moji5
12th November 2009, 09:38 AM
محققان بر اساس اطلاعات به دست آمده از جديدترين شبيه سازي رايانه اي اعلام کردند زمين پس از اتمام سوخت اشتعالي خورشيد سرنوشت بسيار غم انگيزي داشته و توسط اين ستاره بلعيده خواهد شد.
http://sungrazer.nrl.navy.mil/images/sun_earth.jpg
دانشمندان براي سالها بر سر آينده زمين، زماني که سوخت اشتعالي خورشيد به اتمام رسيده و طي چند بيليون سال آينده به يک جرم متورم عظيم و قرمز رنگ تبديل شود به بحث گفتگو مي پرداختند. اکنون شبيه سازي هاي جديد نشان مي دهد سرنوشت زمين بسيار غم انگيزتر از آن است که تصور مي شد. خورشيد پس از تمام شدن سوخت اشتعالي اش زمين را خواهد بلعيد.
سرنوشت حيات بر روي زمين هميشه به سرنوشت خورشيد بستگي داشته است. متخصصان فيزيک نجومي مي توانند گذشته و آينده خورشيد را بر اساس درک تکامل ستاره اي که در اثر رصد ستاره هاي متنوع در دوره هاي مختلف شکل گيري به وجود خواهد آمد بيان کنند.
ستاره هاي بزرگ معمولا طي يک انفجار ستاره اي ديدني زندگي خود را به پايان برده و ستاره هاي نوتروني يا سياهچاله هايي را از خود به جا مي گذارند اما ستاره هاي متوسط مانند خورشيد پس از مصرف کردن آخرين ذرات سوخت هيدروژن و آغاز به مصرف هليوم، دوره دگرگوني تدريجي تري را تجربه مي کنند.
سوختن هليوم مبتني بر افزايش حرارت هسته ستاره تا سطح بسيار بالايي است که اين افزايش حرارت به تدريج و طي پنج بيليون سال آينده باعث مي شود خورشيد به يک جرم عظيم، متورم و قرمز رنگ تبديل شود. شبيه سازي ها نشان مي دهد ابعاد خورشيد طي اين فرايند به تدريج تا 250 برابر ابعاد کنوني افزايش پيدا خواهد کرد.
مطالعات پيشين نشان داده است وسعت يافتن خورشيد مي تواند عطارد و ونوس را در خود غرق سازد. در حالي که مريخ در امنيت کامل و دور از منطقه خطر باقي خواهد ماند. اما اين سياره زمين است که در منطقه اي نا امن باقي مي ماند زيرا زمين در منطقه اي ميان اين سياره ها قرار دارد. تنها شانس ضعيفي که براي نجات طبيعي زمين باقي خواهد ماند اين است که قبل از متورم شدن و افزايش بيش از حد ابعاد خورشيد، اين ستاره ميزان زيادي از جرم خود را از دست بدهد که در اين صورت به دليل کاهش ميزان گرانش ستاره، زمين فرصت فرار کردن به مداري دورتر را به دست خواهد آورد.
با اين حال بر اساس شبيه سازي جديدي که توسط اخترشناسان انگليسي انجام شده است کوچکترين اميدها براي نجات سياره زمين از بين رفته است. اخترشناسان دانشگاه ساسکس اين شبيه سازي را بر اساس کاهش کشش گرانشي خورشيد و حرکت رو به بيرون زمين آغاز کردند.
به گفته محققان در صورتي که فرار زمين از مداري به مدار ديگر خورشيد هيچ اثري بر روي اين سياره نداشت، نجات زمين ممکن خواهد بود اما اتمسفر خارجي خورشيد بسيار باريک بوده و با فاصله بسيار دوري از سطح مرئي اتمسفر قرار دارد. زمين در صورت فاصله گرفتن از خورشيد در اين لايه باريک از اتمسفر قرار خواهد گرفت. به دليل پايين بودن چگالي گازها در اين لايه سياره زمين را به تدريج به سمت داخل منحرف کرده و حتي نيروهاي گرانشي زمين باعث مي شوند نزديک ترين سطح خورشيد به سياره دچار برآمدگي به سمت خارج شود. زمين در اين شرايط به تدريج به سمت اين برآمدگي کشيده شده و در حدود 7.6 بيليون سال ديگر در اثر حرارت بالا تبخير شده و از بين خواهد رفت.
