*مینا*
1st December 2009, 07:30 PM
http://tbn3.google.com/images?q=tbn:dy1fxxmE_e3NgM:http://apod.nasa.gov/apod/image/0304/m17close_hst_full.jpg
تصاویری که تلسکوپ فضایی اسپیتزر (Spitzer) ناسا از سحابی آشفته و پویای امگا(M17-swan) در اختیار ما قرار داده است واضح ترین نمایی است که تا به حال از یک ناحیه شکل گیری ستاره ها دیده ایم. در هم پیچیدن ابرهای گاز و غبار درون این سحابی سبب ایجاد بادهای سهمگین ستاره ای می شود که این بادها با وزید ن مستمر خود در محیط و جریان های مولد اطراف ستاره ها موجهای شوک وسیعی را ایجاد می کنند.
منشا اصلی ایجاد این رود خانه های گازی وجود تعدادی ستاره پرجرم در مرکز سحابی M17 است و ستاره های کوچکترنیز همانند سنگ های بستر پایدار رودخانه عمل می کنند.
http://www.universetoday.com/wp-content/uploads/2008/12/m17.jpg
تصویر سحابی در ناحیه فروسرخ، گرفته شده توسط تلسکوپ فضایی اسپیتزر- یک ابر پویای تولید ستاره
مشاهدات جدیدی که توسط تلسکوپ اسپیتزر (تلسکوپ فضایی فرو سرخی که از سال 2003 در مدار زمین قرار گرفته و انتظار میرود تا سال 2009 به ماموریت خود ادامه دهد) صورت گرفته تصویری از M17 را با وضوحی بی سابقه در اختیار ما قرار داده است . اگرچه این واقعیت قبلا به اثبات رسیده بود که بادهای ستاره ای ایجاد شده درون ناحیه های شکل گیری ستاره ها سبب به وجود آمدن خصوصیات دینامیکی همانند موج شوک میشوند ؛ اما مسلما مشاهده این ساختارها در تصاویر فروسرخ (تصویر بالا) از ارزشی انکار ناپذیر برخوردار است.
"Matt Povich" از دانشگاه "ویسکونسین" با آنالیز نتایج به دست آمده از مشاهدات اسپیتزر، این یافته های جدید را در دهمین شماره دسامبر مجله اختر شناسی به طور کامل شرح داده است.
او این پدیده را چنین توصیف می کند: "این ستاره ها شبیه سنگ های درون یک رودخانه خرو شان هستند . بادهای قدرتمندی که از پرجرم ترین ستاره ها در مرکز سحابی نشات میگیرند جریان عظیمی از گازهای در حال انبساط را ایجاد میکنند که این جریان در برخورد با جریانی که از دیگر ستاره های پرجرم دفع میشوند توده ای از غبار را در محل برخورد انباشته میکند."
سحابی امگا که در صورت فلکی قوس و در فاصله ای در حدود 6000 سال نوری از ما قرار دارد یک ابر بسیار فعال تولید ستاره است ،جایی که بادهای شدید بین ستاره ای ناحیه ای عاری از غبار ایحاد میکنند. ستاره های پرجرم مرکز این سحابی جرمی بیش از 40 برابر جرم خورشید ما دارند و بین 100000 تایک میلیون بار از آن پر نور ترند . بادهای قدرتمند ستاره ای که بر ستاره های کوچکتر تاثیر میگذارند و غبار مرکزی سحابی را تانواحی میانی آن جاروب میکنند سرعتی بیش از 7.2 میلیون کیلومتر در ساعت (1.7 میلیون مایل در ساعت ) دارند. برای درک بهتر این سرعت خوب است بدانید که سرعت بادهای ستاره ای خورشید ما در بیشترین حد (پرسرعت ترین بخش باد های خورشیدی) تنها به 2.8 میلیون کیلومتر در ساعت(1.7میلیون مایل در ساعت) میرسد ؛به عبارت دیگر بادهای ستاره ای درون امگا 2.5 برابر قدرتمند تر از بادهای خورشیدی ما هستند.
