*مینا*
12th December 2009, 06:56 PM
http://www.aftab.ir/articles/science_education/geology/images/5c0a924afce97610c589ef8d028e95c1.jpg
شدت گرفتن بحران گرمای زمین منجر به نتایج و تاثیرات غیر معمول و شگفت انگیزی می‌شود که می‌تواند به بحرانی بر روی زمین و برای ساکنان آن تبدیل شود.
تغییرات جوی زمین نشانه‌های مخربی به شکلهای عجیب از خود نشان می‌دهد که بر اساس این نشانه‌ها انسان باید خود را برای آتش سوزی‌های مهیب جنگلها، ناپدید شدن دریاچه‌ها، آلرژیهای عجیب و ظهور مجدد بیماری‌هایی که در گذشته‌های دور از بین رفته‌اند آماده کند.
گرمای جهانی یکی از عوامل بروز آلرژیهای شدید فصلی است. این آلرژی ها دارای علائمی مانند حملات عطسه‌ای و خارش چشم ها است که هر سال افراد مبتلا به آن دوره شدیدتری را تجربه می‌کنند. طی دهه گذشته به تعداد افرادی که به این آلرژیها و آسم مبتلا می‌شوند افزوده شده و تغییرات ناگهانی نحوه زندگی و آلودگی انسانها را در برابر آلرژیها آسیب‌پذیر کرده است. مطالعات نشان می‌دهد افزایش میزان دی اکسید کربن که عاملی کلیدی در آلودگی هوا و افزایش گرمای جهانی است، در رشد سریع گیاهان و تولید گرده بیشتر نیز نقش مهمی به عهده دارد که در این صورت با افزوده شدن میزان مواد آلرژی زا در هوا فصل آلرژی نیز طولانی تر خواهد شد.
از دهه ۱۹۰۰ به بعد به تدریج جستجو برای یافتن گونه‌های خاصی از جانوران در ارتفاعات آغاز شد زیرا به گفته محققان، بسیاری از این جانوران به دلیل بروز تغییرات بزرگ در محل سکونت خود تحت تاثیر گرمای جهانی به ارتفاعات نقل مکان کرده‌اند.
طی دهه‌های گذشته در حدود ۱۲۵ دریاچه قطبی ناپدید شده‌اند که نشان دهنده تلاش شدید گرمای جهانی در مناطق قطبی است. مطالعه بر روی مکان تقریبی مناطق آبی از دست رفته نشان از احتمال ذوب شدن یخهای لایه‌های زیرین دریاچه‌ها دارد که بر این اساس آب به تدریج و با از دست رفتن لایه‌های زیرین یخی در خاک نفوذ کرده و ناپدید می‌شود با از بین رفتن این دریاچه‌ها تمامی اکوسیستم دریاچه زیستگاه خود را از دست خواهند داد.
در سراسر جهان سازه‌های باستانی و دیگر آثار باستانی به عنوان یادبودی از تمدن گذشته پابرجا مانده‌اند و آزمایشهای متعدد زمان را پشت سر گذاشته‌اند. اما اکنون آثار سریع گرمای جهانی می‌تواند زمینه نابودی آنها را فراهم آورد، افزایش سطح دریاها و تغییرات شدید جوی توانایی تخریب این اماکن را خواهند داشت. همانطور که تا کنون باعث تخریب بنای ۶۰۰ ساله ساخوتای پایتخت باستانی سلطنت تایلند شده است.
در حالی که افزایش گرمای جهانی طوفانهای شدیدتری به وجود آورده است، در کنار این طوفانهای مرطوب حرارتی غیر قابل توان را بر جنگلهای جهان تحمیل می‌کند که منجر به آتش سوزی‌های عظیم خواهد شد. آغاز زود هنگام فصل بهار و ذوب شدن زود تر از موعد برفها می‌تواند باعث خشکی بیش از حد جنگل ها شده و زمینه مناسبی برای بروز آتش سوزی این منابع حیات به وجود آید.
