LaDy Ds DeMoNa
20th December 2009, 02:06 PM
كتاب «هوش های چندگانه در كلاس درس» به نقل از گاردنر گفته شده كه هوش دارای انواعی است كه مركز هر یك از آن ها در قشر خاكستری مغز شناخته شده است. انواع هوش كه تاكنون شناخته شده اند، عبارتند از :
1- هوش كلامی (زبانی): توانایی كاربرد درست واژه ها و عبارت ها به صورت گفتاری و نوشتاری است. این هوش در شاعران ، نویسندگان ، وكلا و روزنامه نگاران، برجسته تر است.
2- هوش منطقی – ریاضی: توانایی استفاده ی درست از اعداد و ارقام و بیان استدلال منطقی و درست در طبقه بندی ، استنباط ، تعمیم ، محاسبه ، آزمون و فرضیه است. این هوش در علمای منطق ، دانشمندان علوم تجربی و ریاضی دانان، برجسته تر است.
3- هوش فضایی- مكانی : توانایی تفكر در قالب شكل ها و الگوهاست و مستلزم شناسایی رنگ ، خط ، شكل فضا و رابطه ای است كه میان این عوامل وجود دارد. به علاوه ، توانایی تجسم و بازنمایی این عوامل است. این هوش در نقاشان ، معماران، خلبانان ، دریانوردان و جراحان برجسته تر است.
4- هوش حركتی – جسمانی: توانایی بهره گیری از كل یا بخش هایی از بدن برای بیان افكار و احساسات است و مهارت های فیزیكی خاص از قبیل تعادل ، هماهنگی ، چالاكی، قدرت، انعطاف پذیری ، سرعت و هم چنین قابلیت های لمسی را شامل می شود این هوش در ورزشكاران ، هنرپیشگان و جراحان برجسته تر است.
5- هوش موسیقایی: ظرفیت تفكر در حیطه ی موسیقی نظیر حساسیت نسبت به صداها و ضرب آهنگ های محیط زندگی ، درك الگوهای موسیقایی ، تشخیص اصوات و ساختن موسیقی است. این نوع هوش در موسیقی دانان و نوازندگان بیشتر دیده می شود.
6- هوش درون فردی: شناخت دقیق فرد از خویشتن ، علایق ، تمایلات ، ضعف ها و قوت ها ، حالات درونی ، قدرت خویشتن داری ، انضباط فردی و عزت نفس خود است.
7- هوش میان فردی (اجتماعی): توانایی درك احساسات و حالات روحی دیگران كه مستلزم حالات چهره ، صداها ،ایما و اشارات است و به برقراری ارتباط با دیگران كمك می كند. این نوع هوش در معلمان ، درمانگران ، فروشندگان و سیاستمداران برجسته تر است.
8- هوش طبیعت گرا: مهارت در شناخت و طبقه بندی گونه های مختلف – گیاهان و جانوران و محیط فردی یا سایر پدیده ها مثل تشكیل ابرها و كوه ها و توانایی تشخیص دادن موجودات زنده از غیر زنده است. این هوش در زیست شناسان برجسته تر است.
9- هوش وجودگرا: توجه انسان به مسائل زندگی غایی، كیستی انسان ، معنای زندگی، معنای مرگ ، سرنوشت نهایی انسان و جهان مادی و معنوی است. این مباحث را بیشتر افراد مذهبی یا فلاسفه بررسی می كنند.
بخشی از هوش ، جنبه ی زیستی و وراثتی دارد؛ بخشی از آن اكتسابی است و به تجربیات والدین و مربیان ، زمان و مكان تولد، پرورش فردی و اوضاع محیط وابسته است. همه ی افراد از همه ی مقوله های هوشی بهره مندند. اگر فرد از آموزش ، تشویق و استغنای محیطی كافی برخوردار باشد، قادر خواهد بود هر یك از مقوله های هوشی خود را تا سطح بالایی از عملكرد، توسعه دهد. مقوله های هوشی از طریق شركت در فعالیت های فرهنگی ارزشمند، به تحرك واداشته می شوند و توسعه می یابند. انواع هوش به تنهایی یا در تركیب با هوش های دیگر می توانند در حوزه های هنر ، به كار گرفته شوند و از آن ها برای تولید یا فهم آثار هنری استفاده شود.
