*مینا*
16th January 2010, 07:15 PM
http://daneshnameh.roshd.ir/mavara/img/daneshnameh_up/d/d3/QA.gif
شایداین سوال برای شما دوستان هم مطرح شده باشه كه چرا پیامبران (تا آنجایی كه می شناسیم و خصوصاً پیامبران اولوا العزم) همه در محدوده خاص جغرافیایی (تقریباً خاورمیانه) ظهور كرده و مثلاً در سایر نقاط جهان همچون آفریقا اروپا و یا آمریكا پیامبری را نمی شناسیم؟
درپاسخ به این پرسش نخست باید دانست یكی از مهمترین وظایف پیامبران به ویژه پیامبران اولوا العزم، هدایت و داوری میان مردمی است كه به دلیل شكل گیری نظام اجتماعی و تزاحم منافع با همدیگر اختلاف پیدا كرده بودند زیرا انسان ها در ابتدا به صورت گروه های كوچك و به طور اشتراكی زندگی می كردند. اما رفته رفته با پیدایش آتش و فلز و گسترش امكانات، برخی بر برخی سلطه پیدا كردند و بسیاری از هدایت الهی دور شدند و آن یكپارچگی اولیه را از دست دادند. این بحران ها بیشتر در سرزمین های با تمدن كهن كه به طور عموم در منطقه خاورمیانه بودند شكل گرفت. از این رو بیشتر پیامبران و به ویژه پیامبران اولوا العزم در این مناطق مبعوث شدند.
چنان كه در قرآن مجید نیز می خوانیم:«كان الناس امه واحده فبعث الله النبیین مبشرین و منذرین و انزل معهم الكتاب بالحق لیحكم بین الناس فیما اختلفوا فیه و ما اختلف فیه الا الذین اوتوه من بعد ماجاءتهم البینات بغیا بینهم فهدی الله الذین ءامنوا لما اختلفوا فیه من الحق باذنه والله یهدی من یشاء الی صراط مستقیم؛: مردم، امتی یگانه بودند؛ پس خداوند پیامبران را نوید آور و بیم دهنده برانگیخت و با آنان، كتاب [خود] را به حق فرو فرستاد تا میان مردم در آنچه با هم اختلاف داشتند داوری كند. و جز كسانی كه [كتاب] به آنان داده شد - پس از آن كه دلایل روشن برای آنان آمد - به خاطر ستم [و حسدی] كه میانشان بود [هیچ كس] در آن اختلاف نكرد. پس خداوند آنان را كه ایمان آورده بودند، به توفیق خویش، به حقیقت آنچه كه در آن اختلاف داشتند هدایت كرد و خدا هر كه را بخواهد به راه راست هدایت می كند» (بقره، آیه 213).
برای توضیح بیشتر نظر شما را به مطالب زیر جلب می كنیم:
اولاً، یكی از لوازم نبوت عامه این است كه هیچ مردمی بدون راهنما نیستند و ممكن نیست خداوند ملتی را بدون رهنما رها كند زیرا خدا مربی و مدبر انسان است و انسان مسافری است كه عوالمی را پشت سر گذاشته و عوالمی پیش روی دارد انسان بدون راهنمایی وحی نمیداند از چه عوالمی آمده است و به كدام عوالم میرود قرآن كریم در این مورد میفرماید هیچ امتی بدون پیغمبر و راهنما نخواهد بود «ان من امه إلاخلا فیها نذیر»، (فاطر، آیه 24) امكان ندارد جمعیتی در منطقهای زندگی كنند و خداوند برای آنان راهنما نفرستد خداوند مردم را خواه موحد و خواه غیر موحد از نبوت جدا نمیكند اصولاً نبوت از بشریت جدا نمیشود یعنی ممكن نیست در عصری یا نسلی در سرزمینی گروهی زندگی كنند و برای آنان نبوت نباشد و ممكن نیست جامعه بشری را بیافریند و وحی و سروش غیبی را خلق نكند زیرا جامعه بدون وحی حیات انسانی نخواهد داشت.
انفكاك بشریت و نبوت ممكن نیست یا خود پیغمبر در یك جامعه معین به سر میبرد و یا نماینده و جانشین او و یا كتاب و تعالیمش.
این كه در غرب پیامبری ظهور كرده است یا نه باید گفت ممكن است در آن قسمتها جمعیتی نبوده و یا اگر بوده ما دلیلی نداریم كه خداوند برای آنها انبیایی نفرستاده است چون همه انبیایی كه آمار و نامشان در جوامع روایی هست تنها نام بعضی در قرآن ذكر شده است خدای سبحان میفرماید: «منهم من قصصنا علیك و منهم من لم نقصص علیك»؛ ما پیش از تو رسولانی فرستادیم سرگذشت گروهی از آنان را برای تو باز گفته و گروهی را برای تو بازگو نكردهایم، (غافر، آیه 78) لذا شاید در غرب نیز انبیایی بودهاند كه در قرآن قصه آنان نیامده است و علت عدم ذكر نام و قصه آنان در قرآن این است كه كتاب و آثار تبلیغی آنها برای مردم مشرق زمین و خاورمیانه اصلاً آشنا نبود، (تفسیر موضوعی ج 6 آیت عبدالله جوادی آملی).