از درخت مصنوعی تا ابر نمکی بحران گرمای جهانی در عین بزرگی از نظر برخی دانشمندان به‌اندازه‌ای قابل حل است که می‌توان آن را با توسعه دادن روشهای فناورانه مهار کرد. هشت روش فناوری برای حل این بحران پیشنهاد شده است. به گزارش مهر، در حالی که رهبران جهان قصد دارند در نشست کپنهاک در رابطه با شرایط آب و هوایی جهان به صحبت و مذاکره بپردازند، بسیاری بر این باورند که یگانه راه برای حل بحران آب و هوایی و گرمای جهانی برداشتن قدمهای سریع و خلاقانه و ارائه فناوری‌های جدید برای مهار حرارت جهان است.
طی چند سال گذشته دانشمندان در این زمینه به نتایج متعددی دست پیدا کرده‌اند، از صخره‌های جذب دی اکسید کربن تا شبکه‌های فضایی کنترل کربن که می‌توانند به گونه‌ای در کنترل این بحران تاثیر گذار باشند. برخی از این ابداعات بر روی کاهش و جذب دی اکسید کربن تمرکز داشته و برخی دیگر راهکارهایی را برای سرد کردن زمین ارائه می‌کنند.
نشریه «ای بی سی» بر همین اساس هشت شیوه خلاقانه و معمولی را که می‌توانند در این راه به انسانها کمک کرده و به گونه‌ای به مهار گرمای جهانی ختم شوند رامعرفی کرده است.
▪ اسپری کردن در لایه اوزون: حتما به یاد دارید که باید از اسپری کردن ذرات معلق از بین برنده لایه اوزون خودداری کنید، اکنون زمان آن رسیده که در این باره بازنگری کرده و این کار را در قالبی دیگر از سر بگیریم. طرح «تعبیه ذرات استراتوسفریک» بر این اساس است که مواد شیمیایی مانند دی اکسید سولفور در نزدیکترین لایه اتمسفری زمین اسپری شود تا با ترکیب با دیگر مواد شیمیایی درون آتمسفر نور خورشید را از زمین بازتاب دهد. این گـــاز بخشی از نور خورشید را بازتــاب داده و از گرم شدن زمین تحت تاثیر این تابشهای خورشیدی جلوگیری می‌کند. سولفور ماده‌ای ارزان قیمت است که یک کیلوگرم از آن می‌تواند تاثیر صدها هزار کیلوگرم از دی اکسید کربن را خنثی کند. یکی از مشکلاتی که برای اجرای این طرح پیش بینی شده است، احتمال تاثیرگذاری بیش از حد آن بر روی برخی از مناطق و بروز تغییرات شدید آب و هوایی است. همچنین استفاده از یک آلاینده برای خنثی کردن آلاینده‌ای دیگر از دیگر انتقاداتی است که به این طرح وارد شده است.
▪ استفاده از عینک آفتابی برای زمین: ایده استفاده از عینک آفتابی برای زمین طرح دیگری است که می‌تواند به گونه‌ای از گرم شدن زمین جلوگیری کند. چنین ساختاری باید از رشته‌های متقاطع آلومینیوم ساخته شده و در فضا قرار گیرد، این حصار می‌تواند مانند یک فیلتر از عبور برخی تابشهای مادون قرمز جلوگیری کند. به گفته برخی از دانشمندان این طرح با تمامی غیر عادی بودنش در برابر خورشید نقطه‌ای کوچک خواهد بود که آسیبی به رشد زمین وارد نخواهد کرد. از مشکلات اساسی این طرح، ساخت فیلتری با وسعت یک میلیون و ۵۵۴ هزارکیلومتر مربع است که باید جایی میان خورشید و زمین قرار گیرد، ساخت چنین ساختاری در حال حاضر بسیار دور از ذهن به نظر رسیده و در عین حال ابزاری برای انتقال آن به مدار زمین وجود ندارد.
