LaDy Ds DeMoNa
13th December 2009, 08:48 AM
نگاهی به اختلال رفتاری سوءظن
http://www.seemorgh.com/DesktopModules/iContent2/Files/50472.jpg
فرقی نمی‌كند كه یك آدم بدبین چه نسبتی با ما داشته باشد چون او هر كسی كه باشد به هر حال گذران دقایق با او كه سوءظن از چشم‌هایش می‌بارد هم تلخ و هم سخت است،
من به همه شك دارم!
وقتی با آن لهجه شیرین مخصوص به خودش صدا را پایین می‌آورد و یواشكی شوهرش را نشان می‌دهد و می‌گوید كه «دلش كثیف است» غمی بزرگ در دل اطرافیان می‌نشیند و سنگینی روزهای تلخی كه می‌توانست شیرین باشد به یادشان می‌آید.
چادرش را خیلی سفت دور صورت پیچیده، طوری كه چروك‌های دور‌چشم را عمیق‌تر كرده است؛ همین چین و شكن‌ها را نشان می‌دهد و می‌گوید از وقتی یادش می‌آید شوهرش همیشه سایه به سایه دنبالش بوده و مثل دختری كه قرار نیست هیچ وقت بزرگ شود همه چیز را به او دیكته می‌كرده است.
اینجا نرو، چرا رفتی؟ چرا نرفتی؟ نگاهت كجا بود؟ از من بد می‌گفتی؟ چه نقشه‌ای داری؟ چرا تنها می‌روی؟ به صلاحت است كه من هم بیایم، كسی داشت نگاهت می‌كرد؟ با فلانی خیلی می‌خندی، در خانه بمانی خیالم راحت‌تر است، در خانه را كه قفل كنم امنیت بیشتر می‌شود و هزار جور حرف دیگر.
او همه اینها را مو به مو تعریف می‌كند و آهی می‌كشد كه یعنی هیچ لذتی از زندگی نبرده‌ام. اگر خوب به دور و برمان نگاه كنیم زیادند كسانی كه وقتی پای حرفشان می‌نشینی از سایه سنگین نگاه‌های بدبینانه‌ای می‌گویند كه همیشه آنها را پاییده‌اند و غل و زنجیرهایی نامریی به دست و پایشان بسته‌اند.
فرقی نمی‌كند كه یك آدم بدبین چه نسبتی با ما داشته باشد چون او هر كسی كه باشد به هر حال گذران دقایق با او كه سوءظن از چشم‌هایش می‌بارد هم تلخ و هم سخت است، مخصوصا اگر گریزی از او نباشد.
بدبینی، زن و مرد نمی‌شناسد و می‌تواند به جان هر كسی بیفتد تا آنجا كه او را تبدیل به دوربینی كند كه همواره در حال كنترل كردن دیگران است.افراد شكاك و بدبین شاید خودشان ندانند ولی آنها آدمهای كسالت‌آوری هستند كه با توجیهات بی‌منطقشان فقط غم را به دل دیگران می‌نشانند.
ماحصل زندگی، حركت و تكامل در بستر زندگی گروهی است اما وقتی پای بدگمانی به آن باز می‌شود اعتمادها در هم می‌شكند و پیوندها می‌گسلد. آنان كه در علم روان‌شناسی حرفی برای گفتن دارند هم نوا با هم بر این اعتقادند كه در جمعی كه دیدگاه منفی و گمانه‌زنی‌های بی‌دلیل در مورد دیگران امری عادی و رایج است دوستی و محبت از میان آنها رخت می‌بندد و غیبت‌ها شروع می‌شود.
كسی كه سوءظن دارد ذهنش پر است از افكار منفی كه اگرچه تیر این افكار را به سمت دیگران نشانه می‌گیرد ولی ندانسته به جنگ خود بلند شده است همان چیزی كه در روان‌شناسی این‌طور تعبیر می‌شود كه اگر ما به طور مداوم اندیشه‌های منفی را در سر بپرورانیم و از كاه، كوهی بسازیم چیزی نمی‌گذرد كه این افكار بر ما مسلط می‌شوند و بی‌آن‌كه بدانیم بخش زیادی از توانایی‌هایمان به هدر می‌رود.
همین می‌شود كه ما مغلوب جنگی خودخواسته می‌شویم كه بی‌حوصلگی، افسردگی، عصبانیت و ناتوانی در لذت بردن از زندگی تنها عایدی آن است.
به همین جهت است كه هیچ‌كس تردیدی ندارد كه بدبینی سرچشمه بسیاری از ناراحتی‌های روانی و سبب‌ساز اصلی اضطراب و نگرانی است چون كسی كه به همه شك دارد نخست خودش انسانی غمگین و خودخور می‌شود و سپس سعی می‌كند اطرافیان را هم شبیه خودش كند.
آدمهای بدگمان معمولا گوشه‌گیر هم هستند به همین خاطر از همنشینی با دیگران كه می‌تواند شادی‌بخش باشد دوری می‌كنند و نمی‌دانند كه فرو رفتن در تنهایی فقط رشد و تكامل فكرشان را متوقف می‌كند. اما اگر آدمهای شكاك بدانند كه در مذهب نیز سوءظن چیزی جز غیبت قلبی و باطنی نیست شاید به حرمت اخلاق، دست از این كار بكشند.