قسمت جالب تر در اين شبيه سازي متعلق به اين نظريه است که زماني که براي بقاي حيات بر روي زمين باقي مانده است بسيار کمتر از عمر زمين است. بيشتر دانشمندان با اين نظريه که تمامي موجودات زنده و نسلها و گونه ها پس از افزايش درخشش خورشيد و تبديل شدن زمين به بياباني خشک در حدود يک بيليون سال ديگر به انقراض و نابودي مطلق خواهند رسيد. کاهش سطوح دي اکسيد کربن به تدريج باعث مرگ گياهان شده و فرايند فوتوسنتز در زمين متوقف خواهد شد. اين پديده در نهايت موجودات زنده را به سوي مرگي اجتناب ناپذير هدايت خواهد کرد.
روشهاي متعدد و جالبي براي حفظ سياره زمين توسط دانشمندان طرح شده است که باور آن کمي مشکل خواهد بود زيرا اين طرح ها بيشتر به داستانهاي علمي تخيلي دوران کودکي شباهت دارند. دانشمندان در دانشگاه سانتا کروز معتقدند مي توان با شکار کردن يک شهابسنگ و استفاده از تاثيرات گرانشي آن به زمين ضربه زده و آن را به فاصله اي کمي دورتر هدايت کرد تا به اين شکل بتوان حيات زمين را براي پنج بيليون سال ديگر تضمين کرد. از ديگر راه حلهايي که تاکنون ارائه شده است ساخت سفينه هاي بين سياره اي است تا گونه هاي مختلف حيات را در خود جا داده و در صورت بروز خطر به راحتي مکان خود را تغيير دهد.
خورشيد به تدريج بيشترين حد جرم خود را از دست داده و به يک کوتوله سفيد تبديل خواهد شد. بر اساس مطالعات ناسا در حدود يک سوم از مواد تشکيل دهنده کوتوله هاي سفيد را غبارها و ذرات سنگي تشکيل مي دهند که در واقع نشانه هايي از بقاياي سياره هاي سنگي مانند زمين به شمار مي روند.
http://sungrazer.nrl.navy.mil/images/sun_earth.jpg
دانشمندان براي سالها بر سر آينده زمين، زماني که سوخت اشتعالي خورشيد به اتمام رسيده و طي چند بيليون سال آينده به يک جرم متورم عظيم و قرمز رنگ تبديل شود به بحث گفتگو مي پرداختند. اکنون شبيه سازي هاي جديد نشان مي دهد سرنوشت زمين بسيار غم انگيزتر از آن است که تصور مي شد. خورشيد پس از تمام شدن سوخت اشتعالي اش زمين را خواهد بلعيد.
سرنوشت حيات بر روي زمين هميشه به سرنوشت خورشيد بستگي داشته است. متخصصان فيزيک نجومي مي توانند گذشته و آينده خورشيد را بر اساس درک تکامل ستاره اي که در اثر رصد ستاره هاي متنوع در دوره هاي مختلف شکل گيري به وجود خواهد آمد بيان کنند.
ستاره هاي بزرگ معمولا طي يک انفجار ستاره اي ديدني زندگي خود را به پايان برده و ستاره هاي نوتروني يا سياهچاله هايي را از خود به جا مي گذارند اما ستاره هاي متوسط مانند خورشيد پس از مصرف کردن آخرين ذرات سوخت هيدروژن و آغاز به مصرف هليوم، دوره دگرگوني تدريجي تري را تجربه مي کنند.
سوختن هليوم مبتني بر افزايش حرارت هسته ستاره تا سطح بسيار بالايي است که اين افزايش حرارت به تدريج و طي پنج بيليون سال آينده باعث مي شود خورشيد به يک جرم عظيم، متورم و قرمز رنگ تبديل شود. شبيه سازي ها نشان مي دهد ابعاد خورشيد طي اين فرايند به تدريج تا 250 برابر ابعاد کنوني افزايش پيدا خواهد کرد.
