وظایف منتظران حقیقی

[Victor007]

شناخت امام زمان(علیه السلام)


امام زمان(علیه السلام) و ویژگی های او را، دوباره باید شناخت.
امامت و نقش آن را دیگر باره با دیدی عمیق تر و در گستره ای وسیع تر باید بررسی کرد.
راستی چرا عدم شناخت امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) همپای شرک و جاهلیت، و تکذیب او همردیف کفر و بی ایمانی شمرده شده است؟
رسول اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند :
« کسی که بمیرد و امام زمانش را نشناسد به مرگ جاهلیت مرده است ».
( میزان الحکمه، ج1، ص 37 )
رسول اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) می فرماید:
« کسی که مهدی را تکذیب کند کافر است ».
(الفتاوی الحدیثیه، ابن حجر هیثمی، ص 37 )


http://rasekhoon.net/_WebsiteData/Article/ArticleImages/1/1388/Azar/15/00035961.jpg


چرا در دعای شریفه می خوانیم:
«... خدایا حجت خویش را به من بشناسان، که اگر حجت خود را به من نشناسانی، از دینم گمراه خواهم شد ».
(اصول کافی، ج1، ص 237، ح 5 )
آیا غیر از این است که جز با شناخت امام، راه هدایت را نمی توان سناخت و جز با معرفت او، به معرفت دینی نمی توان دست یافت؟
به یقین شناخت امام عصر(عجل الله تعالی فرجه الشریف) که کلید همه ی معارف وحی است، با یادگیری نامها و القاب و تاریخ ولادت و غیبت او حاصل نمی شود.
باید در حکمت نام ها و نشان های او اندیشه کرد.
باید در شگفتی های ولادت و حیات او تأمل نمود.
باید غیبت پر رمز و راز او را به بررسی نشست و عوامل و لوازم آن را با نگاهی مسئولانه جستجو کرد.
باید در کلمات و فرمایشات امام(علیه السلام) دقت کرد.
باید در نامه ها و فرامین او تدبر نمود.
باید آنچه را که سبب خوشنودی و نا خشنودی او است، باز شناخت.
باید اهداف و آرمان های او را فهمید.
این اندیشه و تأمل و بررسی و دقت و تدبر و فهم و شناخت، مقدمه ای تعهد آفرین برای اطاعتی تعبد آمبز از امام زمان(علیه السلام) است؛ و چنین اطاعتی عین اطاعت از خدا و پیامبر(علیه السلام) است که غایت ایمان و اسلام به شمار می آید.


http://rasekhoon.net/_WebsiteData/Article/ArticleImages/1/1388/Azar/15/0003596.jpg


منبع: http://mehrebikaran.blogfa.com

[Victor007]

پیروی از امام زمان(علیه السلام)


از ابعاد مهم انتظار، عمل به آیین و آداب امام عصر(عجل الله تعالی فرجه الشریف) است. هر کس که خود را شیعه می داند باید با این کار آن حضرت را خشنود سازد و در تحقق آرمان و هدف او بکوشد.
امیرالمومنین(علیه السلام) بر فراز منبر کوفه فرمودند:
«خدایا، به راستی که ناگزیر زمینت را حجتی از جانب تو بر آفریدگانت باشد که آنان را به سوی دینت هدایت کند و علم تو را به آنان بیاموزد تا که حجتت باطل نشود و پیروان اولیایت پس از آنکه به واسطه ی او هدایتشان فرمودی، گمراه نشوند. و به آن حجت یا آشکار است و فرمانبرداری نشود، یا پنهان است و در حال انتظار. اگر شخص او در زمان هدایت مردم غایب شود، علم و آدابشان در دلهای مومنان ثابت باشد و آنان بدان عمل کنند.»1
امام صادق(علیه السلام) می فرمایند:
«براستی صاحب این امر را غیبتی باشد. پس (در آن زمان) بنده باید از خدای پروا کند و دین خود را محکم نگاه دارد.» 2


http://rasekhoon.net/_WebsiteData/Article/ArticleImages/1/1388/Azar/14/00035971.jpg


