Victor007
15th November 2009, 02:51 PM
http://img.tebyan.net/big/1388/08/25415182221837320581753014912815774136212.jpg (http://www.tebyan.net/bigimage.aspx?img=http://img.tebyan.net/big/1388/08/623996181233814823710610219219911612187203.jpg)
قبل از معرفی آخرین جنگنده تولید شده بر پایه ی F-4، به خلاصه ای از پیشینه ی جنگنده ی F-4 ملقب به فانتوم2 می پردازیم.
اف4 جنگنده ی است بی نظیر، که به جز ایالات متحده، در همه ی کشورهای دارنده اش، هنوز در خدمت باقی مانده است.
اف4 فانتوم2 یك جنگندهی دو موتور، با ماموریت شكاری - بمبافكن و انجام عملیات در هرگونه آب و هوایی میباشد.
این جنگنده از عهدهی سه ماموریت به خوبی برمیآید:
1) ایجاد برتری هوایی (air superiority)
2) ایجاد سپر دفاعی (interdiction)
3) پشتیبانی هوایی نزدیك (close air support)
اف4 در جریان جنگ ویتنام به خوبی از پس این ماموریتها برآمد و پس از ورود به خدمت، جایگزین بسیار شایستهای برای جنگندهی مشكلساز F-104 بود.
اولین پرواز اف4 به تاریخ می 1958 انجام شد و به سال 1961 به طور رسمی وارد ناوگان نیروی دریایی ایالات متحده شد. سپس نوبت نیروی هوایی ایالات متحده بود كه این جنگنده را برای ماموریت پشتیبانی هوایی نزدیك، عملیات ضربتی و ایجاد برتری هوایی مورد ارزیابی قرار دهد.
http://img.tebyan.net/big/1388/08/3614326981199893231351875020471544691.jpg (http://www.tebyan.net/bigimage.aspx?img=http://img.tebyan.net/big/1388/08/239105179265411612242915257187406752.jpg)
به سال 1962، اولین نمونهی مناسب نیروی هوایی توسعه یافته و ساخته شد. جنگندهی فانتوم2 ای كه برای نیروی هوایی ساخته شد با نام F-4C، اولین پروازش را به تاریخ 27 می 1963 انجام داد و تحویل اولین سری از جنگندههای سفارش داده شده برای نیروی هوایی، از تاریخ نوامبر 1963 آغاز گشت.
میزان بارگذاری مهمات برای عملیات زمینی (air-to-ground) اف4 به طرز حیرتآوری زیاد بود و میتوانست دو برابر بمبافكن B-17 (متعلق به جنگ جهانی دوم) جنگافزار حمل نماید.
اف4 های نیروی هوایی، عملیات شناسایی نیز انجام میدادند. همچنین عملیات دیگری با نام "Wild Weasel" بر ضد یگانهای پدافند موشكی زمین به هوا صورت میگرفت.
شاه ایران، پس از پروازی كه به تاریخ 1965 با یك فروند F-4D انجام داد به خرید این جنگنده علاقمند شد و تا سال 1979 تعداد 197 فروند F-4D/E به نیروی هوایی بسیار قدرتمند شاهنشاهی ایران تحویل شدند. آنها (خلبانان ایرانی) توان بسیار خوبی در پرواز با اف4 داشتند و بسیاری از آنان نظیر كلنل فكوری در جنگ ویتنام نیز با اف4 پرواز رزمی – آموزشی خود را به انجام رساندند. ولی تولید جنگندهی فانتوم2 با وقوع انفلاب و لغو قرارداد خرید ایران به سال 1979، برای همیشه متوقف شد. حدود 5000 فروند تا آن تاریخ ساخته شده بود كه 2600 فروند از آنها برای نیروی هوایی ایالات متحده و 1200 فروند نیز برای نیروی دریایی و مابقی برای كشورهای خارجی دوست یعنی: ایران، اسرائیل، یونان، اسپانیا، تركیه، كره جنوبی، آلمان غربی، استرالیا، ژاپن و انگلستان بود.
اف4، جنگندهای بود كه هر روز دهها پرواز جنگی در ویتنام انجام میداد و با موشكهای دوربرد اسپارو، به كابوسی برای خلبانان ویتنامی مبدل شده بودند.
آخرین نمونهی تكامل یافتهی اف4، یعنی F-4G، اكنون در نیروی هوایی ایالات متحده مشغول به خدمت میباشد و بقیه مدلها از رده عملیات خارج شدهاند هرچند تمامی كشورهای خارجی دارندهی اف4، هنوز از آن استفاده میكنند.