گردآوری:گروه سبک زندگی سیمرغ
http://www.seemorgh.com/DesktopModules/iContent2/Files/50472.jpg
فرقی نمی‌كند كه یك آدم بدبین چه نسبتی با ما داشته باشد چون او هر كسی كه باشد به هر حال گذران دقایق با او كه سوءظن از چشم‌هایش می‌بارد هم تلخ و هم سخت است،
من به همه شك دارم!
وقتی با آن لهجه شیرین مخصوص به خودش صدا را پایین می‌آورد و یواشكی شوهرش را نشان می‌دهد و می‌گوید كه «دلش كثیف است» غمی بزرگ در دل اطرافیان می‌نشیند و سنگینی روزهای تلخی كه می‌توانست شیرین باشد به یادشان می‌آید.
چادرش را خیلی سفت دور صورت پیچیده، طوری كه چروك‌های دور‌چشم را عمیق‌تر كرده است؛ همین چین و شكن‌ها را نشان می‌دهد و می‌گوید از وقتی یادش می‌آید شوهرش همیشه سایه به سایه دنبالش بوده و مثل دختری كه قرار نیست هیچ وقت بزرگ شود همه چیز را به او دیكته می‌كرده است.
اینجا نرو، چرا رفتی؟ چرا نرفتی؟ نگاهت كجا بود؟ از من بد می‌گفتی؟ چه نقشه‌ای داری؟ چرا تنها می‌روی؟ به صلاحت است كه من هم بیایم، كسی داشت نگاهت می‌كرد؟ با فلانی خیلی می‌خندی، در خانه بمانی خیالم راحت‌تر است، در خانه را كه قفل كنم امنیت بیشتر می‌شود و هزار جور حرف دیگر.
او همه اینها را مو به مو تعریف می‌كند و آهی می‌كشد كه یعنی هیچ لذتی از زندگی نبرده‌ام. اگر خوب به دور و برمان نگاه كنیم زیادند كسانی كه وقتی پای حرفشان می‌نشینی از سایه سنگین نگاه‌های بدبینانه‌ای می‌گویند كه همیشه آنها را پاییده‌اند و غل و زنجیرهایی نامریی به دست و پایشان بسته‌اند.
فرقی نمی‌كند كه یك آدم بدبین چه نسبتی با ما داشته باشد چون او هر كسی كه باشد به هر حال گذران دقایق با او كه سوءظن از چشم‌هایش می‌بارد هم تلخ و هم سخت است، مخصوصا اگر گریزی از او نباشد.
بدبینی، زن و مرد نمی‌شناسد و می‌تواند به جان هر كسی بیفتد تا آنجا كه او را تبدیل به دوربینی كند كه همواره در حال كنترل كردن دیگران است.افراد شكاك و بدبین شاید خودشان ندانند ولی آنها آدمهای كسالت‌آوری هستند كه با توجیهات بی‌منطقشان فقط غم را به دل دیگران می‌نشانند.
ماحصل زندگی، حركت و تكامل در بستر زندگی گروهی است اما وقتی پای بدگمانی به آن باز می‌شود اعتمادها در هم می‌شكند و پیوندها می‌گسلد. آنان كه در علم روان‌شناسی حرفی برای گفتن دارند هم نوا با هم بر این اعتقادند كه در جمعی كه دیدگاه منفی و گمانه‌زنی‌های بی‌دلیل در مورد دیگران امری عادی و رایج است دوستی و محبت از میان آنها رخت می‌بندد و غیبت‌ها شروع می‌شود.
كسی كه سوءظن دارد ذهنش پر است از افكار منفی كه اگرچه تیر این افكار را به سمت دیگران نشانه می‌گیرد ولی ندانسته به جنگ خود بلند شده است همان چیزی كه در روان‌شناسی این‌طور تعبیر می‌شود كه اگر ما به طور مداوم اندیشه‌های منفی را در سر بپرورانیم و از كاه، كوهی بسازیم چیزی نمی‌گذرد كه این افكار بر ما مسلط می‌شوند و بی‌آن‌كه بدانیم بخش زیادی از توانایی‌هایمان به هدر می‌رود.
همین می‌شود كه ما مغلوب جنگی خودخواسته می‌شویم كه بی‌حوصلگی، افسردگی، عصبانیت و ناتوانی در لذت بردن از زندگی تنها عایدی آن است.
به همین جهت است كه هیچ‌كس تردیدی ندارد كه بدبینی سرچشمه بسیاری از ناراحتی‌های روانی و سبب‌ساز اصلی اضطراب و نگرانی است چون كسی كه به همه شك دارد نخست خودش انسانی غمگین و خودخور می‌شود و سپس سعی می‌كند اطرافیان را هم شبیه خودش كند.
آدمهای بدگمان معمولا گوشه‌گیر هم هستند به همین خاطر از همنشینی با دیگران كه می‌تواند شادی‌بخش باشد دوری می‌كنند و نمی‌دانند كه فرو رفتن در تنهایی فقط رشد و تكامل فكرشان را متوقف می‌كند. اما اگر آدمهای شكاك بدانند كه در مذهب نیز سوءظن چیزی جز غیبت قلبی و باطنی نیست شاید به حرمت اخلاق، دست از این كار بكشند.
گردآوری:گروه سبک زندگی سیمرغ