*مینا*
16th November 2009, 10:50 PM
در راستاي توليد هاردديسک‌هاي مغناطيسي
پژوهشگران ايراني موفق به ساخت نانوحافظه‌هاي مغناطيسي شدند
سرويس: فناوري استراتژيك
1388/08/25
11-16-2009
11:01:11
8808-00051: كد خبر
http://64.130.220.65/Thumbnails/pics/1388/7/Science/wh120-101.jpg (http://isna.ir/ISNA/PicView.aspx?Pic=Pic-1440026-1&Lang=P)خبرگزاري دانشجويان ايران - تهران
سرويس: فناوري استراتژيك
پژوهشگران ايراني با استفاده از مواد آلياژي مغناطيسي سخت موفق به ساخت نانوحافظه‌هاي مغناطيسي شدند و گامي براي توليد هارد ديسک‌هاي مغناطيسي برداشتند.
به گزارش سرويس پژوهشي خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، مجيد فرهمندجو از مجريان طرح گفت: نانوذرات مغناطيسي، امكان رفتار مغناطيسي موضعي و مستقل را در يك محيط دو بعدي تحت تاثير ميدان متغير فراهم مي‌كنند. امتياز اين محيط‌ها نسبت به چند لايه‌يي‌ها، تک‌اندازه بودن نانوذرات و حذف برهمكنش تبادلي در فاصله بين آنهاست و اين خواص از لحاظ كاربرد در حافظه‌ها، منجر به افزايش پايداري ذرات مي‌شود. افزايش ظرفيت بواسطه نانومتري بودن دانه‌ها، ايجاد مي‌شود ولي اين امر موجب قرار گرفتن ماده در فاز ابرپارامغناطيس شده كه در آن، پس از قطع ميدان، جهت‌گيري مغناطيس نانوذرات ناپايدار ايجاد مي‌شود. رفع اين محدوديت به ناهمسانگردي مغناطيسي شديد نيازمند است.
وي خاطرنشان كرد: ساخت نانوذرات مغناطيسي با سنتز شيميايي و بالا بردن سختي مغناطيسي آنها با عمليات گرمايي مي‌تواند منشا وادارندگي بالا در نانوذرات FePt پس از انجام عمليات گرمايي شده و ناهمسانگردي مغناطوبلوري شديد را ايجاد كند.
در اين پژوهشي، نخست تركيب‌هاي FeCl2,4H2O و Pt(ac AC 2 و احياگر هگزادکانديول را در حلال فنيل اتر در جو نيتروژن حل شده، آنگاه اولئيك اسيد و اولئيلامين را اضافه كرده و دما به 200 درجه سانتي‌گراد رسيده است. در اين دما، يك احياگر قوي (سوپرهيدرايد) به محلول اضافه شده كه موجب آزاد شدن سريع اتم‌هاي فلز شده است.
خالص‌سازي نمونه، در چهار مرحله انجام شده است. در اين مراحل به تناوب از حلال‌هاي اتانل و هگزان استفاده شده است. ناخالصي‌ها در اتانول حل شده و نانوذرات، رسوب کرده‌اند. آنگاه با اضافه كردن اولئيک اسيد و اولئيلامين، نانوذرات در هگزان به صورت کلوئيدي باقي مانده و ناخالصي‌ها رسوب كرده‌اند؛ در ادامه اين نانوذرات با ذرات نمك به منظور جلوگيري از كلوخه‌اي شدن بعد از عمليات گرمايي تركيب شده‌اند. ذرات نمك با قطر متوسط 1 ميکرون با روش ارتعاش آلتراسونيك به عنوان محيط جداساز نانوذرات تهيه شده و نمونه به همراه نمک NaCl در کوره شامل Ar و H2، در دماي 600 درجه سانتي‌گراد براي مدت زمان معيني قرار گرفته تا نتيجه يک گذار فاز بلوري و افزايش وادارندگي مغناطيسي قابل مطالعه باشد.
نتايج اين پژوهش نشان مي‌دهد كه نانوذرات FePt پايدار، بعد از گرمادهي در دماي 700 درجه سانتي‌گراد در محيط جداساز نمك، طي فرايند آلتراسونيك ايجاد مي‌شوند.
فرهمندجو در پايان افزود: با اين فن‌آوري مي‌توان مشکل بسياري از صنايع از جمله صنعت الکترونيک به خصوص ساخت هارد ديسک‌هاي مغناطيسي را حل كرد.
جزئيات اين پژوهش که با همکاري دکتر سيدعلي سبط انجام شده، در مجله
CHINESE JOURNAL OF PHYSICS (جلد 47، صفحات 546 - 540، سال 2009) منتشر شده است.
