AvAstiN
19th December 2009, 09:17 AM
مداواي بيماران رواني نمي تواند در خارج از بيمارستان متوقف شود بلكه بايد تا داخل جامعه ادامه يابد و اين امر بر عهده روانپرستار است.
ناهيددخت شريفي، روانپرستار و عضو هيأت علمي دانشكده پرستاري و مامايي دانشگاه علوم پزشكي تهران با اعلام اين مطلب به خبرنگار خبرگزاري دانشجويان ايران واحد علوم پزشكي تهران گفت: پرستار، ناظر بر نوسانات حال بيمار است، آثار دارو را تشخيص مي دهد، بازگشت سلامتي بيمار را ارزيابي مي كند و ارتباط خوب و موثري با بيمار برقرار مي كند و روانپرستار كسي است كه پس از اخذ مدرك كارشناسي پرستاري و گذراندن واحدهاي لازم درجه كارشناسي ارشد اين رشته را اخذ كرده باشد. روانپرستار تعليمات كافي در زمينه هاي روانشناسي از جمله شناخت انسان، رفتار انسان، تفاوتهاي فردي، مفاهيم ادارك و احساس را فرا مي گيرد و دانش و آگاهي كافي در زمينه هاي روانپزشكي مانند شناخت علل و عوامل ايجاد كننده بيماري هاي رواني را نيز دارد.
وي گفت: از نظر وظايف و نقش هاي روانپرستار اينست كه پرستار با بيمار ارتباط درماني برقرار كرده و خلوص و علاقه اي در پرستار مبني بر كوشش در جهت مثمر ثمر بودن و كمك كردن به فرد بيمار وجود دارد يعني پرستار مي كوشد كه به نحوي به سخنان بيمار گوش فرا دهد و از تكنيك هايي استفاده كند تا در فرصتي كه براي بيمار بوجود مي آيد بتواند احساسات خود را بيان نمايد.
همچنين بيمار را با فعاليت هاي اجتماعي درگير نمايد و هدف از اينكار انحراف توجه بيمار از افكار اضطراب انگيز و تنش زا است به دليل اينكه فعاليت هاي اجتماعي به عنوان منبع انرژي و عاملي براي رهايي از اضطراب به كار مي رود.
وي افزود: به طور كلي اجتماعي كردن بيمار علاوه بر كاهش اضطراب فرصتي است براي بيمار جهت نشان دادن و آزمودن رفتارهاي اجتماعي خود. در ضمن كوشش پرستار در جهت اينكه واقعيت را در بيمار پرورش دهد تا بيمار بياموزد كه چگونه از استرس هاي حاصله از موقعيت هاي زندگي جلوگيري نموده و آنها را كاهش دهد يا در مقابلشان عكس العمل مناسب نشان دهد.
عضو هيأت علمي دانشگاه علوم پزشكي تهران گفت: گاهي لازم است روانپرستار از بيماران در خانه بازديد بعمل آورد و در اين بازديد حالت رواني و ارتباطات او با اطرافيان و وضعيت منزل، تفريح و غيره ... را مورد تحقيق قرار دهد و به اطرافيان بيمار در مورد برخورد با بيمار و چگونگي مراقبت از او آموزش دهد.
منبع:خبرگزاري دانشجويان ايران – واحد علوم پزشكي تهران
ناهيددخت شريفي، روانپرستار و عضو هيأت علمي دانشكده پرستاري و مامايي دانشگاه علوم پزشكي تهران با اعلام اين مطلب به خبرنگار خبرگزاري دانشجويان ايران واحد علوم پزشكي تهران گفت: پرستار، ناظر بر نوسانات حال بيمار است، آثار دارو را تشخيص مي دهد، بازگشت سلامتي بيمار را ارزيابي مي كند و ارتباط خوب و موثري با بيمار برقرار مي كند و روانپرستار كسي است كه پس از اخذ مدرك كارشناسي پرستاري و گذراندن واحدهاي لازم درجه كارشناسي ارشد اين رشته را اخذ كرده باشد. روانپرستار تعليمات كافي در زمينه هاي روانشناسي از جمله شناخت انسان، رفتار انسان، تفاوتهاي فردي، مفاهيم ادارك و احساس را فرا مي گيرد و دانش و آگاهي كافي در زمينه هاي روانپزشكي مانند شناخت علل و عوامل ايجاد كننده بيماري هاي رواني را نيز دارد.
وي گفت: از نظر وظايف و نقش هاي روانپرستار اينست كه پرستار با بيمار ارتباط درماني برقرار كرده و خلوص و علاقه اي در پرستار مبني بر كوشش در جهت مثمر ثمر بودن و كمك كردن به فرد بيمار وجود دارد يعني پرستار مي كوشد كه به نحوي به سخنان بيمار گوش فرا دهد و از تكنيك هايي استفاده كند تا در فرصتي كه براي بيمار بوجود مي آيد بتواند احساسات خود را بيان نمايد.
همچنين بيمار را با فعاليت هاي اجتماعي درگير نمايد و هدف از اينكار انحراف توجه بيمار از افكار اضطراب انگيز و تنش زا است به دليل اينكه فعاليت هاي اجتماعي به عنوان منبع انرژي و عاملي براي رهايي از اضطراب به كار مي رود.
وي افزود: به طور كلي اجتماعي كردن بيمار علاوه بر كاهش اضطراب فرصتي است براي بيمار جهت نشان دادن و آزمودن رفتارهاي اجتماعي خود. در ضمن كوشش پرستار در جهت اينكه واقعيت را در بيمار پرورش دهد تا بيمار بياموزد كه چگونه از استرس هاي حاصله از موقعيت هاي زندگي جلوگيري نموده و آنها را كاهش دهد يا در مقابلشان عكس العمل مناسب نشان دهد.
عضو هيأت علمي دانشگاه علوم پزشكي تهران گفت: گاهي لازم است روانپرستار از بيماران در خانه بازديد بعمل آورد و در اين بازديد حالت رواني و ارتباطات او با اطرافيان و وضعيت منزل، تفريح و غيره ... را مورد تحقيق قرار دهد و به اطرافيان بيمار در مورد برخورد با بيمار و چگونگي مراقبت از او آموزش دهد.
منبع:خبرگزاري دانشجويان ايران – واحد علوم پزشكي تهران