*مینا*
29th November 2009, 12:07 AM
خبرگزاري دانشجويان ايران - تهران
سرويس: علمي
دانشمندان نسل جديدي از تايرهاي سازگار با محيط زيست را براي خودروها توليد كردهاند كه بدون تغيير در ايمني و طول عمرشان، كارايي و استفاده سوخت خودرو را بهبود ميبخشند و همچنين از ميزان گاز گلخانهيي co2 در محيط ميكاهند.
به گزارش سرويس «علمي» خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، به گفته دانشمندان، تايرهاي جديد به اندازه يك مايل حركت يا دو گالن سوخت يك خودرو در مصرف سوخت صرفهجويي ميكنند.
مهندسان طراح اين تايرهاي سبز تشريح ميكنند كه مقاومت چرخشي يعني اصطكاكي كه به هنگام چرخش در تايرها ايجاد ميشود، فاكتور اصلي در مصرف سوخت يك وسيله نقليه است.
اين عامل ميتواند تا 20 درصد در مصرف سوخت تعيين كننده باشد.
با غلبه بر اين مقاومت ميتوان تا چهار درصد از انتشار گاز دي اكسيد كربن حاصل از احتراق سوختهاي فسيلي كاست.
سالها است كه توليد كنندگان تاير در جستوجوي مواد خامي براي ساخت تايرها هستند كه مقاومت چرخشي كمتري داشته باشد، تا به اين روش در مصرف سوخت صرفهجويي شده و محيط زيست نيز تميزتر باشد.
در حال حاضر با استفاده از مواد جديد مانند اشكال تازهاي از سيليس و تركيبات نانو مهندسان توانستند موانع موجود براي توليد لاستيكهاي جديد را بردارند و به اين هدف دست پيدا كنند.
سرويس: علمي
دانشمندان نسل جديدي از تايرهاي سازگار با محيط زيست را براي خودروها توليد كردهاند كه بدون تغيير در ايمني و طول عمرشان، كارايي و استفاده سوخت خودرو را بهبود ميبخشند و همچنين از ميزان گاز گلخانهيي co2 در محيط ميكاهند.
به گزارش سرويس «علمي» خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، به گفته دانشمندان، تايرهاي جديد به اندازه يك مايل حركت يا دو گالن سوخت يك خودرو در مصرف سوخت صرفهجويي ميكنند.
مهندسان طراح اين تايرهاي سبز تشريح ميكنند كه مقاومت چرخشي يعني اصطكاكي كه به هنگام چرخش در تايرها ايجاد ميشود، فاكتور اصلي در مصرف سوخت يك وسيله نقليه است.
اين عامل ميتواند تا 20 درصد در مصرف سوخت تعيين كننده باشد.
با غلبه بر اين مقاومت ميتوان تا چهار درصد از انتشار گاز دي اكسيد كربن حاصل از احتراق سوختهاي فسيلي كاست.
سالها است كه توليد كنندگان تاير در جستوجوي مواد خامي براي ساخت تايرها هستند كه مقاومت چرخشي كمتري داشته باشد، تا به اين روش در مصرف سوخت صرفهجويي شده و محيط زيست نيز تميزتر باشد.
در حال حاضر با استفاده از مواد جديد مانند اشكال تازهاي از سيليس و تركيبات نانو مهندسان توانستند موانع موجود براي توليد لاستيكهاي جديد را بردارند و به اين هدف دست پيدا كنند.