▪ ساخت فیلترهای عظیم هوا: این طرح، ساخت فیلترهای عظیم هوا برای خارج کردن دی اکسید کربن در تئوری طرح قابل اجرایی به نظر می‌رسد. چنین فیلتری می‌تواند دی اکسید کربن موجود در هوا را جذب کرده و آن را با مواد شیمیایی فیلتر ترکیب و در نهایت استخراج و ذخیره کند. اما مشکلاتی مانند عظمت بالای این طرح و تعداد و وسعت چنین فیلتری برای افزایش تاثیرگذاری آن محدودیتهای بزرگی را برای اجرای آن به وجود می‌آورد. در عین حال استخراج دی اکسید کربن ذخیره شده در مواد شیمیایی فیلترها خود نیازمند صرف انرژی گزافی است که دی کسید کربن بیشتری تولید خواهد کرد.
▪ ساخت درخت های مصنوعی: درختان بخش قابل تحسینی از طبیعت هستند که نقشی قابل توجه در جذب دی کسید کربن به عهده دارند، اما در صورتی که بتوان درختانی موثرتر از درختان طبیعی تولید کرد، میزان جذب دی اکسید کربن در سطح جهان نیز افزایش پیدا خواهد کرد. درختی مصنوعی با برگ های پلاستیکی با قابلیت جذب دی اکسید کربن می‌توانند این گاز مخرب را جذب و در مکانی ایمن ذخیره کنند. این درختان نیازی به نور مستقیم خورشید ندارند و می‌توان آنها را در هر مکانی نصب کرد. در صورتی که این درختان به درستی طراحی شوند می‌توانند عملکردی هزار بار سریعتر از درختان واقعی داشته باشند. اما به دلیل اینکه این درختان عملکردی مانند درختان طبیعی ندارند، مشکل اساسی در استفاده از آنها سرنوشت دی اکسید کربن ذخیره شده است. در عین حال انرژی جدا سازی گاز ترکیب شده با فیلترهای جذب دی اکسید کربن بسیار بالا و خود عاملی جدید در تولید این گاز به شمار می‌رود.
▪ استفاده از ابرهای نمکی: ابرها لایه‌ای محافظتی برای زمین به شمار می‌روند و به همین خاطر برخی از دانشمندان بر این باورند که می‌توان با کمک پراکندن نمک در هوا ابرهای بیشتری تولید کرد. این پدیده شانس قرار گرفتن ذرات بخار آب و نمک در کنار یکدیگر و تشکیل ابرها را افزایش خواهد داد. ابرهای نمکی در عین حال سفید رنگ تر بوده و می‌توانند میزان بیشتری از نور خورشید را بازتاب داده و زمین را خنک‌تر کنند. برای پراکندن نمک در هوا نیز می‌توان از قایق هایی استفاده کرد که به واسطه رایانه‌ها هدایت شده و توده‌هایی عظیم از آب دریا را به هوا پرتاب می‌کنند. در عین حال در صورتی که تعداد زیاد ابرها برای زمین خطر ساز شود می‌توان به راحتی پروژه را متوقف کرد. با این حال هیچکس نمی داند برای اجرای چنین طرحی به چند قایق نیاز خــواهد بود و آیا نمک های آب دریا برای تشکیل ابرها کافی هستند یا خیر؟
▪ پرورش پلانکتونها: ایده اصلی این طرح استفاده از پودر آهن برای تولید بیشتر پلانکتون ها در اعماق اقیانوس ها است زیرا این جانداران می‌توانند دی اکسید کربن را بخورند. باروری از طریق پودر آهن پیشتر در اقیانوس جنوبی در قطب جنوب مورد آزمایش قرار گرفته بود که نتایج آن نشان می‌دهد با کمک چنین شیوه‌ای می‌توان در حدود ۴۵۳ کیلوگرم دی اکسید کربن را با هزینه کمتر از ۱۰ سنت از بین برد. اما این طرح مشکل بزرگی را در پیش رو دارد و آن این است که توده‌های عظیم پلانکتون ها می‌توانند اکوسیستم را در اعماق اقیانوس ها از بین ببرند و منجر به نابودی گونه‌های دیگر جانداران شوند.
