آبجی
23rd January 2010, 01:44 AM
cd ها در اصل توسط صاحبان صنايع صوتي و به منظور در اختياز داشتن ابزاري پر كيفيت براي ضبط موسيقي ابتدا شدند گرچه سال 1978 به عنوان اولين سال تلاش براي توليد cd به ثبت رسيده است ولي تاريخ واقعي شكل گيري اين تكنولوژي به ساي هاي قبل از آن برميگردد:
اختراع مدولاسيون PCM براي تبديل امواج صوتي آنالوگ به ديجيتال در ساي 1937، اختراع كدهاي تصحيح خطا (ECC) در سال 1950 و بالاخره اختراع ليزر در سال 1958 از جمله اختراعاتي بودند كه بدون وجود آنها توليد cd امكان پذير نبود.
گرچه مدتها پيش از اين تاريخ نيز برخي شركتها اقدام به توليد cd هاي تصويري آنالوگ و پخش كننده ليزري مورد نياز آنها (VLP) نموده بودند، ولي محصولات هيچيك از آنها نتوانسته بود توجه بازار را به خود جلب نمايد چرا كه اين محصولات هم گران بوند هم كيفيت خوبي نداشتند و از همه بدتر اينكه cd هاي عرضه شده توسط هر توليدكننده به پخش كننده ليزري ساخت همان توليدكننده نيازمند بود و با محصولات ساير توليدكنندگان كار نميكرد.
يكي از مهمترين اين شركتها شركت فيليپس بود كه مدتها در اين عرصه فعاليت داشت. فيليپس به تجربه دريافته بود كه با سيستم آنالوگ راه به جايي نخواهد برد و تنها راه موفقيت در اين عرصه، به چنگ آوردن دانش لازم براي ذخيره سازي اطلاعات به صورت ديجيتال است دانشي كه شركت سوني رقيب سر سخت فيليپس آن را براي نيازهاي صوتي خود به تكامل رسانده بود.
شركت سوني دا سال ميشد كه تمام تلاش خود را بر روي تكميل تكنولوژي ضبط ديجيتالي صوت معطوف نموده بود و در اين ميان ، موفقيتهاي قابل توجهي نيز كسب كرده بود.
سرانجام فيليس و سوني تصميم گرفتند با امضا قرار دادي سرنوشت ساز به اتفاق يكديگر اقدام به عرضه يك تكنولوژي واحد صوتي نمايند.
و بدين ترتيب سال 1978 به سال cd ملقب شد.
شركت سوني اصرار داشت cd هاي صوتي توليد شده هم اندازه ي صفحات گرامافون باشند ، در حالي كه به شدت فيليپس به شدت با اين امر مخالف بود.
البته حق هم با فيليپس بود ، چرا كه اين صفحات براي پر شدن به دوازده ساعت موسيقس نياز داشتند و اين حجم موسيقي ، هر دو شركت را خانه خراب ميكرد!.
عاقبت تصميم بر اين گرفته شد كه قطع cd ها به اندزه اي باشد كه بتواند سمفوني نهم بتهوون كه به يك نوار 70 دقيقه اي نيازمند است را به طور كامل در خود جاي دهد.
سرانجام در سال 1982اولين cdهاي صوتي 74 دقيقه اي با قطع cdهاي امروزي وارد بازار شدند.
اين cd ها با نام Compact Disk Digital Audio) CD-DA يا اختصارا CD معروف شدند.
پيش از آغاز همكاري فيليپس و سوني ، هيچ قلعده مشخصي براي توليد CD وجود نداشت و يكي از دلايل عدم موفقيت اين صنعت نيز همين بود.
يكي از مهمترين اقداماتي كه سوني و فيليپس به اتفاق هم به انجام رساندند اين بود كه قبل از هرچيز ، ابتدا به تدوين دستورالعملهاي لازم براي ذخيره سازي ، فرمت كردن ، تصحيح خطا و ساير پيش نيازهاي يك CD نمودند و تنها زماني اولين CD ها صوتي خود را به بازار عرضه كردند كه اين دستورالعملها تكميل و در اختيار عموم قرار گرفته بود.
چون اين دستور العمل ها اولين بار در جلدي قرمز رنگ عرضه شدند ، به استاندارد Red Book مشهور گرديدند )استانداردهاي بعدي نيز از همين شيوه پيروي نمودند). اين استاندارد به سرعت مورد پذيرش تمامي دست اندر كاران صنايع صوتي قرار گرفت.
يكي از قابليت هاي جالب پيش بيني شده در استاندارد Red Book قابليت تصحيح خطا (ECC) آن ميباشد.
به عنوان مثال فرض كنيد سه داده ديجيتالي 10 و 12 و 15 شت سر هم بر روي يك سكتور cd ذخيره شده اند . حال فرض كنيد به دلايل مختلفي (از قبيل كثيفي cd ، وجود خش بر روي آن و ..) از ميان اين سه داده ، داده 12 قابل خواندن نباشد.
cd درايوهاي منطبق با استاندارد Red Book مي توانند به كمك كدهاي تصحيح خطاي موجود در cd ، با محاسبه ميانگين 10 و 15 يك داده معادل مثلآ 13 را به جاي داده خراب 12 قرار دهند.