مطالعات پيشين نشان داده است وسعت يافتن خورشيد مي تواند عطارد و ونوس را در خود غرق سازد. در حالي که مريخ در امنيت کامل و دور از منطقه خطر باقي خواهد ماند. اما اين سياره زمين است که در منطقه اي نا امن باقي مي ماند زيرا زمين در منطقه اي ميان اين سياره ها قرار دارد. تنها شانس ضعيفي که براي نجات طبيعي زمين باقي خواهد ماند اين است که قبل از متورم شدن و افزايش بيش از حد ابعاد خورشيد، اين ستاره ميزان زيادي از جرم خود را از دست بدهد که در اين صورت به دليل کاهش ميزان گرانش ستاره، زمين فرصت فرار کردن به مداري دورتر را به دست خواهد آورد.
با اين حال بر اساس شبيه سازي جديدي که توسط اخترشناسان انگليسي انجام شده است کوچکترين اميدها براي نجات سياره زمين از بين رفته است. اخترشناسان دانشگاه ساسکس اين شبيه سازي را بر اساس کاهش کشش گرانشي خورشيد و حرکت رو به بيرون زمين آغاز کردند.
به گفته محققان در صورتي که فرار زمين از مداري به مدار ديگر خورشيد هيچ اثري بر روي اين سياره نداشت، نجات زمين ممکن خواهد بود اما اتمسفر خارجي خورشيد بسيار باريک بوده و با فاصله بسيار دوري از سطح مرئي اتمسفر قرار دارد. زمين در صورت فاصله گرفتن از خورشيد در اين لايه باريک از اتمسفر قرار خواهد گرفت. به دليل پايين بودن چگالي گازها در اين لايه سياره زمين را به تدريج به سمت داخل منحرف کرده و حتي نيروهاي گرانشي زمين باعث مي شوند نزديک ترين سطح خورشيد به سياره دچار برآمدگي به سمت خارج شود. زمين در اين شرايط به تدريج به سمت اين برآمدگي کشيده شده و در حدود 7.6 بيليون سال ديگر در اثر حرارت بالا تبخير شده و از بين خواهد رفت.
قسمت جالب تر در اين شبيه سازي متعلق به اين نظريه است که زماني که براي بقاي حيات بر روي زمين باقي مانده است بسيار کمتر از عمر زمين است. بيشتر دانشمندان با اين نظريه که تمامي موجودات زنده و نسلها و گونه ها پس از افزايش درخشش خورشيد و تبديل شدن زمين به بياباني خشک در حدود يک بيليون سال ديگر به انقراض و نابودي مطلق خواهند رسيد. کاهش سطوح دي اکسيد کربن به تدريج باعث مرگ گياهان شده و فرايند فوتوسنتز در زمين متوقف خواهد شد. اين پديده در نهايت موجودات زنده را به سوي مرگي اجتناب ناپذير هدايت خواهد کرد.
روشهاي متعدد و جالبي براي حفظ سياره زمين توسط دانشمندان طرح شده است که باور آن کمي مشکل خواهد بود زيرا اين طرح ها بيشتر به داستانهاي علمي تخيلي دوران کودکي شباهت دارند. دانشمندان در دانشگاه سانتا کروز معتقدند مي توان با شکار کردن يک شهابسنگ و استفاده از تاثيرات گرانشي آن به زمين ضربه زده و آن را به فاصله اي کمي دورتر هدايت کرد تا به اين شکل بتوان حيات زمين را براي پنج بيليون سال ديگر تضمين کرد. از ديگر راه حلهايي که تاکنون ارائه شده است ساخت سفينه هاي بين سياره اي است تا گونه هاي مختلف حيات را در خود جا داده و در صورت بروز خطر به راحتي مکان خود را تغيير دهد.
خورشيد به تدريج بيشترين حد جرم خود را از دست داده و به يک کوتوله سفيد تبديل خواهد شد. بر اساس مطالعات ناسا در حدود يک سوم از مواد تشکيل دهنده کوتوله هاي سفيد را غبارها و ذرات سنگي تشکيل مي دهند که در واقع نشانه هايي از بقاياي سياره هاي سنگي مانند زمين به شمار مي روند.