جنگندهی F-4C اولین پروازش برای نیروی هوایی را به تاریخ می 1963 انجام داد و گارد ملی دفاع هوایی ایالات متحده، به طور رسمی، از تاریخ ژانویه 1972، استفاده از F-4C را آغاز نمود. نیروی هوایی ایالات متحده، اولین جنگندهی اف4 را به تاریخ ژوئن 1978 از خدمت خارج كرد.
F-4G
http://img.tebyan.net/big/1388/08/1156523611812918078179142219224851718410984.jpg (http://www.tebyan.net/bigimage.aspx?img=http://img.tebyan.net/big/1388/08/210601421896310566273198160742572235.jpg)
مدل F-4D با انجام پارهای تغییرات و بهسازیها گسترده بر روی مدل C، نظیر استفاده از آویونیك پیشرفته كه باعث افزایش دقت در هدفگیری اهداف و استفادهی بهتر از جنگافزارها میشد، برای اولین بار به تاریخ مارس 1966 به نیروی هوایی تحویل شد. این جنگندهها نیز به سال 1977 در گارد ملی دفاع هوایی و به سال 1980 نیز در كل نیروی هوایی ایالات متحده، از رده خدمت خارج شدند.
اولین جنگندهی F-4E به تاریخ اكتبر 1967 به نیروی هوایی ایالات متحده تحویل شد. همچنین گارد ملی دفاع هوایی نیز اولین F-4E را به سال 1985 به خدمت گرفت. اولین كشوری كه F-4E را در یگان دفاع هوایی به خدمت گرفت ایران و به سال 1974 بود. شاه ایران، پس از پرواز با این جنگنده، دستور خرید آن را برای IIAF (نیروی هوایی سلطنتی ایران) صادر نمود. نیروی هوایی ایالات متحده، F-4E را به سال 1987 از رده خدمت خارج نمود.
F-4E جنگندهای بود با مخزن سوخت داخلی اضافی، با لبهی حملهی اصلاح شده جهت افزایش مانورپذیری و كاهش برا، موتور بهبود یافته با قدرت بیشتر و مصرف سوخت كمتر نسبت به مدلهای C و D، مسلسل 20 میلیمتری داخلی با سیستم كنترل آتش بسیار دقیق.
در سال 1973، جنگندهی F-4E به سیستم شناسایی اهداف بسیار دقیق و خارج از دید بصری خلبان مجهز شد كه اجازه میداد اهداف هوایی یا زمینی را در فواصل بسیار دور، مورد شناسایی قرار داده و به آنها حمله كند. این سیستم به یك دوربین با لنزهای قوی و زوم كننده و یك نمایشگر تلویزیونی مجهز بود كه قدرت شناسایی بسیار دقیق اهداف هوایی یا زمینی را به خلبان اف4 میبخشید. ضمن اینكه به سیستم پیشرفتهی دیگری به نام Pave Tack مجهز بود كه به اف4 اجازه میداد در شب یا روز یا هر نوع آب و هوایی قادر به كشف و انهدام اهدافش باشد.
به وسیلهی Pave Tack خلبان اف4 میتواند اهداف زمینی را شناسایی و علامت گذاری كرده و به وسیلهی بمبهای هدایت شوندهی لیزری یا موشكهای هدایت شوندهی رادیویی – تلویزیونی مثل «ماوریك» به آنها حمله كند.
تغییر دیگری كه در مدل E نسبت به مدلهای قبل انجام گرفت نصب یك كامپیوتر دیجیتالی برای رهگیری بود كه وظیفهاش انجام محاسبات لازم جهت شلیك به موقع موشكهای هوا به هوای AIM-9 (سایدوایندر) و AIM-7 (اسپارو) بود. همچنین بر روی مدلهای F-4E و F-4G سیستم ناوبری دیجیتال ARN-101 به جای مدل قدیمی ناوبری اینرسیایی LN-12 نصب شد.
با معرفی مدل جدیدتر اف4 (F-4G)، توانایی حمل جنگافزارهای جدیدتر برای اف4 فراهم گشت. در این مدل جدید، ماموریت اف4 منحصر به از كار انداختن سیستمهای دفاع هوایی دشمن شده بود. این جنگندهها نیز پس از شركت در مانور 90 روزه Operation Provide Comfort، در تاریخ 15 دسامبر 1995، به اسكادران شماره 190 گارد ملی دفاع هوایی آیداهو (Idaho) تحویل داده شده و به جهت تعمیر و بازرسی فنی به مركز تعمیر و بازیابی هوافضا منتقل گشتند و از آنجا نیز به محوطهی پایگاه هوایی دیویس در آریزونا منتقل شده و نگهداری میشوند.