امام صادق(علیه السلام) در جایی دیگر می فرمایند: «هر که دوست دارد از یاران قائم ما باشد، باید انتظار کشد و از گناه پرهیز کند و بر اخلاقی نیکو باشد در حالی که منتظر است. پس اگر چنین کسی پیش از قیام قائم در گذرد، او را پاداشی باشد مثل پاداش کسی که قائم ما را درک کرده باشد. پس کوشش کنید و انتظار کشید؛ که گوارایتان باد ای گروه مورد رحمت! »3
صبحگاه جمعه ها
آفتاب یاد تو، ز « ندبه» های ما طلوع می کند.
آنکه شب، پس از دعا
با سرود اشتیاق و نغمه ی امید، خواب رفته است،
روز را به شوق دیدنت شروع می کند.
ای تو معنی امید و آرزو!
عشقهای پاک ، در میان خنده ها و گریه های عاشقان
پیش عصمت الهی ات خضوع می کند.

پی نوشت ها :

1. کمال الدین 1/302
2. کافی 1/235 و 236
3. غیبه النعمانی /200

منبع: http://mehrebikaran.blogfa.com

[Victor007]

انتظار

همانند کسی که در پی شب یلدایی، خسته از ظلمت و تیرگی، چشم به افق دوخته و دمیدن خورشید را آرزو می کند.
همانند کسی که در بیابانی بی انتها سرگردان مانده، تنها و وحشتزده رهنمایی را می طلبد.
همانند کسی که پس از تشنگی های یسیار، با پنجه های دردمند، زمین را کنده و در آرزوی جوشش آبی گوارا « له له » می زند.
همانند کسی که در قحط سال بی باران، در کنار مزرعه ی عطش زده اش، به امید پدیدار گشتن ابر رحمت دیده، به کرانه های آسمان چشم دوخته است.
همانند کسی که در حین بالا رفتن از کوهی، پایش لغزیده و دست به سنگی گرفته و کمک دهنده ای را فریاد می کند.
همانند کسی که در کنار بستر بیماری عزیز، ترسان از جان دادن او ، ورود طبیبی درد آشنا را لحظه شماری می کند.
باید انتظار کشید، باید دیده به راه امام زمان(علیه السلام) بود.


http://rasekhoon.net/_WebsiteData/Article/ArticleImages/1/1388/Azar/14/00035981.jpg


امام صادق علیه السلام می فرمایند:
«باید هر صبح و شام چشم انتظار فرج ماند...» 1
منتظر ظهور امام زمان(علیه السلام) بودن، حرکت به سوی ظهور داشتن و عمل به آرمان های موعود نمودن است. و چنین انتظاری خود فرج و گشایش به حساب می آید.
امام سجاد علیه السلام می فرمایند:
« انتظار فرج از بالا ترین انواع فرج است.» 2
جامعه ی منتظر جامعه ای پویاست. جامعه ای متحرک و فعال است که حاکمیت طاغوت را نفی می کند و بی عدالتی را بر نمی تابد.
انسان منتظر، انسانی کوشاست، انسانی جهادگر و مبارز است که در مسیر اقامه ی توحید و استقرار عدالت از نثار هر چه دارد، دریغ نمی ورزد.
پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
« بالا تربن اعمال امت من انتظار فرج است.» 3
امام صادق علیه السلام می فرمایند:
« پس بکوشید و انتظار کشید که این انتظار گوارایتان باد ای گروه رحمت شده!» 4
ای کاش شبی ظهور می کرد بهار
از کوچه ی دل عبور می کرد بهار
من زرد ترین قصه ی عشقم، ای کاش
یک لحظه مرا مرور می کرد بهار


پی نوشتها:

1. بحار الانوار، ج52، ص 145
2. بحار الانوار، ج52، ص 122
3. کمال الدین، ج2، ص 644
4. منتخب الاثر، فصل 10، باب2، ص 498

منبع: http://mehrebikaran.blogfa.com

[Victor007]

صدقه برای سلامتی امام زمان(علیه السلام)