▪ استفاده از سنگ ها برای به دام‌انداختن دی اکسید کربن: تشکیل مواد شیمیایی در سنگها به هزاران سال زمان نیاز دارد اما دانشمندان معتقدند می‌توان چنین فرایندی را در مدت زمانی کوتاه و با استفاده از کربناتی کردن معدنی انجام داد. طی این فرآیند دی اکسید کربن فشرده شده، حرارت دیده و با مواد معدنی مانند «سرپانتین» یا «الیوین» یا صخره‌های آهکی ترکیب می‌شود. نتیجه این فرایند ماده‌ای سخت و غیر مضر است که می‌توان از آن در ساختمان سازی نیز استفاده کرد. اما اجرای این طرح نیازمند کشف منابع معدنی است که قابلیت ترکیب با دی اکسید کربن را دارند که این فرآیند خود نیازمند انجام عملیات اکتشافی معدنی با تمامی تاثیرات منفی آن بر روی محیط زیست است. همچنین حرارت دادن به دی اکسید کربن نیز خود عامل تولید این گاز به شکلی دیگر است.
▪ به دام‌انداختن دی اکسید کربن در زیر زمین: بر اساس این طرح می‌توان دی اکسید کربن را جذب کرده و در زیر زمین و یا در چاه‌های نفت تزریق کرد. طی پروژه Weyburn در کانادا محققان میلیون ها تن از دی اکسید کربن را در زیر زمین دفن کرده‌اند و بر این باورند در صورتی که چنین پروژه‌ای در سرتاسر جهان شکل گیرد می‌توان در حدود ۲۰۰ هزار گیگاتن از گاز دی اکسید کربن را در زیر زمین دفن کرد. با این حال یکی از بزرگترین موانعی که بر سر راه اجرای این پروژه وجود دارد، نیاز به سرمایه بالا برای به دام‌انداختن گاز دی اکسید کربن است در حالی که احتمال نشت این گاز از زیر زمین طی سال های متوالی نیز وجود دارد.
http://www.aftab.ir/images/article/break.gif روزنامه اطلاعات ( www.ettelaat.com (http://www.ettelaat.com) )
شدت گرفتن بحران گرمای زمین منجر به نتایج و تاثیرات غیر معمول و شگفت انگیزی می‌شود که می‌تواند به بحرانی بر روی زمین و برای ساکنان آن تبدیل شود.
تغییرات جوی زمین نشانه‌های مخربی به شکلهای عجیب از خود نشان می‌دهد که بر اساس این نشانه‌ها انسان باید خود را برای آتش سوزی‌های مهیب جنگلها، ناپدید شدن دریاچه‌ها، آلرژیهای عجیب و ظهور مجدد بیماری‌هایی که در گذشته‌های دور از بین رفته‌اند آماده کند.
گرمای جهانی یکی از عوامل بروز آلرژیهای شدید فصلی است. این آلرژی ها دارای علائمی مانند حملات عطسه‌ای و خارش چشم ها است که هر سال افراد مبتلا به آن دوره شدیدتری را تجربه می‌کنند. طی دهه گذشته به تعداد افرادی که به این آلرژیها و آسم مبتلا می‌شوند افزوده شده و تغییرات ناگهانی نحوه زندگی و آلودگی انسانها را در برابر آلرژیها آسیب‌پذیر کرده است. مطالعات نشان می‌دهد افزایش میزان دی اکسید کربن که عاملی کلیدی در آلودگی هوا و افزایش گرمای جهانی است، در رشد سریع گیاهان و تولید گرده بیشتر نیز نقش مهمی به عهده دارد که در این صورت با افزوده شدن میزان مواد آلرژی زا در هوا فصل آلرژی نیز طولانی تر خواهد شد.
از دهه ۱۹۰۰ به بعد به تدریج جستجو برای یافتن گونه‌های خاصی از جانوران در ارتفاعات آغاز شد زیرا به گفته محققان، بسیاری از این جانوران به دلیل بروز تغییرات بزرگ در محل سکونت خود تحت تاثیر گرمای جهانی به ارتفاعات نقل مکان کرده‌اند.
