Victor007
19th November 2009, 01:14 PM
در تورات و انجیل از دانش و هنر و هوش ایرانیان آیات بسیار مندرج است. كتابخانه و دانشگاههای ایران باستان معروف جهان بوده و ملجأ و پناهگاه دانشمندان دنیای عصر خود به شمار می رفته است.دكتر ادولف راپ آلمانی كه یكی از دانشمندان معروف علم تعلیم و تربیت است از قول نویسندگان یونان و رم قدیم در كتاب خود به نام مذهب و آداب ایرانیان باستان می نویسد یكی از چیزهایی كه موجب ترقی جسم و روح و تهذیب اخلاق ایرانیان باستان بود: روش صحیح تعلیم و تربیتی بود كه جوانان آنها بدون هیچ عذری می بایست آنرا فرا گیرند.این تربیت جوانان ایرانی را شجاع و نیرومند و میهن دوست بار می آورد و آنانرا در زندگی باهوش، ساعی، راستگو و درستكار می ساخت.پرورش جسم و روح و بنیاد تعلیم و تربیت در ایران باستان بر دو اصل قرار گرفته بود. نخست پرورش تن. دوم تربیت و تنویر روان. پایه مذهب پیغمبر ایران باستان آشور زرتشت نیز بر این دو اساس استوار بود و در همه جای اوستا تن قبل از روان و گیتی پیش از مینو ذكر می شود. زمانی كه بشر روی زمین بنا بر عقیده مذهبی خود دنیا را سرائی پوچ و گذرا و دلبستگی به جهان را كار نابخردان دانسته و شهرت دانشمندان را در ترك علاقه دنیوی و گزیدن كنج عزلت و تحمل انواع ریاضات و شكنجه های جسمانی دانسته ایرانیان بنا بر تعلیم پیغمبر خود پرورش جسم را مقدمه تربیت و روح، و راه رسیدن به كمال معنوی را در سایه قدرت و نیرومندی تن می دانستند.
طبق مندرجات اوستا پیشوایان مذهب زرتشت نه فقط كارشان انجام فرایض دینی و برگزاری مراسم مذهبی بود بلكه شفادادن به دردمندان و معالجه جسم بیماران به وسیله تجویز دوا یا عمل جراحی نیز از وظایف آنان شمرده می شد.بنا به برنامه های اوستا چون هرگونه درد و رنج و بیماران مولود نیروی اهریمنی و غلبه آن بر انسان تشخیص داده شده بود بنا بر این هر فرد زرتشتی موظف بود علیه اینگونه مصائب بشری به پیكار برخاسته، بكوشد تا منبع و مولد تمام بیماری ها و ناخوشیها را از بین ببرد. زیرا در تن شخص ضعیف و دردمند فكر و روح نیرومند و سالم نمی تواند وجود داشته باشد.اگر چه دانشمندان امروز مفاد مثل معروف (عقل سالم در تن سالم است) را از امثال قدیم لاتن تصور می كنند ولی به عقیده (دكتر كارسارتلی) این ضرب المثل از امثال معروف مذهبی ایرانیان است و این مذهب همان اهمیتی را كه به پیشرفت و نیرومندی روان می دهد نسبت به تقویت و توانایی تن نیز قائل بوده است.
از آنجایی كه در مذهب زرتشت نیرومندی تن و چالاكی جسم دارای اهمیت خاصی بوده ایرانیان باستان در هنگام انعقاد جشنهای مذهبی به نمایش ورزشهای قهرمانی و سنجش و قدرت جسمانی پرداخته و بخصوص در دوره مهرپرستی در ایران موقع جشن مهرگان انواع ورزش ها را به معرض مسابقه می گذاشتند كه بعداً یونانیان آنرا اقتباس و به بازی المپیك معروف ساخته اند و پس از آنكه دین مسیح غلبه یافت در اثر تعصب مذهبی مسیح، جشن تولد مهر به نام جشن تولد مسیح معروف گشت و چون یونانیان می كوشیدند تا آثار و تمدن و رسوم دیرینه ایرانیان را از مذهب و از بین مردم خارج كنند مانند جشن مهر، جشن المپیاد را به افتخار خدای خود ژوپیتر كه فرشته شجاعت بود برپا نمودند.