Victor007
11th January 2010, 08:50 AM
قهرمانان بسياري در دنيا هستند که در طول زندگي به مشکلات بسيار بزرگي برخورد مي‌کنند اما نه تنها پا پس نمي‌کشند بلکه يا به کارگيري همان ابزارهايي که آنها را به قهرماني رسانده بر مشکلات‌شان فايق مي‌آيند و الگوي ديگران مي‌شوند.
- جان‌لستر (jon lester): مثبت به زندگي نگاه کنيد!بوستون رد سوکس ملقب به جان لستر يکي از قهرمانان رشته ورزشي بيس‌بال است. او مدت‌ها احساس دردي در کمر داشت که به آن توجه نمي‌کرد اما در نهايت مجبور شد به پزشک مراجعه کند و ناراحتي‌اش را با او در ميان بگذارد. تشخيص پزشک برايش کمي غيرمنتظره بود.او مبتلا به نوعي سرطان نادر خون به نام ليمفوم آناپلاسيک بود و نياز به شيمي‌درماني پيشرفته داشت! لستر همان‌گونه که در مصاحبه‌هايش بيان کرده هرگز حتي يک بار هم به خود نگفت «چرا به اين بيماري مبتلا شده‌ام!؟» بلکه به جاي، آن از خود پرسيد چگونه مي‌توانم از اين بيماري رهايي يابم. سعي کرد مثبت به مساله نگاه کند و از زندگي لذت ببرد. درمان بيماري او در ماه اوت 2006 آغاز شد. در عين حال که تحت درمان بود در مسابقات ليگ برتر نيز شرکت کرد و برنده شد و در نهايت در مي 2008 از او به عنوان هجدهمين پرتاب کننده برتر توپ بيس‌بال تاريخ نام برده شد.- بن هوگان (Ben Hogan): تمرين و تلاش را کنار نگذاريد!بن هوگان يکي از بهترين گلف‌بازان سال‌هاي دهه 1940 بود که به دليل ساختار بازي و سياستش معروف شده بود. طي همين سال‌ها ناگهان دچار تصادفي با يک اتوبوس شد. استخوان ترقوه‌اش، قوزک پايش و لگنش از دو جا دچار شکستگي شد. در اکثر نقاط بدنش مي‌توانستيد اثرات خون‌مردگي را ببينيد. کمتر از يک سال پس از آنکه پزشکان به او گفتند ديگر نمي‌تواند راه برود، هوگان به طور مداوم توانست در مسابقات گوناگون شرکت کرده و مقام بياورد. وي طي 21 سال گفت بازي توانست 71 جام قهرماني را ببرد و به جاي تراژدي غمباري که براي او ساخته بودند، روياي شيرين خود را جايگزين کرد. عادت به تمرينات سخت به او کمک کرد قسمت‌هاي از کار افتاده بدنش را مجددا به کار بيندازد. شعار اصلي او اين بود: «اگر مي‌خواهيد يک روز هم خوب باشيد، بايد تلاش و تمرين را کنار نگذاريد.» - ويلما رودلف (wilma Rudolph): پيروزي با جنگيدن به دست مي‌آيد!ويلمارودولف در بازي‌هاي المپيک 1960، لقب سريع‌ترين زن دونده جهان را به خود اختصاص داد. جالب است بدانيد اين خانم آمريکايي پيش از موقع به دنيا آمد و در کودکي مبتلا به فلج اطفال، سرخک، مخملک، سياه‌سرفه شده و پاي چپش پيچ خورده بود که سبب مي‌شد کمي لنگ بزند اما هيچ يک از اين مسايل سبب نشد از روياي خود فاصله بگيرد! خواهر بزرگ‌تر او بسکتبال بازي مي‌کرد و او هم به اين بازي جلب شد اما کم‌کم متوجه شد علاقه شديد و توانايي باورنکردني در رشته دو دارد. در 16 سالگي در المپيک آمريکا در سال 1956 شرکت کرد و برنده جايزه برنز شد. چهار سال بعد در بازي‌هاي المپيک شرکت کرد و مدال طلا کسب کرد. او توانست رکورد جديدي ثبت کند، در حالي که کسي بود که نمي‌توانست به طور طبيعي تا 12 سالگي راه برود. براي او هدفش همه چيز بود و براي رسيدن به آن تلاش مي‌کرد. تمام موانع پله‌هاي ترقي شمرده مي‌شدند و او را قوي‌تر مي‌کردند. خيلي ساده او به اين جمله اعتقاد واقعي داشت. «پيروزي با جنگيدن به دست مي‌آيد!» - جيم ابوت (jim Abbott): بايد به رويا چشم دوخت!