طی دهه‌های گذشته در حدود ۱۲۵ دریاچه قطبی ناپدید شده‌اند که نشان دهنده تلاش شدید گرمای جهانی در مناطق قطبی است. مطالعه بر روی مکان تقریبی مناطق آبی از دست رفته نشان از احتمال ذوب شدن یخهای لایه‌های زیرین دریاچه‌ها دارد که بر این اساس آب به تدریج و با از دست رفتن لایه‌های زیرین یخی در خاک نفوذ کرده و ناپدید می‌شود با از بین رفتن این دریاچه‌ها تمامی اکوسیستم دریاچه زیستگاه خود را از دست خواهند داد.
در سراسر جهان سازه‌های باستانی و دیگر آثار باستانی به عنوان یادبودی از تمدن گذشته پابرجا مانده‌اند و آزمایشهای متعدد زمان را پشت سر گذاشته‌اند. اما اکنون آثار سریع گرمای جهانی می‌تواند زمینه نابودی آنها را فراهم آورد، افزایش سطح دریاها و تغییرات شدید جوی توانایی تخریب این اماکن را خواهند داشت. همانطور که تا کنون باعث تخریب بنای ۶۰۰ ساله ساخوتای پایتخت باستانی سلطنت تایلند شده است.
در حالی که افزایش گرمای جهانی طوفانهای شدیدتری به وجود آورده است، در کنار این طوفانهای مرطوب حرارتی غیر قابل توان را بر جنگلهای جهان تحمیل می‌کند که منجر به آتش سوزی‌های عظیم خواهد شد. آغاز زود هنگام فصل بهار و ذوب شدن زود تر از موعد برفها می‌تواند باعث خشکی بیش از حد جنگل ها شده و زمینه مناسبی برای بروز آتش سوزی این منابع حیات به وجود آید.
از درخت مصنوعی تا ابر نمکی بحران گرمای جهانی در عین بزرگی از نظر برخی دانشمندان به‌اندازه‌ای قابل حل است که می‌توان آن را با توسعه دادن روشهای فناورانه مهار کرد. هشت روش فناوری برای حل این بحران پیشنهاد شده است. به گزارش مهر، در حالی که رهبران جهان قصد دارند در نشست کپنهاک در رابطه با شرایط آب و هوایی جهان به صحبت و مذاکره بپردازند، بسیاری بر این باورند که یگانه راه برای حل بحران آب و هوایی و گرمای جهانی برداشتن قدمهای سریع و خلاقانه و ارائه فناوری‌های جدید برای مهار حرارت جهان است.
طی چند سال گذشته دانشمندان در این زمینه به نتایج متعددی دست پیدا کرده‌اند، از صخره‌های جذب دی اکسید کربن تا شبکه‌های فضایی کنترل کربن که می‌توانند به گونه‌ای در کنترل این بحران تاثیر گذار باشند. برخی از این ابداعات بر روی کاهش و جذب دی اکسید کربن تمرکز داشته و برخی دیگر راهکارهایی را برای سرد کردن زمین ارائه می‌کنند.
نشریه «ای بی سی» بر همین اساس هشت شیوه خلاقانه و معمولی را که می‌توانند در این راه به انسانها کمک کرده و به گونه‌ای به مهار گرمای جهانی ختم شوند رامعرفی کرده است.
