AvAstiN
20th December 2009, 06:15 PM
مهمترين وضعيت منفرد اروديناميک که در اطفال با انورزی مشاهده می شود کاهش طرفيت مثانه در مقايسه با افراد نرمال می باشد.
حداکثر اين کاهش اغلب از 50% ظرفيت مثانه بيشتر می باشد. ( 13 و 14 و 8 ) اندازه گيري ظرفيت مثانه در زير بيهوشی در افراد مبتلا به انورزی نشان می دهد که ظرفيت کل مثانه واقعا کاهش نمی يابد بلکه ظرفيت عملی مثانه کاهش يافته و ظرفيت آناتوميکی آن طبيعی می باشد.(15)
اين مسئله با تجويز داخل وريدی آنتی کولينرژيک در افراد ائورتيک ثابت می شود و آن افزايش ظرفيت عملی مثانه تا 25-600درصد مؤثر می باشد. (16) علاوه بر ظرفيت کم مثانه در افراد ائورتيک علائم روزانه تکرر، بي اختياری و اورژانسی که در واقع پيشگيری کننده وجود انقباضات مهار نشده مثانه می باشد وجود دارد. (17) واين نشانگر فعاليت غيرارادی و غير قابل مهار دتروسور می باشد و در اطفالی وجود دارد که ناتوان در بدست آوردن کنترل کامل ادرار می باشند. (18 و 19 )
اين انقباضات مهار نشده اگر چه نشانگر مکانيسم نرمال برای ادرار کردن شيرخواران می باشد ولی بعلت دقيق آن برای تداوم چنين انقباضاتی تا بعد از آموزش توالت رفتن هنوز معلوم نمی باشد و هنووز می شود ناشی از تأخير در تکامل سيستم اعصاب مرکزی و يا تکامل و برگشت به گذشته است. (20)
در انورزی اطفال، انقباضات مهار نشده در بيش از 50% افراد انتخاب نشده ثابت شده اند. (17 و 21 و 22 و 23 و 24 ) در مطالعات امروزی نشان داده شده است که اين شيوع ممکن است کم تخمين زده باشد چونکه وقتی سيستومتری فقط در وضعيت طاقباز انجام می شود ممکن است شناسايي صبح بيش از اطفال با انقباضات مهار نشده دچار شکست شود زيرا موقعی که تست های تحريکی کمکی در افزايش انقباضات مهار نشده انجام می شود. ( مانند سيستومتری نشسته يا ايستاده با توقف ادرار کردن ) شيوع بيشتری از فعاليت مهار نشده مثانه کشف می شود. ( 25 و 26 ) .
اين يافته ها پيشنهاد می کند که انقباضات مهار نشده مثانه ممکن است خيلي شايعتر در افراد اورتيک نسبت به افراد معمول جامعه وجود داشته باشد. با اين وجو اعتماد به اين علائم برای پيشگويي اين مسئله که کودک اين مشکل را خواهد داشت ممکن است اشتباه باشد چونکه نزديک به کودکان با انقباضات مهار نشده هيچگونه بي اختياری ادراری ندارند. برعکس در حدود 20% افاردی که بی اختياری حتی روزانه دارند مطالعات سيستومتری آنها نرمال است. (27)
مطالعات اروديناميک انجام شده در طی خواب يا زير بيهوشی عمومی با استفاده از پر کردن مصنوعی مثانه وجود فعاليت زياد از حد مثانه را در تعدادی از افراد ائورتيک ثابت می کند. درحاليکه بيهوشی عميق قابليت مثانه را کاهش خواهد داد.
در طی بيهوشی سبک انقباضات مثانه می تواند بيش از 90% افراد مستعد ثبت شود اگر چه حجم آستانه مثانه در زمانی که انقباض اتفاق می افتد ممکن است از زمان بيداری متفاوت باشد.(28)
سيستومتروگرامهای ثبت شده در طی خواب افراد مبتلا به انورزی نشان می دهد که انقباضات خودبخود مثانه متعدتر و با دامنه بيشتری نسبت به افراد کنترل می باشد.
فشار داخل مثانه هنگام انقباض ممکن است به 50 ( سانتی متر آب ) يا بالاتر برسد. اين انقباضات ممکن است خودبخود يا ثانويه به تحريکات داخلی همراه با تغييرات و تناوبات در الکتروآتسفالوگرافی (EEG ) و يا در پی تحريک خارجی مانند صدای بلند اتفاق افتد. بوطر خلاصه اين يافته ها بيانگر آن است که انقباضات مثانه که ايجاد شب ادراری می کند بالقوه غيرقابل مهار در طی خواب می باشند و ديگر اينکه توانايي سرکوب هيچ اکتيوتی مثانه درحال خواب و بيداری برای کنترل موفقيت آميز ادرار در شب و روز اساسی می باشد.
اگرچه بنظر می رسد که انقباضات مهار نشده بطور فراوان همراه با پاتوفيزيولوژی شب ادراری می باشند که مورد توجه همه قرار گرفته است ولی بنظر نمی رسد يک ارتباط مستقيمی بين انقباضات مهار نشده مثانه و شب ادراری در بيشتر افراد ائورتيک وجود داشته باشد.
بنابراين درمان انورزی لزوما بستگی به حذف انقباضات مهار نشده ندارد. لذا تعجب انگيز نمی باشد که بگوئيم درمان آنتی کولينرژيک جهت برطرف کردن انقباضات مهار نشده کاملا در درمان انورزی شبانه غيرمؤثر می باشد.
