ریپورتر
29th November 2009, 04:33 PM
جديدترين طراحى بال متغير
يكى از قوى ترين ديدگاه هاى علم آيروديناميك با احياى يك طرح كه در سال هاى 1950 مطرح شده بود٬ دوباره مطرح شده است كه منجر به سرعتى بالا همراه با مصرف سوختى عالى به علاوه پايدارى و مانورپذيرى ايده آل مى شود.همان طور كه مى دانيد٬ بال هاى صاف و بدون پس يا پيش گرايى براى پرواز هاى مادون صوت مناسب است و در نقطه مقابل آن بال هايى جلو يا عقب رفته براى پروازهاى با سرعت بالا كاربرد دارد. براى بهره بردن از قابليت پايدارى و مانورپذيرى در هر دو گروه سرعتى طرح هايى از قبيل بال هاى متغير(f-14,ef-111,b-1,...) ارائه شد كه به دليل سنگينى٬ پيچيدگى فنى٬ سرويس و نگه دارى گران و باقى قضايا مشخص شد كه اين طرح از كارآمدى مناسبى در بلندمدّت برخوردار نيست. ايده اى كه به ذهن «رابرت تى جونز» ٬ مهندس nasa در سال 1955 ٬ رسيد شامل دوران كل بال و نه جز به جز آن بود! چنين ايده اى كه ad-1 نام گرفت٬ بين 1979 تا 1982 ٬ 79 بار به پرواز درآمد ولى به علّت عدم پايدارىقابل قبول از دستور كار خارج شد. از نظر تئورى اين طرح مى تواند راندمان بالايى در مصرف سوخت داشته باشد كه يك بال چرخنده با طول 122 متر مى تواند زحمت حمل 400 مسافر را از نيويورك تا توكيو در نصف زمان مورد نياز b-747 تقبل كند و تنها اندكى سوخت بيش تر مطالبه نمايد! ژنرال هاى ارتش هم اميدوارند نمونه نظامى آن 15000 پاوند تجهيزات جنگى را به 8000 كيلومترى فرودگاه مبدأ ببرد!
نمونه ى مدرن اين ايده كه شركت نورث روپ گرومن آن را پى گرفته است(با دريافت 3/10 ميليون دلار از آژانس تحقيقاتى پروژه هاى دفاعى پيشرفته آمريكا) بال پرنده اريب ofw است كه يك طرح راديكال٬ شامل يك جفت موتور متصل به يك بال گردنده است! اين طرح در مرحله اوّل بى سرنشين و جهت تحقق برآوردهاى محاسباتى است(ad-1 تك سرنشينه بود) و نمونه هاى كاربردى آن كه ضريب مقاومت كمترى نسبت به هم رده هاى خود دارند٬ در خيل عظيمى از زمينه ها به كار گرفته مى شوند.
يكى از قوى ترين ديدگاه هاى علم آيروديناميك با احياى يك طرح كه در سال هاى 1950 مطرح شده بود٬ دوباره مطرح شده است كه منجر به سرعتى بالا همراه با مصرف سوختى عالى به علاوه پايدارى و مانورپذيرى ايده آل مى شود.همان طور كه مى دانيد٬ بال هاى صاف و بدون پس يا پيش گرايى براى پرواز هاى مادون صوت مناسب است و در نقطه مقابل آن بال هايى جلو يا عقب رفته براى پروازهاى با سرعت بالا كاربرد دارد. براى بهره بردن از قابليت پايدارى و مانورپذيرى در هر دو گروه سرعتى طرح هايى از قبيل بال هاى متغير(f-14,ef-111,b-1,...) ارائه شد كه به دليل سنگينى٬ پيچيدگى فنى٬ سرويس و نگه دارى گران و باقى قضايا مشخص شد كه اين طرح از كارآمدى مناسبى در بلندمدّت برخوردار نيست. ايده اى كه به ذهن «رابرت تى جونز» ٬ مهندس nasa در سال 1955 ٬ رسيد شامل دوران كل بال و نه جز به جز آن بود! چنين ايده اى كه ad-1 نام گرفت٬ بين 1979 تا 1982 ٬ 79 بار به پرواز درآمد ولى به علّت عدم پايدارىقابل قبول از دستور كار خارج شد. از نظر تئورى اين طرح مى تواند راندمان بالايى در مصرف سوخت داشته باشد كه يك بال چرخنده با طول 122 متر مى تواند زحمت حمل 400 مسافر را از نيويورك تا توكيو در نصف زمان مورد نياز b-747 تقبل كند و تنها اندكى سوخت بيش تر مطالبه نمايد! ژنرال هاى ارتش هم اميدوارند نمونه نظامى آن 15000 پاوند تجهيزات جنگى را به 8000 كيلومترى فرودگاه مبدأ ببرد!
نمونه ى مدرن اين ايده كه شركت نورث روپ گرومن آن را پى گرفته است(با دريافت 3/10 ميليون دلار از آژانس تحقيقاتى پروژه هاى دفاعى پيشرفته آمريكا) بال پرنده اريب ofw است كه يك طرح راديكال٬ شامل يك جفت موتور متصل به يك بال گردنده است! اين طرح در مرحله اوّل بى سرنشين و جهت تحقق برآوردهاى محاسباتى است(ad-1 تك سرنشينه بود) و نمونه هاى كاربردى آن كه ضريب مقاومت كمترى نسبت به هم رده هاى خود دارند٬ در خيل عظيمى از زمينه ها به كار گرفته مى شوند.