▪ اسپری کردن در لایه اوزون: حتما به یاد دارید که باید از اسپری کردن ذرات معلق از بین برنده لایه اوزون خودداری کنید، اکنون زمان آن رسیده که در این باره بازنگری کرده و این کار را در قالبی دیگر از سر بگیریم. طرح «تعبیه ذرات استراتوسفریک» بر این اساس است که مواد شیمیایی مانند دی اکسید سولفور در نزدیکترین لایه اتمسفری زمین اسپری شود تا با ترکیب با دیگر مواد شیمیایی درون آتمسفر نور خورشید را از زمین بازتاب دهد. این گـــاز بخشی از نور خورشید را بازتــاب داده و از گرم شدن زمین تحت تاثیر این تابشهای خورشیدی جلوگیری می‌کند. سولفور ماده‌ای ارزان قیمت است که یک کیلوگرم از آن می‌تواند تاثیر صدها هزار کیلوگرم از دی اکسید کربن را خنثی کند. یکی از مشکلاتی که برای اجرای این طرح پیش بینی شده است، احتمال تاثیرگذاری بیش از حد آن بر روی برخی از مناطق و بروز تغییرات شدید آب و هوایی است. همچنین استفاده از یک آلاینده برای خنثی کردن آلاینده‌ای دیگر از دیگر انتقاداتی است که به این طرح وارد شده است.
▪ استفاده از عینک آفتابی برای زمین: ایده استفاده از عینک آفتابی برای زمین طرح دیگری است که می‌تواند به گونه‌ای از گرم شدن زمین جلوگیری کند. چنین ساختاری باید از رشته‌های متقاطع آلومینیوم ساخته شده و در فضا قرار گیرد، این حصار می‌تواند مانند یک فیلتر از عبور برخی تابشهای مادون قرمز جلوگیری کند. به گفته برخی از دانشمندان این طرح با تمامی غیر عادی بودنش در برابر خورشید نقطه‌ای کوچک خواهد بود که آسیبی به رشد زمین وارد نخواهد کرد. از مشکلات اساسی این طرح، ساخت فیلتری با وسعت یک میلیون و ۵۵۴ هزارکیلومتر مربع است که باید جایی میان خورشید و زمین قرار گیرد، ساخت چنین ساختاری در حال حاضر بسیار دور از ذهن به نظر رسیده و در عین حال ابزاری برای انتقال آن به مدار زمین وجود ندارد.
▪ ساخت فیلترهای عظیم هوا: این طرح، ساخت فیلترهای عظیم هوا برای خارج کردن دی اکسید کربن در تئوری طرح قابل اجرایی به نظر می‌رسد. چنین فیلتری می‌تواند دی اکسید کربن موجود در هوا را جذب کرده و آن را با مواد شیمیایی فیلتر ترکیب و در نهایت استخراج و ذخیره کند. اما مشکلاتی مانند عظمت بالای این طرح و تعداد و وسعت چنین فیلتری برای افزایش تاثیرگذاری آن محدودیتهای بزرگی را برای اجرای آن به وجود می‌آورد. در عین حال استخراج دی اکسید کربن ذخیره شده در مواد شیمیایی فیلترها خود نیازمند صرف انرژی گزافی است که دی کسید کربن بیشتری تولید خواهد کرد.
▪ ساخت درخت های مصنوعی: درختان بخش قابل تحسینی از طبیعت هستند که نقشی قابل توجه در جذب دی کسید کربن به عهده دارند، اما در صورتی که بتوان درختانی موثرتر از درختان طبیعی تولید کرد، میزان جذب دی اکسید کربن در سطح جهان نیز افزایش پیدا خواهد کرد. درختی مصنوعی با برگ های پلاستیکی با قابلیت جذب دی اکسید کربن می‌توانند این گاز مخرب را جذب و در مکانی ایمن ذخیره کنند. این درختان نیازی به نور مستقیم خورشید ندارند و می‌توان آنها را در هر مکانی نصب کرد. در صورتی که این درختان به درستی طراحی شوند می‌توانند عملکردی هزار بار سریعتر از درختان واقعی داشته باشند. اما به دلیل اینکه این درختان عملکردی مانند درختان طبیعی ندارند، مشکل اساسی در استفاده از آنها سرنوشت دی اکسید کربن ذخیره شده است. در عین حال انرژی جدا سازی گاز ترکیب شده با فیلترهای جذب دی اکسید کربن بسیار بالا و خود عاملی جدید در تولید این گاز به شمار می‌رود.