منبع: www.drabdar.com
حداکثر اين کاهش اغلب از 50% ظرفيت مثانه بيشتر می باشد. ( 13 و 14 و 8 ) اندازه گيري ظرفيت مثانه در زير بيهوشی در افراد مبتلا به انورزی نشان می دهد که ظرفيت کل مثانه واقعا کاهش نمی يابد بلکه ظرفيت عملی مثانه کاهش يافته و ظرفيت آناتوميکی آن طبيعی می باشد.(15)
اين مسئله با تجويز داخل وريدی آنتی کولينرژيک در افراد ائورتيک ثابت می شود و آن افزايش ظرفيت عملی مثانه تا 25-600درصد مؤثر می باشد. (16) علاوه بر ظرفيت کم مثانه در افراد ائورتيک علائم روزانه تکرر، بي اختياری و اورژانسی که در واقع پيشگيری کننده وجود انقباضات مهار نشده مثانه می باشد وجود دارد. (17) واين نشانگر فعاليت غيرارادی و غير قابل مهار دتروسور می باشد و در اطفالی وجود دارد که ناتوان در بدست آوردن کنترل کامل ادرار می باشند. (18 و 19 )
اين انقباضات مهار نشده اگر چه نشانگر مکانيسم نرمال برای ادرار کردن شيرخواران می باشد ولی بعلت دقيق آن برای تداوم چنين انقباضاتی تا بعد از آموزش توالت رفتن هنوز معلوم نمی باشد و هنووز می شود ناشی از تأخير در تکامل سيستم اعصاب مرکزی و يا تکامل و برگشت به گذشته است. (20)
در انورزی اطفال، انقباضات مهار نشده در بيش از 50% افراد انتخاب نشده ثابت شده اند. (17 و 21 و 22 و 23 و 24 ) در مطالعات امروزی نشان داده شده است که اين شيوع ممکن است کم تخمين زده باشد چونکه وقتی سيستومتری فقط در وضعيت طاقباز انجام می شود ممکن است شناسايي صبح بيش از اطفال با انقباضات مهار نشده دچار شکست شود زيرا موقعی که تست های تحريکی کمکی در افزايش انقباضات مهار نشده انجام می شود. ( مانند سيستومتری نشسته يا ايستاده با توقف ادرار کردن ) شيوع بيشتری از فعاليت مهار نشده مثانه کشف می شود. ( 25 و 26 ) .
اين يافته ها پيشنهاد می کند که انقباضات مهار نشده مثانه ممکن است خيلي شايعتر در افراد اورتيک نسبت به افراد معمول جامعه وجود داشته باشد. با اين وجو اعتماد به اين علائم برای پيشگويي اين مسئله که کودک اين مشکل را خواهد داشت ممکن است اشتباه باشد چونکه نزديک به کودکان با انقباضات مهار نشده هيچگونه بي اختياری ادراری ندارند. برعکس در حدود 20% افاردی که بی اختياری حتی روزانه دارند مطالعات سيستومتری آنها نرمال است. (27)
مطالعات اروديناميک انجام شده در طی خواب يا زير بيهوشی عمومی با استفاده از پر کردن مصنوعی مثانه وجود فعاليت زياد از حد مثانه را در تعدادی از افراد ائورتيک ثابت می کند. درحاليکه بيهوشی عميق قابليت مثانه را کاهش خواهد داد.
در طی بيهوشی سبک انقباضات مثانه می تواند بيش از 90% افراد مستعد ثبت شود اگر چه حجم آستانه مثانه در زمانی که انقباض اتفاق می افتد ممکن است از زمان بيداری متفاوت باشد.(28)
سيستومتروگرامهای ثبت شده در طی خواب افراد مبتلا به انورزی نشان می دهد که انقباضات خودبخود مثانه متعدتر و با دامنه بيشتری نسبت به افراد کنترل می باشد.
فشار داخل مثانه هنگام انقباض ممکن است به 50 ( سانتی متر آب ) يا بالاتر برسد. اين انقباضات ممکن است خودبخود يا ثانويه به تحريکات داخلی همراه با تغييرات و تناوبات در الکتروآتسفالوگرافی (EEG ) و يا در پی تحريک خارجی مانند صدای بلند اتفاق افتد. بوطر خلاصه اين يافته ها بيانگر آن است که انقباضات مثانه که ايجاد شب ادراری می کند بالقوه غيرقابل مهار در طی خواب می باشند و ديگر اينکه توانايي سرکوب هيچ اکتيوتی مثانه درحال خواب و بيداری برای کنترل موفقيت آميز ادرار در شب و روز اساسی می باشد.
اگرچه بنظر می رسد که انقباضات مهار نشده بطور فراوان همراه با پاتوفيزيولوژی شب ادراری می باشند که مورد توجه همه قرار گرفته است ولی بنظر نمی رسد يک ارتباط مستقيمی بين انقباضات مهار نشده مثانه و شب ادراری در بيشتر افراد ائورتيک وجود داشته باشد.
بنابراين درمان انورزی لزوما بستگی به حذف انقباضات مهار نشده ندارد. لذا تعجب انگيز نمی باشد که بگوئيم درمان آنتی کولينرژيک جهت برطرف کردن انقباضات مهار نشده کاملا در درمان انورزی شبانه غيرمؤثر می باشد.
منبع: www.drabdar.com