با توجه به اين كه بروز چند بيت تغيير در داده هاي صوتي براي شنوده قابل تشخيص نخواهد بود ، بي آنكه به دليل از بين رفتن از بين رفتن اين داده كوچك كل cdغير قابل خواندن شود، cd همچنان قابل استفاده باقي خواهد ماند و خللي در كار آن به وجود نخواهد آمد.
اختراع مدولاسيون PCM براي تبديل امواج صوتي آنالوگ به ديجيتال در ساي 1937، اختراع كدهاي تصحيح خطا (ECC) در سال 1950 و بالاخره اختراع ليزر در سال 1958 از جمله اختراعاتي بودند كه بدون وجود آنها توليد cd امكان پذير نبود.
گرچه مدتها پيش از اين تاريخ نيز برخي شركتها اقدام به توليد cd هاي تصويري آنالوگ و پخش كننده ليزري مورد نياز آنها (VLP) نموده بودند، ولي محصولات هيچيك از آنها نتوانسته بود توجه بازار را به خود جلب نمايد چرا كه اين محصولات هم گران بوند هم كيفيت خوبي نداشتند و از همه بدتر اينكه cd هاي عرضه شده توسط هر توليدكننده به پخش كننده ليزري ساخت همان توليدكننده نيازمند بود و با محصولات ساير توليدكنندگان كار نميكرد.
يكي از مهمترين اين شركتها شركت فيليپس بود كه مدتها در اين عرصه فعاليت داشت. فيليپس به تجربه دريافته بود كه با سيستم آنالوگ راه به جايي نخواهد برد و تنها راه موفقيت در اين عرصه، به چنگ آوردن دانش لازم براي ذخيره سازي اطلاعات به صورت ديجيتال است دانشي كه شركت سوني رقيب سر سخت فيليپس آن را براي نيازهاي صوتي خود به تكامل رسانده بود.
شركت سوني دا سال ميشد كه تمام تلاش خود را بر روي تكميل تكنولوژي ضبط ديجيتالي صوت معطوف نموده بود و در اين ميان ، موفقيتهاي قابل توجهي نيز كسب كرده بود.
سرانجام فيليس و سوني تصميم گرفتند با امضا قرار دادي سرنوشت ساز به اتفاق يكديگر اقدام به عرضه يك تكنولوژي واحد صوتي نمايند.
و بدين ترتيب سال 1978 به سال cd ملقب شد.
شركت سوني اصرار داشت cd هاي صوتي توليد شده هم اندازه ي صفحات گرامافون باشند ، در حالي كه به شدت فيليپس به شدت با اين امر مخالف بود.
البته حق هم با فيليپس بود ، چرا كه اين صفحات براي پر شدن به دوازده ساعت موسيقس نياز داشتند و اين حجم موسيقي ، هر دو شركت را خانه خراب ميكرد!.
عاقبت تصميم بر اين گرفته شد كه قطع cd ها به اندزه اي باشد كه بتواند سمفوني نهم بتهوون كه به يك نوار 70 دقيقه اي نيازمند است را به طور كامل در خود جاي دهد.
سرانجام در سال 1982اولين cdهاي صوتي 74 دقيقه اي با قطع cdهاي امروزي وارد بازار شدند.
اين cd ها با نام Compact Disk Digital Audio) CD-DA يا اختصارا CD معروف شدند.
پيش از آغاز همكاري فيليپس و سوني ، هيچ قلعده مشخصي براي توليد CD وجود نداشت و يكي از دلايل عدم موفقيت اين صنعت نيز همين بود.
يكي از مهمترين اقداماتي كه سوني و فيليپس به اتفاق هم به انجام رساندند اين بود كه قبل از هرچيز ، ابتدا به تدوين دستورالعملهاي لازم براي ذخيره سازي ، فرمت كردن ، تصحيح خطا و ساير پيش نيازهاي يك CD نمودند و تنها زماني اولين CD ها صوتي خود را به بازار عرضه كردند كه اين دستورالعملها تكميل و در اختيار عموم قرار گرفته بود.
چون اين دستور العمل ها اولين بار در جلدي قرمز رنگ عرضه شدند ، به استاندارد Red Book مشهور گرديدند )استانداردهاي بعدي نيز از همين شيوه پيروي نمودند). اين استاندارد به سرعت مورد پذيرش تمامي دست اندر كاران صنايع صوتي قرار گرفت.
يكي از قابليت هاي جالب پيش بيني شده در استاندارد Red Book قابليت تصحيح خطا (ECC) آن ميباشد.
به عنوان مثال فرض كنيد سه داده ديجيتالي 10 و 12 و 15 شت سر هم بر روي يك سكتور cd ذخيره شده اند . حال فرض كنيد به دلايل مختلفي (از قبيل كثيفي cd ، وجود خش بر روي آن و ..) از ميان اين سه داده ، داده 12 قابل خواندن نباشد.
cd درايوهاي منطبق با استاندارد Red Book مي توانند به كمك كدهاي تصحيح خطاي موجود در cd ، با محاسبه ميانگين 10 و 15 يك داده معادل مثلآ 13 را به جاي داده خراب 12 قرار دهند.
با توجه به اين كه بروز چند بيت تغيير در داده هاي صوتي براي شنوده قابل تشخيص نخواهد بود ، بي آنكه به دليل از بين رفتن از بين رفتن اين داده كوچك كل cdغير قابل خواندن شود، cd همچنان قابل استفاده باقي خواهد ماند و خللي در كار آن به وجود نخواهد آمد.