جيم‌ابوت که به مدت 10 فصل بهترين پرتاب کننده ليگ برتر بيس‌بال بود، برخلاف لستر دچار بيماري نبود بلکه نقص عضو داشت. او بدون دست راست متولد شد و پس از اتمام تحصيلات در رشته ورزشي بيس‌بال در دانشگاه ميشيگان و انجام يک سري مسابقات در نهايت به مسابقات المپيک سئوال راه يافت و در سال 1988 مدال طلا را برد. مدت‌هاست او براي بچه‌ها يک الگو شده است و به آنها مي‌آموزد نقص عضو دليلي براي گوشه‌نشيني نيست. کافي است چشم به رويا بدوزي و پيش‌روي!- ناتالي دوتوات (Nataliede toit): هيچ مانعي آن‌قدر بلند نيست که نتوانيم از آن عبور کنيم!وي شناگر بين‌المللي است که در 14 سالگي ستاره آفريقاي جنوبي شناخته شد و به مسابقات قهرماني جهاني راه يافت. 3 سال بعد در سال 2001 با يک اتومبيل در راه بازگشت از مدرسه شنا برخورد کرد و پاي چپش را از زانو به پايين از دست داد. اين نقص اجازه نداد او دست از قهرماني بکشد. يک سال بعد مجددا در مسابقات شرکت کرد و در سال 2003 مدال طلاي مسابقات آفريقا را به دست آورد. در مسابقات پارالمپيک 5 مدال طلا و يک نقره برد و در سال 2006 نيز صاحب 2 مدال طلا در مسابقات common weth شد. ناتالي به يک چيز معتقد است و آن اينکه «هر کاري مي‌تواني انجام بده تا به آنچه مي‌خواهي برسي» از نظر او هيچ مانعي آن قدر بلند نيست که نتوانيم آن را از سر راه برداريم يا از روي آن عبور کنيم!
گرفته شده از :سلامتیران
منبع:succes magazine
- جان‌لستر (jon lester): مثبت به زندگي نگاه کنيد!بوستون رد سوکس ملقب به جان لستر يکي از قهرمانان رشته ورزشي بيس‌بال است. او مدت‌ها احساس دردي در کمر داشت که به آن توجه نمي‌کرد اما در نهايت مجبور شد به پزشک مراجعه کند و ناراحتي‌اش را با او در ميان بگذارد. تشخيص پزشک برايش کمي غيرمنتظره بود.او مبتلا به نوعي سرطان نادر خون به نام ليمفوم آناپلاسيک بود و نياز به شيمي‌درماني پيشرفته داشت! لستر همان‌گونه که در مصاحبه‌هايش بيان کرده هرگز حتي يک بار هم به خود نگفت «چرا به اين بيماري مبتلا شده‌ام!؟» بلکه به جاي، آن از خود پرسيد چگونه مي‌توانم از اين بيماري رهايي يابم. سعي کرد مثبت به مساله نگاه کند و از زندگي لذت ببرد. درمان بيماري او در ماه اوت 2006 آغاز شد. در عين حال که تحت درمان بود در مسابقات ليگ برتر نيز شرکت کرد و برنده شد و در نهايت در مي 2008 از او به عنوان هجدهمين پرتاب کننده برتر توپ بيس‌بال تاريخ نام برده شد.- بن هوگان (Ben Hogan): تمرين و تلاش را کنار نگذاريد!