منبع:aerospacetalk.ir
تنظیم : محسن مرادی
قبل از معرفی آخرین جنگنده تولید شده بر پایه ی F-4، به خلاصه ای از پیشینه ی جنگنده ی F-4 ملقب به فانتوم2 می پردازیم.
اف4 جنگنده ی است بی نظیر، که به جز ایالات متحده، در همه ی کشورهای دارنده اش، هنوز در خدمت باقی مانده است.
اف4 فانتوم2 یك جنگندهی دو موتور، با ماموریت شكاری - بمبافكن و انجام عملیات در هرگونه آب و هوایی میباشد.
این جنگنده از عهدهی سه ماموریت به خوبی برمیآید:
1) ایجاد برتری هوایی (air superiority)
2) ایجاد سپر دفاعی (interdiction)
3) پشتیبانی هوایی نزدیك (close air support)
اف4 در جریان جنگ ویتنام به خوبی از پس این ماموریتها برآمد و پس از ورود به خدمت، جایگزین بسیار شایستهای برای جنگندهی مشكلساز F-104 بود.
اولین پرواز اف4 به تاریخ می 1958 انجام شد و به سال 1961 به طور رسمی وارد ناوگان نیروی دریایی ایالات متحده شد. سپس نوبت نیروی هوایی ایالات متحده بود كه این جنگنده را برای ماموریت پشتیبانی هوایی نزدیك، عملیات ضربتی و ایجاد برتری هوایی مورد ارزیابی قرار دهد.
http://img.tebyan.net/big/1388/08/3614326981199893231351875020471544691.jpg (http://www.tebyan.net/bigimage.aspx?img=http://img.tebyan.net/big/1388/08/239105179265411612242915257187406752.jpg)
به سال 1962، اولین نمونهی مناسب نیروی هوایی توسعه یافته و ساخته شد. جنگندهی فانتوم2 ای كه برای نیروی هوایی ساخته شد با نام F-4C، اولین پروازش را به تاریخ 27 می 1963 انجام داد و تحویل اولین سری از جنگندههای سفارش داده شده برای نیروی هوایی، از تاریخ نوامبر 1963 آغاز گشت.
میزان بارگذاری مهمات برای عملیات زمینی (air-to-ground) اف4 به طرز حیرتآوری زیاد بود و میتوانست دو برابر بمبافكن B-17 (متعلق به جنگ جهانی دوم) جنگافزار حمل نماید.
اف4 های نیروی هوایی، عملیات شناسایی نیز انجام میدادند. همچنین عملیات دیگری با نام "Wild Weasel" بر ضد یگانهای پدافند موشكی زمین به هوا صورت میگرفت.
شاه ایران، پس از پروازی كه به تاریخ 1965 با یك فروند F-4D انجام داد به خرید این جنگنده علاقمند شد و تا سال 1979 تعداد 197 فروند F-4D/E به نیروی هوایی بسیار قدرتمند شاهنشاهی ایران تحویل شدند. آنها (خلبانان ایرانی) توان بسیار خوبی در پرواز با اف4 داشتند و بسیاری از آنان نظیر كلنل فكوری در جنگ ویتنام نیز با اف4 پرواز رزمی – آموزشی خود را به انجام رساندند. ولی تولید جنگندهی فانتوم2 با وقوع انفلاب و لغو قرارداد خرید ایران به سال 1979، برای همیشه متوقف شد. حدود 5000 فروند تا آن تاریخ ساخته شده بود كه 2600 فروند از آنها برای نیروی هوایی ایالات متحده و 1200 فروند نیز برای نیروی دریایی و مابقی برای كشورهای خارجی دوست یعنی: ایران، اسرائیل، یونان، اسپانیا، تركیه، كره جنوبی، آلمان غربی، استرالیا، ژاپن و انگلستان بود.
اف4، جنگندهای بود كه هر روز دهها پرواز جنگی در ویتنام انجام میداد و با موشكهای دوربرد اسپارو، به كابوسی برای خلبانان ویتنامی مبدل شده بودند.
آخرین نمونهی تكامل یافتهی اف4، یعنی F-4G، اكنون در نیروی هوایی ایالات متحده مشغول به خدمت میباشد و بقیه مدلها از رده عملیات خارج شدهاند هرچند تمامی كشورهای خارجی دارندهی اف4، هنوز از آن استفاده میكنند.