یکی از اعمالی که به آن بسیار اهمیت داده شده است، صدقه برای حفظ وجود مقدس امام زمان (ارواحنا فداه) بوده است چون یکی از تکالیف زمان غیبت صدقه دادن است به آنچه که میسر است برای حفظ وجود مبارک امام زمان (ارواحنا فداه)) منتظران
به طور کلی صدقه آثاری دارد... یکی اینکه صدقه نمایشگر صداقت ایمان مومن است که با انجام آن نشان می دهد تا چه حد در وادی ایمان و خداپرستی صادق است و از این طریق رفع نیازمندیهای مومن می گردد و سبب پیدایش رفاه عمومی می گردد و همچنین صدقه یکی از عوامل سازندگی انسان نیز هست چنانکه قرآن می فرماید:
ای رسول ما، تو از مومنان صدقات را دریافت کن تا بدان صدقات نفس آنها را پاک و پاکیزه سازی. مومن صدقه را باید برای خود یا برای فایده و غرضی که در نظر دارد بدهد و یا برای حفظ نفس خود و یا محبوب و عزیزی که بسیار نزد او گرامی است دهد و چه محبوبی بالاتر از امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) که اصلاح بسیاری از اموردینی و آخرتمان متوقف به وجود و سلامتی آن حضرت است و این مطلب به دلیل عقل و نقل ثابت است که هیچ شخصی عزیزتر و گرامی تر نیست و نباید باشد مگر وجود مقدس امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) تعالی فرجه الشریف بلکه امام باید محبوبتر از شخص خودمان باشد و اگر چنین اعتقادی نداشته باشیم در ایمان و معرفتمان نسبت به آن حضرت ضعف و خللی وجود دارد.


http://rasekhoon.net/_WebsiteData/Article/ArticleImages/1/1388/Azar/14/00035991.jpg


سیدبن طاووس رحمت الله علیه به ما سفارش کرده و می فرماید:
ابتدا برای حضرت مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) صدقه بده قبل از اینکه برای خود و عزیزانت صدقه بدهی. باید توجه داشت که آن حضرت هیچ نیازی به صدقه دادن ما ندارد بلکه از شئون بندگی و ادای بعضی از حقوق بزرگ آن حضرت است و خود یک نوع اظهار محبت و دوستی به آن حضرت است و این عمل راه و سببی است برای جلب رضای پروردگار و حلول قرب به خداوند در قضای حوایج و دفع بلا.
از آثار صدقه به انفاق کنندگان آن می رسد مخصوصاً اگر انفاق برای اظهار محبت و دعا برای وجود مقدس امام زمان (علیه السلام) باشد.
سیدابن طاووس می نویسد: ایامی که در مدرسه علمیه بعثت سکونت داشتم طلبه ای که نزد من موثق بود راجع به صدقه برای وجود نازنین امام زمان (ارواحنا فداه) می گفت:
شبی از حرم حضرت رضا (علیه السلام) به طرف مدرسه می آمدم در آن شب بسیار برای امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) دعا کردن و در فراقش اشک ریختم در وقت برگشتن از حرم به بازار سرشور رسیدم که فقیری جلوی مرا گرفت و از من چیزی خواست هر چه دست در جیب لباسهایم کردم چیزی پیدا نکردم مگر یک پنج ریالی آن را با آنکه کم بود با شرمندگی به آن فقیر دادم و نیت کردم که این صدقه برای حفظ وجود مقدس امام زمانم باشد.
فردای آن شب هنگامی که برای حضور در درس به بازار سرشور رسیدم یکی از کسبه ها که قبلاً مرا می شناخت تا چشمش به من افتاد مرا با صدای بلند صدا زد، وقتی که نزد او رفتم گفت: دیشب چه عملی را انجام دادم؟!
گفتم مگر چه شده است: گفت: دیشب در عالم رویا دیدم حضرت بقیه الله (ارواحنا فداه) سوار بر اسب سفیدرنگی هستند و وارد بازار سرشور شدند و جمعیتی در پشت سر آن حضرت در حرکت بودند که فرمودند: آمده ام جزای احسان فلان طلبه را بدهم (واسم تو را بردند)
و همچنین سیدبن طاووس، رحمه الله در ضمن دعاییکه برای صدقه دادن در وقت صفر است می فرماید: خدایا! این (صدقه) از آن و برای تو است و صدقه ای برای سلامتی مولایمان م ح م د – عجل الله تعالی فرجه – می باشد، و بر او درود بفرست آن هنگام کرده سفر است و در تمام حرکتها و استراحتهایش، در تمامی اوقات شب و روزش و صدقه ای است برای هرچه که متعلق به اوست.
یاد و توجه به امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) فریاد رس درماندگان.
سیدبن طاووس رحمه الله – معتقد بوده که مومن در هنگام روی آوردن شرایط و بلایا و امراض و هوسها و بلاخص در موقع روی آوردن شبهات و فتنه های باید به آن حضرت پناه برد و استمداد و کمک خواست که اوست الکهف الحصین و غیاث المضطرالمستکین.
یعنی پناهگاهی است که حصین دارد و حفظ می کند از خطرات و هر کس که مضطر شده و به مسکنت دچار گردیده اوست فریادرس درمانده و بیچاره ها.
و اوست مفزع العباد فی الواحیه الفاد: یعنی در گرفتاریهای سخت محل پناه و مفزع بندگان خداوند است لذا یکی از القاب شریف آن حضرت غوث است یعنی فریادرس.
ابوالوفاء شیرازی از حضرت رسول (ص) نقل می کند که فرمود: هرگاه درمانده و گرفتار شدی و به نهایت شدت رسیدی پس استغاثه کن به حجت (ارواحنا فداه) در او ترا درمی یابد و نجات می دهد و او فریادرس و پناه است از برای هر کس که به او استغاثه کند پس بگو:
یا مولای یا صاحب الزمان انا مستغیث بک.