1- هوش كلامی (زبانی): توانایی كاربرد درست واژه ها و عبارت ها به صورت گفتاری و نوشتاری است. این هوش در شاعران ، نویسندگان ، وكلا و روزنامه نگاران، برجسته تر است.
2- هوش منطقی – ریاضی: توانایی استفاده ی درست از اعداد و ارقام و بیان استدلال منطقی و درست در طبقه بندی ، استنباط ، تعمیم ، محاسبه ، آزمون و فرضیه است. این هوش در علمای منطق ، دانشمندان علوم تجربی و ریاضی دانان، برجسته تر است.
3- هوش فضایی- مكانی : توانایی تفكر در قالب شكل ها و الگوهاست و مستلزم شناسایی رنگ ، خط ، شكل فضا و رابطه ای است كه میان این عوامل وجود دارد. به علاوه ، توانایی تجسم و بازنمایی این عوامل است. این هوش در نقاشان ، معماران، خلبانان ، دریانوردان و جراحان برجسته تر است.
4- هوش حركتی – جسمانی: توانایی بهره گیری از كل یا بخش هایی از بدن برای بیان افكار و احساسات است و مهارت های فیزیكی خاص از قبیل تعادل ، هماهنگی ، چالاكی، قدرت، انعطاف پذیری ، سرعت و هم چنین قابلیت های لمسی را شامل می شود این هوش در ورزشكاران ، هنرپیشگان و جراحان برجسته تر است.
5- هوش موسیقایی: ظرفیت تفكر در حیطه ی موسیقی نظیر حساسیت نسبت به صداها و ضرب آهنگ های محیط زندگی ، درك الگوهای موسیقایی ، تشخیص اصوات و ساختن موسیقی است. این نوع هوش در موسیقی دانان و نوازندگان بیشتر دیده می شود.
6- هوش درون فردی: شناخت دقیق فرد از خویشتن ، علایق ، تمایلات ، ضعف ها و قوت ها ، حالات درونی ، قدرت خویشتن داری ، انضباط فردی و عزت نفس خود است.
7- هوش میان فردی (اجتماعی): توانایی درك احساسات و حالات روحی دیگران كه مستلزم حالات چهره ، صداها ،ایما و اشارات است و به برقراری ارتباط با دیگران كمك می كند. این نوع هوش در معلمان ، درمانگران ، فروشندگان و سیاستمداران برجسته تر است.
8- هوش طبیعت گرا: مهارت در شناخت و طبقه بندی گونه های مختلف – گیاهان و جانوران و محیط فردی یا سایر پدیده ها مثل تشكیل ابرها و كوه ها و توانایی تشخیص دادن موجودات زنده از غیر زنده است. این هوش در زیست شناسان برجسته تر است.
9- هوش وجودگرا: توجه انسان به مسائل زندگی غایی، كیستی انسان ، معنای زندگی، معنای مرگ ، سرنوشت نهایی انسان و جهان مادی و معنوی است. این مباحث را بیشتر افراد مذهبی یا فلاسفه بررسی می كنند.
بخشی از هوش ، جنبه ی زیستی و وراثتی دارد؛ بخشی از آن اكتسابی است و به تجربیات والدین و مربیان ، زمان و مكان تولد، پرورش فردی و اوضاع محیط وابسته است. همه ی افراد از همه ی مقوله های هوشی بهره مندند. اگر فرد از آموزش ، تشویق و استغنای محیطی كافی برخوردار باشد، قادر خواهد بود هر یك از مقوله های هوشی خود را تا سطح بالایی از عملكرد، توسعه دهد. مقوله های هوشی از طریق شركت در فعالیت های فرهنگی ارزشمند، به تحرك واداشته می شوند و توسعه می یابند. انواع هوش به تنهایی یا در تركیب با هوش های دیگر می توانند در حوزه های هنر ، به كار گرفته شوند و از آن ها برای تولید یا فهم آثار هنری استفاده شود.