▪ استفاده از ابرهای نمکی: ابرها لایه‌ای محافظتی برای زمین به شمار می‌روند و به همین خاطر برخی از دانشمندان بر این باورند که می‌توان با کمک پراکندن نمک در هوا ابرهای بیشتری تولید کرد. این پدیده شانس قرار گرفتن ذرات بخار آب و نمک در کنار یکدیگر و تشکیل ابرها را افزایش خواهد داد. ابرهای نمکی در عین حال سفید رنگ تر بوده و می‌توانند میزان بیشتری از نور خورشید را بازتاب داده و زمین را خنک‌تر کنند. برای پراکندن نمک در هوا نیز می‌توان از قایق هایی استفاده کرد که به واسطه رایانه‌ها هدایت شده و توده‌هایی عظیم از آب دریا را به هوا پرتاب می‌کنند. در عین حال در صورتی که تعداد زیاد ابرها برای زمین خطر ساز شود می‌توان به راحتی پروژه را متوقف کرد. با این حال هیچکس نمی داند برای اجرای چنین طرحی به چند قایق نیاز خــواهد بود و آیا نمک های آب دریا برای تشکیل ابرها کافی هستند یا خیر؟
▪ پرورش پلانکتونها: ایده اصلی این طرح استفاده از پودر آهن برای تولید بیشتر پلانکتون ها در اعماق اقیانوس ها است زیرا این جانداران می‌توانند دی اکسید کربن را بخورند. باروری از طریق پودر آهن پیشتر در اقیانوس جنوبی در قطب جنوب مورد آزمایش قرار گرفته بود که نتایج آن نشان می‌دهد با کمک چنین شیوه‌ای می‌توان در حدود ۴۵۳ کیلوگرم دی اکسید کربن را با هزینه کمتر از ۱۰ سنت از بین برد. اما این طرح مشکل بزرگی را در پیش رو دارد و آن این است که توده‌های عظیم پلانکتون ها می‌توانند اکوسیستم را در اعماق اقیانوس ها از بین ببرند و منجر به نابودی گونه‌های دیگر جانداران شوند.
▪ استفاده از سنگ ها برای به دام‌انداختن دی اکسید کربن: تشکیل مواد شیمیایی در سنگها به هزاران سال زمان نیاز دارد اما دانشمندان معتقدند می‌توان چنین فرایندی را در مدت زمانی کوتاه و با استفاده از کربناتی کردن معدنی انجام داد. طی این فرآیند دی اکسید کربن فشرده شده، حرارت دیده و با مواد معدنی مانند «سرپانتین» یا «الیوین» یا صخره‌های آهکی ترکیب می‌شود. نتیجه این فرایند ماده‌ای سخت و غیر مضر است که می‌توان از آن در ساختمان سازی نیز استفاده کرد. اما اجرای این طرح نیازمند کشف منابع معدنی است که قابلیت ترکیب با دی اکسید کربن را دارند که این فرآیند خود نیازمند انجام عملیات اکتشافی معدنی با تمامی تاثیرات منفی آن بر روی محیط زیست است. همچنین حرارت دادن به دی اکسید کربن نیز خود عامل تولید این گاز به شکلی دیگر است.
▪ به دام‌انداختن دی اکسید کربن در زیر زمین: بر اساس این طرح می‌توان دی اکسید کربن را جذب کرده و در زیر زمین و یا در چاه‌های نفت تزریق کرد. طی پروژه Weyburn در کانادا محققان میلیون ها تن از دی اکسید کربن را در زیر زمین دفن کرده‌اند و بر این باورند در صورتی که چنین پروژه‌ای در سرتاسر جهان شکل گیرد می‌توان در حدود ۲۰۰ هزار گیگاتن از گاز دی اکسید کربن را در زیر زمین دفن کرد. با این حال یکی از بزرگترین موانعی که بر سر راه اجرای این پروژه وجود دارد، نیاز به سرمایه بالا برای به دام‌انداختن گاز دی اکسید کربن است در حالی که احتمال نشت این گاز از زیر زمین طی سال های متوالی نیز وجود دارد.
http://www.aftab.ir/images/article/break.gif روزنامه اطلاعات ( www.ettelaat.com (http://www.ettelaat.com) )