اما تولید این بادهای ستاره ای قدرتمند در M17چه تاثیری بر این سحابی می گذارد؟ در حال حاضر بسیار بدیهی است که این امر منجر به تولید یک گودال درون این سحابی شده است و این فرایندی است که تصور مشود به تولد ستاره ای تازه بیانجامد. این زایشگاه ستاره ای از تراکم لبه های این گودال تغذیه می کند که این امر باعث ایجاد موج شوک هایی در اطراف اجرام دیگری که به طور نسبی پایدار هستند می شود. در نهایت جهت آزاد شدن این موج های شوک اطلاعاتی را در مورد جهت وزش بادهای ستاره ای در اختیار ما قرار می دهد.
علاوه بر M17 مطالعات Povich روی ناحیه تولید ستاره دیگری به نام RCW 49 نشان میدهد که گازهای درخشان تولید شده در قسمت داخلی موج شوک توسط این بادهای ستاره ای محافظت می شوند.
اسپیتزر اکنون به ابزاری بسیار عالی برای کاوش اعماق این سحابی، آشکار سازی امواج شوک منتشر شده در ناحیه فروسرخ و در نهایت تهیه نقشه از آنها تبدیل شده است.
Robert Benjamin یکی دیگر از نویسندگان این مقاله میگوید: " گازی که در حال روشن کردن این ناحیه تولید ستاره است بسیارمبهم و کم نور به نظر میرسد اما مشاهدات هم گاهی گول زننده هستند. "او می افزاید:" این امواج شوک به ما یاد آوری میکنند که ستاره ها در محیطی آرام و ساکت شکل نمی گیرند بلکه تحت شرایطی بسیار سخت و تحت تاثیر بادهای ستاره ای بسیار قوی متولد میشوند که از هر چیزی که ما در زمین میبینیم قدرتمند تر هستند."
مشاهدات بیشتر این چنینی در نهایت به اختر شناسان کمک خواهد کرد تا در مورد چگونگی تشکیل ستاره هایی مانند خورشید در چنین شرایطی اطلاعات بیشتری کسب کنند.
منبع:universetoday.com
تصاویری که تلسکوپ فضایی اسپیتزر (Spitzer) ناسا از سحابی آشفته و پویای امگا(M17-swan) در اختیار ما قرار داده است واضح ترین نمایی است که تا به حال از یک ناحیه شکل گیری ستاره ها دیده ایم. در هم پیچیدن ابرهای گاز و غبار درون این سحابی سبب ایجاد بادهای سهمگین ستاره ای می شود که این بادها با وزید ن مستمر خود در محیط و جریان های مولد اطراف ستاره ها موجهای شوک وسیعی را ایجاد می کنند.
منشا اصلی ایجاد این رود خانه های گازی وجود تعدادی ستاره پرجرم در مرکز سحابی M17 است و ستاره های کوچکترنیز همانند سنگ های بستر پایدار رودخانه عمل می کنند.
http://www.universetoday.com/wp-content/uploads/2008/12/m17.jpg
تصویر سحابی در ناحیه فروسرخ، گرفته شده توسط تلسکوپ فضایی اسپیتزر- یک ابر پویای تولید ستاره
مشاهدات جدیدی که توسط تلسکوپ اسپیتزر (تلسکوپ فضایی فرو سرخی که از سال 2003 در مدار زمین قرار گرفته و انتظار میرود تا سال 2009 به ماموریت خود ادامه دهد) صورت گرفته تصویری از M17 را با وضوحی بی سابقه در اختیار ما قرار داده است . اگرچه این واقعیت قبلا به اثبات رسیده بود که بادهای ستاره ای ایجاد شده درون ناحیه های شکل گیری ستاره ها سبب به وجود آمدن خصوصیات دینامیکی همانند موج شوک میشوند ؛ اما مسلما مشاهده این ساختارها در تصاویر فروسرخ (تصویر بالا) از ارزشی انکار ناپذیر برخوردار است.