برگرفته از كتاب امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) و سيد ابن طاووس، سيد جعفر رفيعي.
منبع: http://mehrebikaran.blogfa.com

[Victor007]

اشتیاق دیدار مهر بیکران، امام زمان(علیه السلام)


شوق دیدار یار را شاید نتوان برای همگان یک وظیفه شمرد، این و ظیفه ی عاشقان مهر بیکران است.
این تکلیف سوختگان هجران است.
آن کسانی که فراق حضرت مهدی(ع) بی تابشان کرده؛
آن کسانی که دوری رخ زیبای یوسف فاطمه(ع) خواب را از چشمانشان گرفته است؛
آن کسانی که غیبت مولایش راحتی و آرامش و آسایش را ازآنان سلب نموده، به چیزی جز دیدار یار نمی اندیشند.
« بر من دشوار است که مردم را ببینم اما تو دیده نشوی.» (فرازی از دعای شریف ندبه)


http://rasekhoon.net/_WebsiteData/Article/ArticleImages/1/1388/Azar/14/00036001.jpg

دعای ندبه که مناجات زاری کنندگان از فراق ولی عصر(ع) است، سرشار از این جلوه های شوق است. گویا امام صادق(ع) که خود از مشتاقان خضرت قائم(ع) بودند، دعای ندبه را به عنوان فراقنامه ای پر سوز و گداز، در بین شیعه به دودیعت نهاده اند تا چگونگی شرح اشتیاق را به سوخته بالان آتش فراق بیاموزند:
« جانم فدای تو ای امام زمان(ع)، ای نهایت آرزوی مشتاقان، ای کسی که هر زن و مرد با ایمانی دیدار تو را تمنا می کنند و به یاد تو فریاد بر می دارند و در فراق تو ناله و زاری می کنند.» (فرازی از دعای شریف ندبه)
مولای ما! سوز عطش به درازا کشید، کی آن زمان فرا می رسد که از آب گوارای دیدارت سیراب شویم؟
« متی ترانا و نراک »
« کی می شود که نگاه من و تو به هم برسد؟» (فرازی از دعای شریف ندبه)
بیا تا جان ما گردد فدایت
مکن محروم ما را از لقایت
یقین دارم تو سلطان جهانی
نرانی از دردت هرگز گدایت