پژوهشگران ايراني موفق به ساخت نانوحافظه‌هاي مغناطيسي شدند
سرويس: فناوري استراتژيك
1388/08/25
11-16-2009
11:01:11
8808-00051: كد خبر
http://64.130.220.65/Thumbnails/pics/1388/7/Science/wh120-101.jpg (http://isna.ir/ISNA/PicView.aspx?Pic=Pic-1440026-1&Lang=P)خبرگزاري دانشجويان ايران - تهران
سرويس: فناوري استراتژيك
پژوهشگران ايراني با استفاده از مواد آلياژي مغناطيسي سخت موفق به ساخت نانوحافظه‌هاي مغناطيسي شدند و گامي براي توليد هارد ديسک‌هاي مغناطيسي برداشتند.
به گزارش سرويس پژوهشي خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، مجيد فرهمندجو از مجريان طرح گفت: نانوذرات مغناطيسي، امكان رفتار مغناطيسي موضعي و مستقل را در يك محيط دو بعدي تحت تاثير ميدان متغير فراهم مي‌كنند. امتياز اين محيط‌ها نسبت به چند لايه‌يي‌ها، تک‌اندازه بودن نانوذرات و حذف برهمكنش تبادلي در فاصله بين آنهاست و اين خواص از لحاظ كاربرد در حافظه‌ها، منجر به افزايش پايداري ذرات مي‌شود. افزايش ظرفيت بواسطه نانومتري بودن دانه‌ها، ايجاد مي‌شود ولي اين امر موجب قرار گرفتن ماده در فاز ابرپارامغناطيس شده كه در آن، پس از قطع ميدان، جهت‌گيري مغناطيس نانوذرات ناپايدار ايجاد مي‌شود. رفع اين محدوديت به ناهمسانگردي مغناطيسي شديد نيازمند است.
وي خاطرنشان كرد: ساخت نانوذرات مغناطيسي با سنتز شيميايي و بالا بردن سختي مغناطيسي آنها با عمليات گرمايي مي‌تواند منشا وادارندگي بالا در نانوذرات FePt پس از انجام عمليات گرمايي شده و ناهمسانگردي مغناطوبلوري شديد را ايجاد كند.
در اين پژوهشي، نخست تركيب‌هاي FeCl2,4H2O و Pt(ac AC 2 و احياگر هگزادکانديول را در حلال فنيل اتر در جو نيتروژن حل شده، آنگاه اولئيك اسيد و اولئيلامين را اضافه كرده و دما به 200 درجه سانتي‌گراد رسيده است. در اين دما، يك احياگر قوي (سوپرهيدرايد) به محلول اضافه شده كه موجب آزاد شدن سريع اتم‌هاي فلز شده است.
خالص‌سازي نمونه، در چهار مرحله انجام شده است. در اين مراحل به تناوب از حلال‌هاي اتانل و هگزان استفاده شده است. ناخالصي‌ها در اتانول حل شده و نانوذرات، رسوب کرده‌اند. آنگاه با اضافه كردن اولئيک اسيد و اولئيلامين، نانوذرات در هگزان به صورت کلوئيدي باقي مانده و ناخالصي‌ها رسوب كرده‌اند؛ در ادامه اين نانوذرات با ذرات نمك به منظور جلوگيري از كلوخه‌اي شدن بعد از عمليات گرمايي تركيب شده‌اند. ذرات نمك با قطر متوسط 1 ميکرون با روش ارتعاش آلتراسونيك به عنوان محيط جداساز نانوذرات تهيه شده و نمونه به همراه نمک NaCl در کوره شامل Ar و H2، در دماي 600 درجه سانتي‌گراد براي مدت زمان معيني قرار گرفته تا نتيجه يک گذار فاز بلوري و افزايش وادارندگي مغناطيسي قابل مطالعه باشد.
نتايج اين پژوهش نشان مي‌دهد كه نانوذرات FePt پايدار، بعد از گرمادهي در دماي 700 درجه سانتي‌گراد در محيط جداساز نمك، طي فرايند آلتراسونيك ايجاد مي‌شوند.
فرهمندجو در پايان افزود: با اين فن‌آوري مي‌توان مشکل بسياري از صنايع از جمله صنعت الکترونيک به خصوص ساخت هارد ديسک‌هاي مغناطيسي را حل كرد.
جزئيات اين پژوهش که با همکاري دکتر سيدعلي سبط انجام شده، در مجله
CHINESE JOURNAL OF PHYSICS (جلد 47، صفحات 546 - 540، سال 2009) منتشر شده است.