"Matt Povich" از دانشگاه "ویسکونسین" با آنالیز نتایج به دست آمده از مشاهدات اسپیتزر، این یافته های جدید را در دهمین شماره دسامبر مجله اختر شناسی به طور کامل شرح داده است.
او این پدیده را چنین توصیف می کند: "این ستاره ها شبیه سنگ های درون یک رودخانه خرو شان هستند . بادهای قدرتمندی که از پرجرم ترین ستاره ها در مرکز سحابی نشات میگیرند جریان عظیمی از گازهای در حال انبساط را ایجاد میکنند که این جریان در برخورد با جریانی که از دیگر ستاره های پرجرم دفع میشوند توده ای از غبار را در محل برخورد انباشته میکند."
سحابی امگا که در صورت فلکی قوس و در فاصله ای در حدود 6000 سال نوری از ما قرار دارد یک ابر بسیار فعال تولید ستاره است ،جایی که بادهای شدید بین ستاره ای ناحیه ای عاری از غبار ایحاد میکنند. ستاره های پرجرم مرکز این سحابی جرمی بیش از 40 برابر جرم خورشید ما دارند و بین 100000 تایک میلیون بار از آن پر نور ترند . بادهای قدرتمند ستاره ای که بر ستاره های کوچکتر تاثیر میگذارند و غبار مرکزی سحابی را تانواحی میانی آن جاروب میکنند سرعتی بیش از 7.2 میلیون کیلومتر در ساعت (1.7 میلیون مایل در ساعت ) دارند. برای درک بهتر این سرعت خوب است بدانید که سرعت بادهای ستاره ای خورشید ما در بیشترین حد (پرسرعت ترین بخش باد های خورشیدی) تنها به 2.8 میلیون کیلومتر در ساعت(1.7میلیون مایل در ساعت) میرسد ؛به عبارت دیگر بادهای ستاره ای درون امگا 2.5 برابر قدرتمند تر از بادهای خورشیدی ما هستند.
اما تولید این بادهای ستاره ای قدرتمند در M17چه تاثیری بر این سحابی می گذارد؟ در حال حاضر بسیار بدیهی است که این امر منجر به تولید یک گودال درون این سحابی شده است و این فرایندی است که تصور مشود به تولد ستاره ای تازه بیانجامد. این زایشگاه ستاره ای از تراکم لبه های این گودال تغذیه می کند که این امر باعث ایجاد موج شوک هایی در اطراف اجرام دیگری که به طور نسبی پایدار هستند می شود. در نهایت جهت آزاد شدن این موج های شوک اطلاعاتی را در مورد جهت وزش بادهای ستاره ای در اختیار ما قرار می دهد.
علاوه بر M17 مطالعات Povich روی ناحیه تولید ستاره دیگری به نام RCW 49 نشان میدهد که گازهای درخشان تولید شده در قسمت داخلی موج شوک توسط این بادهای ستاره ای محافظت می شوند.
اسپیتزر اکنون به ابزاری بسیار عالی برای کاوش اعماق این سحابی، آشکار سازی امواج شوک منتشر شده در ناحیه فروسرخ و در نهایت تهیه نقشه از آنها تبدیل شده است.
Robert Benjamin یکی دیگر از نویسندگان این مقاله میگوید: " گازی که در حال روشن کردن این ناحیه تولید ستاره است بسیارمبهم و کم نور به نظر میرسد اما مشاهدات هم گاهی گول زننده هستند. "او می افزاید:" این امواج شوک به ما یاد آوری میکنند که ستاره ها در محیطی آرام و ساکت شکل نمی گیرند بلکه تحت شرایطی بسیار سخت و تحت تاثیر بادهای ستاره ای بسیار قوی متولد میشوند که از هر چیزی که ما در زمین میبینیم قدرتمند تر هستند."
مشاهدات بیشتر این چنینی در نهایت به اختر شناسان کمک خواهد کرد تا در مورد چگونگی تشکیل ستاره هایی مانند خورشید در چنین شرایطی اطلاعات بیشتری کسب کنند.
منبع:universetoday.com