حکایتی از یک قهرمان جهانی تنیس ...

[آبجی]

«آرتور اشی» قهرمان افسانه ای تنیس ویمبلدون به خاطر خونِ آلوده ای که در جریان یک عمل جراحی در سال 1983 دریافت کرد، به بیماری ایدز مبتلا شد و در بستر مرگ افتاد. او از سراسر دنیا نامه هایی از طرف دارانش دریافت کرد. یکی از طرف دارانش نوشته بود: «چرا خدا تو را برای چنین بیماری ای را انتخاب کرد؟»
او در جواب گفت: در دنیا، 50 میلیون کودک بازی تنیس را آغاز می کنند. 5 میلیون نفر یاد می گیرند که چه گونه تنیس بازی کنند. 500 هزار نفر تنیس را در سطح حرفه ای یاد می گیرند.50 هزار نفر پا به مسابقات می گذارند. 5 هزار نفر سرشناس می شوند. 50 نفر به مسابقات ویمبلدون راه پیدا می کنند، چهار نفر به نیمه نهایی می رسند و دو نفر به فاینل ... و آن هنگام که جام قهرمانی را روی دستانم گرفته بودم، هرگز نگفتم خدایا چرا من؟ و امروز هم که از این بیماری رنج می کشم، نمی گویم خدایا چرا من؟
در نبرد بین روزهای سخت و انسان های سخت، این انسان های سخت هستند که باقی می مانند، نه روزهای سخت.
و به قول اُرد بزرگ: «مستمند کسی است که دشواری و سختی ندیده باشد و سختی های بزرگ به آدمی نیرویی دو چندان می بخشد»