم داد که «هفته‌ای یه بار آدم رو نمی‌کشه!» احتمالاً سالی یک بار از شیمی نوشتن هم من را نمی‌کشد!
پ‌ن ۲: دانشجویان عزیز شیمی و علاقمندان، توضیحات کامل‌تری را می‌توانند در این‌جا (http://static.nobelprize.org/nobel_prizes/chemistry/laureates/2010/Sciback_2010.pdf) و این‌جا (http://nobelprize.org/nobel_prizes/chemistry/laureates/2010/info_publ_eng_2010.pdf) درباره‌ی روند کار این سه دانشمند بیابند.

پ‌ن ۳: این پُست را تقدیم می‌کنم به استادان فرهیخته‌‌ام، «دکتر علی‌اکبر انتظامی»، «دکتر عزیز شهریسا» و «دکتر رضا تیموری‌مفرد» که در زمینه‌ی شیمی آلی زحمات بسیاری را برای آموزش من متحمل شده‌اند، اما نه تنها در زمینه‌ی علمی خود، که از بُعد انسانی نیز، صِرف آشنایی با این عزیزان را یکی از بهترین شانس‌های زندگی خود می‌دانم. برای همیشه، مدیون آن‌ها خواهم ماند.

پی‌نوشت از علیرضا مجیدی! : در متن این پست به داروی تاکسول اشاره شده است. تاکسول یا پاکلیتاکسل، یک داروی مهارکننده میتوز است و از این راه می‌تواند جلوی تکثیر سریع سلول‌های سرطانی را بگیرد. برای ساختن این دارو تا سال ۹۳ از پوست گونه‌ خاصی از درخت سرخدار به نام Taxus brevifolia استفاده می‌شد. اما نیاز بیماران بسیار بیشتر از داوری استحصال شده از این طریق بود و به علاوه از لحاظ زیست‌محیطی هم آسیب زیادی به خاطر قطع درختان، رخ می‌داد، به همین خاطر دانشمندان باید به طریقی این دارو را به شیوه صناعی می‌ساختند. دانشمندان در سال ۹۳ موفق شدند شیوه‌ای نیمه‌صناعی برای ساختن این دارو پیدا کنند. البته هم‌اکنون این دارو برای اجتناب از مواد مضر فرایند، به شیوه زیست‌فناوری تهیه می‌شود. اما تلاش نخستین دانشمندان برای ساخت صناعی آن راه را برای ساخت داروهای دیگری همچون docetaxel باز کرد.

داروی پاکلیتاکسل بیشتر در درمان سرطان پستان، تخمدان و ریه کاربرد دارد.


منبع (http://1pezeshk.com/archives/2010/10/%D9%86%D9%88%D8%A8%D9%84-2010%D8%8C-%D8%A8%D8%B1%D8%A7%DB%8C-%D8%B4%DB%8C%D9%85%DB%8C-%D8%A2%D9%84%DB%8C.html)

[*مینا*]

*کسب مدال های رنگا رنگ این دانش آموزان در المپیاد جهانی 1390 ایران را در رتبه ی چهارم جهان قرار داد *


کسب مدال طلای جهانی المپیاد شیمی 1390 دانش آموزی
توسط جناب آقای رضا جاویدی دشت بیاض
از دبیرستان شهید هاشمی نژاد_خراسان رضوی
http://www.uc-njavan.ir/images/kpuk1g84315taipv9j.jpg


کسب مدال طلای جهانی المپیاد شیمی 1390 دانش آموزی
توسط جناب آقای علی اصغر آقا جانی
از دبیرستان علامه _ حلی تهران
http://www.uc-njavan.ir/images/rwtataldfol9ju653hnw.jpg


کسب مدال نقره جهانی المپیاد شیمی 1390 دانش آموزی
توسط جناب آقای امیر پیمان دل پرستان
از دبیرستان علامه حلی _ تهران
http://www.uc-njavan.ir/images/20wrl72ix1ejrkpaa7di.jpg


کسب مدال نقره جهانی المپیاد شیمی 1390 دانش آموزی
توسط جناب آقای عرفان شیرزادی
از دبیرستان شهید بهشتی کرمانشاه
http://www.uc-njavan.ir/images/0atihjqy44z1y0qbdgst.jpg