بر گرفته از کتاب وظایف منتظران واحد تحقیقات مسجد مقدس جمکران
منبع: http://mehrebikaran.blogfa.com

[Victor007]

معرفت خود را نسبت به امام زمان(عج) بیشتر کنیم


شیعه و سنی از پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله نقل کرده اندکه:
مَن ماتَ وَ لَم یَعرف اِمام زَمانِهِ ماتَ میتَهً جاهِلیه (۱)
آنکه بمیرد و حال آنکه امام زمان خویش را نشناخته باشد به مرگ جاهلیت مرده است( گویی از اسلام بهره ای نبرده است)
روایات زیادی از معصومین (ع) ذر اهمیت شناخت و معرفت نسبت به امام و پیشوایان زمان واد شده است؛ به گونه ای که بعضی از روایات کسب معرقت را شرط پذیرش عبادات می دانند. همانگونه که امام صادق(ع) در بیان آیه ی « وَ لله الاسماءُ الحُسنی فاَدعوهُ بها» فرمود: «به خدا قسم! ما آن اسماء حسنای الهی هستیم که خداوند هیچ عملی را از بندگان نمی پذیرد، مگر با شناخت و معرفت ما»(۲).
امام محمد باقر(ع) نیز در همین زمینه می فرماید:« به خدا سوگند! اگر کسی از شرک توبه کند، و به خداوند در روز قیامت ایمان بیاورد، و اعمال شایسته انجام دهد، اما به ولایت و محبت و شناختن فضل ما هدایت نیابد، آنها هیچ فایده ای به او نمی بخشد»(۳).
با توجه به این احادیث و سایر احادیثی که از پیامبر اکرم(ص) و ائمه ی معصومین (ع) بیان شده است، معرفت و شناخت پیشوای زمان یعنی حضرت مهدی ( عجل الله تعالی فرجه الشریف) بر هر فردی واجب است.


http://rasekhoon.net/_WebsiteData/Article/ArticleImages/1/1388/Azar/13/00036011.jpg


مقصود از شناخت و معرفتی که ائمه بر آن تاکید فرموده اند،شناخت ولی خدا و جانشین پیامبر اکرم(ع) در هر دوره به نام، نسب و خصوصیات می باشد. یعنی بدانیم امام مفترض الطاعه، و خلیفه ی خدا در زمین و جانشین رسول خدا(ع) در هر زمان کیست؟ و ولایتش چگونه است؟ و وظیفه ی ما در قبال او چیست؟ چرا که معرفت او کلید تمام ابواب خیر و سعادت و رحمت می باشد.
بدیهی است چنین شناختی وقتی می تواند در زندگی فردی و اجتماعی منشأ اثر و تحول گیرد و ما را به سر منزل مقصود رهنمون سازد، که با اطاعت محض و پذیرش قلبی همراه باشد. و الا بوده اند بسیاری از کسانی که در زمان خود ائمه (ع) آنها را به خصوصیات و نام و نسب می شناختند اما بعلت نپذیرفتن ولایت، و اطاعت نکردن از آنها گمراه شدند.
سلیم بن قیس از امیر مومنان حضرت علی علیه السلام پرسید: کمتر چیزی که آدمی به آن گمراه می شود چیست؟
حضرت فرمودند: آن است که نشناسد کسی را که خداوند اطاعت او را امر کرده، ولایت و محبت او را واجب گردانیده، او را حجت خود در زمین قرار داده و گواه خود بر خلق نموده است.
پرسید: یا امیر مومنان، ایشان کیستند؟
فرمود: کسانی هستند که خداوند اطاعت آنها را مقرون به اطاعت خود و پیغمبرش نموده، و فرموده است" « اطیعو الله و اطیعوا الرسول و اولی الامر منکم»(۴)
پس سلیم سر مبارک حضرت را بوسید و گفت : برای من (مطلب) را واضح کردی، و غم از دل من برداشتی و هر شکی که در دل من بود بر طرف نمودی(۵)
نکته ی بسیار مهمی که باید به آن توجه داشت این است که شناخت و معرقت نسبت به ججت خدا جز با عنایت خداوند حاصل نمی شود، لذا باید از درگاه الهی توفیق شناخت و معرفت امام زمان(ع) را در خواست کنیم، همانگونه در دعایی که خواندن آن نیز در عصر غیبت تاکید شده آمده است:
اللهم عرفنی نفسک ...
بار الها ! خودت را به من بشناسان که اگر خود را به من نشناسانی پیغمبرت را نخواهم شناخت، پروردگارا ! پیغمبرت را به من بشناسان که اگر پیغمبرت را به من نشناسانی حجت تو را نخواهم شناخت. بار الها حجت خود را به من بشناسان که اگر حجتت را به من نشناسانی از دینم گمراه می گردم. خداوندا ! مرا به مرگ جاهلیت نمیران و دلم را (از حق) پس از آنکه هدایتم فرمودی منحرف مگردان. (۶)