دكتر آدولف راپ در كتاب خود راجع به طرز تربیت ایرانیان و نتیجه آن می نویسد كه اهمیت و نتیجه این نوع تعلیم و تربیت ایرانیان هنگامی بخوبی آشكار گردید كه دیده شده جوانان ایران زمین در اثر اینگونه آموزش و پرورش به صفات نیك انسانی مانند دارابودن حس محبت، روح گذشت، راستگویی، انصاف و مردانگی و نیرومندی تن آراسته شدند كه در نتیجه توانستند در بین تمام ملل هم عصر خود شهرت بسزا یافته و با دارابودن این صفات پسندیده پیشوا و مشعل دار علم و معرفت و اخلاق گردند و موفق شوند تا نام درخشان و قدرت بی پایان خود را به جهانیان نشان داده و در تاریخ ملل متمدن عالم مقام ارجمندی را بدست آورند.پس اگر افلاطون دانشمند بزرگ كه روش تعلیم و تربیت ایرانیان را ستوده و آنرا برای تربیت نسل بشر موثر دانسته و روش ایرانیان را سرمشق و نمونه برای ملل دیگر خوانده اشتباه نكرده است.برای آنكه ادعای ما نسبت به علاقه ایرانیان قدیم به ورزش و سلامت نفس ثابت شود به شرح زیر توجه فرمائید:در قدیم الایام در اول سال (نوروز) رسم چنان بود كه موبد موبدان یعنی یكی از پیشوایان بزرگ كیش مقدس زرتشت با یك دسته خوید سبز، یك شمشیر، یك تیروكمان یك انگشتر، یك قلم، یك جام و مقداری سكه زر به اتفاق یك جوان خوبروی كه یك اسب و یك باز همراه داشت به خدمت شهریار می رفت و او را ستایش می كرد و می گفت: آفرین موبد موبدان- شها به جشن فروردین به ماه فروردین، آزادی كن بر یزدان (آزادی كن به معنی شكر و سپاسگزاری است) و دین كیان، سروش آورد ترا دانایی و بینایی به كاردانی و دیرزیو باخوی هژبر و شادباش بر تخت زرین و انوشه خور به جام جمشید و رسم نیاكان و همت بلند ونیكوكاری و ورزش داد و راستی نگاهدار.سرت سبز باد و جوانی چو خوید. اسبت كامكار و پیروز و تیغت روشن و كاری بر دشمن و بازت گیرا و خجسته به شكار، و كارت راست چون نیرو هم كشوری بگیر نو. بر تخت با درم و دینار. پیشت هنری و دانا گرامی و درم خوار و سرایت آباد و زندگانی بسیار.
این رسم كه سرمشق تربیتی برای شاهان و پیران قوم و كلیه ایرانیان قدیم بوده می رساند كه ایرانیان تا چه حد به پاكی روح و روان و راستگویی و سلامت تن علاقه مند بوده اند. قرائت این دستور كه به فرمان داریوش بزرگ در بیستون نوشته شده ادعای ما را بخوبی ثابت می كند.این است آنچه من كردم. هر چه كردم به هر گونه به فضل اهورمزدا بود از زمانی كه شاه شدم نوزده جنگ كردم به فضل اهورمزدا لشگریان را در هم شكستم و نه شاه را گرفتم این نه نفر را در میان این جدالها دستگیر كردم. ممالكی كه شوریدند دروغ آنها را شوراند زیرا به مردم دروغ گفته پس از آن اهورمزدا این اشخاص را به دست من داد و با آنها چنانچه می خواستم رفتار كردم.ای آنكه پس از این شاه خواهی بود با تمام قوا از دروغ بپرهیز اگر فكر كنی چه كنم تا مملكت من سالم بماند دروغگو را نابود كن.
منبع:روزنامه همشهری
طبق مندرجات اوستا پیشوایان مذهب زرتشت نه فقط كارشان انجام فرایض دینی و برگزاری مراسم مذهبی بود بلكه شفادادن به دردمندان و معالجه جسم بیماران به وسیله تجویز دوا یا عمل جراحی نیز از وظایف آنان شمرده می شد.بنا به برنامه های اوستا چون هرگونه درد و رنج و بیماران مولود نیروی اهریمنی و غلبه آن بر انسان تشخیص داده شده بود بنا بر این هر فرد زرتشتی موظف بود علیه اینگونه مصائب بشری به پیكار برخاسته، بكوشد تا منبع و مولد تمام بیماری ها و ناخوشیها را از بین ببرد. زیرا در تن شخص ضعیف و دردمند فكر و روح نیرومند و سالم نمی تواند وجود داشته باشد.اگر چه دانشمندان امروز مفاد مثل معروف (عقل سالم در تن سالم است) را از امثال قدیم لاتن تصور می كنند ولی به عقیده (دكتر كارسارتلی) این ضرب المثل از امثال معروف مذهبی ایرانیان است و این مذهب همان اهمیتی را كه به پیشرفت و نیرومندی روان می دهد نسبت به تقویت و توانایی تن نیز قائل بوده است.