ثانیا، باید راهی ورای حس و عقل باشد كه بتوان از آن برای هدایت مردم استفاده كرد اما فعلیت یافتن هدایت افراد مشروط به دو شرط است: یكی آنكه خودشان بخواهند از این نعمت الهی بهرهمند شوند، دوم آنكه دیگران موانعی برای هدایت آنان فراهم نكنند و محروم ماندن بسیاری از مردم از هدایت انبیاء در اثر سوء اختیار خودشان بوده است چنانكه محرومیت بسیاری دیگر در اثر موانعی بوده كه دیگران در راه گسترش دعوت انبیاء بوجود آورده بودند. و پیامبران خدا همواره برای برداشتن این موانع میكوشیدند با دشمنان خدا و بویژه زورمندان و مستكبران به ستیز برمیخواستند بسیاری از ایشان در راه ابلاغ رسالت الهی و هدایت مردم جان خود را فدا كردند.
نكته قابل توجه اینكه ویژگی اختیاری بودن حركت تكاملی انسان ایجاب میكند كه همه این جریانات به صورتی انجام یابدكه زمینه حسن یا سوء انتخاب برای طرفین حق و باطل فراهم باشد مگر اینكه تسلط زورمندان و اهل باطل بجایی برسد كه راه هدایت دیگران را بكلی مسدود كند و نور حق و هدایت را در جامعه خاموش سازند در این صورت خدای متعال از راه های غیبی و غیر عادی طرفداران حق را یاری خواهد كرد اگر چنین موانعی بر سر راه انبیاء نمیبود دعوت ایشان بگوش همه جهانیان میرسید و همگی از نعمت هدایت الهی بوسیله وحی و نبوت بهرهمند میشدند پس گناه محرومیت بسیاری از مردم از هدایت انبیاء بگردن كسانی است كه جلو گسترش دعوت ایشان را گرفتهاند، (آموزش عقاید ج 2 استاد محمد تقی مصباح یزدی).
شایداین سوال برای شما دوستان هم مطرح شده باشه كه چرا پیامبران (تا آنجایی كه می شناسیم و خصوصاً پیامبران اولوا العزم) همه در محدوده خاص جغرافیایی (تقریباً خاورمیانه) ظهور كرده و مثلاً در سایر نقاط جهان همچون آفریقا اروپا و یا آمریكا پیامبری را نمی شناسیم؟
درپاسخ به این پرسش نخست باید دانست یكی از مهمترین وظایف پیامبران به ویژه پیامبران اولوا العزم، هدایت و داوری میان مردمی است كه به دلیل شكل گیری نظام اجتماعی و تزاحم منافع با همدیگر اختلاف پیدا كرده بودند زیرا انسان ها در ابتدا به صورت گروه های كوچك و به طور اشتراكی زندگی می كردند. اما رفته رفته با پیدایش آتش و فلز و گسترش امكانات، برخی بر برخی سلطه پیدا كردند و بسیاری از هدایت الهی دور شدند و آن یكپارچگی اولیه را از دست دادند. این بحران ها بیشتر در سرزمین های با تمدن كهن كه به طور عموم در منطقه خاورمیانه بودند شكل گرفت. از این رو بیشتر پیامبران و به ویژه پیامبران اولوا العزم در این مناطق مبعوث شدند.
چنان كه در قرآن مجید نیز می خوانیم:«كان الناس امه واحده فبعث الله النبیین مبشرین و منذرین و انزل معهم الكتاب بالحق لیحكم بین الناس فیما اختلفوا فیه و ما اختلف فیه الا الذین اوتوه من بعد ماجاءتهم البینات بغیا بینهم فهدی الله الذین ءامنوا لما اختلفوا فیه من الحق باذنه والله یهدی من یشاء الی صراط مستقیم؛: مردم، امتی یگانه بودند؛ پس خداوند پیامبران را نوید آور و بیم دهنده برانگیخت و با آنان، كتاب [خود] را به حق فرو فرستاد تا میان مردم در آنچه با هم اختلاف داشتند داوری كند. و جز كسانی كه [كتاب] به آنان داده شد - پس از آن كه دلایل روشن برای آنان آمد - به خاطر ستم [و حسدی] كه میانشان بود [هیچ كس] در آن اختلاف نكرد. پس خداوند آنان را كه ایمان آورده بودند، به توفیق خویش، به حقیقت آنچه كه در آن اختلاف داشتند هدایت كرد و خدا هر كه را بخواهد به راه راست هدایت می كند» (بقره، آیه 213).