پی نوشت ها :

1- بحارالانوار، ج51، ح7، ص 160
2- ترجمه مکیال المکارم ج1، ص31
3- امالی شیخ طوسی، ص 259
4- نساء 59
5- معانی الاخبار، ص394
6- مفاتیح الجنان، دعا در غیبت امام زمان(ع)

منبع: http://mehrebikaran.blogfa.com

[Victor007]

هر روز به پیشگاه امام زمان (عج) عرض سلام کنیم


اَلسَّلامُ عَلَیکَ فی آناءِ لَیلکَ وَ اَطرافِ نَهارکَ.
سلام بر تو ( ای ولی زمان ) در همه ی اوقات و ساعتهای شب و روز.
همانگونه که دیده می شود، امام(ع) در این بخش از زیارت می خواهد به ما بیاموزد که سلام دادن به آن بزرگوار مختص به وقت و زمان خاصی نیست بلکه باید همیشه و پیوسته بر آن حضرت عرض سلام داشته باشیم.
در حقیقت ما با عرض سلام به پیشگاه امام عصر( عجّل الله تعالی فرجه الشریف ) اعلام می کنیم که از ناحیه ی من از هر جهت در سلامت هستی. یعنی هیچ آزاری از طرف من به شما نخواهد رسید و من هرگز موجبات تأثر خاطر و رنجش شما را فراهم نخواهم آورد.
شرط ادب اقتضا می کند که با حضور و در نهایت خضوع و خشوع و تسلیم در پیشگاه آن حضرت بایستیم و آنگاه سلام و ارادت خود را به ایشان برسانیم، و از روی امید منتظر شنیدن پاسخ مهر بیکران، امام زمان (عج) باشیم چرا که برای هر سلامی پاسخی است.


http://rasekhoon.net/_WebsiteData/Article/ArticleImages/1/1388/Azar/13/00036021.jpg


پیامبر اکرم(صَلَّی الله عَلیهِ وَ اله) در فضیلت زیارت که نوعی عرض سلام و ارادت بشمار می آید، می فرمایند:
کسی که من یا یکی از فرزندانم را زیارت کند، روز قیامت به زیارت او آمده و وی را از هول وحشت های آن روز می رهانم. 1
بهترین سلامها، سلامهایی است که از ناحیه مقدس خود امام عصر سلام الله علیه به ما رسیده است، و آن حضرت خود به ما آموخته است که چگونه در پیشگاهش عرض سلام و ارادت کنیم. در اینجا به اختصار فقط به ذکر نام آنها اکتفا می شود.
1- زیارت آل یاسین ( سلامٌٌ علی آل یس)
2- دعای استغاثه به امام زمان علیه السّلام ( سلام الله الکامل التّام...).
3- زیارت روز جمعه ( السّلام علیک یا حجه الله فی ارضه و ....).
دل تشنه ی حرفهای دریایی توست
محتاج تو و دعای دریایی توست
ای رود زلال مهربانی، دیریست
دل منتظر صدای دریایی توست
پی نوشت ها :

1. کامل الزیارات، ترجمه، ص 9

برگرفته ازکتاب چگونه زیستن با امام زمان(عج) در عصر غیبت
منبع: http://mehrebikaran.blogfa.com