از آنجایی كه در مذهب زرتشت نیرومندی تن و چالاكی جسم دارای اهمیت خاصی بوده ایرانیان باستان در هنگام انعقاد جشنهای مذهبی به نمایش ورزشهای قهرمانی و سنجش و قدرت جسمانی پرداخته و بخصوص در دوره مهرپرستی در ایران موقع جشن مهرگان انواع ورزش ها را به معرض مسابقه می گذاشتند كه بعداً یونانیان آنرا اقتباس و به بازی المپیك معروف ساخته اند و پس از آنكه دین مسیح غلبه یافت در اثر تعصب مذهبی مسیح، جشن تولد مهر به نام جشن تولد مسیح معروف گشت و چون یونانیان می كوشیدند تا آثار و تمدن و رسوم دیرینه ایرانیان را از مذهب و از بین مردم خارج كنند مانند جشن مهر، جشن المپیاد را به افتخار خدای خود ژوپیتر كه فرشته شجاعت بود برپا نمودند.دكتر آدولف راپ در كتاب خود راجع به طرز تربیت ایرانیان و نتیجه آن می نویسد كه اهمیت و نتیجه این نوع تعلیم و تربیت ایرانیان هنگامی بخوبی آشكار گردید كه دیده شده جوانان ایران زمین در اثر اینگونه آموزش و پرورش به صفات نیك انسانی مانند دارابودن حس محبت، روح گذشت، راستگویی، انصاف و مردانگی و نیرومندی تن آراسته شدند كه در نتیجه توانستند در بین تمام ملل هم عصر خود شهرت بسزا یافته و با دارابودن این صفات پسندیده پیشوا و مشعل دار علم و معرفت و اخلاق گردند و موفق شوند تا نام درخشان و قدرت بی پایان خود را به جهانیان نشان داده و در تاریخ ملل متمدن عالم مقام ارجمندی را بدست آورند.پس اگر افلاطون دانشمند بزرگ كه روش تعلیم و تربیت ایرانیان را ستوده و آنرا برای تربیت نسل بشر موثر دانسته و روش ایرانیان را سرمشق و نمونه برای ملل دیگر خوانده اشتباه نكرده است.برای آنكه ادعای ما نسبت به علاقه ایرانیان قدیم به ورزش و سلامت نفس ثابت شود به شرح زیر توجه فرمائید:در قدیم الایام در اول سال (نوروز) رسم چنان بود كه موبد موبدان یعنی یكی از پیشوایان بزرگ كیش مقدس زرتشت با یك دسته خوید سبز، یك شمشیر، یك تیروكمان یك انگشتر، یك قلم، یك جام و مقداری سكه زر به اتفاق یك جوان خوبروی كه یك اسب و یك باز همراه داشت به خدمت شهریار می رفت و او را ستایش می كرد و می گفت: آفرین موبد موبدان- شها به جشن فروردین به ماه فروردین، آزادی كن بر یزدان (آزادی كن به معنی شكر و سپاسگزاری است) و دین كیان، سروش آورد ترا دانایی و بینایی به كاردانی و دیرزیو باخوی هژبر و شادباش بر تخت زرین و انوشه خور به جام جمشید و رسم نیاكان و همت بلند ونیكوكاری و ورزش داد و راستی نگاهدار.سرت سبز باد و جوانی چو خوید. اسبت كامكار و پیروز و تیغت روشن و كاری بر دشمن و بازت گیرا و خجسته به شكار، و كارت راست چون نیرو هم كشوری بگیر نو. بر تخت با درم و دینار. پیشت هنری و دانا گرامی و درم خوار و سرایت آباد و زندگانی بسیار.
این رسم كه سرمشق تربیتی برای شاهان و پیران قوم و كلیه ایرانیان قدیم بوده می رساند كه ایرانیان تا چه حد به پاكی روح و روان و راستگویی و سلامت تن علاقه مند بوده اند. قرائت این دستور كه به فرمان داریوش بزرگ در بیستون نوشته شده ادعای ما را بخوبی ثابت می كند.این است آنچه من كردم. هر چه كردم به هر گونه به فضل اهورمزدا بود از زمانی كه شاه شدم نوزده جنگ كردم به فضل اهورمزدا لشگریان را در هم شكستم و نه شاه را گرفتم این نه نفر را در میان این جدالها دستگیر كردم. ممالكی كه شوریدند دروغ آنها را شوراند زیرا به مردم دروغ گفته پس از آن اهورمزدا این اشخاص را به دست من داد و با آنها چنانچه می خواستم رفتار كردم.ای آنكه پس از این شاه خواهی بود با تمام قوا از دروغ بپرهیز اگر فكر كنی چه كنم تا مملكت من سالم بماند دروغگو را نابود كن.
منبع:روزنامه همشهری