بن هوگان يکي از بهترين گلف‌بازان سال‌هاي دهه 1940 بود که به دليل ساختار بازي و سياستش معروف شده بود. طي همين سال‌ها ناگهان دچار تصادفي با يک اتوبوس شد. استخوان ترقوه‌اش، قوزک پايش و لگنش از دو جا دچار شکستگي شد. در اکثر نقاط بدنش مي‌توانستيد اثرات خون‌مردگي را ببينيد. کمتر از يک سال پس از آنکه پزشکان به او گفتند ديگر نمي‌تواند راه برود، هوگان به طور مداوم توانست در مسابقات گوناگون شرکت کرده و مقام بياورد. وي طي 21 سال گفت بازي توانست 71 جام قهرماني را ببرد و به جاي تراژدي غمباري که براي او ساخته بودند، روياي شيرين خود را جايگزين کرد. عادت به تمرينات سخت به او کمک کرد قسمت‌هاي از کار افتاده بدنش را مجددا به کار بيندازد. شعار اصلي او اين بود: «اگر مي‌خواهيد يک روز هم خوب باشيد، بايد تلاش و تمرين را کنار نگذاريد.» - ويلما رودلف (wilma Rudolph): پيروزي با جنگيدن به دست مي‌آيد!ويلمارودولف در بازي‌هاي المپيک 1960، لقب سريع‌ترين زن دونده جهان را به خود اختصاص داد. جالب است بدانيد اين خانم آمريکايي پيش از موقع به دنيا آمد و در کودکي مبتلا به فلج اطفال، سرخک، مخملک، سياه‌سرفه شده و پاي چپش پيچ خورده بود که سبب مي‌شد کمي لنگ بزند اما هيچ يک از اين مسايل سبب نشد از روياي خود فاصله بگيرد! خواهر بزرگ‌تر او بسکتبال بازي مي‌کرد و او هم به اين بازي جلب شد اما کم‌کم متوجه شد علاقه شديد و توانايي باورنکردني در رشته دو دارد. در 16 سالگي در المپيک آمريکا در سال 1956 شرکت کرد و برنده جايزه برنز شد. چهار سال بعد در بازي‌هاي المپيک شرکت کرد و مدال طلا کسب کرد. او توانست رکورد جديدي ثبت کند، در حالي که کسي بود که نمي‌توانست به طور طبيعي تا 12 سالگي راه برود. براي او هدفش همه چيز بود و براي رسيدن به آن تلاش مي‌کرد. تمام موانع پله‌هاي ترقي شمرده مي‌شدند و او را قوي‌تر مي‌کردند. خيلي ساده او به اين جمله اعتقاد واقعي داشت. «پيروزي با جنگيدن به دست مي‌آيد!» - جيم ابوت (jim Abbott): بايد به رويا چشم دوخت!جيم‌ابوت که به مدت 10 فصل بهترين پرتاب کننده ليگ برتر بيس‌بال بود، برخلاف لستر دچار بيماري نبود بلکه نقص عضو داشت. او بدون دست راست متولد شد و پس از اتمام تحصيلات در رشته ورزشي بيس‌بال در دانشگاه ميشيگان و انجام يک سري مسابقات در نهايت به مسابقات المپيک سئوال راه يافت و در سال 1988 مدال طلا را برد. مدت‌هاست او براي بچه‌ها يک الگو شده است و به آنها مي‌آموزد نقص عضو دليلي براي گوشه‌نشيني نيست. کافي است چشم به رويا بدوزي و پيش‌روي!- ناتالي دوتوات (Nataliede toit): هيچ مانعي آن‌قدر بلند نيست که نتوانيم از آن عبور کنيم!وي شناگر بين‌المللي است که در 14 سالگي ستاره آفريقاي جنوبي شناخته شد و به مسابقات قهرماني جهاني راه يافت. 3 سال بعد در سال 2001 با يک اتومبيل در راه بازگشت از مدرسه شنا برخورد کرد و پاي چپش را از زانو به پايين از دست داد. اين نقص اجازه نداد او دست از قهرماني بکشد. يک سال بعد مجددا در مسابقات شرکت کرد و در سال 2003 مدال طلاي مسابقات آفريقا را به دست آورد. در مسابقات پارالمپيک 5 مدال طلا و يک نقره برد و در سال 2006 نيز صاحب 2 مدال طلا در مسابقات common weth شد. ناتالي به يک چيز معتقد است و آن اينکه «هر کاري مي‌تواني انجام بده تا به آنچه مي‌خواهي برسي» از نظر او هيچ مانعي آن قدر بلند نيست که نتوانيم آن را از سر راه برداريم يا از روي آن عبور کنيم!
گرفته شده از :سلامتیران
منبع:succes magazine