جنگندهی F-4C اولین پروازش برای نیروی هوایی را به تاریخ می 1963 انجام داد و گارد ملی دفاع هوایی ایالات متحده، به طور رسمی، از تاریخ ژانویه 1972، استفاده از F-4C را آغاز نمود. نیروی هوایی ایالات متحده، اولین جنگندهی اف4 را به تاریخ ژوئن 1978 از خدمت خارج كرد.
F-4G
http://img.tebyan.net/big/1388/08/1156523611812918078179142219224851718410984.jpg (http://www.tebyan.net/bigimage.aspx?img=http://img.tebyan.net/big/1388/08/210601421896310566273198160742572235.jpg)
مدل F-4D با انجام پارهای تغییرات و بهسازیها گسترده بر روی مدل C، نظیر استفاده از آویونیك پیشرفته كه باعث افزایش دقت در هدفگیری اهداف و استفادهی بهتر از جنگافزارها میشد، برای اولین بار به تاریخ مارس 1966 به نیروی هوایی تحویل شد. این جنگندهها نیز به سال 1977 در گارد ملی دفاع هوایی و به سال 1980 نیز در كل نیروی هوایی ایالات متحده، از رده خدمت خارج شدند.
اولین جنگندهی F-4E به تاریخ اكتبر 1967 به نیروی هوایی ایالات متحده تحویل شد. همچنین گارد ملی دفاع هوایی نیز اولین F-4E را به سال 1985 به خدمت گرفت. اولین كشوری كه F-4E را در یگان دفاع هوایی به خدمت گرفت ایران و به سال 1974 بود. شاه ایران، پس از پرواز با این جنگنده، دستور خرید آن را برای IIAF (نیروی هوایی سلطنتی ایران) صادر نمود. نیروی هوایی ایالات متحده، F-4E را به سال 1987 از رده خدمت خارج نمود.
F-4E جنگندهای بود با مخزن سوخت داخلی اضافی، با لبهی حملهی اصلاح شده جهت افزایش مانورپذیری و كاهش برا، موتور بهبود یافته با قدرت بیشتر و مصرف سوخت كمتر نسبت به مدلهای C و D، مسلسل 20 میلیمتری داخلی با سیستم كنترل آتش بسیار دقیق.
در سال 1973، جنگندهی F-4E به سیستم شناسایی اهداف بسیار دقیق و خارج از دید بصری خلبان مجهز شد كه اجازه میداد اهداف هوایی یا زمینی را در فواصل بسیار دور، مورد شناسایی قرار داده و به آنها حمله كند. این سیستم به یك دوربین با لنزهای قوی و زوم كننده و یك نمایشگر تلویزیونی مجهز بود كه قدرت شناسایی بسیار دقیق اهداف هوایی یا زمینی را به خلبان اف4 میبخشید. ضمن اینكه به سیستم پیشرفتهی دیگری به نام Pave Tack مجهز بود كه به اف4 اجازه میداد در شب یا روز یا هر نوع آب و هوایی قادر به كشف و انهدام اهدافش باشد.
به وسیلهی Pave Tack خلبان اف4 میتواند اهداف زمینی را شناسایی و علامت گذاری كرده و به وسیلهی بمبهای هدایت شوندهی لیزری یا موشكهای هدایت شوندهی رادیویی – تلویزیونی مثل «ماوریك» به آنها حمله كند.
تغییر دیگری كه در مدل E نسبت به مدلهای قبل انجام گرفت نصب یك كامپیوتر دیجیتالی برای رهگیری بود كه وظیفهاش انجام محاسبات لازم جهت شلیك به موقع موشكهای هوا به هوای AIM-9 (سایدوایندر) و AIM-7 (اسپارو) بود. همچنین بر روی مدلهای F-4E و F-4G سیستم ناوبری دیجیتال ARN-101 به جای مدل قدیمی ناوبری اینرسیایی LN-12 نصب شد.
با معرفی مدل جدیدتر اف4 (F-4G)، توانایی حمل جنگافزارهای جدیدتر برای اف4 فراهم گشت. در این مدل جدید، ماموریت اف4 منحصر به از كار انداختن سیستمهای دفاع هوایی دشمن شده بود. این جنگندهها نیز پس از شركت در مانور 90 روزه Operation Provide Comfort، در تاریخ 15 دسامبر 1995، به اسكادران شماره 190 گارد ملی دفاع هوایی آیداهو (Idaho) تحویل داده شده و به جهت تعمیر و بازرسی فنی به مركز تعمیر و بازیابی هوافضا منتقل گشتند و از آنجا نیز به محوطهی پایگاه هوایی دیویس در آریزونا منتقل شده و نگهداری میشوند.
منبع:aerospacetalk.ir
تنظیم : محسن مرادی