برای توضیح بیشتر نظر شما را به مطالب زیر جلب می كنیم:
اولاً، یكی از لوازم نبوت عامه این است كه هیچ مردمی بدون راهنما نیستند و ممكن نیست خداوند ملتی را بدون رهنما رها كند زیرا خدا مربی و مدبر انسان است و انسان مسافری است كه عوالمی را پشت سر گذاشته و عوالمی پیش روی دارد انسان بدون راهنمایی وحی نمیداند از چه عوالمی آمده است و به كدام عوالم میرود قرآن كریم در این مورد میفرماید هیچ امتی بدون پیغمبر و راهنما نخواهد بود «ان من امه إلاخلا فیها نذیر»، (فاطر، آیه 24) امكان ندارد جمعیتی در منطقهای زندگی كنند و خداوند برای آنان راهنما نفرستد خداوند مردم را خواه موحد و خواه غیر موحد از نبوت جدا نمیكند اصولاً نبوت از بشریت جدا نمیشود یعنی ممكن نیست در عصری یا نسلی در سرزمینی گروهی زندگی كنند و برای آنان نبوت نباشد و ممكن نیست جامعه بشری را بیافریند و وحی و سروش غیبی را خلق نكند زیرا جامعه بدون وحی حیات انسانی نخواهد داشت.
انفكاك بشریت و نبوت ممكن نیست یا خود پیغمبر در یك جامعه معین به سر میبرد و یا نماینده و جانشین او و یا كتاب و تعالیمش.
این كه در غرب پیامبری ظهور كرده است یا نه باید گفت ممكن است در آن قسمتها جمعیتی نبوده و یا اگر بوده ما دلیلی نداریم كه خداوند برای آنها انبیایی نفرستاده است چون همه انبیایی كه آمار و نامشان در جوامع روایی هست تنها نام بعضی در قرآن ذكر شده است خدای سبحان میفرماید: «منهم من قصصنا علیك و منهم من لم نقصص علیك»؛ ما پیش از تو رسولانی فرستادیم سرگذشت گروهی از آنان را برای تو باز گفته و گروهی را برای تو بازگو نكردهایم، (غافر، آیه 78) لذا شاید در غرب نیز انبیایی بودهاند كه در قرآن قصه آنان نیامده است و علت عدم ذكر نام و قصه آنان در قرآن این است كه كتاب و آثار تبلیغی آنها برای مردم مشرق زمین و خاورمیانه اصلاً آشنا نبود، (تفسیر موضوعی ج 6 آیت عبدالله جوادی آملی).
ثانیا، باید راهی ورای حس و عقل باشد كه بتوان از آن برای هدایت مردم استفاده كرد اما فعلیت یافتن هدایت افراد مشروط به دو شرط است: یكی آنكه خودشان بخواهند از این نعمت الهی بهرهمند شوند، دوم آنكه دیگران موانعی برای هدایت آنان فراهم نكنند و محروم ماندن بسیاری از مردم از هدایت انبیاء در اثر سوء اختیار خودشان بوده است چنانكه محرومیت بسیاری دیگر در اثر موانعی بوده كه دیگران در راه گسترش دعوت انبیاء بوجود آورده بودند. و پیامبران خدا همواره برای برداشتن این موانع میكوشیدند با دشمنان خدا و بویژه زورمندان و مستكبران به ستیز برمیخواستند بسیاری از ایشان در راه ابلاغ رسالت الهی و هدایت مردم جان خود را فدا كردند.
نكته قابل توجه اینكه ویژگی اختیاری بودن حركت تكاملی انسان ایجاب میكند كه همه این جریانات به صورتی انجام یابدكه زمینه حسن یا سوء انتخاب برای طرفین حق و باطل فراهم باشد مگر اینكه تسلط زورمندان و اهل باطل بجایی برسد كه راه هدایت دیگران را بكلی مسدود كند و نور حق و هدایت را در جامعه خاموش سازند در این صورت خدای متعال از راه های غیبی و غیر عادی طرفداران حق را یاری خواهد كرد اگر چنین موانعی بر سر راه انبیاء نمیبود دعوت ایشان بگوش همه جهانیان میرسید و همگی از نعمت هدایت الهی بوسیله وحی و نبوت بهرهمند میشدند پس گناه محرومیت بسیاری از مردم از هدایت انبیاء بگردن كسانی است كه جلو گسترش دعوت ایشان را گرفتهاند، (آموزش عقاید ج 2 استاد محمد تقی مصباح یزدی).